Alþýðublaðið - 27.09.1942, Blaðsíða 8

8
BTJ ARNARBIÓ tm
Rebekia
eftir hinni frægu skáldsögu
Daphne du Maurier.
Aðalhlutverk:
Joan Fontaine.
Lanronce Olivier.
Sýning kl. 4, 6,30 og 9.
brandur biskup Þorláksson rit-
aði til þess að hrekja falsbréf,
sem komizt höfðu á loft um
Jón Sigmundsson, móðurföður
biskups, kemur vel fram rök-
fimi, kapp og óvægni biskups.
Líklega ætti það vel við liann
að taka þátt í hinum svæsnu
blaðadeilum á okkar tímum.
Hér er sýnishom af rithætti
hans:
„í áttunda máta þá segjum
vér þetta bréf ósatt vera fynr
þá grein, að í tíð biskups Gott-
skálks var enginn sdlur á Hól-
um, en þetta bréf segir, að gern
ingur þessi hafi fram farið þar
í salnum á Hólum. En með því
að það hús var ekki á Hólum í
þann tíma, þar fyrir hlýtur
þessi gerningur loginn að vera,
bæði upp á Jón og Gottskálk,
nema þeir meini náðhúsið niðri
hjá stóru baðstofu, sem kallað-
ur var Stigssalur. Slíkt her-
bergi þykir mér vel hæfa slíku
bréfi og þeim, sem það logið
hafa.“
,Jlér stendur. og í kirkjunn-
ar dómum: Jón var dæmdur í
bann fyrir það hann flengdi
kennsludreng sinn, Beggu-
Láfa, í kirkjugarði í Tungu. Eg
spyr alla fróma menn, að þeir
segi í guðsnafni, hvar það stend
ur í lögum, að hýðing í kirkju-
garði sé bannsverk. Heldur
hugsa ég svo standa: Hvergi
spillir kirkjugarði heifta-laust
blóð. Lítt minntist þú, Gott-
ALÞYÐUBLAÐIÐ Sunnudagur 27. sept. 1942.
una. Hann kyssti hana og Bertu
á vangann.
— Jæja, hvernig líður ykk-
ur öllum saman? Og þetta er
ungi frændi minn, ha? Gaman
að hitta þig.
Hann þrýsti hönd Geralds,
gnæfandi yfir hann, góðlátleg-
ur og glaðlegur. Svo settist
hann á stól, sem brakaði allur
og gnast undir þunga hans, því
að hann var allt of lítill undir
svona stóran mann.
Pála frænka teymdi Gerald
með • sér burtu, svo að hjónin
gætu í dálitla stund notið þeirr
ar einangrunar, sem hjóna-
bandið hafði dæmt þau í. Berta
hafði líka beðið þessarar
stundar með leiða. Hún hafði
ekkert við Eðvarð að segja og
var smeyk við, að hann færi
að tala eitthvað um tilfinning-
ar sínar.
— Hvar býrðu? spurði hún.
— í „Inns.of Court,“ ég fer
alltaf þangað.
— Þú villt kannske koma
með í leikhúsið í kvöld. Eg hefi
pantað stúku, svo að Pála
frænka og Gerald geta komið
með.
— Ég geri það, sem þú vilt.
— Þú ert nú allra manna
skapbeztur, sagði Berta og
brosti við.
— Ekki virðist þú þó vera
neitt sérstaklega hrifin af því
að vera í návist minni.
Berta leit snögglega upp.
— Hví heldurðu það?
— Af því að það er orðið
býsna langt síðan þú hefir kom
ið heim til Court Leys, svaraði
hann lilæjandi.
Bertu létti, því að hann var
sýnilega ekkert gugginn út af
þessu. Hún hafði ekki kjark til
þess að segja honum, að hún
skálk, á það, þá þú í Hólakirkju
slóst til blóðs fyrir altari sjálfu
með skrúðhúss lykli og veittir
skemmdaráverka séra Snjólfi
Jónssyni í sjálfri messunni fyr-
ir rangt orð lesið, þá þú dæmd-
ir þennan miskunnarlausa
bannsdóm yfir Jóni Sigmunds-
syni. Því dæmir þig guð, dóm-
ari allrar jarðar, á hinum síð-
asta degi. Amen.“
mundi aldrei hverfa heim aft-
ur, henni var ómögulegt að
standa í því að skýra það ná-
kvæmlega út fyrir honum, —-
hann mundi verða hissa og
skilningssljór.
— Hvenær ætlarðu að koma
aftur? Við söknum þín öll mjög
mikið.
— Er það? sagði hún. Eg
veit ekkert um það, satt að
segja. Ætli það verði ekki um
það bil þegar um hægist í sam-
kvæmislífinu.
— Hvað? Ætlarðu að vera
fjarverandi eina tvo mánuði
enn
— Eg held, að Blackstable
eigi illa við mig. Mér líður allt
af hálfilla þar.
— Þar er bezta loftslag í
Englandi.
— Finnst þér við vera ham-
ingjusöm, Eðvarð?
Hún starði óttaslegin á hann
til að sjá hvernig hann mundi
taka þessari spurningu. En
hann varð bara undrandi.
— Hamingjusöm? Já, það
held ég. Auðvitað kýtum við
stundum. En það gera öll hjón.
Og þetta var líka rétt fyrst hjá
okkur. Svo dró úr því þegar
vegurinn batnaði. Eg hefi ekki
undan neinu að kvarta.
— Það er auðvitað aðalat-
riðið, sagði Berta.
— Þú lítur prýðilega út nú
ég get ekki séð hversvegna þú
ættir að vera lengur hér.
— Jæja, við sjáum nú til.
Það er nógur tíminn til að tala
um það.
Hún var hrædd við að segja
honum þetta augliti til auglit-
is, fannst þægilegra að segja
það bréflega.
— Eg vildi að þú gætir á-
kveðið' þetta nánar, svo að ég
geti undirbúið heimkomu þína
og sagt fólki frá því.
— Það er allt undir Pálu
frænku komið, ég get ekkert
ákveðið núna, ég skrifa þér
seinna.
Þau þögðu um sfund, en svo
datt Bertu dálítið í hug.
— Hvað segirðu um það að
koma á Náttúrugripasafnið? —
Manstu það, að við fórum
þangað þegar við vorum nýgift.
89 NÝJA BlÚ ■
Sandy velur
eígmmanninn
{Sandy gets her man)
Fjörug skemmtimynd.
Aðalhlutverkin leika:
Baby Sandy
Síuart Erwin
Una MerkeL
Börn yngri en 12 ára fá
ekkiaðgang.
Sunnudag kl. 3, 5, 7 og 9.
A.ðgöngumiðar seldir frá kl.
11 f. hád.
— Langar þig til að fara
þangað? spurði Eðvarð.
— Eg er viss um að þér
mundi þykja gaman að því, —
svaraði hún.
Næsta dag fóru þau hjónin í
búðir, Gerald og Pála frænka
voru ein heima.
— Líður þér illa, þegar þú
ert ekki með Bertu? spurði
hún.
— Hræðilega!
f VAONALANDI
RÍÐA og GUNNI áttu
krónu, sem þau máttu
verja eins og þau lysti. Þau
hlupu niður í sætindabúðina og
litu inn í gluggann. Það var
sannarlega girnileg búð. Þar
voru alls konar dýr úr súkku-
laði, dósir með brjóstsykri og
piparmintum, töggur, epli og
appelsínur, og úti í horni voru
pokar með límonaðidufti. Kost-
aði hver þeirra krónu.
„Eg held að ég fái mér lím-
onaðiduft,“ sagði Gunni. „Það
er svo gaman að setja það í
vatn og láta það freyða. Það
kitlar mann svo þægilega í
tunguna og nefið.“
„Jæja, en ég ætla nú samt
að fá mér lakkrís,“ sagði Fríða.
„Mér lízt bezt á borðana, sem
eru eins og svört teygjubönd,
þeir minna mig svo á sokka-
böndin mín.“
Svo fóru þau inn í búðina og
keyptu það, sem þau höfðu á-
I
V •-
flvergi smeffear
(Buck Benny Rkjes Agaia)
Jack Benny
Ellen Drew
Virginia Dale.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. hád.

