Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 02.08.1936, Blaðsíða 2

2
ALÞÍÐUBLAðl®
.
:

y' / ; .
'■'V ■■ ,
111

wm
. -
■;; •
■■■::■ . ... : .■;■•:■:■■ ■•■
O ,í /íía/
;■ ■ ■: •-■:•: •■ ■•' •■ .............................

■ :
Sanða torgið i Bfioskva,
Við lieimsækjum féluga Stalin.
Ferðasaga eftir 11 ára telpu,
Patience Abbe.
EGAR vi'ð komum til Moskva
■sögðum við „Heil Moskva!“,
og pabbi tók á móti okkur í !New
Moskow Hotel. Pað var agalega
púkó í Moskva. Kongshöllin yíir í
Kreml var samt a‘skaplega flott og
það er par, sem Stalín á beima.
En húsin við götumar voru aga-
íega tíkó. Og fólkið var svo svcitó
og beíló og diggulegt. Það tók í
fötin okkar og sagði: „Capitalisti“.
Það býðir kapítalisti. Og kapítalisti
©r sá, sem á peninga og lætur
fátæka fólkið ekki fá neitt að
borða. Við fórum til að skioða
Uenín. Hann var búinn aö viera
dauðusr í sex ár, en pað var samt
angin lykt af honum. Það var
hann, sem lét giera byltinguna, og
síðan hefir Rússland allíaf vierið
fátækt. Þar er altaf verið að
skjóta fólk, en mamma sagði,
að við yrðum ekki skoíin af því
vlð værum útlendingar.
í Rússlandi em ekki brúkuð
baðföt. Viö sáum alla stökkva
berstrípaða út í Moskvaána rétt
við Kneml. Strætóin vom agaLeg
í Moskva. Og fólkið var með
veggjalýs á skyrtukrögunum.
Svvj sáum við fátæka kjnu
hljóðandi í vagni og tvo GPU-
dáía, sem héldu henni, og þeir
voru að f,ara með bana í s'jeininn.
Og mamma sagði: „Auming]Ta
konan, þetta er hennar seinasta
fierð.“ Guð, hún öskraði svo
svakalega!
Það var agalega mikið af
myndum'í í öllufn götunum
í Moskva. Við sáum Lenin og
Stalin og marga fleíri. Svo var
lika agalega mikið af rauðum
tlöggum með hamri og sigð.
Sumt fólkið svaf á götunni.
Við fórum upp í sveit í júlj.
Húsið okkar var kallað „datsja."
Jeannie Lyjns bjó í aninarl
Mda!sja.“ Nadja mátti ekki baða
sig með okkur. Mammia hiennar
vildi ekki lofa henni það af því
að við áttum ekki baðföt. Við
syntum yfir á hverjum degi. Hest-
arnir og kýrnar voru í ánni með
okkur. Dömurnar syntu ekki mieð
herrunum af því að allir voru
strípaðir. Piattí settist á hviepsu
á afmæli' Jónsa (athugasemd
Ríkka).
Einu sinni keyptum við okkur
100 egg, og 50 af þeim voru
fúlegg. Það var líka agaliega vond
lykt af kjötinu okkar. Rússarnir
voru agalega fátækir og höfðu
ekki mikið að bjrða. Við vorum
svo mikið á móti Rússlandi af
því við fengum enga ávexti, ekki
appelsínur eða neitt.
Frænka okkar, Ovy Low, kom
til 'jkkar ,jg talaði við okkur
alt kvöldið. Hún er kölluð frú
IAtvínov í Evrópu. Pabbi bennar
er agaLega mikill maður. Allir
segja, að hann sé eins smart
og Stalin. Stalín er stjómin í
Rússlandi. Hann er agaLega
grimmur. Hann lætur fíólkið
svelta. Það er ekki gott að svelta.
(Athugasemd Rikka). Við vor-
um stundum svöng í Rússlandi,
svo að við vitum hviemig það
er. Það er agalega vont.
Við höfðum svo mikið gamian
af samóvarnum. Við bjuggum til
Jje í honum. Við urðum öll veik af
vatninu úr brunninum. Ég, Patí-
