Tíminn - 19.05.1963, Blaðsíða 6

Falsanir Mbl.
Blekkingar og fréttafalsan-
ir þeirra Sjálfstæðismanna,
sem stjórna Mbl., hafa oft
gengið úr hófi fram, en aldrei
hefur þetta þó verið eins
gegndarlaust og seinustu dag-
ana.
Hitler sagði einhvern tíma,
að það væri hægt að vinna
kosningar, ef menn væru ó-
ragir við að blekkj a og endur-
taka blekkingar sínar nógu
oft. Þessu ráði hins þýzka
áróðursmeistara, sem Mbl.
hældi ákafast'um skeið, hef-
ur það dyggilega fylgt í öllum
þingkosningum síðan 1937.
Árið 1937 var meira að segja
svo langt gengið, að búið var
til falsbréf og það eignað ein-
um af leiðtogum Framsókn-
arflokksins. Þetta falsbréf
átti að sanna leynilegt sam-
starf Framsóknarmanna og
kommúnista.
Þá eins og nú, var það eitt
helzta áróðursefni Mbl. að
reyna að koma kommúnista-
stimpli á Framsóknarmenn.
Þótt Mbl. hafi beitt ferleg-
um blekkingum og fréttaföls-
unum í áróðri sínum áður,
hefur það aldrei gengið
lengra í þeim efnum en nú.
Þessu til frekari áréttingar
skulu nefnd nokkur dæmi.
Fölsunin um f járhaginn
út á við
Eitt af þvi, sem Mbl. færir
„viðreisninni" mjög til ágæt-
is, er bætt gjaldeyrisinneign
bankanna erlendis. Gjaldeyr-
iseign bankanna sýnir hins
vegar ekki neitt hver heild-
arstaða þjóðarinnar er gagn-
vart útlöndum. Hún segir
ekkert frekar tll um það en
það sýnir fjárhagsaðstöðu
eíns manns, hvað hann kann
að elga í banka. Hann getur
skuldað miklu meira annars
staðar. Maðui*, sem tekur 40
þús. kr. víxil, eyðir helmingn-
um en leggur hitt í banka,
hefur ekki , bætt stöðu sína
sem svarar þessari 20 þús. kr.
inneign. En það er einmitt á
svipaðan hátt sem Mbl. reyn
ir að blekkja menn, þegar það
notar gjaldeyrisinneign bank
anna eina til að sanna
bætta afkomu út á við.
í stórum dráttum eru stað
reyndirnar í þessum efnum,
að gjaldeyrisinneign' bank-
anna erlendis hefur hækkað
úr 228 millj. kr. í árslok 1958,
er vinstri stjórnin lét af völd
um, í 1.150 millj. kr. í árs-
lok 1962. Þessar tölur einar
notar Mbl. til að sýna „stór-
bætta afkomu" út á við. Hinu
er sleppt, að á þessum sama
tima hafa skuldir þjóðarinn-
ar erlendis hækkað úr 2.228
millj. kr. í árslok 1958 1 3.181
millj. kr. i árslok 1962. Skuld-
ir umfram inneignir hafa því
hækkað úr 1.999 millj. kr. í
árslok 1958 i 2.031 millj. kr.
í árslok 1962. Þannig hefur
heildarstaðan gagnvart út-
löndum versnað á þessum
tíma. Þennan sannleika þarf
Mbl. að dylja, því að þetta er
hörmuleg niðurstaða á beztu
góðærisárum í sögu þjóðar-
innar. Þvi er gripið til þeirr-
ar fölsunar að taka gjaldeyr-
isinneign bankanna eina út
úr og minnast ekki á annað!
Fölsunin um spariféð
Önnur álíka fölsun Mbl. er
sú, að sparifjáreign hafi nær
tvöfaldazt í tíð „viðreisnar-
innar.“ Þessi fölsun er feng-
in með því að telja krónuna
jafngilda nú og fyrir „við-
rei;n“, þótt verðgildi hennar
haíi verið rýrt um helming á
þessum tíma. í árslok 1958
var sölugengi dollarans, að
viðbættum yfirfærslugjöld-
um, 25.30 kr., en er nú 43,06
kr. Til þessarar verðbreyting-
ar á krónunni verður vitan-
lega að taka fullt tillit, þeg-
ar finna á út raunverulegt
verðmæti sparifjáraukning-
arinnar.
Mbl. , sleppir hins vegar
þessu. Það reiknar með ó-
breyttum krónum í bæði
skiptin, er það gerir saman-
burð sinn. í árslok 1959 var
innlánsfé í bönkum og spari-
sjóðum 2.646 millj. kr., en í
árslok 1962 var það 4.717
millj. kr. Þarna sjáið þið, seg
ir Mbl., spariféð hefur nær
tvöfaldazt á þremur árum.
Hinu er sleppt, að sé miðað
við raunverulegt verðgildi eða
sparifénu breytt í dollara í
bæði skiptin, verður niður-
staðan sú, að það nam 104.6
millj. dollara í árslok 1959,
en 109,6 millj. dollara í árs-
lok 1962. Aukningin er m. ö.
orðum 4.75%. Þessa staðreynd
verður Mbl. vitanlega að fela,
því að hún er mjög óhagstæð
fyrir „viðreisnina." Mbl. læt-
1959 og 1962, þótt það hafi
verið rýrt um helming á þess-
um tíma!
Fölsunin um trygging-
arnar
Eitt tíðasta áróðursefni
Mbl. er það, að tryggingar
hafi verið stórauknar og kjör
þeirra, sem lakar eru staddir,
eins og gamals fólks, ekkna ög
örjrrkja bætt á þann hátt.
