Alþýðublaðið - 05.02.1943, Side 6

6 ALÞÝÐUBLAÐIÐ / Föstudagur 5. febrúar 1943.
—T

Rabat, borgin, sem sést á myridinni, er ein af hafnarborgunurii- á Atlantshafsströnd - Mar-
okko. Hún var ein af borgunum, sem Bandaríkjaherinn tók morguninn 8. nóv. í haust, þeg-
ar hann gerði innrásina í Norður-Afríku. > )
Rabat í Marokko.
HANNES Á HORNINU
Frh. af 5. síðu
sem sjúkir eru, og þar með einna
verst settir af öllum í lífinu.“
„RÉTTI.ÁTUR“ skrifar enn:
„Enn þarf ég að kvarta fyrir þér
gagnvart þessum sérstaka reglu-
manni eða hitt þó heldur. Ég á við
þennan háæruverða póstafgreiðslu-
mann í Borgarnesi. Ég sendi smá-
pakka að Slítandastöðum í Staðar-
sveit og varð að borga 8 krónur
undir hann svo áð ég væri öruggur
að hann kæmist fyrir jól.“
„ÉG FÓR MEÐ HANN niður á
pósthús um miðjan desember og
taldi það öruggt að hann kæmist
til skila í tæka tíð. En svo fékk ég
núna bréf, sem er skrifað 27. jan-
úar og pakkinn kom 24. janúar.“
„ÉG HEFI ÁÐUR haft nokkra
reynslu af póstafgreiðslu þessari
og ritaði þér þá um þetta. Ég fékk
enga skýringu á því þá. Ef til vill
fæ ég hana nú. Ég veit að víðar
er pottur brotinn í þessu efni. En
hart finnst mér það, að þurfa að
borga 8 krónur undir pakka til
svo að segja næstu sveitar — og
svo kemst hann ekki á ákvörðunar-
staðinn fyrr en næstum því hálfum
öðrum mánuði eftir að hann er
sendur.“
„G. HUGULL“ skrifar: „Það er
mikið rætt um það þessa dagana,
að borgarstjórinn ætli í broddi
fylkingar að gera herferð á rott-
urnar. Framkvæmd þessari verður
én efa vel tekið af öllum bæjarbú-
um, og ber þeirri jafnframt að sýna
þann skilning og þegnskap þjóðar-
innar, allir sem einn maður, að
hjálpa til með að útrýma þeim
viðbjóðslega og hættulega vágesti
rottunni. Rottan eyðileggur bæði
ætt og óætt svo skiptir hundruð-
um þúsunda króna virði á ári hjá
okkur eylandsbúum, auk þess er
hún smitberi, sem kostar þjóðina
ómetanlegt tjón.“
„í TILEFNI AF yfirstandandi
rottuviku datt mér í hug að biðja
þig að grenslast éftir því, hvort
rottumyndin sé til hér á landi, sem
sýnd var í Nýja Bíó fyrir nokkrum
árum. Mig minnir að ég hafi heyrt
að Nýja Bíó ætti myndina og væri
tilvalið að hún yrði sýnd til hern-
aðarörvunar."
„RÖTTUMYNDIN“ er því miður
ekki til hér á landi. Hún ,var sýnd
sem aukamynd í Nýja Bíó og var
aftur send út. Það hefði þó verið
gott að sýna hana hér nú til þess
að koma af stað hernaðaræsing-
um. éins og bréfritarinn segir.
Hannes á hornlnu.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN ?
Frh. af 4. síðu.
hefir orðið að færa í þessu atriði,
myndi hún fordæma þær köldu
kveðjur, sem sum brezk blöð hafa
sent íslendingum undanfarið. —
Hafa og ágætir menn í brezká
þinginu og einnig í blöðum berit á
þessar staðreyndir og tekið svari
okkar drengilega.
