Tíminn - 23.02.1963, Qupperneq 7

Útgefartdi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Fímkvæmdastjóri: Tómas Amason. Ritstjórar: Þórarinn
Þrarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
C Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Auglýs-
igastjóri: Sigurjón Davíðsson Ritstjórnarskrifstofur 1 Eddu-
lísinu Afgreiðsla, auglýsingar og aðrar skrifstofur i Banka-
træti 7. Símar: 18300—18305. — Auglýsingasimi: 19523 Af.
'reiðsiusimi 12323. — Askriftargjald kr 65.00 á mánuði innan.
,ands. t lausasölu kr. 4.00 eint. — Prentsmiðjan Edda h.f. —
Fölsunarfálm
Það er segin saga, að þegar stjómarflokkarnir eru
alveg komnir upp á sker í umræðunum um vandræða-
' fálm stjórnarinnar í EBE-málinu og áróðurinn fyrir
inngöngu í bandalagið, grípa stjórnarblöðin til þess ráðs
að segja rangt til um afstöðu Framsóknarmanna til máls-
ins fyrr eða síðar og búa þá til staflausar skröksögur.
Þegar skaðræðismyndin af framkomu stjórnarinnar í
málinu blasti skýrast við í byrjun febrúar, blés Mbl. út
risastóra fölsunarbólu um afstöðu Eysteins Jónssonar og
falsaði ummæli hans á ráðstefnu Frjálsrar menningar í
janúar 1962.
Þegar Olafur hafði játað úti í Noregi á dögunum, að
stjórnin vildi ekki tala um málið. af því að kosningar
væru fyrir dyrum á íslandi, tók Vísir að sér að blása
fölsunarbóluna úr sama efni og áður.
í þessum fölsunum er öllu gersamlega snúið við, og
Evsteinn Jónsson sagður hafa mælt með aukaaðild á
téðri ráðstefnu, þegar hann var að benda á, að viðskipta-
cg toKasamningaleiðin virtist hin eina færa. Þetta vita
allir, sem á umræður þessar hlýddu. Og fóturinn undir
fölsuninni er einungis sá að Eysteinn hafði nefnt 238. gr.
Rómarsáttmálans á nafn í þessu sambandi, en sú grein
íjallar um aukaaðild. Má með sanni segja, að fölsun þessi
sé á frauðfótum.
Ástæðan til þess að 238. gr. var nefnd í þessu sam-
bandi var einvörðungu sú, að þegar Eysteinn Jónsson
hafði mælt með samningaleiðinni, stóð Gylfi Þ. Gíslason
upp og mótmælti því, að slík lausn væri fær, en á hinn
bóginn gæti aukaaðild samkv. 238. grein falið í sér allt
á milli 1% og 99% af skuldbindingum Rómarsáttmálans.
Eysteinn mótmælti því, að Gylfi gæti með nokkrum
rökum eða rétti fullyrt, að tolla- og viðskiptasamninga-
leið kæmi ekki til greina og benti einmitt á þau ummæli
Gylfa um 238. gr., að undir hana gætu komið tengsl við
bandalagið milli 1% og 99% og ættu tolla- og viðskipta-
samningar væntanlega að geta rúmazt þar.
Þessu snúa stjórnarblöðin svo þannig, að af því að
Eysteinn nefndi 238. grein, þá hafi hann viljað aukaað-
ild, þó að hann nefndi hana aðeins í sambandi við tolla-
og viðskiptasamningaleiðina og hafi eins og öllum lands-
mönnum er kunnugt aldrei mælt með annarri feið fyrr
eða síðar.
Hins vegar hefur komið fram í skýrslu Gylfa til Al-
þingis. að það hafí verið misskilningur hans og stjórn-
arinnar, að 238. grein væri svo rúmgoð sem sagt var áð-
ur og gæti því alls ekki rúmað tolla- og viðskiptasamninga.
Einnig hefur stjórnin nú sem kunnugi er orðið að láta ■
þeirri firru sinni að samningaleiðin væri ófær og víð
ui-kennir að hún komi til greina. þó að þjóðfrægt sé nú
orðið, með hvílíkum harmkvælum hún kyngdiþeim beiska
bita, og hugur hennar til þeirrar leiðar sé allt annað er
jákvæður enn.
