Alþýðublaðið - 21.03.1943, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐI®
t
Sunnudagur 21. marz 194Sm
. ..... " .........■■■■■ ...■■■—"i
NÝIA BfÓ S
Klaifskir kúrekar.
<Ride ’era Cowboy)
með skopleikurunimi
BUD ABBOTT og
LOU COSTELLO
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgm. seldir frá lcl. 11 f. h.j

h| ( 1 rto 3T\ 9«í
MÁLARI nokkur var beðinn
að skrifa sundurliðaðan
reikning yfir viðgerðir, sem
hann hafði framkvæmt á mynd-
um í klaustri einu. Reikningur-
inn var á þessa leið:
Lagfærði og endurnýjaði
Boðorðin tíu...... kr. 12,00
finyrti Pontius Pilatus og
setti nýtt band í hatt-
inn hans............ kr. 6,08
Setti nýtt stél á hana
Sankti-Péturs og rétti
af nefið á honum . kr. 8,16
Setti nýtt nef á Jóhannes
skírara og lagaði augn-
skekkjuna, sem hann
hafði .............. kr. 4,04
Fyllti skörð í vængjum
Gabríels erkiéngils og
gyllti þá........... kr. 10,12
Þvoði þjón æðsta prests-
ins og setti roða í kinn-
ar hans ............ kr. 4,08
Stórbætti himininn, bjó
til nokkrar stjörnur,
skírði sólina og hreins-
aði tunglið ........ kr. 16,04
Glæddi loga Hreinsunar-
eldsiris og hressti upp á
nokkrar sálir .... kr. 6,12
Fjörgaði elda Helvítis,
setti nýja rófu á djöf-
ulinn, gerði við hægri
hóf hans, lappaði hitt
og þetta upp á skratt-
ann þann ama ... kr. 8,20
Setti nýjar legghlífar á
son Tobíasar og bætti
pokann hans......... kr. 4,00
Setti nýjar bryddingar
á skikkju Herodesar
og lagaði hárkollu
hans ............... kr. 6,09
Skóf óhreinindin af skoð-
unarbrauðunum . . kr. 4,16
Setti eymáhringa í eyru
Söru ............... kr. 10,00
Setti nýjan stein í slöngu
Davíðs, stækkaði
krumlur Golíats og
glennti bilið milli fóta
hans . kr. 4,00
Skreytti Örkina hans
Nöa, gerði við skyrtu
glataða sonarins og
hreinsaði svínin . . kr. 2,00
SamtaZs kr. 109.09
þá, eða uxarnir slitu tjóður-
bandið í ofsahræðslu og þutu
öskrandi sína leið.
Sérhverjum Búanna fannst
hann vera einn á vígvellinum.
Það var likt um hann og sjó-
liðann, sem hefir ekki annan
vettvang en þilfarið til þess að
berjast á. Búinn sá ekki annað
en rúmið sitt i vagninum, en
þar lá hann, miðaði og skaul,
og þannig var það í öllum vögn-
unum. Þeir gátu enga samvinnu
haft hver, við annan, engin
samtök. Þeir sáu ekkert nema
litla svæðið fyrir framan þá,
sem þejir vörðu, og gegnum
púðurreykinn sáu þeir svört
andlit, sem nálguðust, and-
styggileg andlit með hlóð-
hlaupnum auguni og grettum
vörum. Annað sáu þeir ekki,
aðeins svört andlit ,hárskraut,
spjót og skildi, svartar ógn-
andi hendur, og þeir skutu kúl-
um sínum í svarta límamina,
sem risu upp fyrir framan þá
eða hörðu þá niður með hyssu-
skeptinu, en þjónarnir, sem
börðust við hlið Búanna, not-
uðu spjót sin og stungu Zulu-
Kaffana af mikilli grimmd.
Stundarkorn, sem virtist heil
eilífð, var ekki hægt að spá
neinu um úrslitin. Zulu-Káffarn
ir liörfuðu snöggvast, en runnu
svo fram aftur til nýrrar, æðis-
genginnar sóknar, hvorugur að-
ilinn hafði, yfirhöndina. Svartir
menn og hvítir voru eins og
samlokur í fangabrögðum og
þögnin var hræðileg, meðan
orrustan var sem hörðust við
vagnana. Engu skoti var leng-
ur hleypt úr byssu, þvi að ekki
vannst tími til að hlaða á ný.
Hróp heyrðust ekki heldur, þvi
að hvorkij Bi^arnir né Zulu-
Kaffarnir höfðu þrek til þess
lengur að öskra eða hrópa
hvatningarorð,1 en allir neyttu
ýtrustu orku, börðust af mestu
grimmd og klemmdu saman
varirnar. Einu hljóðin, sem
heyrðust, voru stunur hinna
særðu og glamrið í járni og
stáli.