Ekki er ósennilegt, að brezka
þjóðin myndi við nánari athugun
komast að raun um, hver er or-
sök hinna óvingjarnlegu skriía
sumra brezkra blaða í garð okk-
ar íslendinga. Frumorsök þessara
blaðaskrifa var ekki það, sem þó
var látið í veðri vaka, að við ís-
lendingar vildum ekki selja Bret-
um fisk. Enda væri slíkt fjarstæða
hin mesta. Við höfum alltaf viljað
selja Bretum fisk og viljum það
enn.
En brezkum fiskkaupmöinnum
er ekki alveg sama um, hvar fisk
urinn er lagður á land, því að
þeir taka drjúgan skilding af fisk-
sölunni. Myndi ekki einmitt hing-
að mega rekja rætur þeirra miður
vingjarnlegu og ódrengilegu
skrifa í brezkum blöðum um fisk-
sölumál okkar íslendinga7 Voru
það ekki . fiskkaupmennirnir
brezku, sem voru að togast á um
hagnaðinn af fisksölunni, sem
komu þessum skrifum af stað?
Ef brezka þjóðin kynnti sér málið
ofan í kjölinn, er ekki ósennilegt,
að hún kæmist að þessari niður-
stöðn."
Vel er ‘það, ef það upplýsist,
að öll emiaka þjóðin er ekki sama
sinnis í garð okkar íslendinga,
'heldur sé óhróðurinn runninn
undan rifjum íárra braskara. En
Igæti Morguníblaðinu éfcki dottið
í 'hug, að svipað hugarlar væri
til í stéttarbræðrum fiskbrask-
aranna ensku hér á landi? Væri
iþjóðfélaginu ekki 'vissara að
hafa gát á slík'um mönnum, sem
hafa gróða sinn iað 'braski og ó-
heilbrigðu f járm-álaástandi?
Kjörnefnd Alþýðuflokksfélagsins
vill vekja athygli félagsmanna
á því, að í skrifstofu félagsins í
Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu
liggja frammi uppástungulistar til
stjórnarkosningar í félaginu, Þeir
félagsmenn, sem gera vilja uppá-
stungur, skili þeim í skrifstofuna
fyrir 13. febr. n.k., en þann dag
rennur út frestur sá, er uppástung-
um skal lokið fyrir.
Áheit á Strandarkirkju.
2.00 kr. frá J. S. J.
Ljósmyndoprent-
on hafln taér.
Sálmasoogbðk Sigfúsar
Einarssonar og Páls isóifs
sonar komin út Ijósprentuð.
SVO sem mörgum er kunn-
ugt, hefir verið starfrækt
ljósmyndaprentstofa hér í bæn-
um síðast liðin ár, og hefir
Einar Þorgrímsson veitt henni
forstöðu.
Nýlega hefir komið frá þess-
ari ljósmyndaprentstofu ný út-
gáfa af Sálmasöngbók Sigfúsar
Einarssonar og Páls ísólfssonar,
auk fleiri bóka, sem þaðan
hafa komið að undanförnu.
í tilefni af þessari nýju iðn-
grein, sem risið hefir upp hér
í bænum, var blaðamönnum ný
lega boðið að skoða vinnustof-
urnar og tækin, sem notuð eru
við Ijósmyndaprentunina, en
Lithoprent, svo er prentstofan
kölluð, á von á nýjum tækjum
bráðlega og mun þá prentunin
verða enn þá fullkomnari.
AUk sálmasöngsbókarinnar
hafa verið prentaðar í Litho-
prent 5 stærðfræðibækur fyr-
ir Menntaskólana, Logaritma-
töflur Menntaskólans, Handrit
smákveðlinga Bólu-Hjálmars,
sem þeir gáfu út forstjóri Litho
prent og Finnur Sigmundsson
magister, íslenzk ævintýri,
safnað af Magnúsi Grímssyni,
og Jóni Árnasyni, 90 ára göml-
ul bók, auk þess barnabækur,
skrautmiðar á flöskur, pappa
og ýmis konai] pappírsumbúðir.
