Alþýðublaðið - 16.11.1943, Blaðsíða 7

í»riðjudagur 16. nóvember 1943
4LÞYÐU3LAÐIÐ
íBœrinn í dag.
!®O<®O<&<>O<&<>^<>O<><^<&0OO<>&O^<>3x3><3
Næturlæknir er í Læknavarð-
stofunni, sími 5030.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
• apóteki.
I »ÍZ:í+:iiS .f'!r-te~c ~ „ 5*‘T\**' - ..:.'. f
UTVARPIÐ:
20.30 Erindi: Cieero og samtíð
hans, IV (Jón Gíslason dr.
phil.).
20.55 Tónlistarfræðsla fyrir ungl
inga, II (Páll ísólfsson).
21.25 Tónleikar Tónlistarskólans
Einleikur á píanó (dr.
Urbantschitch): Sónata í e-
moll, nr. 7, eftir Grieg.
21.50 Fréttir.
Hámarksverð á klippingu og
rakstri.
Viðskiptaráð hefir sett hámarks
verð á þjónustu hárskera og rak-
ara í Reykjavík. Samkvæmt því
má klipping kosta kr. 4.50, höfuð-
bað kr. 3.50 og rakstur kr. 1.50.
Ársþing
íþróttaráðs Rvíkur hefst í kvöld
kl. 20.30 í Baðstofu iðnaðarmanna
Dregið
var í hlutaveltu fríkirkju safn-
aðarins í Hafnarfirði í gær og
komu upp þessi númer: 705, 1037,
297, 497, 538, 775, 1144, 123, 922,
1000. Vinninganna sé vitjað til
Kristins Magnússonar, Urðarstíg 3
í Hafnarfirði.
Strandakirkja.
Áheit á Strandakirkju kr. 10.00
írá Þ.
„Pax 8oauBa“
Frh. af 3. síðn.
tókst að ráða niðurlögum
andstæðinganna með hæfi-
legri notkun eiturgass og
sprengjuflugvéla.
S,ÉG VIL HELDUR LIFA eins
og ljón í einn dag, en lamb
í hundrað ár,“ sagði Musso-
lini. Síðan hjálpaði hann
spönsku fasistunum til þess
að sigrast á lýðveldissinnum
j. og loks gekk hann í lið með
Þjóðverjum, þegar sýnt
þótti, að þeir myndu bera
sigur úr býtum. Nú átti svo
sem að þvinga Breta til þess
að ganga að „Pax Romana'
20. aldarinnar.
EN ÖRLÖGIN HÖGUÐU þessu
á annan veg. Mussolini,
verndari Islam og afkomandi
Cæsars, er horfinn af valda-
stóli Ítalíu. Fangabúðirnar á
í Líparí-eyjum hafa verið opn-
aðar og hrjáðar sálir fá aft
ur að njóta frelsis. Andi
Matteottis svífur yfir vötn
unum, en Mussolini, sjúkur
|' á sál og líkama leitar hælis
hjá lærisveinum sínurn úr
norðri. Loddaraleikurinn
sem jafnframt er átakanleg-
ur harmleikur, er á enda.
NÚ ER MUSSOLINI „Gau-
leiter“ í ríki hinna þýzku
vopnabræðra sinna og undir
ritar plögg, sem enginn tek
ur mark á.
f ■ ■
Sandcrépe ©sj Silkiefni,
í mörgum litum.
Unnur
(homi Grettisgötu og
Barónsstígs).
■ t
Vafnavextir
á SkeiSarársandl.
Litiar breytingar hafa þó oróió
síðustu daga.
A
LLMIKLIR vatnavextir
eru komnir í ána Súlu á
Skeiðarársandi og er það talið
stafa af því að hlaup hafi komið
í Grænulón. Eru Núpsvötn orð-
n ófær.
Fyrst varð vart við þessa
vatnavextir laugardag, en síðan
hafa brfeytingar ekki orðið
mjög miklar.
Grænalón hljóp síðast 1941
og stóðu vatnavextir þá í hálf-
an mánuð, en allmiklar
skemmdir urðu þá af vöxtum
hlaupsins og féllu þá 20 síma-
staurar. Næst áður hljóp lónið
1939 og stóð það hlaup í 10
daga. 1935 um haustið ■ stóð
hlaupið einnig í 10 daga.
if r bátnr ð Akranesi
Frh. af 2. síðu.
um ■ sinn verður skipið leigt af
Skipaútgerð ríkisins til að
hafa á hendi farþegaflutninga
milli Akureyrar og Sauðár-
króks, var innréttingu og yfir-
b.yggingu, að nokkru lbreytt með
tilliti til þessa.
