Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 17.09.1939, Side 6
6
ALÞYÐUBLAÐIB
HEIMILIÐ, KONURNAR OG BÖRNIN
K JÖTRÉTTIR
>*■,
!L' /-,
Mynd A.
G ú r k u r é 11 i r.
Gúrkur meS kjötdeigi. Gúrkan er afhýdd, skorin
í tvennt, eftir endilöngu, og' kjarnarnir teknir
burtu. Annar helmingurinn er fylltur með kjöt-
deigi, helzt úr svínakjöti, hinn helmingurinn er svo
lagður yfir og seglgarni vafið utan um. Þetta er
svo soðið í lítið söltuðu vatni og borið með því
hrært smjör, eða sósa, búin til úr soðinu af gúrk-
unni, með dálitlu af rjóma út í.
í stað þess að sjóða gúrkuna, má steikja hana í
smjöri, þar til hún er ljósbrún, síöan er vatni eða
rjóma hellt yfir hana og dálitlu af lit. Þegar hún
er orðin meyr, er hún tekin upp úr og soðið jafnað
með þunnum hveitijafning.
Gúrkur með grænmetissalati: Gúrkan er þvegin
og þurrkuð, en ekki afhýdd, skorin í jafnstór stykki,
stykkin holuð innan eins mikið og hægt er og fyllt
með grænmetissalati. Þetta er ágætt að borða með
kjötréttum.
S
Indverskt karry (handa 4).
Efni:
600 gr. beinlaust kjöt.
2 laukar.
50 gr. smjörlíki.
2—3 matsk. hveiti.
1 tesk. karry.
Tómatmauk.
200 gr. hrísgrjón.
Kjötið er skorið í smábita, sem
velt er upp úr hveitinu. Laukur-
inn skorinn smátt og soðinn í
smjörinu, kjötið síðan látið í,
karryinu dreift yfir og öllu hrært
vel saman. sjóðandi vatni; bætt
í, svo miklu að fljóti yfir kjötið,
tómatmauk og salt eftir smekk. —
Soðið þangað til kjötið er meyrt.
Þur hrísgrjón lögð í kringum rétt-
inn á fatinu.
*
ítalskar kjötrúllur.
Kjötið er skorið í nokkuð stór-
ar sneiðar, sem eru barðar dálítið
og spikþræddar. Á hverja sneið er
látin 1 matskeið af hráu kjötfarsi
kjötsneiðunum vafið saman og
spotti bundinn utan um. Rúllun-
um er velt upp úr hveiti, brúnað-
aðar í matarolíu eða smjöri, hæfi-
lega miklu, vatni hellt yfir ásamt
lit og soðið í ca. 20 mínútur. Sós-
an krydduð eftir smekk með
salti, pipar, rifnum lauk, saxaðri
pétursselju, rjóma og ofurlitlu af
sítrónusafa og sykri. Kartöflur
eru bornar með annað hvort soðn-
ar eða steiktar í feiti (franskar
kartöflur).
*
Kálfskjöt í brúnni tómatsósu.
Kálfskjöt er skorið í fingur-
kemur það fyrir, að lykkja hleyp-
ur upp á silkisokknum. Nál og
enda hefir maður ekki alltaf í
töskunni, en ofurlítið skrifstofu-
lím er ágætt til að stöðva lykkj-
una, og það hverfur alveg, þegar
sokkurinn er þveginn.
þykkar sneiðar, sem velt er upp
úr hveiti og brúnaðar í smjöri eða
olíu. Kjötsoði eða vatni hellt yfir,
saltað og litað hæfilega. Soðið
við hægan eld kringum þrjá stund-
arfjórðunga. Síðasta fjórðunginn
eru tómatar og laukur soðið með
í sósunni. hvorttveggja skorið í
fjóra parta. í staðinn fyrir tómata
má nota tómatsmauk, en hlelzt
eiga þeir að vera nýir. Smjördeigs-
sneiðum raðað í kring á fatinu.
— Því sitjið þér á orgelstólnum
í allt kvöld?
— Til þess að vera viss um að
enginn setjist við orgelið.
*
— Ég held að Jóhann hafi verið
fullur í gær.
— Nú, því þá það?
— Jú, sjáðu til, ég fylgdi hon-
um heim og hann missti mig
tvisvar í rennusteininn.
\Ýms góð ráð fyriri
I húsfreyjuna. f
Þegar þér notið natron til að
lyfta kökum, skuluð þér hræra
það út í ediki eða súrri mjólk,
þá hverfur óbragðið, sem oft finnst
af kökum, sem lyft er með natron.
*
Pottar, sem orðnir eru svartir
að innan, hreinsast vel á því að
sjóða í þeim rabarbara.
*
Kopar er ágætt að hreinsa
þannig: Hrærið saman súra mjólk
og salt og berið þetta á, þvoið
síðan hlutinn úr vatni og sápu og
hann verður spegilfagur.
*
Það er oft vont að fara í ný-
þvegna hanzka. Ágætt ráð til að
víkka þá út, er að fara með kalt
krullujárn í hvern fingur og
glenna það út eins og hægt er.
Þegar þér prjónið peysuermar
skuluð þér alltaf byrja efst, því
þegar það kemur gat á olnbog-
ann eða fremst á ermarnar, er
gott að geta rakið framan af þeim
og prjónað nýtt.
*
Ef þér geymið fisk, skuluð þér
taka úr honum innvolsið og strá
salti innan í hann óþveginn og
láta hann síðan á kaldan stað.
*
Ef þér skolið svarta sokka úr
saltvatni, lita þeir ekki frá sér.
Eru perlurr^ar, sem þú gafst
mér, ósviknar?
— Eins ósviknar og ástin, sem
þú berð til mín.
— Og svo ætlastu til að ég geti
gengið með þetta.
*
— Barnið mitt er fallegasta barn
heimsins.
— Það er mitt líka, leiðinlegt
að við skyldum hittast.