Lýðræðishugur í lagi
í vandræðalegum leiðara í Mbi í gær, þar sem reynt
er með óráðsfálmi að afsaka það. að torystumenn Sjálf-
stæðisflokksins skuli hafa gefið út áskorun til fólks, sem
er að fjarlægjast kommúnista, um að kjósa þá um fram
allt áfram, kemur enn einu sinni greinilega fram, hvert
hið rétta viShorf íhaldsins er Það er betta: Menn mega
alls ekki yfirgefa kommúnista nema þeir komi beint inn
i íhaldsflokkinn. Et þeir ætla i aðra lýSræðisflokka, er
miklu betra að þeir kjósi kommúniste áframl! Svona er
barátta þessa ,,lýðræðisflokks“ gegn kommúnismanum.
Það er sannkölluð eiginhagsmunabarátta.
r f M I N N, laugardagur 23. febrúar 1963-
Rússar hafa enn mikinn
herbúnað á Kúbu
HJA ÞVI varð ekki komizt aö
svara á einhvern hátt orðrómi
og ásökunum í samhandi við
hina miklu uppbyggingu Sovét-
ríkjanna á Kúbu. Republikan-
inn Kenneth Keating öldunga-
deildarþingmaður frá New
York hét því að éta hatt sinn,
ef ásakanir hans reyndus't ekki
réttar.
Til þess að svara gagnrýn-
endum eins og Keating í
nokkru skipaði Kennedy for-
seti þeim MeNamara, varnar-
málaráðherra og John McCone,
yfirmanni leyniþjónustunnar,
að gefa opinberlega grein fyrir
hernaðarstyrk á Kúbu, þó að
ekki séu dæmi lil slíks áður
Það hafði aldrei komið fyrii
áður, að nein þjóð skýrði svo
ýtarlega frá leyndri upplýsinga
söfnun sinni meðal óvinveittr-
ar þjóðar eins og þarna var
gert.
John Hughes, sérstakur að-
stoðarmaður yfirmanns upp-
lýsingaþjónustu varnarmála-
ráðuneytisins, var í tvær stund
ir samfleytt í sjónvarpinu. Þar
sýndi hann skuggamyndir og
notaðí bendiprik við að skýra
þær út. Þetta voru meira en 65
loftmyndir, er teknar hafa ver
ið yfir Kúbu síðan í ágúst og
mikið hugrekki sýnt við að ná
þeim. Þegar þessar myndir
komu fram á 20 feta breiðu
tjaldi, sumar í litum, sögðu
þær ákaflega áhrifaríka sögu.
Þessi vígbúnaður ógnar ekki meginlandi Banda-
ríkjanna, en gæti torveSdad mjög innlenda upp-
reisn og vaidið alvarlegum árekstrum.
rilííf!'. *fB(j ttt : - >i
ÞARNA SÁST, hvernig „árás
argögn“ Sovétríkjanna, flug-
skeytastöðvar og sprengjuflug-
vélar, voru — eftir að Krust-
joff lét undan síga — smátt og
smátt teknar sundur, látnar í
kassa, dregnar niður að höfn
um í Kúhu og settar um horð
í flutningaskip, sem fluttu þær
aftur heim til Rússlands.
Þessi sýning hrakti án alls
efa hina furðulega háu áætlun
um herstyrk Sovétrikjanna á
Kúbu (allt að 70 þús. manns).
MeNamara tætti einnig í sund-
ur þá fullyrðingu, að Rússar
hafi haldið eftir á Kúbu alls
konar flugskeytastöðvum, sem
gætu stráð kjarnorkueyðingu
yfir meginland Bandaríkjanna.
En í hinni nákvæmu lýsingu
MeNamara kom samt fram
hrollvekjandi staðreynd: Enda
þótt Rússar hafi tekið niður
stöðvar sínar fyrir langdræg
flugskeyti og miðlungsskeyti á
Kúbu, og enda þótt þeir hafi
flutt aftur á burt IL-28
sprengjuflugvélar sinar, þá
hafa þeir enn alvarlegan her-
styrk á Kúbu.
Hin sýnilegu merki um brott
flutning langdrægra vopna
voru ákaflega sannfærandi. En
einnig voru sýndar myndir,
sem teknar hafa verið síðar á
könnunarflugi yfir Kúbu. Og
þær eru ekki til þess fallnar
að auka öryggiskennd Banda-
ríkjamanna.