Enginn vafi er á því, að
Lithoprent fær nægileg verk-
efni. Vinnubrögðin eru hin
vönduðustu og þarna er mjög
heppilegt að endurprenta gaml-
ar bækur, sem orðnar eru upp-
seldar fyrir löngu, og eiga er-
indi til almennings í nýrri út-
gáfu.
Lithoprent var stofnsett ár-
ið 1938, og er nú komið á góð-
an rekspöl, því að margir góðir
menn hafa séð nauðsyn þessa
iðnreksturs og lagt því liðs-
yrði. Þarf varla að efa, að þessi
iðnrekstur eigi góða framtíð
fyrir sér hér.
AUGLÝSH) í AlJjýðublaðími.
Síik ógilda ekki sannanir...
Frh. af 4. síðu.
ir að þau stafi frá neinni sál,
■ heldur aðeins frá starfi heilans.
Þó eru sumir hvorttveggja og
má þar telja frægan sálarfræð-
ing við Harward háskóla,
William James, sem meðal ann-
ars rannsakaði mjög miðilinn
frú Piper.
Þá gleymir höf. ekki „hálf-
rökkvuðu fundarsölunum“. Já,
myrkrið hefir verið eitt algengt
atriði í árásunum á spiritisma
og miðla. En flest fyrirbrigði
miðla geta gjörzt og gjörast eins
í fullri birtu. Þó eru sum, t. d.
líkamningar, sem þurfa að gjör-
ast í dimmu, og það er í sam-
ræmi við margt annað í náttúr-
unni. Jurtir vaxa upp af fræj-
um og rótum í myrkri moldar-
innar, fóstur þróast í myrkri
móðuclífsins, myrkurbyrgi þarf
við ljósmyndagjörð og margt
fleira þolir ekki birtuna, en
„myrkur og og ljós eru hvort-
tveggja jaín nauðsynleg fyrir
þróun lífsins“. (Morgunn 1942,
1. hefti Jón Auðuns: Blessun
; myrkursins). En það dregur
ekki úr blessun myrkursins, að
nota má það einnig til þess að
í dylja hrekki. Margt það, sem
sjálft er gott og jafnvel nauð-
synlegt, má nota í þjónustu hins
lakara. Röksemd myrkursins er
ekki lengur boðleg í baráttunni
gegn spíritisma eða, ef ég má
kalla það, árásunum á hann.
Höf. segist ekki fullyrða
meira en það, að fyrirbrigðin
hafi „að minnsta kosti ekki enn
þá verið skýrð“. Það er stórt
orð: Skýrð. Margt er það í til-
verunni, sem ekki hefir enn þá
verið skýrt, og er þó alþekkt
staðreynd. Eg þarf ekki annað
en að líta á rafmagnsljósið, sem
ég er að skrifa við. En ég ætla
að minna á, að próf. Richet
(ekki Gunnar Salómonsson,
þott hann fsé heiðursmaður og
föðurlandinu til sóma) sagði,
að skýring spíritista um fram-
haldslíf væri hin eina, er skýrði
öll fyrirbrgðin og trúði að lykt-
um og játaði, að svo væri, og
var þá orðinn einn af þeim
miklu vísindamönnum, sem
„staðhæfðu", þótt lengi væri
tregur til, svo að enginn mun
segja, að hann hafi „sloppið á
tiltölulega ódýran hátt“. Eg
óska að líkt fari hjá höf. Hann
á eftir lengi að lifa, margt að
reyna og fræðast. Margir, og
< það miklir vísinda- og vits-
munamenn og enn þá tortryggn
ari en hann, hafa enga lægingu
látið sér þykja að ganga til
. sannleikans viðurfcenningar
í þessu máli. Eg vil ein-
læglega ráða honum til að lesa
eitthvað af ritum slíkra manna,
svo að hann geti betur undir-
búinn lagt út í að ræða þetta
mál.
