Alþýðublaðið - 22.08.1943, Blaðsíða 3

Sumiucíagjur 22. áfiúst 1943.
AU'TDUBUÐIÐ
' í'"
Patton hershðfðlngi
Sigurvegarinn á Sikiley.
Eftirfarandi grein,
eftir ameríska blaða-
mauninn Frank L. Kluck-
hohn er um Patton hershöfð
ingja hinn fræga yfirmann 7.
hersins, sem ásamt 8. hrezka
hernum undir forustu Mont-
gomerys hrakti Þjóðverja og
ítali úr Túnis og einnig ásamt
honum gerði innrásina á Sikil
ey. Það var Patton og her
hans, sem hrauzt frá suður-
strönd Sikileyjar yfir til norð
urstrandarinnar, tók Paler-
mo, sótti þaðan áfram í aust-
urátt til Messina og hrauz
fyrstur inn í þá borg, sem
var síðasta vígi Þjóðverja og
ítala á eynni.
ÞEGAR George S. Patton
var kvaddur til þess að
stjórna hersveitum Bandaríkj-
anna í Tunis, komust yfirmenn
og aðrir um allan herinn að því,
hvað við var átt með setning-
unni: „Þú veizt ekki hvað lífið
er, fyrr en þú hefir fengið á-
vítur hjá Patton hershöfð-
ingja.“ Hann æðir um herdeild-
irnar eins og grenjandi ljón,
heimtar að hver maður sé
hreinn og strokinn, að fimmtíu
faðmar séu á milli bílanna,
þegar þeir eru á ferðalagi, að
foringjarnir beri merki sín í
hjálminum og hafi vopn sín
alltaf gljáfægð. Hann gaf út
nýja skipun um það, að foringj-
ar yrðu sektaðir um 25 dollara,
ef þeir sæjust án hjálms og 35
dollara, ef þeir hefðu ekki vopn
sín við belti sér. Að því búnu
sagði hann við yfirmann for-
ingjaráðs síns, Hugh J. Gaffeý
herforingja: — Við náum tak-
marki voru, jafnvel þótt svo
fari, að þú þurfir að aka skrið-
drekanum og .ég að skjóta af
byssum hans.
Patton hershöfðingi er harð-
ur sem demantur. Hann hefir
mjög strangan aga. Hann er
mjög gefinn fyrir fágun og
snyrtimennsku, ekki einungis
með tilliti til sjálfs sín, heldur
og annarra. Hann er glæsilegur
í tali og háttum og gæddur leik-
hæfileikum. En þeir, sem sáu
hann hella sér yfir bílstjóra
með hinni furðulegustu orð-
gnótt og kyngi og sáu hann svo
rétt á eftir tárast yfir særðum
manni í sjúkrahúsi, komust á
þá skoðun, að þrátt fyrir hina
hörðu skel er Patton hershöfð-
ingi í raun og veru hjartagóð-
ur maður, tekur starf sitt mjög
alvarlega, og' að allar hugsanir
hans og athafnir beinast að því
einu að sigrast á óvininum.
Hermenn Pattons hershöfð-
ingja kalla hann ýmist „Georg“
„Græna drekann11 eða „Gamla
berserkinn“. Hann er hár mað-
ur vexti, virðist grannur, rjóð-
ur í andliti og skollitað hár hans
er tekið að grána. Hann er 57
ára gamall. Þegar hann fer í ein
af háu stígvélunum sínum,
stingur perluskeptum skamm-
byssunum undir beltið og geng-
ur þannig um vígstöðvarnar, er
hann auðþekkjanlegur. Ég sá
hann neita sér um að leita
skjóls, þó að tvær- óvinaflug-
vélar flygju í hundrað 7eta hæð
fyrir ofan höfuðið á honum.
Hins vegar beygði hann sig of-
urlítið, þegar sprengja sprakk
í aðeins örfáira feta fjarlægð
frá bílnum hans, sem var
skreyttur merki hershöfðingjasn
Ég hefi heyrt hann segja við
einn af foringjum sínum: —
Þið þurfið að fá eitthvert verk-
efni. piltar!
I>
EGAR Patton hershöfðingi
var ungur maður, tók hann
oft þátt í hnefaleikakeppni. Eft-
ir fyrsta höggið barðist hann
eins og vél. Hann álítur, að allir
menn hafi tilhneigingu til þess
að verða hræddir í styrjöld og
telur, að líkt og á dögum róm-
versku hersveitanna sé það ag-
inn, sem styrki kjarkinn. Hann
trúir því, að í hita orrustunnar
geri hermennirnir vélrænt og
ósjálfátt það, sem þeim hafi
verið kennt — hafi þeim verið
vel kennt. Ef ökumenn aka bíl-
unum í þvögu á æfingum, gera
þeir það líka í orrustu.
