Alþýðublaðið - 28.03.1944, Blaðsíða 8

s
Þriðjodagur 28. marz 1944.
^rauBLawt^
STJARNARBIÖSS
Dðbehhers-
höfSingi
POIJL KEUMEKT.
Edvia Adolphson.
Eva Henning.
Sýnd kl. 9.
AIII fór þaS vel
(It All Came True)
Bráðskemmtileg amerísk
mynd.
Ann Sheridan
Jeffry Lynn
Humphrey Bogart
Felix Bressart
Sýnd kl. 5 og 7.
f
FRÁ PÁLI ÓLAFSSYNI
UNG STÚLKA fylgdi Páli
Ólafssyni skáldi til skips; var
það á Kópaskeri. Var hann þá
hááldraður að fara alfarinn úr
sveitinni til Reykjavíkur, og
orðinn kulvís, með yfirsæng um
herðar sér. Var honum þó enn
létt um að kasta fram stöku.
Kvaddi hann stúlkuna með
þessari vísu:
Bið ég guð að gefa þér
góðar ævistundir.
— Þó hann taki þær frá mér
það velkomið honum er.
Ein af síðustu vísum hans til
Ragnhildar konu sinnar mun
vera þessi:
Nauðugur sérhvert fer ég fet
fram að grafarbarminum,
sjötugur ekki séð ég get
af sextugum konugarminum.
(Nýtt kvennablað).
* * *
LITBLINDA
VESTFIRZKUR stórbóndi
sigldi til Kaupmannáhafnar.
Þar kynntist hann manni, sem
Brun hét.
Nokkrum árum síðar sá
bóndi þennan sama mann í
Reykjavík, þekkti hann, en
mundi ógjörla, hvað hann hét,
en minnti þó, að þáð væri eitt-
hvert litarheiti. Bóndi gekk til
mannsins, tók ofan og sagði
Jcurteislega:
„Góðan daginn, herra Grön.“
„Nafn mitt er Brun,“ svaraði
hinn.
„Ó, fyrirgefið þér“, sagði
bóndi, — „ég er nefnilega lit-
blindur“.
* * *
OFT ER karlmannshugur í
konubrjósti. ísl. málsh.
Frú Streit hafði boðið með sér
einum leigjanda sínum, gömlum
sköllóttum prófessor, sem sat á
milli okkar. OÞarna voru líka
nokkrir meðlimir Þrumufylking
arinnar. En aðalmaðurinn við
fborðið var bróðir Önnu-Lásu,
snorturt liðsforingjaefni, eða
eitthvað í þá áttina, í glæsi-
legum einkennisbúningi. Mikael
var með dökku gleraugun, sem
læknirinn hafði látið hann fá,
og var framandi maður á þess-
um stað eins og alls staðar ann-
ars staðar. Ég lét bjóða sherry
til þess að rjúfa hátíðleikann
og íþögnina og kampavín þegar
á eftir. Anna-Lísa hafði aldrei
áður smakkað kampavín, og hún
sagði, að það væri eins og mosk-
itobit, en áður en hellt hefði
verið í glas hennar aftur, var
hún farin að flissa og skríkja.
Sköllótti prófessórinn fór að
hvísla skrítlum um Hitler í eyra
mér. Þær voru gamlar og höfðu
verið sagðar í New York fyrir
löngu síðan, ég hló hjartanlega,
því það þurfti ekki neina smá-
ræðis dirfsku til að segja þær
á opiniberum stað. Hans Streit
reis úr sæti sínu, sló saman hæl-
unum á virðulegan hátt og bauð
fyrst móður sinni í dans, síðan
mér, veitandanum um kvöldið,
þá systur sinni og loks gild-
vöxnu stúlkunni, Barböru. Þeg-
ar ég dansaði fram hjá Mikael
og Onnu-Lísu voru þau að erta
hvort annað eins og venjulega.
Anna-Lása teygði sig og reyndi
að taka gleraugun af Mikael,
en hann sló á sólbrenndar hend-
ur litlu stúlkunnar. Hendur
hennar voru miklum mun yngri
en líkami hennar að öðru leyti.
Ég hafði aldrei áður séð neinn
mannslófa, sem ekki voru í nein-
ar línur, eins og hann skyldi
ekki en vera lífi gæddur.
