Alþýðublaðið - 27.11.1941, Blaðsíða 2

vaamjDAQUB m, mv. mi.
. 1 ■ I " —” ■—r
Loftvarnaæfing.
LoVfvarmsBnefniS hcfir ákvaðii að Soft-
vemaœVing verði haldin Vðstvdaslnn
28. névember n. k. Er hér með brýnf
Vyrir naðnnnm að Vara efiir geVnnm
leiðbeinlngnm og Vyrirmælnm, og
verða þeir, sem brjéta seftar reglur,
látnir sæta ábyrgð. Sérstaklega er
alvarlega brýnt Vyrir nsönnnm að
gæta pess, að biVreiðum sé ekki lagt
pannig, að nmferð teppisf. ¥erði
Eoftvarnamerkið gefið á peim tíma
er lfés skuln vera á bifreiðnsn, er
bér með lagt Vyrir stfórnendnr blf-
reiða að sfá svo int, að bifreiðar séu
ekki með lfósnm, par se*a pser standa
meðan æfing fer fram.
Loftvarnanefnd.
♦—— --1--------—------------------*----*
Málmrannsóknir.
Áríð 1938 efndi undirritaðnr tií fjársöfntmar í því
skyni að rannsaka málmmöguleika iandsins.
Með þvi að þátttaka varð með öilu önóg og að fé
það, sém safnaðist, nam aðeins kr. 1100,00 en
kostnaður á innfluttum rannsóknarefnum varð mikið
hærri, reyndist ókleift með öllu að geríi éins við-
tækar rannsóknir og gert hafði verið ráð fyrir.
Þar sem að rannsóknir þær, er framkvæmdar hafa
verið, hafa ekki borið árangur, gefst þeim, er fé
iögðu tii þeirra, kostur á að fá það endurgreitt,
Eru það því vinsamleg tilmæli min, að þeir sendi
mér póstkröfur fyrir tiiiögum sínum, sem alira fyrst,
Svo þakka ég þeim, sam sýndu málefni þessu vel-
viid og hjáipfýsi, og vona fastlega að í framííðinm
opnist leiðir, til þess að rannsaka málmmögu!eika
tslands til hlítar.
Virðingarfylist.
EINAR ÞORGRÍMSSON.
♦— --------. ' .——— .........;------—----------♦
iðvornn
til eigenda fardræktarhréfa og irepgnlánasléOsbréfa.
Athygli Skal vakin á því, að vextir verða eigi
greiddir af jarðræktarbréfum eða kreppulána-
sjóðsbréfum eftir gjalddaga þeirra. Eigendur
slíkra bréta eru því áminntir um að athuga
útdráttarlista þá um jarðræktarbréf og kreppu-
lánasjóðsbréf, sem birtir eru í Lögbirtingablað-
inu ár hvert og fást hjá oss og útbúi voru
á Akureyri.
BÚNAÐARBANKI ÍSLANDS.
Ókeypis
fá nýir kaapendur að Alþyðublaðinu, biað-
ið tíl næstu mánaðarmóta,
Mringið í simst 4900 og 4906.
HMtTOiWBIMhPiP
STittÐIÐ I IÍBYU
Frii. á 1. sífta.
Brétar tilkynntu í morgun, að
búið væri að skjóta niður 150
þýzkar ogi ítaískar flugrvélar
síðan sókn þeirra inn í landið
hófst. Tedja Bretar sig hafa al-
gerlega yfirhöndina í loíti og
benda á. til merkis um það, að
flugvélar Þjóðverja og ítala
reyni engar árásir á bækistöðv-
ar og birgðarstöðvar Breta aust
an vio landamærin.
Hinsvegar eru látlausir bar-
dagar háðir í lofti yfir vígvöll-
unum í Libyu.
Dan&Srk og Finn-
land pátttnkendar í
nýskipnu Itiers.
Sár voDbrigði í Stokkhðkni
06 í Lodúoo.
SÚ FREGN, að Danmörk
og Fixmland hafi við
endumýjun hins svokallaða
Antikommternsamnings Hit-
lers gerzt aðilar að honum
ásamt ýmsum öðrum her-
teknum löndum á megin-
landi Evrópu, hefir vakið
hin sámstu vonbrigði í
Stokkhólmi og í London eft-
ir fregnum, sem hingað bár-
ust í gær.
Rákisútvarpið hér skýrði frá
skeyti, sem þvi hefir borizt frá
Stokkhólmi, þar sem skýrt er
frá, að sænsk blöð komizt svo
að orði um þessa frétt, að þau
skilji að vísu hina erfiðu að-
stöðu bræðraþjoSanna í Dan-
mörku og á Finnlandi, en telji
þá ákvörðun, sem stjórnarvöld
þeirra hafa tekið, engu að síð-
ur hið alvarlegasta áfall fyrir
Norðurlönd.
í fregn frá London var skýrt
frá ávarpi, sem ráð frjálsra
Ðana þar í borginni hefir gefið
út í tilefni af ákvörðun dönsku
stjórnarinnar um að gerast að-
ili að ,,nýskipun“ Hitlers, og
var þar faxið hinum hörðustu
orðum um Eric Scavenius, nú-
verandi utanrákismálaráðherra
dönsku stjórnarinnar, sem réði
stefnunni, sem nú hefir verið
tekin, og hefði svikið þjóðina.