Þannig stöðvaði hann bíl-
stjóra á vígstöðvunum í Tunis
og skammaði hann miskunnar-
laust með óprenthæfum orðum
fyrir að aka bílnum með meira
en 50 mílna hraða á klukku-
stund. Svo lækkaði hann rödd-
ina og sagði vingjarnlega: — Þú

'L'-' : ’
Patton.
átt að láta bílinn endast til
styrjaldarloka. Loks hækkaði
hann röddina eixn og sagði: —
Reyndu svo að haga þér eins og
viti borinn maður. Hann álít-
ur, að hermenn þurfi á stolti
að halda til þess að hafa sókn-
arþrek .Það geta þeir ekki ver-
ið, nema þeir séu hreinir og
stroknir, enda krefst hann þess
bæði á vígstöðvunum og heima.
Á æfingavöllunum í Ameríku
sá hann órakaða menn. Næsta
dag sendi hann út svohljóðandi
skipun: — Allir menn, sem ald-
ur hafa til, raki sig daglega.
0°* NNUR grundvallarskoðun
Pattons hershöfðingja er
sú, að foringjar verði raunveru-
lega að vera leiðtogar og fyrir-
mynd hermanna sinna. í fyrri
heirnsstyrjöld, þar sem hann
hækkaði úr sveitaforingja í her-
deildarforiixgja, fleygði hann
sér flötum, þegar hann heyrði
í fyrstu sprengjuixni. Svo leit
hann urn öxl og sá 4 00Ö menn
gera hið sarna. Eftir það stóð
hann, þó að sprengjur springju
og sá menn sína einnig standa.
Þess vegna segir hann við for-
ingja sína: — Herforingi verð-
ur að sækja franx á undan
mönnum sínum, jafnvel þótt
hann verði drepimx. Sjálfur
gefur hann fordæmið.
Að lokinni hverri æfingu eða
hernaðaraðgerð segir hamx
nxönnum sínum, hvers vegna
hitt eða þetta hafi verið gert,
og vekur þeim þannig traust á
sér.
— Gangið fram! Gangið allt-
af franx! segir Patton hershöfð-
ingi við menn sína. — Þið meg-
ið ekki bregast. Sækið á þang-
að til síðasta skotinu er skotið cg
bensínið gersamlega til þurrð-
ar gengið. Eftir það sækið þið
fram á fæti.
Auk þess að hræða menn
sína, hrífa þá með persónulegu
hugrekki sínu og vekja þeim
traust á sér, • sýnir hann þeim
oft mildi. Dag nokkurn, er hann
var að aka á bak við víglínuna
í Tunis, nam hann staðar og
spurði verkfræðingadeild eina,
hvað hún væri að borða. Þeir
gáfu í skyn, að þeir væru orðnir
þreyttir á dósamat. — Hvernig
myndi ykkur geðjast ný lamba-
steik? spurði Pattpn. Það kváðu
þeir hið mesta lostæti, og hann
leyfði þeim þá að kaupa lömb
af Aröbum.
Það er kunnugt um allan
ameríkska herinn, að Patton
hershöfðiixgi er himx mesti 1-
þróttamaður og afburða skamm
byssuskytta. Hann er eimx
auðugasti maður í hernum og
hefir sjálfur siglt seglskútu
sinni, nxeð fjölskyldu sína unx
borð, frá vesturströnd Ameríku
til Hawaii. Sagt er, að á æfingu
hafi hann eitt sinn stöðvað for-
ingja vélaherdeildar einnar og
spurt hann, hvort hann vissi
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Og hásumar er nú
og hún er léttklædd úti með hrífuna sína.
I
S
S
S
*
S
b
s
$
b
s
s
N
s
s
s
*
s
s
s
s
s
s
s
s
b
s
b
s
s
s
s
s
i
$
$
s
nákvæmlega, hvar haixn væri
staddur. — Nei, ég veit það
ekki, herra, sagði vélaherdeild-
arforinginn. — Ég var að ljúka
við að hertaka óviixaherdeild
og hefi ekki haft tíma til þess
að líta á uppdráttinn. Patton
hershöfðingi bað þá foringjann
að fá sér uppdrætti hans, reif
þá í tætlur og sagði: — Ungi
maður, þú þarft ekki upp-
drsetti.