— Þetta er mjög gremjulegt
fyrir mig, drengur minn.
— Mér þykir þetta mjög
Ieiðinlegt, en ég get aldrei ver-
ið kurteis við fleiri en einn í
einu, og hefi eytt öllum mínum
góðu siðum á herra Craddock.
— Mér þykir gott, að þér
fellur vel við hann, svaraði
Pála frænka brosandi.
— En mér fellur ekki vel
við hann!
kveðið hvort um sig: Gunni
fékk sér límonaðiduft og Fríða
fékk ósköpin öll af lakkrís.
„Við skulum ekki gæða
okkur á þessu, fyrr en við kom
um heim,“ sagði Gunni. „Við
skulum láta okkur nægja til-
hlökkunina þangað til.“
Svo tróðu þau góðgætinu í
vasa sína og héldu heimleiðis.
Og þá fyrst' hefst eiginlega
sagan okkar.
Ekki höfðu þau gengið lengi,
þegar Fríða kom auga á pkrýt-
inn bíl, sem ók á móti þeim eft-
ir veginum. Hann var gulur
með rauðum dílum og svo lít-
ill, að helzt varð haldið, að þetta
væri barnaleikfang, þó í stæyra
lagi. í honum sat stuttur og
digur náungi með gríðarstór
hlífðargleraugu og í rauðri
skinntreyju, sem var alltof
þröng á hann.
Þegar hann nálgaðist börnin,
stöðvaði hann bílinn og benti
börnunum að koma til sín.
MYNDA-
SAGA.
YIPPEE1 6UN
SETTING IN
THEEAST/ K
pf CHALK' 1
ONE UP FOE
’M XNDIA ! Ví
'HECE’5 NUMBER ONE BOY,
COME ON,BABY... RIGHT
UP5TAIRS...PAPA'S 60TA
SWELL PRE5ENT FOi? YOU.,.
í WHY 5HOULD I NOT 5H00T-
' THEM POWN ? 15 NOT A á
TPAINED 6E5TAPO OPERATOR
OF6REATE2 VALUE THAN J
1 A NIPPONE5E PILOT ?

Raj (í flugvélasímann):
Húrra. Sól að setjast í austri.
Örn: Þarna skaut Indland
þann fyrsta niður.
Raj: Hérna' kemur sá fyrsti
, . . Komdu, stúfur minn . . .
Beint hingað, pabbi hefir dá-
lítið, sem hann ætlar að gefa
þér.
ET 601 NG,GUY/EVEN
YOU’RE NOTA HOT
tOT, THEY’LL 5TEER
YAYFPOM HCfTLEADJj
Örn: Hafðu þig að því. Þótt
þú sért ekki góð skytta, getur
þú haldið þeim frá okkur.
Njósnarinn: Eg skal gera eins
vel og ég get.
Njósnarinn (hugsar): Hví
skyldi ég ekki skjóta þá niður?
Er ekki þjálfaður Gestapomað-
ur mQÍra virði en japanskir flug
menn? ,