Torrgfiredsted:
Degar drengnr vill.
ISAFOLDARPRENTSMIÐJA
hefir nýlega sent á markað-
inn dængjasögiu frá Korsíku:
Þegar dnengwr vill, eftir Torry
Gredsted- Aðalsíemn Sigmunds-
son kennari hefir íslenzkað.
Petta er hin skemmtilegasta og
ævintýralegasta frásögn, >yg er
ekki vafi á því, að unglingar
gleypa við henni. Aða'lsteimi Sig-
mundsson vandar vel málfar sitt,
og er skemmst að minnast hinn-
ar vandviik nis úgu þýðdngarr hans
á færeysku skáldsögunni: Far
verö’d þinn veg. Það er líka ó-
hætt að fá unglingum þessa bók
i hendur; hún spillir ekki mál-
smekk þeirra.
Skarlatsótt
hefir undanfarið gengið á Siglu-
firði og hafa 12 hús verið sett í
sóttkví.
UM ÐAGINN OG VBGINN -------------------
| Útlitið breytist við Ingólfsstræti. I»að xná ekki hekica kHt> |
j ritam í útvarpinu. Aukaþingið og trónaSarbrotið. Femriia- |
! útgófan. Sérfræðingur í meðferð penínga skirfar athyglis- |
3 vert bréf um það mál. jt
-------ATHLGANIR HANNESAR Á HORNINU. ---------
ALLMIBXAR aðgerðir standa
nú ytiv Safnahússmegin við
Ingólfsstræti. Ég hygg, að þarna sé
verið að byrja á þeim steinvegg,
sem garðyrkjuráðunautur bæjar-
ins lofaði mér bátíðlega einu sinni
í siunat. Þessi garður á, að því er
ég bezt veit, að koma báðum
megsn við Ingólfsstræti, og jafnvel
niður með Hverfisgötu. Verður
hann um hálfur meter á hæð, eða
jafnvel hærri. Ég hlakka til að sjá
þennan garð, því að hann verður
mikil umbót frá því, sem verið
hefir.
VIÐ, SEM SÆKJUM dálítið
kvikmyndir, höfum orðið vör við
það, að' myndirnar fara hríð versn-
andi. Ástæðan mun vera sú, að
erfitt er að fá betri myndir. Hins
vegar verður að vænta þess, að
forstjórar kvikmyndahúsanna geri
allt, sem í þeirra valdi stendur,
til þess að fá betri myndir, því að
það er ekki hægt að una við þær
mynxiir, sem undanfarið hafa ver-
ið sýndar.
ÉG MÓTMÆLI ÞVÍ ALVEG, að
færri leikrit verði leikin í útvarp-
ið í vetur en undanfama vetur.
Það er alveg að fara í öfuga átt
við það sem rétt er. Leikritin eru
tvímælalaust vinsælasta útvarps-
efnið, sem til er. Nauðsynlegt er,
að gera allt, sem hægt er, til þess
að halda fólki á heimilum sínum,
það er frá götunni og danz-sölun-
um. Útvarpið getur einmitt gert
þetta með þvi að auka sem mest
það efni, sem vinsælast er. Ég hef
áður minnst á þann grun minn,
að fjárhagsáætlun ríkisútvarpsins
sé of knöpp. Sé svo, er slíkt óhæfa.
Það er nauðsynlegt, að útvarpið sé
ekki félaust, að það geti eytt all-
miklu fé í gott efni. Þetta er miklu
nauðsynlegra fyrir okkur öll, en
margan ef til vill grunar nú.
H. S. SKRIFAB: „Mér kom til
hugar að senda þér nokkrar línur
varðandi aukaþing það, sem ný-
lega hefir setið á rökstólum í
þinghúsi voru, þeirri virðulegu
stofnun, sem þjóðin hefir alltaf
litið upp til og borið virðingu og
lotningu fyrir.“
„ÓHÆTT ER AÐ SEGJA, að
margir munu óánægðir með það
þing og fárast yfir aðgerða- og
úrræða-leysi þess, og það með
nokkrum rétti, því að lítið hefir
rætzt úr vandamálum þjóðarinn-
ar, þó að aukaþingið hafi haft þau
mál til meðferðar.“ ,
„VIÐ ÞEKKJUM máltækið, sem
segir, að allt sé gott, ef , endirinn
sé góður. — Það stendur líka oft
heima og a. m. k. hefði aukaþing-
ið annan og betri svip í augum al-
þjóðar, ef málalok þingsins hefðu
orðið önnur en raun bar vitni
um, en því var nú ekki að heilsa.
