Tíminn - 12.12.1961, Blaðsíða 9

T f M I N N , þriðjudaginn 12. desember 1961
9
n ^ ó^/n enrrtL'i J

Á vegum Bókaverzlunar Sigfús-
ar Eymundssonar, eða Aknenna
bókafélagsins er bomin út Skáld-
sagan Músin, sem læðist eftir korn
ungan höfund, Guðberg Bergsson
og mun vera frumverk hans.
Þetta er ailllöng skáldsaga, nokk
uð á þriðja hundrað blaðsíður. í
kynningu um höfund otg bók segir
útgefandi:
„Guðbergur Bergsson er Grind-
víkingur að ætt, fæddur 1932.
Hann hefur stundað nám við
Núpsskóla, Kennaraskólann og há-
skólann í Barcelóna. Hann hefur
ferðazt um flest lönd Evrópu.
Músin, sem læðist segir frá ung
um dreng í nauðum, hann er fjötr
aður í járnaga strangrar móður.
Roskinn maður í næsta húsi er
að deyja úr krabbameini. Dreng-
urinn hlustar á sífellt umtal um
veikindi hans, og hefur þetta hvort
tveggja þau áhrif á hann, að úr
verður mögnuð sálflækja. Sem
mótvægi verkar afinn, gamall sjó-
maður.“
Á flótta og flugi nefnist drengja
saga, sem Ragnar Jóhannesson
hefur ritað, en Ægisútgáfan gef
ið út. Er þetta allstór bók og mun
vera fyrsta skáldsaga Ragnars.
Sögu þessa las Ragnar sem fram
haldssögu fyrir börn og unglinga
í útvarpið í fyrra við góðar vin-
sældir. Mun Ragnar hafa í hyggju
að rita framhald þessarar sögu.
Sagan Á flótta og flugi segir
meðal annars frá þvi, er drengur
og telpa úr Reykjavík fara til
sumardvalar í sveit á Norðvestur-
landi, en þar gerist sitthvað á ann
an veg en ætlað var, og fer svo,
að þau verða vís margra kynlegra
hluta og leggja l’oks á strok heim-
leiðis. Allmargar myndir eru í
bókinni, teiknaðar af Ólafi Gísla
syni.
Fanney á Furuvöllum heitir j
skáldsaga, sem er nýkomin út, eft
ir Hugrúnu skáldkonu. Leiftur gef
ur út.
Þetta er allstór skáldsaga, nokk j
uð á þriðja húndrað blaðsíðuT og j
mun vera ástarsaga, skrifuð í létt!
um tón og geri.st í sveit hér á
landi. Hugrún hefur nú sent frá j
sér allmargar bækur, bæði barna
bæku.r, ljóð og skáldsögur og hlot
ið töluverða viðurkenningu og vin
sældir. i
Bókaforlag Odds Björnssonar á
Akureyri hefur sent frá sér bók,
sem nefnist Hinzta sjúkdómsgrein
ingin eftir Arthur Hailey.
Þetta er læknaskáldsaga sem
notið hefur vinsælda í Bretlandi
og Bandaríkjunum. Hún hefur ver
ið þýdd á mörg mál og gefin út í
fimmtán löndum. Hún fjallar um
baráttu ungs læknis við að vinna
sjúkrahúsi sínu það álit, sem það
naut áður. Inn í þetta er blandað
margvíslegum frásögnum um bar
áttuna við dauðapn innan veggja
sjúkrahússins, og að sjálfsögðu á
ástin þarna leið um og setur mark
sitt á rás viðburðanna. Hersteinn
Pálsson ritstjóri hefur þýtt bók-
ina sem er allstór, eða nokkuð á
fjórða hundrað blaðsíður.
JOLASÚGUR FRÁ
ÝMSUM LÖNDUM
Svo heitir ein af jólabókum
bamanna að þessu sinni. Þetta
er ijómandi falleg bók, svipihrein
og vönduð að öllum frágangi. Sög
urnar hefur ýmist samið eða safn-
að þeim Eiríkur Sigurðsson, skóla
stjóri á Akureyri, en útgefandi
þeirra er bókaútgáfan Fróði í
Reykjavík.
í bókinni eru milli 10 og 20
myndir, teiknimyndir vel gerðar
og allar sérlega fallegar. Þær eru
ekkert í ætt við ýmislegt af-
skræmi, sem nú veður uppi. Þær
hefur gert, einnig kápumyndina,
hin góðkunna listakona listakona
Ragnhildur Ólafsdóttir, nema
myndimar á bls. 11 og 29, þær eru
eftir Elísabetu Geirmundsdóttur.
