Tíminn - 21.09.1963, Blaðsíða 13

STÓRMENNI
Framhald af 7. síðu.
þaðan lifandi aftur“. En fyrir milli
göngu góðra vina var honum þó
sleppt.
Leið hans lá nú frá hinni sundur
skotnu Berlínarborg til fæðingar
bæjarins Dusseldorf, þar sem hon
um bauðst staða leikhússtjóra við
„Borgarleiksviðin'".
f Þýzkalandi var aftur „ein
deutsches Chaos“ — ólýsanleg
ringulreið á öllum hlutum, hung-
ursneyð og almenn örvænting.
Gustaf Griindgens sviðsetti
„Flugurnar“ eftir Sartre í Dussel-
dorf; nafn hans var aftur á allra
vörum, því að existencialisminn
hélt með „Flugunum“ innreið sína
í þýzk leikhús.
Árig 1955 var hann kallaður til
Hamborgar sem aðalleikhússtjóri
„Þýzka leikhússins" þar, og þarna
biðu hans enn nýir sigrar bæði
sem leikstjóra og leikara: „Faust“
undir leikstjórn Grúndgens, og
með Grúndgens sjálfum í hlutverki
fjandans (Mephisto) hafði í engu
misst aðdráttarafl sitt frá Berlín-
arárum þessa mikla snillings, og
„Þýzka leikhúsið" í Hamborg var
oft útselt nokkrum vikum fyrir
sýningarnar.
París, New York og Moskva
sendu Grúndgens heimboð. Gesta-
leikur „Þýzka leikhússins“ til þess
ara höfuðborga undir stjórn
Gustafs Grúndgens var hin útrétta
hönd þýzkra listamanna í sátta-
og fyrirgefningarviðleitni við hina
fornu fjandmenn Hitlers-Þýzka-
lands. Bandaríkjamenn sem Rúss-
ar jusu leiksnillinginn Grúndgens
lofi, því að þrátt fyrir það að hið
kjarnmikla og djúpvitra mál
Goethes færi að mestu fyrir ofan
garð og neðan hjá hinum erlendu
áhorfendum, skildu þeir samt
snilli hins mikla leiksviðstúlkara
Grtindgens: New York og Moskva
voru sammála: „Splendid!“, „Slé-
stjasjij!"
Gustaf Grúndgens er enn lítt
tekinh ag lýjast, hann er einungis
63 ára, fullur af vinnuþreki og nýj
um hugmyndum. „Mig hefur alltaf
dreymt um ferg umhverfis jörð-
ina“. — Þessa ferð ætlar hann að
veita sér nú, þegar hann hættir
störfum leikhússtjóra. „Minnst
fimm mánaða flakk, og svo spán-
nýtt hlutverk"! 47 leikár á hann
þegar að baki.
Eftir jól byrjar svo enn nýr þátt
ur í listalífi hans, er hann hyggst
snúa sér framar öllu að leikstjórn
og kynningarstarfsemi þýzkrar
leiklistar í ræðu og riti — og Þjóð
verjar varpa öndinni léttar: Meph-
isto kemur aftur fram á sjónar-
sviðið næsta ár. H. Vilhj.
SÆTUR MATUR
(Framhald af 2. síðu)
unarkúr heiaur var þeim sagt
að borða mmna Þegar þeir höfðu
hlýtt ráðleggingum prófessors-
ins f é.tta vikur. höfðu þeir
létzt um 7 kíló að meðaltali. Eng-
in óþæg’jeg aukaáhrif komu í
ljós með þessari aðferð.
Dr. Moolure þessi er mjög hátt
settur og virtur læknir í Banda-
ríkjunum
SNYRTISKÓLI
Framhald af 2 síðu.
Erla sagði, að það háði skól-
anum mjög að engin hárgreiðslu
kona væri þar enn þá, en von
anværi á nenni bráðlega. Snyrti-
kennari á námskeiðunum er ann
ars Margrét Jónsdóttir, fyrir ut-
an Erlu og er hún einnig lærð
frá Max Factor.
f samband' við Max Factor
snyrtivömrnar, sagðist Erla
vilja taka það fram, að púður-
augnaskugginn væri alveg sér- _
stakur og mjög góður í meðför-
um, þar sero hann rennur ekkert
til og tafnframt væri von á
mörgum fleir: nýjungum í sam-
bandi við þessar snyrtivörur.
Þegar nemendur útskrifast af
SKUTU BJARNDÝR
Framhald af 9. slðu.
mundu Ásgeirsdóttur, er eitt ár
á Fögrubrekku, en flyt svo til
Borðeyrar og hef verið hér síðan
og hvergi liðið betur.
— Þá fluttirðu í þetta hús, sem
áður var smíðahús Lýðs heitins
Sæmundssonar, þar sem hann
smíðaði rokka sína og fleira.