Hefðu fjalla-Kaffarnir komið
til liðs við villimennina á þess-
ari, stundu, hefði öllu verið lok-
ið. Hefðu hinir Zulu-Kaffarnir
— }íví að þeir voru sýnilega í
tveim flokkum, sem voru af-
brýðisamir hvor við annan —
ráðist til atlögu, hefði öllu ver-
ið lokið á svipstundu. En hvor-
ugt skeði. Fjalla-Kaffarnir
höfðu goldið svo mikið afhroð
i árás sinni, að þeir hugsuðu
sig tvisvar um áður en þeir
réðu til atlögu á ný. Eins og
særðir hundar lágu þeir og
sleiktu kaun sína, en hinn
Zulu-Kaffa-flokkurinn, sem
var stærri, hafðist ekki að. Þeir
hölluðust fram á spjót sín og
horfðu á orrustuna, sem fannst
ekki ómaksins vert að horfa á.
Hefði, foringi árásarliðsins,
Zulu-Kaffinn með beltið úr hlé-
barðaliárinu, sem Zwart Piete,
skaut í upphafi orrustunnar,
lifað, liefðu úrslit orrustunnar
sennilega orðið önnur ,því að
hann hefði skipað mönnum
sínum að berjast meðan nokk-
ur þeirra liéldi velli. En í þess
stað fór sókn þeirra að bila
smám saman og skyndilega
eins og samkvæmt gefnu merki
liörfuðu þeir undan, sneru frá
og tóku á móti hellidembu af
háðglósum og hlátrum félaga
sinna. En i þetta skipti höfðu
Búarnir beðið tjón á lífi og lim-
um. Þrír þeirra voru fallnir og
sex særðir, meðal þeirra kona
og barn. Margar byssur höfðu
brotnað og mikið hafði gengið
á púðurbirgðirnar. Meðal kyn-
blendinganna og gömlu Kaff-
anna voru líka fallnir menn og
særðir og nokkrir hestar höfðu
verið drepnir.
Búunum var nú orðið Ijóst,
að enda þótt óvinirnir hefðu
mikið afhroð goldið í árásunum
tveim, myndu Búarnir verða
uppgefnir að lokum og þá yrðu.
}>eir brytjaðir niður eins og
kjöt í spað. Ef til vill myndu
þeir geta hrundið einni árás
enn, en alls ekki fleiri árás-
um.
Zwart Piete hafði ekki aug-
un af valkesti hinna dauðu og
særðu Zulu-Kaífa, sem var
eins og breiður skjólgarður
umhverfis skjaldborgina, með-
an hann skipaði fyrir. Menn
þessir voru ekki venjulegir
Kaffar, eins og þeir, sem Bú-
arnir voru vanir a ðumgang-
ast, og margir þeirra, sem lágu
i valkestinum og létust vera
dauðir, voru snarlifandi, meira
að segja ósærðir. Þeir myndu
grípa tækifæ’rið, ef litið væri
af þeim og mjaka sér nær,
þumlung fyrir þumlung, unz
þeir gætu skotizt inn undir
vagnana og lagt spjótum sin-
um úr launsátri. þaðan, þegar
næsta árás hæfist.
— Skjótið hina særðu, slcip-
aði Zwart Piete — en gætið
þess vanlega ,að eyða ekki skot-
um á þá. sem eru þegar dauð-
dr.
— Þetta er gott ráð, Piete,
sögðu Búamir — því að engin
leið er að ætla á, hvaða brögð
þessum Zulu-Köffum detta í
hug. Þeir eru bragðvísir sem
refir. En hvernig eigum við að
greina kvika frá náum?
— Athugið bá gaumgæfilega,
sagði Zwart Piete. — Skoðið þá
vel og þá munið þið sjá, að af
sumum þeirra rennur svitinn.
Það er heitt í dag, og dauðir
menn svitna ekki.
BBTJARNARBÍOaS
Slæðingur.
Joan Blondell
Roland Young
Carole Landis
H. B. Warner
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
ÍÞRÓTTAKVIKMYND
ÁRMANNS
rerður sýnd í dag kl. 1,15. —
Aðgöngumiðar í Tjarnarbió
frá kl. 11 f. h.
■■■■■■■■■■■■■mbbbbhbh
1GAMLA BlÚ SS
Litla Nelljr ReSly
(Little Neíly Kellv)
Ameríksk söngvamynd.
JUDY GARLAND
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Barnasýning kl. 3.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. h.
— Lítið á þennan, sagði hann
og benti á stóran ZulU-Kaffa,
sem lá á bakinu í um þrjátíu
rnetra fjarlægð og breiddi út
faðmínn, eins og hann væri
þegar búinn að gefa upp end-
ann. Þeir horfðu á hann stund-
arkohn og sáu þá, að hann ók
sér á bakinu afarhægt, nærri
því ósýnilega, i áttina til skjald
borgarinnar. — Lofið lionum
að koma nær, sagði Zwart Piete
— og þá munið þið komast að
, raun um, hvað hann hefir í
hyggju.