Áreiðanlega munu þessar jóla-
sögur ylja mörgu ungu hjarta, og
sennilega einnig sálum einhverra
fullorðinna. Það kann að þykja
miður karlmanrdegt að játa ejn-
hverja viðkvæmni, eins og t. d.
það, að við lestur sumra þessara
sagna hafi lesanda vöknað um
augu. Hér skulu nefndar aðeins
nokkrar þeirra: Fyrstu jólin
heima. Hvíti engillinn. Jólagjöfin
hans Dóra litla. Samvizkubit.
í örstuttum formála bókarinnar
kenist skólastjórinn svo að orði:
„Það er hugstætt hverjum kenn
ara að flytja börnunum ekki að-
eins þekkingu en glæða einnig
hjartagæzku barnanna. Sá boðskap
ur nýtur sin bezt í söguformi."
Sá, sem gefur barni sínu þessa
bók. þarf ekki að óttast óholl á-
hri.f Hú ngleður bæði og göfgar,
en slílct eru beztu bækurnar,
Pétur Sigurðsson.
nefndarstörf og önnur störf.
Reynsla mín er sú, að mér þykir
ekki betra að vinna áneð öðrum
mönnum en honum, að öðrum þó
ólöstuðum.
Hermann er góðum gáfum gædd
ur og fjölhæfur maður. Hann er
mikill starfsmaður, og þau verk-
efni, sem hann fær til meðferðar, j
kryfur hann til mergjar af skarp j
skyggni og samvizkusémi og gerir
þeim góð skil. Hann er maður'
vandur að virðingu sinni og dreng
skaparmaður í hvívetna. Hann er
einkar hreinskiptinn, fyrirmannleg:
ur og einarður í framkomu. Her-,
mann er mjög vel máli farinn og,
flytur mál sitt af rökfestu, hrein-1
skilni og prúðmennsku, án þess
að sýna öðrum áreitni. En líki j
honum ekki málflutningur annarra
eða finnist honum hallað réttu
máli, getur honum hlaupið kapp
í kinn og verið þungorður, því að
hann er skapmaður, og er þá ekki
auðvelt að deila við Hermann, því
að hann er málafylgjumaður í
góðu lagi. Ekki hef ég orðið þess
var. að menn erfi slíkt við Her-
mann, og veldur þar um drengskap
ur hans, sem allir virða, er til
þekkja Hann er mikill félags-
hyggjumaður og óeigingjarn og
þu”fi að leggja góðu máli lið, sér
hann ekki eftir tíma og fyrirhöfn
i þess þágu.
Hermann cr dagfarsprúður mað
ur, glaðlegur og þjóðlegur j við-
móti. Honum þykir gott að vera
í góðum vinahópi og er þá glaður
á góðri stund og hrókur alls fagn
aðar. Hann er og gestrisinn og
höfðingi heim að sækja, og er gott
að vera gestur á heimili hans. Auk
góðra veitinga, mætir þar gestin
um alúð og vinsemd, sem bezt
verður á kosið.
Sökum hæfileika sinna og allra
sinna góðu mannkosta er Her-
mann með afbrigðum vinsæll mað
ur, sem nýtur virðingar og trausts
allra. sem hann þekkja.
Að minum dómi er Hermann
mikill gæfumaður. sem ánægður
og með góðri samvizku getur horft
yfir farinn veg. Hann á sem betur
fer góðri heilsu að fagna andlega
og líkamlega, og vonandi á hann
eftir lengi að lifa, njóta lífsins
og láta margt gott af sér lefða
Á þessum merku tímamótum i
ævi Hermanns á Yzta-Mói sendi
ég honum og fjölskyldu hans mín
ar beztu óskir
Jóh. Salberg Guðmundsson.
Jólatré
á rótarhnaus
Þorgrímur Einarsson í GarSshorni stcndur hér við bakk fyrir utan hús sltt, en á bekkinn hefur hann
raðað nokkrum iólatrjám með áföstum rótarhnaus í plastpokum.
runnum, sagði Þorgrímur. —
Auk þess flyt ég inn rósir og
blómstrandi runna og hef 150
—200 tegundir af fjölærum
plöntum. —
Beð og kassar teygðu sig vítt
í kringum húsið í Garðshorni,
þar sem allmörg tré höfðu ver-
ið tekin upp og biðu kaupenda
sinna. Þorgrímur var að búa
um þau ásamt öðrum manni,
þegar við komum suður eftir.