ence, varð veik af veggjíalúsa-
biti. Það þurfti að binda um
handleggina á mér og fætuma.
Mamma bólgnaði á fótunum af
því hún þurfti að ganga berfætt.
Við urðum að spara skóna okkar,
af því það er ekki hægt að fá
keypta góða skó í Rússlandi.
Maður frá New Votk kom til
okkar í „dalsja." Hann sagðist
heita Philip Moeller. Hann er mað
urinn, sem á Leikhúsið, sem er
kaliað Theaíer Guild. Hann fór
með okkur til að horfa á fólkið
baða sig berstrípað. Hann var svj
agalega hrifinn af því.
Svo kom voða stór maður, í
voða, — voða stórri kápu úr
úlfaldaskinni. Hann sagðist heita
Alexander Woollcott. Hann er
agaLega smart og líka óskaplegíg
góður við börn. Hann gaf jkkur
fáeinar appelsínur ,jg sagði: „Svo
það er him Polly Platt, sem er
mamma ykkar Hún er eins indæl
og hún hefir altaf verið." Við
sögðum honum, að mamma befði
fyrst verið leikkona og hún gæti
enn þá veri leikkona, en hún
væri það ekki, af því hún vildi
vera hjá ijkkur.
Við hittum Walter Dovanty,
sem altaf hefir veriö vinur
mömmu. Hann , hló og sagðist
muna eftir þegar hann hefði fyrst
séð mömmu í Adlon Hótel í \Ber
lín. Hann getur aldnei gleymt
veiðiskónum hennar, af því svj
fáir hafa veiðiskó og líka París-
arhatt og eru í pels.
Maurice Hindus er agalega pen
með blá augu og hrokkið hár.
Hann var alt af að gefa bændun-
um fötin af sér.
Svo fórum við aftur til Moskva,
og frú Stalín dó og við ætluðum
að fylgja. Þegar við komum á
götuna við Rauða t jrgið, var þar
svj agalega mikið af fólki, mörg
þúsund, og dátar á hestbaki vffld*
ekki lofa okkur að komast. ■—-
Mamma þóttist ekki geta talað
nema ensku. En það var bor*
plat, því að hún kanu bæðfi
frönsku og þýzku. Þá sagöi húja :
„New Moscow Hotel“ og benti
og pataði út í loftið og þóltljaft
vera brjáluð og sagði: „Böm,
New Mosojw Hotel, börn þurSn
að fara á klósettið. Börn, þar&r.
að fara á klósettið, New Mosoow
Hotel.“ Dátaruir hleyptu oldaa:
í gegn með hundinn okkar, afá
við gengum yfir Rauða tjrgíð
ijg þá var verið að koma með frö
Stalín í kistunni, og Stalín gekS
á eftir henni með börnin bLd.
Stalín er stór og sterkur maðuK,
og hann v;ar svj agaLega sorgbit-
inn og interessant. Hannvar meö
dátahúfu á höfðinu og hann hefíe
yffilriskegg. Hann lítur ekki. svoleið-
ís út að hann sé vondur .yíö'
börn. Hann er agalega mikif
draumur.
Svo urðum við a’skaplega
tæk. Mamma fór að selja fötS»
okkar. Enginn vildi kaupa pabba
föt, af því þau voru svo aga-
lega miklir ræflar. Þegar vki
fengum rúblurnar fyrir fötinv
fengum við miðdagsmat úr veií-
ingastofunni niðri. Pabbi og
mamma vildu ekki borða nema
svo iítið, til þess að við gætum
fengið meira.
Við áttum einn dollar (annar-
hvor drengjanna segir frá), en
Patience gaf hann rússneskum
strák fyrir eitt kópek. Mamma
hljóp um alt hótelið til að leita
að stráknum, en hún gat aldrei
fundið hann. Mamma fór næst-
um því að háskæla af því hún
sagði, að dollarinn væri þá svo
miklir peningar fyrir okkur,
Pabbi hió reglulega frekjulegaog
Frh. á 6. jjfóft.