KÚBA er nú mjög vel búin
að venjulegum loftvarnavirkj-
um. Þar eru að minnsta kosti
24 stöðvar fyrir rússnesk flug-
skeyti, sem send eru á loft frá
jörðu, SA-2, og komast í 80
þús. feta hæð. Þar eru að
minnsta kosti 100 MIG-orrustu
flugvélar, þar á meðal 42 MIG-
21, sem geta borið kjarnorku-
vopn stuttar vegalengdir með
meira en 1000 mílna hraða á
klukkustund. Kúba herra Cast-
ros hefur yfir að ráða ekki
færri en 12 strandvarnabátum,
búnum kjarnorkuskeytum, sem
draga 10—15 sjómílur.
Auk alls þessa eru að minnsta
kosti 17000 Rússar á Kúbu.
Stjórn Kennedys leggur á það
áherzlu, að þetta sýni fækkun
frá því sem flest var, eða þeg-
ar þeir voru um 22000 í októ-
ber. Sú staðreynd er naumast
nefnd, að þessir 5000, sem fóru
á brott, voru sérfræðingar,
sendir til þess að stjórna flug-
skeytastöðvunum fyrir lang-
dræg og miðlungs flugskeyti.
sem Krustjoff tók aftur.
Meðal þeirra Rússa, sem enn
eru eftir á Kúbu, eru um 5000
í fjórum hersveitum, mjög
hreyfanlegum og vel búnum.
Þær hafa árásarbyssur, T-54
skriðdreka, hentug tæki lil
sendingar eldflauga, tæki til að
flytja og skjóta flugskeytum.
sem sehd eru af jörðu og á,
og varnarvopn gegn skriðdrek-
um, meðal annars nýja gerð
eldflauga, sem nefndar eru
Klippurnar.
Auk þessara mjög vel búnu
sveita eru 12000 aðrir Rússar
á Kúbu. Þeir starfa við f|ug-
skeytastöðvar, sem senda flug-
skeyti á loft, staría á orrustu-
flugvélum, vinna við samgöng-
ur, leiðbeina innlendum her-
sveitum Castros o. s. frv.
HVER ER hugsanlegur til-
gangur sliks viðbúnaðar Sovét-
ríkjanna á Kúbu?
Eins og Kennedy forseti og
McNamara varnarmálaráð-
herra fullyrtu báðir, er þetta
vissulega langt of lítið til þess
að á það verði litið sem alvar-
lega ógnun gagnvart megin-
landi Bandaríkjanna. En frá
sjónarmiði Rússa gegnir þessi
búnaður öðru og hagkvæmara
hlutverki.
Það er augljóst mál, að þelta
•muni gera innrás á Kúbu ákaf-
lega erfiða viðfangs. Það varð-
ar hér ekki mestu, hvað þetta
styrkir herbúnað Castros. Mik-
ilvægari er sá möguleiki, að
innrás gæti til þess Leitt, að
rússneskir og bandarískir her-
ir færu að skiptast á skotum.
Herstyrkurinn frá Sovétríkjun
um veldur einnig því, að Castro
hefur aflögu heimamenn til að
senda í ævintýraleiðangra til
ágengni og spillingar víðs veg
ar um Suður-Ameríku.
Mest er þó um það vert, að
með hernaðarlegri nálægð
sinni hafa Rússar algert vald
á Kúbu. Ef Castro ynni sér til
óhelgi, ættu Rússar auðvelt
nieð að losa sig við hann og
setja í hans stað einhvern,
sem þeir veldu sjálfir. Nær-
vera Rússa gerir alla mögu-
leika á innlendri uppreisn gegn
Castro á Kúbu óendanlega
miklu ólíklegri en þeir gætu
annars verið.
ÞARNA ER einmitt komið
við þann blettinn, sem aum-
astur er. Það var í þessu sam-
bandi, sem Kennedy forseti
vék á blaðamannafundi að Rúss
unum á Kúbu sem eins konar
„lögreglusveitum“. Þó er það
núverandi stefna Bandaríkja-
stjórnar gagnvart Kúbu, að
vera ekki „ánægð, en vilja
losna við Castro", svo ?ð not-
uð scu orð eins af fulltrúum
stjórnarinnar.
Framhald á 13 síðu
z