Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 20.03.1938, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLaÐIv
Rannveig Schmidt;
Nína Sæmundsson í Hollyvood
HVER var það nú aftur, sem
sagði, að ekkert gott kæmi
úr Kjósinni? En það var löngu
áður en Nina Sæmundsson kom
fram á sjónarsviðið.
Það eru mörg ár síðan Nina
var heima og hún hefir ferðast
víðs vegar um heiminn síðan,
séð margt og fengið miklu á-
orkað. Nú á hún heima í Holly-
wood, kom þangað eftir nokk-
urra ára dvöl í ÍSTew Yörk; þar
pTCKV í j
sem hún ávann sér frægð og
frama og aflaði sér margra
vina. Ekki svo að skilja, Nina
fær vini hvar sem hún íleng-
ist, — hún er skemtileg, mjög
aðlaðandi, og hún er, sem kunn-
ugt er, mikil listakona. Hún er
þegar velþekt í Los Angeles,
bærinn hefir keypt 2 af lík-
neskjum hennar; Prometheus-
líkneskið stendur í West Lake
Park og höfuðið á Leifi heppna
í Jackson Park, hvorttveggja
snildarverk.
Við erum í heimsókn í Los
Angeles og ég hringi til Nínu,
sem ég þekki frá fornu fari.
,,Þú mátt til að koma,“ segir
Nína, „ég er heima í eftirmið-
dag.“ Hún opnar sjálf dyrnar
fyrir mér og tekur mér fork-
unnarvel. Hún er klædd í hvít-
gulan kashemir-pyjamas eftir
síðustu Hollywood-tízku, hárið
er snöggklipt og greitt á karl-
mannavísu. Ef ég ekki vissi bet-
ur, myndi ég gizka á að hún
væri tvítug, en mikið er hún ó-
lík tvítugu, íslenzku bónda-
stúlkunni, sem gekk á Akademí-
ið í Kaupmannahöfn á árunum,
— en brosið er hið sama. Það
líður ekki á löngu áður en við
sitjum og röbbum saman yfir
ljúffengum ,,daiquiri“ og með-
an ísinn hringlar þægilega í
glösunum, tölum við íslenzku
svo bergmálar í röftunum, —
tækifærin til að tala málið eru
ekki mörg á Kyrrahafsströnd-
inni, þeir fáu landar, sem maður
rekst á stöku sinnum, vilja helzt
tala ensku.
Nína hefir stórá og faliéga
vinnustofu. Alls staðar eru
myndir, sem hún hefir búið til,
styttur, höfuð, málverk. Hún
sýnir mér rúmið sitt, sem hún
hefir sjálf skorið út í gömlum
íslenzkum stíl og mér skilst, að
það sé eiginlega það einasta,
sem hún er verulega montin af
að hafa búið til!! Þarna er skín-
andi fallegt tiöfqð af Gretu Gar-
bo, sem Nína bjó til eftir að hafa
séð Kamilíufrúna á film (án
þess nokkurntíma að hafa séð
Garbo persónulega). Þarna er
mynd af Josephine Hutchinson,
sem er ein af beztu leikkonum
Ameríku, og þarna er andlits-
mynd hinnar frægu ensku skáld
konu Clemence Dane, sem. er
mikil vinkona Nínu. — Bráðum
ætlar Nína að hafa sýningu á
verkum sínum í Los Angeles, og
eins hefir komið til tals að hún
sýni listaverk sín í San Franc-
isco.