— Já, ég keypti þetta hús, sem
þá var smíðahús og lét breyta
því í búðarhús.
— En þetta hús átti sér áður
enn aðra sögu, ekki satt?
— Já, hér í kjallaranum geymdi
Þóra heitin Guðjónsdóttir veit-
ingakona vínföng sín. Þá stóðu
þar stórar tunnur á stökkum og
kranar í. Þar var vöruval mikið,
margar víntegundir á boðstólum.
— Og enn leynist stundum
glæta á glasi hér í þessu húsi.
— Það kemur fyrir, auðitað
ekki í kjailaranum.
— En á hæðinni?
Já, á hæðinni.
— Það er sjaldan alveg þurrt,
er það?
— Það er sjaldan.
— Ég hef það fyrir satt, að
gamlir félagar þínir úr fjallgöng-
um á Staðarhreppi hafi fært þér
gjafir nokkrar til minningar um
glaðar stundir á fjöllum.
— Það er aiveg rétt. Tuttugu
gamlir gangnafélagar sendu mér
tvær íjósmyndir af safninu,
komnu af heiðum Staðhreppinga
á leið til réttar, ásamt fögrum
vínfleyg. Á þessum fleyg hef ég
alltaf dropa. Myndirnar lét ég inn
ramma og þær hanga hér upp á
vegg.
— Skammt frá fleygnum?
— Skammt frá brennivíns-
fleygnum.
— Þú munt nú hafa verið vei
að þessari gjöf kominn, því að þú
munt hafa farið í fleiri/göngur
hér á heiðum heldur en nokkur
nálifandi Staðhreppingur.
— Það hygg ég, að rétt muni
vera. 13 ára fór ég fyrst í göng-
ur og alls mun ég hafa farið 50
sinnum í fyrstu leit i röð, að
undanteknu einu hausti, fyrir svo
utan aðrar leitir, bæði vor og
haust svo og eftirleitir.
— Hvar varstu þetta eina
haust?
— Á Stóra-Vatnsskarði i vega-
vinnu hjá Jóhanni Hjörleifssyni.
—( Skiptirðu ekki leit þar?
— Jú, og var vel hress og vel
menntur líka.
— Hvar settirðu Jóhann þá?
— í flárnar.
— Mér hefur verið sagt, að
það hafi verið siður þinn sem
fjallkóngs að setja alla baldna
stráka í flárnar, þar sem blautast
var. Er það ekki rétt?
— Jú, það gerði ég til að dasa
þá.
— Og eins hefurðu þurft að
dasa Jóhann?
— Já, já, það þurfti aö dasa
hann.
— I þessari Vatnsskarðsleit
varð til ein staka, sem oft er
kveðin hér í göngum og réttum.
Manstu hana?
— Já, hún er svona:
Fjallkóngur fjallkónganna
fallega raðað var.
En konungur konunganna
er kominn í leitirnar.
— Þú varst 13 ára, er þú fórst
fyrst i göngur. Manstu nokkuð
sérstakt úr þinni fyrstu leit?
— Ekki nema þegar ég heilsaði
gangnastjóranum, Jónasi heitn-
um Þorsteinssyni á Oddsstöðum.
Ég var með sjóhatt á höfðinu.
Ég heilsa -Jónasi að sveitasið og
segir hann þá við mig: — Á
námsksiðunum fa þeir afhent
sérstaki spjaió þar sem gefin
eru núraer og litir á þeim snyrti-
'örum, »,em nemendurnir þurfa
að nota Enn fremur fá stúlkurn
ar kennslj ’ handsnyrtingu.
hverjum hrút er höfuðið stærst.
Þetta fannst mér minnkun við
mig og sat í mér.
— Manstu eftir nokkru sér-
stöku úr göngunum svona yfir-
leitt?
— Engu sérstöku. Við fengum
stundum misjöfn veður, eins og
eðlilegt er. Árið 1915 reif ofan
af okkur tjöldin og við urðum að
fara til bæja um nóttina og fram
aftur um morguninn. Stundum
lentum við í illviðrum og vatna-
gangi, þannig að ár og lækir urðu
erfið yfirferðar, en aldrei urðu
nein slys á mönnum og yfirleitt
ekki heldur á skepnum. Maður
telur ekki smáóhöpp, sem alltaf
geta viljaö til í göngum.
— Þú varst lengi leitarstjóri,
eins og áður er komið fram. —
Gekk það ekki vel?
— Jú, það gekk ágætlega,
mennirnir ágætir.
— Manstu eftir skurðinum við
tjaldið?
— Jú, ég man vel eftir honum.