Um það er hins vegar vand-
lega þagað, að dýrtíðin, sem
stjórnarflokkarnir hafa
magnað, hafa gert þessar
auknu tryggingagreiðslur að
engu og miklu meira en bað.
Þeir sem trygginganna njóta,
eru þvi miklu verr settir nú,
eh þeir voru t. d. árið 1958.
Eitt l.jósasta dæmið um
þetta er það að ellilífeyrir hef
ur síðan 1958 hækkað úr tæp
um 10 þús. kr. í 18 þús. krón-
ur. Hækkunin er m. ö. o. rúm
8 þús. kr. og sýnir Mbl. með
prósentureikningi, að hér sé
um gífurlega hækkun að
ræða eða nær 100%. Þess er
svo ekki getið, að framfærslu
kostnaðurinn hefur hækkað
miklu meira en þessari upp-
hæð nemur. Á elliheimilinu
Grund i Reykjavík hefur
hann t. d. -hækkað síðan 1958
um 20—22 þús. krónur á ári.
M. ö. o.: Hækkun ellilífeyris-
ins á þessum tima hrekkur
ekki fyrir helmingnum af því,
sem dvalarkostnaðurinn hef-
ur hækkað á þessum tíma.
Gamalt fólk, sem þarf að vera
á elliheimilum, er því stór-
um verr sett eftir en áður.
Samt. segir Morgunbl. að hlut
ur gamla fólksins sé nú miklu
betri en 1958 vegna hinna
auknu trygginga!
I ••• •
kjorin
Daglega má lesa um það í
Mbl., að launakjör almenn-
ings hafi mjög batnað á und-
anförnum árum. Þó liggja
fyrir ótvíræðar heimildir um
það, að kaupmáttur venju-
legra daglauna hafi stórlækk
að síðan 1958, enda játað af
aðalritstjóra annars stjórnar
flokksins, að enginn lifi nú
sæmilegu lífi af kaupi átta
stunda vinudags. Það, sem
hefur hjálpað mönnum er hin
mikla eftirvinna, sem hefur
hlotizt af góðærinu, en brugð
izt getur strax og eitthvað
dtegur úr þvl. Án eftirvinnu
væri nú ríkjandi hreint neyð-
arástand. Þrátt fyrir þetta
heldur Mbl. þvi blákalt fram,
að launakjörin hafi batnað.
Fölsunin um húsnæðis-
málin
Mbl. hamrar mjög á því,
að í húsnæðismálum hafi ver
ið gert stórfellt átak í
tíð „viðreisnarinnar". Því til
sönnunar er bent á, að heild-
arlán Byggingarsjóðs ríkis-
ins hafi verið hækkuð nokk-
uð, en því er vitanlega sleppt,
að þessi aukning nægir ekki
nema fyrir litlum hluta af
hinum aukna byggingarkostn
aði, er dýrtíð „viðreisnarinn-
ar“ hefur leitt af sér.
Hið rétta í þessu er það,
að bygging íbúðarhúsnæðis
hefur mjög dregizt saman síð
an núverandi ríkisstjórn kom
til valda, eins og sést á eftir-
farandi tölum, sem teknar
eru úr framkvæmdaáætlun
stjórnarinnar sjálfrar um
fjárfestingu í íbúðarbygging-
um á árunum 1957—62 (allar
tölur miðaðar við verðlag í
árslok 1962): 1957 877 millj.
kr., 1958 758 millj., 1959 847
millj., 1960 737 millj., 1961 570
millj., 1962 618 millj. kr. Til-
svarandi þessu hefur tölu lok
inna íbúða fækkað, enda fer
nú húsnæðisskortur stórvax-
andi í mörgum kaupstöðum
og kauptúnum og ríkir víða
hreint vandræðaástand.
Þó segir Mbl., að fyrir tilverkn
að „viðreisnarinnar" hafi
mikið áunnizt til bóta í hús-
næðismálunum og ástandið
batnað frá þvi, sem áður var!
Fölsunin um auka-
aðildina
Eitt gleggsta dæmi um
fölsun Mbl. er túlkun þess á
þvi, hver sé munurinn á auka
aðild að Efnahagsbandalagi
Evrópu og tolla- og viðskipta
samningi við það. Mbl. hefur
gert sér mjög títt um þann
málflutning að und^nförnu
að á þessu tvennu sé 'nánast
enginn munur. Þó segir um
þetta í skýrslu, sem ríkis-
stjórnin gaf út 12. nóv. 1962
um ísland og EBE, orðrétt á
þessa leið:
„Höfuðmunur tollasamn-
ingsleiðarinnar er f raun-
inni fólgin í því, að með
aukaaðildarleiðinni er auð-
veldara að tryggja fslend-
ingum hagkvæmari við-
skiptaaðstöðu, en það kost-
ar samninga um viðkvæm
mál, eins og rétt útlendinga
til atvinnureksturs hér á
landi og innflutnings er-
Iends fjármagns og vinnu-
afls‘.‘
Þrátt fyrir þessa umsögn
ríkisstjórnarinnar sjálfrar
heldur Mbl. þvi fram, að eng
inn munur sé á þessum tveim
ur leiðum. Mbl. vill nefnilega
fá menn til að trúa því fram
yfir kosningar, að aðildarleið
in sé allt önnur en hún er.
UM MENN OG
MÁLEFNI
Meira í vændum
Hér að framan hafa verið
rakin nokkur dæmi um blekk
Framhald á 13. s(Su.
T f M I N N. sunnudagurinn 19. maí 1963. —■
6