— Nær? spurðu Búarnir
undrandi. — Hann getur þá og
þegar sprottið á fætur og varp-
að spjótinu. —
— Hann stendur ekki á fætur
meðan ég er hér, því að áður en
liann kemst upp á ltnén er hann
dauður. En ég vil gera ykkur
ljóst við hvað ég á, svo að þið
vitið, hvers þið megið vænta
af hinum Zulu-Köffunum. Og
meðan þeir horfðu á valköstinn
sáu þeir, að Zwart Piete hafði
á réttu að standa. Lík hinna
látnU voru orðin þur í sólskin-
LIFI
Svo skuluð þið hafa fataskipti og fela
ana í heyinu.
Carfax tók við fötunum, og Jóhanna María þokaði sér
út fyrir þröskuldinn, sneri baki að hlöðunni og hélt vörð úti
fyrir í tunglsljósinu.
Þó að Hrómundur gæti ekki heitið alltof vel vakandi,
gat hann ekki að sér gert að fara að hlæja og flissa, þegar
hann var að klæða sig í þessi fátæklegu föt af franskri
bóndakonu. En yfirmaður hans áminnti hann hæversklega,
en þó alvarlegur í bragði. Svo flýttu þeir sér sem mest þeir
máttu að hafa fataskipti og stungu hermannabúningum sín-
um langt inn í heystabbann.
Þegar þeir komu út til Jóhönnu Maríu, sá höfuðsmað-
urinn, að hún hafði enn annan böggul í höndunum, en þeg-
ar hann bauðst til að taka við bögglinum, afþakkaði hún boð-
ið. Þau héldu þá öll af stað, og gekk Jóhanna María 1 farar-
broddi, röskleg og einbeittleg. Hún brá annarri hendinni
fyrir munninn til merkis um, að þeir skyldu ekki mæla orð
frá vörum. Þegar þau voru komin dágóðan spöl frá bænum,
greikkaði hún enn sporið til muna.
í útjaðri þorpsins varð á vegi þeirra þýzkur hermaður á
verði. Þá var það, að báðir Bretarnir léku snilldarbragð, þó
algerlega óafvitandi. Þeir gerðu sig afar flónslega á svipinn
og eymdarlega, störðu stórum augum á allt og göptu. En þó
urðu þeir sjálfir meira hissa yfir svipbrigðum Jóhönnu
Maríu. Hún grét hástöfum, reif hár sitt og stundi og barm-
aði sér, svo að engan gat grunað, að hún væri að gera sér
upp læti.
Höfuðsmaðurinn þóttist kunna frönsku, en ekki fylgdist
hann með öllu, sem Jóhanna María sagði. Hún bar ótt á,
en þó þóttist hann skilja, að hún væri að biðjast fyrir-
greiðslu, sagði að heimili þeirra hefði eyðilagzt í sprengju-
WHAT /MEANS IT, S
SAR'AK'? tketwo i
AMEOICANS «
DESCENDEO IM \
PAPACKUTES/CAN
TrlEy HOPE TO TAKE
TKE PORT SINGLE->
H handed ? mm
©ETEDMINED TO 'r> |í THIS WILL LAY THEM OUT ^ÉjjSpi||í NEATLY AND EFFL'IENTLY... AND
2ESCUE MISS QUKX IT WON'TDAMAÖE AAICS QUICK
FROMTHE JAPANESE, OQ NANU/ GREAT IMPROVEMENT
ECORCHY PAÍ7ACHUTES OVERTHE MORE EXPLOSIVE
DOWN, FOLLOWED BV EECRET WEAP0N9 / 1—p
FLETCH...IN THEIR ;i iæ
SEACCH FOC AN EFFECTIVE WEAPON »«HlWBWjgll:lltJ.V : •'L.; 1 m
THEY FIND A F/CE-
HOSE INTHE HANGAR...
POBBin)
0*3
ÁKYEÐNIR í að reyna að frelsa
Hildi hafa þeir Örn og Stormy
látið sig svifa til jarðar i fall-
hlif.
ÖíRN: Þetta vopn mun duga
gegn þeim. En ég vildi komast
LEAVE A/IE HERE WHIUE
THEY HAVE ALL THE FUN...THATS
FEIENDSHIPPORVOU/ WISH X
COULD PAQK THIS CCATE ON A
CLOUD/I'M 60INC TO CBT AWFULLV'
DlZZy JUSTCIPCLÍN6 AROUND
WAITING FOR THING9 TO HAPPEN/
hjá þvi að skaða Hildi eða
Nanu.
RAJ: Þeir skilja mig efth uu
meðan þeir njóta allrar ánægj-
unnar af átökimum niðri. —
Þetta eru félagar í lagi!
X KNOW NOT/ W£ \
CAN BUT WAiT... AND
HOPE / STPANGE ABB
THESE AN\B.C>ICAK4>...
Tr'K IDEA9 ARE
CRAZY... BUT THEY
GET RESULTG/
SKÆRUHERM.: Hvað er á
seyði.
SARAK? Tveir ameríkumann-
anna hafa lent i fallhlifum.
Láta þeir sér detta i hug að
þeir geti tekið vigið einir
SARAK: Ég veit ekki! Það eina
sem við getum gert er áð bíða.
lUppátæki ameríkumannanna
virðast stundum hæpin. en þau
bera árangur!