Tíminn - 27.11.1963, Blaðsíða 13

GRISABORNIN SMÁU Walt Disney
ER KJÚRSETT ÞEIRRA
SEM ¥IUA VANDAÐ
OG NÝTÍZKULEGT SÓFASETT
ÁKLÆÐI
EFTIR VALI
I HVERT HER-
BERGI HÚSS-
INS HÚSGÖGN
FRÁ
HSBÝLAPRÝÐI
SIMi
38177
FÖSTUDAGURINN LANGI
Framhald at 9 siðu
fengið mjög slæmar móttökur
þrem vikum fyrr. Allar mót-
tökur voru sérlega góðar og
aldrei fyrr hafði nokkur stjórn-|
málamaður ,séð svo marga Tex-|
asbúa á götum úti til að fagna
sér. Almenningur var hissa á
þessum móttökum sem forset-
inn fékk. Sjálfur Kennedy varj
hissa og þverskallaðist við að j
fara eftir öryggisreglum og m ,
a. ók frá Forth Worth til Dall-
as í opnum bíl. Einn lögreglu- j
maður sagði: „Ef það hefði
rignt í aðeins einn klukkutíma
til viðbótar, þá hefði forseta-
bíllinn orðið að hafa plastik-
þakið yfir, en það er skothelt".
Allar útvarpsstöðvar léku
sorgarlög allan daginn með
fréttum þess á milii. Mestöll j
kennsla féll strax niður í skól j
um. Öll verzlun lamaðist, og
kvikmyndahús endurgreiddn
selda miða. Þegar myrkur féll
yfir borgir og bæi, sáust fá I
ljós, nema þá helzt í húsum og j
á fáum götuljósum; neónljósa-
skiltin lýstu ekki í fyrsta sirin |
TÍMINN, miðvikudaginn 27.
í manna minnum. íþróttaleikj-
um var áflýst. Sinfóníuhljóm-
sveitin hér í Minneapolis af-
lýsti konsert sínum, en lék í
staðinn sorgarlög.
í strætisvagninum mjlli fimm
og sex mátti sjá, að enginn var
í skapi til að tala um daginn og
veginn, ekki einu sinni um,
hversu gott veðrið hafi verið
síðan í haust Sumir lásu eftir,
miðdagsblöðin, sem ekki þöfðu
haft svo stórara og ógurleg
svartar fyrirsagnir síðan á frið
ardaginn Enn aðrir störðu útj
í l'oftið og konur héldu fast um
töskur sínar í von um að fá'
hald og traust.
I loftinu lá örvggisleysi
eða spurning: hvað skeð'irj
næst?, eða hvað verður um
þjóðina? Samt sem áður mátti
finna sterka tilfinningu um sam
stöðu eða einingu, menn
gleymdu öllu öðru, svo sem lit
arhætti, stjórnmálamismun, eða
stéttamun Tvisvar áður mati
ég eftir slíkri einingu síðan
■Tohn F Kennedy varð forseti
fyrir tveirr, árum og <tíu mán-
uðum, kannski ekki alveg eins i
óv. 1963
sterkri. í fyrsta sirin var þegar
hann kom fram á sjónvarpinu
og ávarpaði þjóðina út af múrn
um, sem Rússar settu upp í
Berlín Síðara skiptið var þeg-
ar Bandaríkjameftn fundu út
að Rússar hefðu eldflaugar á
Kúbu, og Kennedy sýndi að
hann var vel fær um að leiða
þjóð sína út úr því vandamáli.
Er líða tók á daginn byrjuðu
minningarguðsþjónustur í all-
mörgum kirkjum kaþólikka,
mótmælenda og Gyðinga Flest-
ar kirkjur voru fullar út úr
dyrum og mátti sjá að þung
sorg ríkti hjá fólkinu og
margur* huldi andlit sitt í vasa-
klút ogi grét.
s
„Föstridagurinn langi var lang
ir, sorglegur og svo ótrúlegur
ið margur gekk til hvílu í
beirri von að vakna aftur og
jg geta sagt að forsetamorðið
hafi aðeins verið ógnarleg mar
tröð. Atburðir dagsins höfðu
gerzt svo hratt og undirbún
íngslaust. að maður var hálf
vandræðalegur þegar maður
sagði Johnson forseti, eftir að
hafa aðeins fáum tímum áður
sagt Johnson varaforseti.