Á ég þar einkum og sér í iagi við
trúnaðarbrotið, sem framið var á
aukaþinginu, og hvernig tökum
Alþingi tók því máli, sem sé, að
láta fcita hlaupa í það, og taka
það út af dagskrá rétt fyrir þing-
slit.“
„HVÍIÁK MÁLALOK! Hvernig
á þjóðin að skilja, hver meining er
í slíku fólgin, og hvað hugsa full-
trúar erlendra ríkja hér, er þéir
hlusta á slíkan málarekstur Al-
þingis? Trúnaðarbrotsmálið á
aukaþinginu var meira mál en
það, að það þyldi slíká afgreiðslu,
og því miður mun það seint firn-
ast úr hugum manna, á hvern veg
aukaþingið afgreiddi málið."
„JÓN Á BAUNINNI" skrifar:
„Hvernig stendur á því, að upp-
lagið af bókum fornritaútgáfunn-
ar er haft svo lítið? Það selst upp
svo til jafnóðum: Nú er ekki hægt
að fá sumar bókanna (Egils sögu,
Laxdælu og Eyrbyggju), þótt boð-
ið væri stórfé. Mönnum ákildást i
upphafi, að þessi vandaða og áýre.
útgáfa, ætti að fullnægja eftör-
spuminni næsta mannsalduriim,
Hvar eiga unglingar, sem nú og
á næstu árum eru að komast é/
þann aldur, að kunna að mete
fornrítin, að fá þær og eignast?
Er ekki stjórn útgáfmmar fuli-
rög, að upplagið skuli haft svo
lítið?“
„MÉR FINNST annað ófor-
svaranlegt en prentaðar séu upp
þrjár hinar nefndu bækur inna*
skamms, þótt kostnaður hljóti
eðlilega að vera meiri en ef fram-
sýni útgefenda hetfði gætt svo
sem vera bar. Sömuleiðis þarf a§
hatfa í huga framvegis, að þessunt.
bókum er ætlað að verða almenn-
ingseign, en ekki aðeins sew
„sjaldgæf eintök“ hjá söfnurum.“
OG ENNFREMUB skrifar „Jób
á Bauninni”: „Ég vinn hjá stóru
fyrirtæki, og geri oft upp kassann.
Við það óhreinlega verk, hefi ég
oft hugsað um, hversu menn íara
misjafnlega með peninga — í bók-
staflegum skilningi. Sumir gera
sér far um að vel fari um seðlana
í veski sínu eða buddu: seðlarnir
koma aldrei frá þeim öðruvísi e»
sléttir og hreinlegir. Þessir menn
biðjast jafnvel afsökunar, ef þeir
greiða með óhreinum seðli, sem
þeir hafa einhvers staðar hreppt.
Aðrir hafa þann sið, að fara sem
verst með seðla og þykjast meiri
menn fyrir. Þeir troða þeiœ
kæruleysislega í hnuðli í budduna
-í- eða og vasana.“
„GRÁTBROSLEGT er að sjé
þessa menn kaupa hlut og ætla
svo að borga hann. Rjúka þeir úr
einum vasanum í annan, kannske
10—12 vasa, vandræðalegir og
bjálfalegir í senn, draga sinn smá-
peninginn úr hverjum og finna
loks það, sem þeir héldu sig leita
að, seðlahnippi, óhreint og snúið
sem roð í hund, oftlega innan um
miður hreina vasaklúta og annað
dót, er menn safna í vasa sína,
þarft og óþarft: Engin afsökun er,
að seðlarnir séu gamlir og slitnir
— og er það augljósast, þegar nýir
seðlar koma á markaðinn, t. d.
krónuseðlarnir um daginn. Áður
en sólarhringur var liðinn, vora
sumir þeirra óþekkjanlegir,“
„MENN ÆTTU AÐ VITA, að
auk þess, sem hið opinbera kostar
miklu til að gefa út seðla og hvera
þeirra kostar fé að framleiða og
þess vegna skylda hvers borgara
að fara vel með þá ■— þá er sjálf-
sögð hreinlæisregla að hafa pen-
inga ætíð í hreinlegri buddu, eða
veski, en alls ekki lausa í vösun-
um. Menn athugi, að hver fimm-
krónu-seðill fer margra á milli,
áður en lýkur, og er órannsakað-
að ég held, hvort sjúkdómssmitun
eigi sér ekki oft stað vegna sóða,-
legrar meðferðar á peningum.
Loks ber þess að gæta, að pening-
ar vilja oft týnast með öllu, ef
þeir eru hafðir lausir í vösum.“
,,ÉG HEFI ORBIÐ VAR við, að
það þykir hjákátlegt að hafa pen-
inga í buddu. Þvílikur hégómii
Fínt þykir aftur á móti að hafa
peninga lausa í vösunum. Á þetta
einkum við unga rnenn, sem ocft
þykjast þurfa að grípa til smá-
auranna vegna þjónsins við borðs-
hornið. Þetta er víst tízka, en
ósiður samt, svo sem að ofan er
sýnt. 'Buddur, sem nota má bæði
fyrir smáaura og seðla, án þess að
þeim sé kuðlað saman, eru þéegS-
legar og sjálfsagðar fyrir alla, sem
að jafnaði hafa litla peninga með-
ferðis. Hinir þurfa frekar veski.
Það er alla vega ávinningur að
fara snyrtilega með penlnga.“
Hannes á hornina.