Skipið er talið með fegurstu
skipum af svipaðri gerð, það er
byggt úr eik og mjög sterkviða,
byrðingur gerður úr 8 sm. og
innsúð einnig úr eik, úr 6,5
cm. þykkum plönkum. Bönd
tvöföld 13 cm. þykk.
Fyllsta áherzla var lögð á
að gera skipið svo fy.llkomið
sem kostur var.
í hásetarúmi eru 4 hvílur, og
í káetu 3. Skipstjóraherbergi
er út frá stjómpalli.
Skipstjóri verður Bernharð
Pálsson, norðlenzkur. Stýrimað-
ur Þorvaldur Árnason og vél-
stjóri Guðjón Sigurjónsson.
Skipasiiiðastððin.
Frh. af 2. síðu.
hafnargarður, dráttarbrautir,
hliðarbrautir, rennibrautir,
kranar og spil, allar bryggjur
og nauðsynleg dýpkun hafnar-
innar.
c. Með viðeigandi breyting-
um á hafnarreglugerð Reykja-
víkur verði öllum aðilum
tryggður jafn réttur til afnota
af þessum mannvirkjum og
gjöldum stillt svo í hóf sem
frekast er unnt.
Það er skoðun vor, að með
framkvæmdum þessara tillagna
hafi skipasmíðaiðnaðinum skap
azt eins góð aðstöðuskilyrði að
þessu leyti og frekast er hægt
að skapa hér á landi“.
| ,F;reia“4iskfars!
\ daglega glænýtt.
Útbreiðið Alþýéublabið.
linnmg:
F DAG er hún borin til mold
*■ ar. Hún fæddist 10. des.
1919 að Kroppstöðum í Önund-
arfirði, en dó 9 nóv. s. 1. að
Vífilsstöðum, tæpra 24 ára.
Hún snart oss, eins og lítið
fagurt ljóð, eða þá undur blítt
lag, er einhver hafði andvarp-
að út í heiða þögla morgun-
kyrðina.
Stundum eru menn samferða
aðeins stuttan spöl, og oft fer
það svo að samferðafólkið
gleymir hvert öðru fyrr en var-
ir. En þó er það nú svo að ekki
þarf það að vera annað en hlýtt
viðmót, mild, broshýr brá, eða
kannske hljómfögur hrýnjadi
rödd, einhvers í hópnum, sem
gerir, hinn stytzta spöl öllum
ógleymanlegan.
Hún, sem í dag er kvödd,
átti í hinum ríkasta mæli þá
mannkosti, er vekja eftirtekt,
aðdáun og traust samferðafólks
ins.
Vér, sem erum trúuð á hinn
einfalda máta, — trúum því um.
búða- og skýringalaust, að >líf
sé eftir þetta líf. — Vér gerum
oss grein fyrir því, að það er
ekki næsta mikilsvert atriði fyr.
ir þann, sem í hlut á, í það og
það skiptið, hvort spölurinn
hérna megin reynist á vorn
mælikvarða, langur eða*skamm-
ur. Hitt er annað mál að oss verð
ur hvert við, og söknuður vætir
brá, ástvina og hryggra félaga,
þegar einhver ljverfur skyndi-
lega úr hópi vorum, í blóma
lífsins. —
En söknuður vor og tregi, er
þessa heims. Vér söknum vegna
sjálfra vor. Vér söknum þess,
að fá ekki notið samfylgdarinn-
ar lengur.
En mitt í söknuði vorum ef-
umst vér ekki eitt einasta
augnablik um velfarnað þess er
kvaddur er. Vér erum þess fu-11-
viss að þau hin fegurstu leiðar-
ljós, er lýstu hjernamegin graf-
arinnar, þau mun og blika við
landamæri lífs og dauða, því
þau ljós vara eilíflega.
A. K.
Mglýsiier,
sem birtast eiga í
Alþýðublaðinu, .
verða að vera
komnar til Auglýs-
ingaskrifstofunnarí
Alþýðuhúsinu,
(gengið inn frá
Hverfisgötu)
fyrlr kl. 7 að kvoldi.