Við tölum um gamla daga
heima — langt er nú síðan og
þeir segja að Reykjavík sé mik-
ið breytt. — Tölum um Kjarval,
sem við báðar þektum í Höfn og
dáumst að. Ég segi Nínu frá
grein, sem ég las eftir minn
góða vin Halldór Laxness, þar
sem hann stingur upp á að
byggja museum yfir verk Kjar-
vals í Reykjavík. Nína segir:
„Hvernig væri að láta okkur ís-
lenzku listamennina hafa mu-
seum hvern út af fyrir sig! Nei,
þeir ættu að byggja stórt mu-
seum og safna þar saman inn-
lendri og útlendri list.“ „Já, en
hvaðan eiga peningarnir að
koma, góða mín!“ — Talið sriýst
að öðrum listamönnum, sem við
þekkjum báðar. Nína segir að
því miður hafi hún aldrei kynst
Kristínu Jónsdóttur. — Við töl-
um um málverk Jóns Stefáns-
sonar og Júlíönu Sveinsdóttur;
um Magnús Árnason, frænda
Nínu, sem hún aldrei hefir séð;
hún hefir heyrt að hann fáist
ekki aðeins við myndhögg, hann
máli og kompóneri líka og Nína
segir hlægjandi, að stundum
komi yfir hana óstjórnandi löng
un til að mála eða skrifa.
„Stundum skrifa ég og skrifa í
viku eins og vitlaus manneskja
og svo einn góðan veðurdag
4
Afskiftasemi.
A: „Hvert ætlarðu með þenn-
an hest?“
B: „Til dýralæknisins11.
A: „Má ég athuga hann ofur-
lítið, — ég skal strax segja þér
hvað að honum gengur.
A (eftir nákvæma skoðun):
„Það gengur ekkert að hestin-
um, — hann er gallhraustur“.
B: „Já, ég veit það“.
A: „Til hvers ertu þá að fara
með hann til dýralæknis?“
B: „Af því að hann á hestinn“.
A: „Nú, það er af því“ (labb-
ar sneyptur burt).
Aldrei heima.
—o—
Meðal bréfanna, sem bæjar-
pósturinn hafði meðferðis, var
eitt til hans sjálfs. Hann kom
tvisvar heim til sín og spurði
hvort þessi maður, sem hér væri
nefndur utan á bréfinu, væri
heima. En þegar því var neitað,
tók hann bréfið og skrifaði á
það: Gengur ekki út; viðtak-
andi aldrei heima. Síðan skilaði
hann því aftur á pósthúsið.
veit ég alt í einu, að þetta er alt
della og vitleysa, sem ég hefi
verið að skrifa, og ég kasta öllu
í kamínuna og eftir það er ég
venjulega vel upplögð til að
byrja á nýrri myndastyttu!“
Já, margt ber á góma þegar
gamlir kunningjar hittast í
framandi landi og þetta er dags-
stund, sem mér mun seint fyrn-
ast — maður hefir ekki margar
slíkar í útlegðinni! Þegar ég
kveð, segist Nína muni koma að
heimsækja okkur í Montana, en
þangað er ferð okkar heitið til
dvalar. en ég hefi grun um að
héririi' sriúfst' hugur þegar 1 Hún
uppgötvar, að það er eins langt
frá Los Angeles til Montana
eins og frá Kaupmannahöfn til
Rómaborgar! Því ver ■—.
Á leiðinni niður í bæinn er
efst í huga mínum gleði yfir
því, áð þarna á ísland dóttur,
sem í hvívetna er því til heið-
urs og frama.
Kannveig Schmidt.
Þvottaduft
hinna vandlátu.
1 Vcrð viðtœkja er lægra hér |
■ á landi, en í öðrum lönd- ■
■ um álfunnar. m
Vitækjaverzlunin veitir kaupendum viðtækja Is
meiri tryggingu um hagkvæm viðskifti en §||
nokkur önnur verzlun mundi gera, pegar bil- §|§
anir koma fram í tækjunum eða óhöpp bera §§§
að höndum. Ágóða Viðtækjaverzlunarinnar ==
er lögum samkvæmt eingöngu varið til
rekstur útvarpsins, almennrar utbreiðslu pess s
og til hagsbóta útvarpsnotendum. — Tak- j§l§
markið er: Viðtæki inn á hvert— heimili. §§§
Vidtœkjauerzlun ríkisins, m
Lækjargötu 10 B. — Sími 3828.