— Allt í lagi! kallaði Mikael
til okkar, og Hans tók þéttar
utan um mig og' við dönsuðum
áfram. Næst þegar við dönsuð-
um fram hjá Mikael var hann
gleraugnalaus og mér varð
hverft við. þegar ég sá, hve augu
hans vorú rauð og mikill þreytu
svipur á andlitinu. Hann var
ekki eins og ungir sveinar eiga
að sér að vera, þegar þeir stíga
dans með snoturri stúlku, held-
ur minnti hann meira á skip-
herra, er stýrir orrustuskipi um
hættusvæði. Ég minnist ýmissa
hlægilegra atvika, er gerðust
þetta kvöld. Frú Streit sté á kjól
fald sinn og gerði heilmikið veð
ur út af þvá. Trumbuslagari
hljómsveitarinnar reyndi að líkj
ast Hitler í útliti. Hljómsveitar-
stjórinn lék sjálfur á fiðlu, en
öðru hvoru hætti hann leik sín-
um, áttaði sig svo og lét aftur
til sín taka. Öll var hljómsveit-
in klædd í ævintýralegan ein-
kennisbúninga.
Á veggnum yfir hljómsveitar
pallinum hafði verið fest upp
spjald með áletruninni • JASS
BANiNAÐUR! Ég hafði séð þetttt
án þess að veita því eiginlega
neina sérstaka athygli. Það hefði
vissulega verið erfitt að dansa
jass eftir þessari kaldranalegu
hljómlist. Samt sem áður gerðu
sumir gestimir, bersýnllega út-
lendingar, látilsháttar tilraunir
til að dansa fox-trot.
— Sjáðu, hvað það er að
dansa, sagði Anna-Lisa við Mik-
ael. —< Getur þú líka dansað
svona?
— Auðvitað. Þú getur það
iláka. Manstu ekki eftir að ég hefi
sýnt þér þessi spor? sagði Mik-
ael.
— Ég man eftir því, hrópaði
Barbara áköf. — Ég man það!
Þegar við vorum uppi á skíða-
skálamun, mannstu ekki eftir,
Anna-Lása? Við skulum dansa
það saman, Mikael.
— Já, þið skuluð gera það,
sagði Anna-Lísa. Mig langar til
að sjá ykkur dansa þetta. Svona
nú, af stað með ykkur!
Prófessorinn ógnaði Mikael
með fingri sínum, þegar hann
reis úr sæti sínu til að leiða gild
vöxnu stúlkuna í dansinn. —
Jass bannaður, hvíslaði hann í
eyra mér. — Allt bannað. Gam-
an bannað. Bannað að hugsa.
Bannað að tala. Leyfilegt að
deyja. Hann hafði bersýnilega
drukkið of mikið af kampavín-
inu og kunni ekki lengur
glögg skil á þeim takmörkum,
sem honum voru sett.
Mikael hafði nú aftur sett upp
gleraugun. Hann lagði arminn
um rnitti gildvöxnu stúlkunnar
og þau hurfu á dansandi mann-
þyrpinguna á gólfinu.
— Barbara hefði ekki átt að
gera þetta, sagði frú Streit. —
Það gerir Mikael ekki neitt til
— hann er Ameríkani — en ef
einhver sæi Barböru dansa jass
— Það gæti orsakað vandræði
— og hann er leigjandi okkar —
þetta snertir okkur — —
— Ó, mamma taktu þetta ekki
svona hátíðlega, sagði Hans, og
ég sá, að honum þótti þetta mið-
ur. — Hvað má ekki frú Sprauge
halda um okkur? Mamma hefir
alltaf áhyggjur út af ekki neinu,
sagði hann og sneri sér að mér.
Ef ég væri ekki eins stirður og
ég er, mundi ég reyna þetta sjálf
ur. Þau virðast skemmta sér
kostulega.
‘Hann hreyfði fæturnar undir
borðinu og raulaði lagið. Ég
mun aldrei gleyma því, sem
leikið var: Rosen aus dem Siiden
eftir Jóhann Strauss. Ég gat ekki
skilið, hvernig hægt væri að
dansa jass eflir því. Hans reis
á fætur og bauð Önnu-Lísu í
dans. Þau fóru út á gólfið og
nálguðust Mikael og Barböru og
tóku að dansa eins og þau.
Systkinin héldu sig sem næst
þeim og aðgættu, hvernig þau
dönsuðu.
BS NVJA BM S
Skuggar forffðar-
innar.
(„Shadow of a Boubt“).
Theresa Wraght
Joseph Cottea.
Sýnd kl. 9.
HJósBarahverfið
(„Little Tokyo U.S.A.“)
Spennandi njósnaramynd.