Karlarnir voru að reyna að
stökkva yfir hann, en voru þung-
ir á sér sumir hverjir og drógu
ekki yfir og lentu þá í skurðin-
um. Þetta var drulluskurður og
sást það glöggt á þeim, er i hann
fóru.
— Og nú ertu hættur gangna-
ferðum í Staðarhreppi.
— Já, ég á kindur hér á Borð-
eyri og þarf að smala hér sama
dag og leitað er í Staðarhreppn-
um.
— Og þú hefur verið varðmað-
ur með sauðfjárveikigirðdngun-
um.
— Ég hef farið nokkur sumur
með giröingunni frá Valdasteins
stöðum að Skeggjagili tvær ferðir
í viku.
— Og eitt sumar varstu vörður
með girðingunni úr Dældinni og
norður i Skeggjagil.
— Já, þar var ég eitt sumar
með Jóni Marteinssyni, sem var
hliðvörður í Dældinni, þar til
nú í sumar.
— Og hann mundi eftir þér í
dag, gamli maðurinn.
— Já, hann mundi eftir mér og
sendi mér stöku. Hún er svona:
Þess ég óska og einnig bið,
ekki er það til baga.
Að þú getir glatt þig við
gamla leitardaga.
— Og þetta afmæli þitt er senn
afstaðið og er hér meira fjöl-
menni samankomið en menn eiga
að venjast hér í afmælum. Hvað
heldurðu að hér sé mannmargt
i dag?
— í gestabókina, sem mér var
gefin i dag, hafa ritað nöfn sín
114 manns. Mig langar til að
biðja ykkur að færa öllu þessu
fólki beztu þakkir fyrir komuna
I dag, svo og öllum öðrum þeim.
sem á einhvern hátt glöddu mig
f dag
— Þú ert búinn að lifa langa
og viðburðarika ævi. Ertu sáttur
við lííið?
— Já.
— Og ef þú mættir nú snúa
aftur til æsku þinnar. Vildirðu
lifa ævina upp aftur eins og hún
hefur verið?
— Sumt. ekki allt
— Og mundirðu nú, ef þú værir
ungur maður i dag, gerast bóndi?
— Já, það heíd ég. Mér hefur
alltaf þótt vænt um skepnurnar
og jörðinni ann ég lfka. Til þess
að fá notið þess unaðar. sem hjá
iörðinni og skepnunum er að
finna er bóndastarfið öruggasta
lejðin
Við þökkum Einari fyrir rabbið
og óskum honum allra heilla i
nútíð og framtíð og vonumst til
að njóta tiérvistar hans enn um
langa Hríð
Jónas R. Jónsson, Melum.
Skrifstofustölka óskast
Búnaðarfélag íslands óskar að ráða stúlku til skrif-
stofustarfa frá 1. okt.
Umsókn sendist skrifstofu félagsins.
Búnaðarfélag íslands
Framkvæmdastjórastaða
við samvinnufélagið HreyfiJ er laus frá 1. janúar
1964.
Umsóknir um starfið ásamt kaupkröfu og upplýs-
ingum um fyrri störf, sendist skrifstofu félagsins
fyrir 1. okt. n.k.
SAMVIÍifíVPÉlAcij),
URE VFIU
BLIKKSMIÐIR
OG AÐSTOÐARMENN
Blikksmiðir og aðstoðarmenn óskast nú þegar.
BLIKKSMIÐJAN SÖRLI S.F.
Hringbraut 121 — Sími 10712
Uppboð
verður haldið að Hrísbrú i Mosfellssveit laugar-
dagirin 28. sept. ri.k. kl. 2 30 e h. Seldar verða 17
kýr, 3 kvígur og 2 gyltur
Hreppstjörí Mosfellshrepps
LOFT PRESSUR
7 cu fyrirliggjandi
s HÉÐINN 5
Vó/overz/un
simi 24860
Iþróttir
■nesta uppbæð, sem félagið hefur
greitt fyru leikmann Árið 1954
keypti Leicpstei Andy Graver frá
trncoin C)ty fyrir 29.500 pund.
sem tram að bessum kaupum á
Robert er mesta upphæð, sem
Leicester hefur grcitt. Þess má
?eta, að Grave- náði sér aldrei á
■> rik iijá Leicester og var fljót-
ega aftuv 'eldur til Lincoln fyrir
um heimmg fyrri upphæðarinn-
tr Þá ma get„ þess að lokum, að
vc ítölsk félög falast nú eftir
Itaupum á Albert Quixall, inn-
nerja Manch CJtd., sem nú er á
sölulistanum. og er líklegt að hann
fari fyrtr um 40 þús. pund.
hsím.
SPARIÐ TlMA
0G PENINGA
Leiííð fil okkar
BÍLASALINN
VIÐ VITATORG
tTmTnTn
laugardaglnn 21. september 1963
13