SífiMl 4906.
T
Minaingarogð;
TryflBíi Magnðsson.
¥ ÁGÚSTMÁNUÐI 1911 var
X sá sem þetta ritar, staddur
í sumarleyfi á Þingvöllum.
Komu þá gangandi á þann
fagra stað fjórir skátar frá
Reykjavík, og þekkti ég þá
alla með nafni. Einn þeirra var
Tryggvi Magnússon. Þrír af
hópnum héldu áfram lengra
austur, en Tryggvi varð eftir,
og varð það til þess, að við not-
uðum^saman vikutíma til þess
að ganga á f jöllin í nágrenn-
inu, og um leið varð þessi kynn
ing upphaf að vináttu, sem
aldrei bar skugga á síðan.
Tryggvi var einn af þeim,' sem
stofnuðu Skátaregluna, en
einkunnarorð hennar eru.
„Vértu viðbúinn!“ og áttu þau
orð við um Tryggva. Hann var
alltaf viðbúinn til þess að
leggja góðu máli lið — einu
sinni skáti er alltaf skáti.
Með Tryggva er genginn einn
af merkilegustu og fjölþættustu
mönnum, sem ég hefi kynnzt
og mætti og ætti að skrifa um
hann langt mál, þó að það verði
ekki gert hér. Iiann hafði svo
mörg og góð hugðarefni, að vart
hygg ég, að nokkur maður hafi
varið tómstundum sínum betur
en hann gerði, og var jafnframt
slyngur um marga hluti. Þó að
hann hefði verzlunarmennsku
að æfistarfi sínu og stundaði
það vel, lagði hann eigi að síður
gjörva hönd á margt, og var m.
a. góður smiður á járn og tré.
Hann var söngvinn, teiknari,
leikari og íþróttamaður — en
fyrst og fremst óvenjulega heil-
•steyptur og góður drengur.
Tryggvi var einn í hóp þéirra
glæsilegu drengja, sem stoín-
uðu knattspyrnufélagið Fram,
og um langt skeið formaður þess
og fyrirliði á vellinum. Þar
þekkti ég hann aðeins sem á-
horfandi, og virtist mér oftast,
að hann væri allsstaðar nálæg-
ur. Og merkilegt var það, um
mann, ekki hærri í lofti, hvað
oft honum tókst að ná til knatt-
arins með höfðinu. Mun hann
oftast hafa verið tveggja manna
maki þar á vellinum. — Hann
hafði þá skapgerð, sem er und-
irstaða sannrar íþróttamennsku
kapp með forsjá og skilyrðis-
lausan fagran léik.
Þegar Tryggvi var í barna-
skólanum var því viðbrugðið,
hve frábær hann væri í fimleik
um. Hann var stofnandi að í-
þróttafélagi þar í skólanum, en
fimmleikakennari var þar þá
Steindór Björnsson frá Gröf.
Félag þetta gekk síðar inn í
íþróttafélag Reykjavíkur, en
Tryggvi var þá áður (1911) kom
inn í það félag, og komst þegar
í fyrsta flokk. Var hann alla tíð
síðan trúr og einlægur félagi
I.R. — Allir þeir, sem með voru
þar munu sakna vinar í stað.
Því að þetta, að vera með hon-
um, var opinberun. Hann var
að líkamsgerð mikill að atgervi,
liðugur maður, en um leið hafði
hann óvenjulegan kjark og á-
ræði, og setti það svip á hann
og alla, sem með honum voru
Eins of áður vetur var hann
kappsamur um alla hluti, en
hann var um leið hjálpsamur, og
man ég engan mann, sem var
eins ljúft og létt að segja öðr-
um til, og gleðjast yfir þv. að
sjá árangurinn. — Tryggvi heí-
ir sannarlega tekið þátt í flúri
fimleikasýningum og íþró'; :a-
keppnum en nokkur annar |s-
lendingur. Fimleikameistari ís-
lands var hann 1929 og 1930, í
stjórn Í.R. um skeið. Þátttak-
andi í öllum meiri háttar sýn-
ingarferðum félagsins og farar
stjóri í förinni til Calais 1928.
Hann var góður Í.R.-ingur.