— Ég hef tekið þau upp með
rótum þessi o'g læt hnausinn
fylgja, vafinn með plastumbúð-
um. Ef vel er með trén fanð
og þau t.d. höfð í bala meö
vatni yfir jólin, má síðar setja
þau niður í garðinn, þar sem
þau geta svo vaxið áfram, eins
og ekkert hafi í skorizt. En ef
menn vilja þaö heldur, klippi
ég þau við jörð.—
Aðspurður kvað Þorgrímur
hæstu grenitrén í Garðshorni
vera 1,70 m, en þau Iægstu
munu vera í kringum 60 cm.
Hektarinn byggði húsið
Þaðvar kalt í veðri, þegar við
heimsóttum Þorgrím Einars-
son suður í Fossvog, og ,hann
bauð okkur í skemmu að ræða'
við sig það, sem ekki má setja
á blað. — Hann byrjaði fyrir
tólf árum síðan, fyrst í félagi
við annan, sem einnig rekur nú
sína gróðrarstöð stutt frá, en
svo skiptu þeir fyrirtækinu. —
Aðspurður sagði Þorgrímur, að
það hefði verið garðyrkjuáhug-
inn, sem rak hann út í þetta.
— Og þó að hann sé Norðlend-
ingur, kann hann ágætlega við
sig í Fossvoginum. Landið, sern
Garðshorn hefur yfir að ráða,
er tæpur hektari að stærð, og
eins og áður er sagt, kennir þar
margra grasa. En það er dýrt
að fást við garðyrkju á eigin
(Kramnain a io iiðu
Fyrir helgina ráku veg-
farendur um Hafnarfjarð-
arveginn augun í hvítt skilti
öðrum megin, sem á var
málað með rauðum stöfum:
Jólatré til sölu. Og í rökkr-
inu ókum við suður í Foss-
vog til að ræða við Þorgrím
-Eina?js$.orl,'. áem rekur þar
gróðrarstöðina Garðshorn.
Þegar við komum þangað,
hafði Þorgrímur kveikt á raf-
ljósalínunni, sem liggur frá veg
inum og heim að íbúðarhúsi
hans, sem stendur þarna í gróð-
urreitnum, og var okkur fest í
hug, að lýsingin setti jólasvip
á umhverfið, þar sem einnig
gat að líta jólatré í ýmsum
stærðum í jörðu og á.
Fyrsti einstaklingurinn
Þegar yið heilsuðum Þor-
grími og kváðumst vera komnir
til að skoða jólatrén, sagði
hann, að í Garðshorn ættu
menn að koma á vorin, þá væri
fleira að sjá og fegurra, er allt
stæði í blóma.
— Er það ekki rétt, sem við
höfum heyrt, að þú sért fyrsti
einstaklingurinn, Sem selur eitt-
hvað af jólatrjám á marlcað-
inn? —
— Jú, ég held mér sé óhætt
að fullyxða það. Alaska er eina
stöðin, sem selt hefur á inn-
lendan markað. En einstakling-
ar eru nú sennilega eitthvað
að byrja. Ég seldi líka svolítið
í fyrra, óg man nú ekki hve
mikið. En það er meira í ár. —
Mikið af greni
Það var mikið af greni í
Garðshorni. Og jólatrén, sem
Þorgrimur selur í ár, eru öll
grenitré. í gróðrarstöð ræktar
hann m.a. sitkagreni, brodd-
greni og blágreni, svo að nokk-
uð sé nefnt, en jólatrén í ár
eru aðallega af tveim stærðum.
Þau hæstu eiu um hálfur annar
meter, en lægstu ca. 80 cm. —
Það er bara einn galli á þessum
trjám hjá mér. Þau hafa vaxið
svo þétt, að þau verða aldrei
eins falleg á að líta þess vegna.
Þau þurfa svo mikið pláss, ef
hægt á að vera að grisja þau,
svo að vel fari. Dönsku trén,
sem þeir flytja inn eru aftur á
móti grisjuð vel, meðan þau
eru að vaxa, enda leynir það
sér ekki, ef þau eiu t.d. borin
saman við þessi, sagði Þor-
grímur.
Skraufrunnar og rósir
— Ég er hér með 15 tegund-
ir af sýpres og vil reyna að ná
í sem flestar tegundir af skraut
v Ljósaröðin meðfram heimreiðlnni aS GarSshornl í Fossvcgi, séð af Hafnarfjarðarveginum.