S
Lokaspretturinn.
...
AGT er, að hann leggi mik-
inn metnað í að geta gefið
út skipun um flutning. heillar
herdeildar á aðeins einni vél-
ritaðri síðu, — en slíkar skip-
anir taka oft um tuttugu vélrit-
aðar síður.
Þótt mikið sé um þennan
mann talað, þekkja hann mjög
fáir náið. Hann lítur sýnilega
svo á, að foringi eigi að vera í
ofurlítilli fjarlægð frá mönnum
sínum. Það er því mjög fáum
kunnugt, að hann yrkir kvæði.
Nánasti vinur og félagi Patt-
ons hershöíðingja er kona hans,
Beatrice, en henni kvæntist
hann árið 1910. Dimma nótt í
septenxber, en fáeinum vikum
áður hafði hann siglt sem fyrir-
liði herliðs að vestan, sem átti
að taka Marokko, gekk Patton
hershöfðingi á land og kom
auga á hljóðláta manneskju,
sem sat inni í bíl. Þetta var
klukkan þrjú um nótt og veður
svalt. Þegar hann fór að að-
gæta, hver þetta væri, var það
frú Patton. Þarna sat hún
þögul fram í dögun og horfði á
liðið, sem skipað var á land.
Þegar ameríkskar vélaher
sveitir voru stofnaðar í fyrri
heimsstyrjöldinni, var George
Patton settur yfir þá fyrstu.
Hann skipulagði og stjórnaði
ameríkska skriðdrekaskólanum
í Langres. Enda þótt hann væri
í riddaraliðinu eftir stríðið,
hafði hann alltaf mikinn áhuga
á vélahernaði. Nú, þegar hin
gífurlegu vélavopn eru megin-
styrkur hvers hers, eru allar
ástæður til þess að ætla, að
hann sé réttur maður á réttum
stað.
Knattspyrnan:
Þrtðja flobks mOtið
byrjar annað kvðld.
Þriðja flokks mótið í knatt-
spyrnu hefst annað kvöld.
Keþpa þá fyi'st K.R. og Valur,
dómari Guðbjörn Jónsson, og
síðan Fram og K.R., dómari
Hreiðar Ágústsson.
Almenningur í Bandaríkjunum hefir mikinn áhuga fyrir veðreiðum og er óspart veðjað á
gæðingana. Myixdin hér að ofan er af tveimur gæðingum. að þreyta lokasprettinn á skeið-
velli í New York og má vart á milli sjá hver ber sigur af hólmi.
$
i
i
S
S
s
s
s
s
s
S'l
s 1
s
s
s
s
s
s
s
s
s
i
í
i
Hallgrímskirkja í Reykjavík.
. Guðný Ólafsdóttir, Hlíðarenda-
koti í Fljótshlíð (áheit) 15 kr. S.
H. (áheit) 15 kr. G. og J. (áheit)
110 kr. N. N. (áheit) 10 kr. Þ. J.
G. (áheit) 50 kr. Ó. J. (áheit) 15
kr. K. E. 10 kr. Gamall maður úr
Hafnarfirði (áheit) 10 kr. Z- (áheit)
25 kr. Guðm. Kr. Guðmundsson og
kona hans, Ragnhildur Jónsdóttir,
Bergstaðastr. 82 (áheit) 250 kr.
Dóra (áheit) ,10 kr. Þ. K. (áheit)
20 kr. S. A. S. (áheit) 25 kr. Á. Ó.
100 kr. A. P. (áheit) 50 kr. K. B.
(áheit) 10 kr. C. H. S. (áheit) 20
kr. G. B .(áheit) 10 kr. A. H. (á-
heit) 10 kr. B. K. (áheit) 50 kr.
N. N. (gamalt áheit) 50 kr. B. B.
Norðfirði (áheit) 20 kr. Guðm.
Jónsson, bóndi, Stóru-Ávík, Árnes-
hr. og dóttir hans (minningargjöf)
150 kr. Jón Guðmundsson, Stóru-
Ávík, Árneshr. 50 kr. Gömul kona
(áheit) 20 kr. Fríða (áheit) 10 kr.
— Afhent af blaðinu Tímanum
(áheit) frá N. N. 20 kr. — Afhent
af herra biskupi Sigurgeir Sig-
urðssyni frá séra Jónmundi Hall-
dórssyni 500 kr. og Guðmwndi
Halldórssyni 15 kr.