Preston Foster
Brenda Joyce
Sýnd kl. 5 og 7.
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
__Hafið þér heyrt söguna um
vissan mann, sem fór út í ára-
bát? sagði prófessorinn og heit
sér enn við skrátlurnar um Hit
ler, og ég sneri athyglinni að
honxrm. Þegar ég leit aftur ut
á dansgólfið, sá ég Mikael hafa
hönd á „bannlýsingunni“ uppi
á veggnum, án þess að hætta
dansinum.
— Hann sneri þvi við, hvislaði
prófessorinn. — Það var alveg
rétt. Við erum hér til að
skemmta okkur, en ekki til þess
S SAMLA Blð aa
i>au hiSfusl í Boobai
(They Met in Bombay)
Clark Gable
Rosolind Eussell
Sýnd kl. 7 og 9
Börn fá ekki aðgang.
Strokufangarnir
(Seven Miles from Alcatroz)
Sýnd kl. 5.
Börn fá ekki aðgang.
að láta hamra inn í okkur meiri
aga.
í sama foili gaf hljómsveitar-
stjórinn einum manna sinna
merki. Hann beygði sig og sneri
auglýsingunni aftur við. JASS
BANNAÐUR. Rosen aus dem
Siiden hélt áíram. Yfirþjónninn
bar okkur svart kaffi og hreins-
aði brauðmola af dúknum. Þeg-
ar hann kom til mán, laut hann
að eyra mínu og hvíslaði að mér
á bjagaðri ensku: — Vildi frú-
in ekki vera svo vinsamleg að
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDEESEN-SEJERBO
hann ætti að votta þeim þakklæti sitt og virðingu.
Hann nálgaðist þá félaga lotningarfullur í bragði, gaf
þeim merki um að lúta niður og þrýsti því næst nefi sinu
að öxl þeirra hvers um sig.
Þótt undarlégt megi virðast, stóð honum enginn ótti
af Bob, og hundurinn virtist líka skilja það að líta bæri á
hinn nýkomna sem vin og félaga.
Enda þótt hinn ókunni maður mælti á tungu, sem Kali-
ano gekk erfiðlega að skilja, gat hann þó skýrt fyrir hon-
um hver hann var og með hvaða hætti hann væri hingað
kominn.
Hann var sonur mikils manns, hofðingja hins svonefnda
Talvoþjóðflokks, er réði ríkjum eigi langt í burtu. Hann
hafði farið einn á báti í því skyni að heimsækja skyldmenni
sín, er byggðu eyjarnar handan við hafið.
En hinn illi andi hafði ekki séð hann í friði heldur lagt
bát hans í einelti.
Það var tvísýn för og hættulegt starf, er Kaliano hafði
tekizt á hendur. Myndi hún heppnast eða ekki?
Það var einmitt þetta, sem verið hafði umhugsunarefni
þeirra félaga í fjóra sólarhringa, því aðrnú var svo langt um-
liðið frá því að hinn blakki vinur þeirra hafði yfirgefið þá
ásamt höfðingjasyninum í því skyni að leita eftir vináttu
Talvoaranna.
Framtíð þeirra var undir því komin, hversu för þessi
tækist.
Misheppnaðist hún, var ástæða til þess að ætla, að líf
NO MAJOR
ÞAMAGES/
JU5T GOING TO BE A LOT
MORE Alg INI HERE FOR A
>----1 WHILE/ ‘ T-
5AISAMY/ VOU ALl. R.\GHT?
CHECK THE TAIL AND 6EE IF
ig BUNYAN...1F HE...TBS«i
VEAM... BUNVAN.../
X CAN’T/ X CAN’T 6TANP
'---r TOLOOK.../ \"
UHEIR PUREUER5
SHOT DOWN BY THE
ALLIED CONVÖY, SCORCHY
AND H15 FRIEND5 ARE •
FREE TO CONTINUE
THEIR FUGHT...

MYNDA-
SAO A
OG FLUGVÉLIN með Örn og
þá félaga heldur áfram för
sinni
FLUGSTJÓRINN:' „Við höfum
ekki orðið fyrir miklum skemd
um.
ÖRN: „O, nei, það verður bara
loftbetra hérna inni hjá okk-
ur. Sammy! Er allt á lagi með
þig? Farðu aftur í og líttu eft-
ir Bunyan. ,
SAMÍMY: „Já, en ég þori ekki
að fara og sjá hann.“