Þegar saga þeirrar hreyfing-
ar innan íþróttanna, sem að
útivist snýr, verður skráð, mun
nafn Tryggva verða með þeim
fremstu. Því að úti átti hann
heima, og á fjöllum var hann í
essinu sínu. Hann vissi betur
en flestir aðrir — „Hvað er að
fagna í fjallsins geim“.
Og þeir, sem voru svo láns-
samir, að vera með Tryggva í
útilegu, geyma safn endurminn.
inga. Stundum eftir erfiðan
dag, sem Tryggvi hafði borið
meira en sinn hluta af.
Eg held að ég geri engum
manni rangt til þó að ég telji
Tryggva gagnfróðastan um
ferðalög, þeirra manna, sem ég
hefi kynnzt. Hann hafði um
mörg ár safnað að sér fróðleik
um þessi mál, enda fóru margir
í smiðju til hans um þau efni,
bæði innlendir og erlendir. Og
vona ég, að það, sem hann rit-
aði niður um ferðalög, eigi eftir
að komast fyrir almennings
sjónir. Því að þar er fróðleikur,
sem hvergi annars staðar er aS
finna.
Um marga undanfarna vetur
fór hann langar skíðaferðir með
vinum sínum í „Litla skíðafé-
laginu“. Og ef til vill hefir hann
vitað meira um íslenzka jökla
að vetrarlagi, en nokkur annar
maður.---------
Tryggvi Magnússon var einn.
af stofnendum Ferðafélags ís-
lands og sat í stjórn þess öll þau
ár, sem það hefir lifað. Var
hann féhirðir þess frá öndverðu
og allt til þess, að félaginu var
svo vaxinn fiskur um hrygg, að
það réði sér sérstakan fram-
kvæmdarstjóra. Starfi Tryggva
fylgdi allmikil vinna fyrir fé-
lagið, og vann hann jafnan ó-
keypis. En jafnframt féhirðis-
starfinu var hann oft með í
skemmtiferðum félagsins, en
sjaldan var hann þó fararstjóri.
Hann kaus fremur að vera að-
eins þátttakandi, vegna þess
eins og hann sagði: „Ég ferðast
ekki fyrst og fremst til þess að
hreyfast, heldur til þess að
njóta ferðarinnar". Og mætti
margur maðurinn taka undir
þau orð, og hafa meira gaman
af ferðalaginu en áður. Tryggva
var meinilla við að hafa á hendi
stjórn ferðalags, og þurfa að
reka á eftir fólkinu — segja því
þessi orð, þegar hvílzt hafði ver
ið í iðgrænni laut á fögrum
stað í dásamlegu veðri: „Jæja,
krakkar,' nú verðum við að
halda áfram!“ Og hann gaf skýr
ingu á því, hversvegna sér -sræri
svo illa við að þurfa að reka á
eftir, undir þeim kringumstæð-
um. „Mig langár nefnilega sv>
einstaklega mikið til að vera
hérna dálítið lengur líka“, sagði
hann.
Og það sagði hann satt. Því
að engan mann hefi ég vitað í
nánari tengslum við íslenzka
náttúru en Tryggva. Magnús-
son.---------'
Fyrir nokkrum árum var
Tryggvi að búa sig út í skíða-
ferð í óbyggðir. Sýndi hann
mér þá minnislistá, sem hann
hafði skrifað á, það sem hann
þyrfti að taka saman til ferðar-
innar. Ég hafði víst orð á því,
að mér finndist hann vera ó-
þarflega nákvæmur með undir-
búninginn. En þá svaraði hann:
„Helgi minn. Ég hefi aldrei far-
ið í ferð svo, að ég væri ekki
eins viss um, og frekast er
hægt, að ég komi aftur — með
strákana og með mig“.
Eins og margir þeirra, sem
komast í kynni við fjöllin og
einveruna, var Tryggvi í innsta
eðli sínu alvörumaður og trú-
hneigður, og er það vissa mín,
að eins og í aðrar ferðir sínar,
hafi hann verið vel búinn undir
ferðina Joá, sem hann lagði í
síðast, siodegis á Allra heilagra
messu. w
Helgi frá Brennu.
Leikfélag Reykjavíkur
sýnir Lénharð fógeta annað
kvöld og hefst sala aðgöngumiða
kl. 4 í dag.