Um Einar Nielsen endurtek
ég það sem ég sagði í fyrri grein
minni, bæti að éins við að gefnu
tilefni frá höf., að um glæpi höf
um við ekki orðið „viðbjóðsleg-
ur“. Þjófnaður og aðrir glæpir
eru að kalla daglegt brauð, en
aldrei hef ég heyrt um neinn
það sem borið var á E. Nielsen
af því að það var svo viðbjóðs-
legt og meðal nnars þess vegna
áþreifanlega ósatt.
Að niðurlagi minnir höf. mig
á orð Krists: „Hví slær þú
mig?“ En ég hef alls ekki sleg-
ið hann. Hann var sjálfur svo
vingjarnlegur að segja, að ég
hefði skrifað hógværlega. Það
sem ég gjörði, var ekki annað
en að bregða hendi við höggi,
sem hann var að reiða að alvar-
i legu og helgu málefni, því að
það er ávallt dauðinn og allt,
, sem stendur í sambandi við
hann bæði þessa heims og ann-
ars. Hann eigum við víst að
hitta, ég sjálfsagt áður en mjög
langt um líður og höf einnig,
þótt seinna verði. Þá er ekki ó-
líklegt að við hittumst og töl-
um betur um málið. Þá tölum
við í fullri alvöru og kemst ekki
að neitt skop né skætingur, en
skyggnumst sjálfsagt eftir,
hvort við höfum hér gjört eða
sagt eitthvað, sem væri öðrum
til góðs. Og þá mundi mér þykja
vænt um, ef í ljós kæmi, að
honum hefði orðið til góðs eitt-
'hvað af því, sem ég hef nú ver-
ið að segja og líklega þykir hon-
um vænt um að ég segi honum
nú þegar, að ég hef engan skaða
beðið af því, sem hann hefir
sagt.
Kristirin Daníélsson.
Athugasemd
frá Karli ísfeld.
MER þykir vænt um að
heyra, að séra Kristinn
Daníelsson skuli telja sig hafa
sloppið -skeinulausan úr þess-
um meinlausu skilmingum okk
ar, jafnframt því, sem ég til-
kynni honum, að hann var
aldrei í miklum háska staddur
— hvorki lífs né sálarháska.
Mér hefði nefnilega aldrei dótt-
ið í hug að veitast að honum
persónulega, enda hafði ég
enga ástæðu til þess.
Séra Kristni Daníelssyni
verður að vonum tíðrætt um
þekkingarleysi mitt og fáfræði.
Þar getum við loks orðið sam-
mála. Þó er mér ef til vill ekki
alls varnað, því að þótt ég sé
ekki ýkjagamall að árum, er,
orðið töluvert langt síðan ég
vissi, að ég veit mjög lítið um
þetta líf og alls ekkert um ann-
að. En sannast að segja sé ég
ekki eftir lesturinn á greinum
séra Kristinn Daníelssonar, að
í því efni sé mikill munur á
okkur tveimur, þótt hann sé
eldri að árum og persónulega
sannfærður um annað líf af
ýmsum staðhæfingum „trú-
verðugra“ manna.
Og læt ég svo útrætt um
þetta mál.
Karl ísfeld.
Með undanfarandi grein sr.
Kristins Daníelssonar og at-
hugasemd Karls ísfelds við
hana er lokið hér í blaðinu rit-
deilu þeirri, sem spannst út af
bókinni um Indriða miðil.
Ritstj. Alþýðublaðsins.
Hjónaband.
í dag verða gefin saman í hjóna
band af sr. Árna Sigurðssyni, þau
Unnur Jónsdóttir og Rörður Krist-
insson. Heimili ungu hjónanna
verður að Meðalholti 7, nýju,
verkamannabústöðunum .
Af sérstðbnm
ástæðam
v
s
s
s
s
s
er til sölu 2 djúpirS
stólar og sófi. — S
Klæðaskápur, lítið og$
stórt borð, 6 borð-S
stofustölar úr eik.s
útskornir, persneskts
gólfteppi, nýtt. \
Laufisvegi 2, |
(inng. um horndyr)i
Uppl. frá kl. 8-10 í kvöld.$
Milljónamærmgur
£ atvinnuleit.