Einn af þekktari fréttamönn-
um Washington rifjaði upp í
sjónvarpinu um kvöldið, er
hann var ásamt þrem öðrum
blaðamönnum. með Kennedy í
flugvél yfir vesturríkjunum,
skömmu fyrir kosningarnar
1960. Fréttamaðurinn sagði að
öryggisreglur forsetans hefðu
komið til tals og hvort það væri
nokkur örugg leið til varna
því að forsetinn yrði myrtur.
Kennedy sagði: „Ég held,
að það sé ekki nokkur leið að
verja forsetann, ef einhver set
ur sér það hlutverk og ætlar sér
að fullkomna það“ Hvort Kenn
edy grunaði örlög sin eður
ei, þá er það eitt víst, að þjóð-
in er agndofa eftir morðið
á John F Kennedy og veltir
vöngum yfir því hyernig svo
ungur, efnilegur og hæfileika
mikill maður geti horfið svo
skyndilega úr sviðsljósi þjóð-
tífsins.
jhm
23 nóvember 1963
í St. Paul.
EriðH í vfirííl
var fráskilin og flutti hann
með henni til Forth Worth í
Texas, Hann ólst upp við fá-
tækt, var mjög sérlundaður og
hélt sig mikið einn. Hann las
mikið af bókum á barnaskólaár
um sínum, en stdð sig þó ekki
vel í skólanum. Gagnfræða-
skólanámi hætti hann eftir tæp
an mánuð og innritaðist -þá í
flotann. Þar var hann í fjögur
ár, en þá var hann rekinn.
Hann þótti góð skytta meðan
hann var í flotanum. Brottvikn
ing hans úr sjóhernum virðist
hafa haft slæm áhrif á hann
og orðið þess valdandi, að hann
ákvað ari-fara frá Bandaríkjun-
um. Næst fréttist til hans í
Moskvui, en þangað kom hann
haustið 1959. Skömmu síðar til-
kynnti hann ameríska sendiráð
inu þar, að hann hefði ákveðið
að sækja um rússneskan ríkis-
borgararétt og afhenti hann því
jafnframt hið ameríska vega-
bréf sitt.
Ókunnugt er um dvöl hans í
Sovétríkjunum annað en það,
að hann vann um skeið í Minsk
og kvæntist þar rússneskri
hjúkrunarkonu. Ekki virðist
honum hafa líkað vel lífið þar,
því að í janúar 1962 fékk
Tower öldungadeildarþingmað-
ur, sem er eindregnasti fylgis-
maður Goldwaters á Bandaríkja
þingi, bréf frá honum. þar sem
hann segist ekki fá hjá rúss-
neskum vfirvöldum leyfi til að
fara úr landi. þótt hann sé
amerískur þegn. Tower fékk
utanríkisráðuneytið til að sker-
ast í málið og fyrir atbeina
þess fór Oswald. ásamt konu
sinni og börnum þeirra frá
Moskvu í maílok 1962. E'tÞ’"
komuna til Bandaríkjanna virð
ist hann hafa dvalið lengstum
í Nejv Orleans, unz hann flutti
til DaJIjis fvrir- rúmum tveim-
ur mánuðum.
Þá er upplýst, að meðan Os-
wa'd dvaldi í Sovétríkjunum
hafi bann skrifað Conally, nú-
verandi ríkisstjóra í Texas, sem
þá var flotamálaráðherra. bréf
og beðið hann að vinna að því,
að hann fengi uopreisn vegna
brottrekstursins úr flotanum.
Conally svaraði ekki þessu
bréfi, en lét embættismenn
ráðunevtisins fá bað til athug-
unar. Talið er, að Oswald hafi
síðan borið þungan hug til Con-
ally
Vafalaust á sagan um Os-
wald eftir að verða miklu
fyllri, því að bæði lögreglan og
blöðin vinna nú kappsamlega
að því að fá sem mestar upp-
lvsingar um hann. Ef til vill
skýrist þá ýmislegt. sem nú er
hulið. en vafasamt er þó, að
það upplýsist nokkurn tíma til
fulls, hvort, hann myrti Kenn-
edy eða hvaða ástæður lágu til
þess, ef hann var morðinginn.
Þ. Þ.
VIOAVANGUR
Þetta þykir ýmsum súrt í broti
sem vonlegt er. Raunar hefði
verið kurteislegast af myndar-
iegri stofnun eins og Landssím-
anum að senda góðum við-
skiptavinum sínum, símanot-
endunum, skrána heim, cins
og gert var hér á árunum og
tíðkanlegt er í nágrannalönd-
um. Þó er hitt hatrammlegra,
að menn skuli boðaðir erindis-
leysu að sækja hana.
13