Alþýðublaðið - 07.09.1944, Síða 8

i' lA&xci
Fianmtudagur 7. sept. 1944
_TJARNARBtÚM
Viðureign á í
Norður-Manishaii
(Action in the
North-Atlantic)
Spennandi mynd um þátt
kaupskipanna í baráttunni
um yfirráðin á höfunum.
Humhrey Bogart
Eaymond Massey
Sýnd kl. 4, 6,30 og 9
Bönnuð börnum innan 12 áraj

NÓTTIN var koldimm. Það
var eins og allar flóðgáttir him-
insins hefðu opnazt og allt ætl-
aði um koll að keyra af þrumu-
gangi. Eldingu sló niður við og
við. Hræðileg óveðursnótt. Þó
hafði sveitalæknirinn ferðazt
nokkra tugi kílómetra til þess
að sinna neyðarkalli frá sjúkl-
ing einum, sem var kona og
hafði fengið síma lagðan inn til
sín fyrir nokkru síðan.“
Þegar læknirinn hafði athug-
að sjúklinginn. komst hann að
þeirri niðurstöðu, að veikindin
væru alls ekki hættuleg og hún
hefði vel getað beðið til morg-
uns með læknisvitjunina, eða
lengur, ef í það fór.
En til þess að bæta gráu ofan
á svart, kvaddi hún lækninn
með þessum o rðum „Hvílík
blessun þessi sími er, læknir.
Ég hefði aldrei getað fengið
það af mér að senda vinnufólk
ið eftir yður í þessu veðri.“
* * *
Á ÆFINGASTÖÐ flotans var
sérfræðingur að undirbúa sig
til þess að taka fingraför nýlið-
anna og sagði því við einn
þeirra: „Farðu og þvoðu þér
hendurnar.“
„Báðar?“ spurði einn hinna
upprennandi sjóliða.
Sérfræðingurinn hikaði
augnablik, en sagði því næst
hranalega: „Nei, bara aðra. Mig
langar til að sjá, hvernig þú
ferð að því.“
m * *
HYGGINN mann er ekki
hægt að blekkja nema -einu
sinni.
Finnskur málsháttur.
krosslagði fætumar og. var
þungur á brúnina. Hugsanir
voru býsna margvislegar.
Og samt hafði Carrie hagað
sér alveg eins og venjulega.
Hamingjan sanna, það gat ekki
verið, að hú nværi að draga
hann á tálar. Hún hafði ekki
komið þannig fram. Nú, meira
að segja í gærkvöldi hafði hún
verið, að hún væri að draga
hann og Hurstwood líka. Að
hugsa sér aðra eins framkomu.
Hann gat varla trúað, að þau
myndu reyna að fára á bak við
hann.
Hann hugsaði upphátt.
,,Framkoma hennar var
stundum dálítið einkennileg.
Nú befux hún búið sig upp og
farið út þennan morgun og ekk
ert minnzt á það við mig.“
Hann klóraði sér í höfðinu
og bjó sig undir að fara niður
i borgina. Hann var ennþá ylgd-
ur á svip. Þegar hann kom fram
í ganginn, mætti hann þjón-
ustustúlkunni, sem var að taka
til í öðru herbergi. Hún var
með hvíta línhúfu, og hið
búlduleita andlit hennar ljóm-
aði. Drouet gleymdi næstum á-
hyggjum sínum, þegar hún
brosti til hans. Hann lagði hönd-
ina kumpánlega á öxl hennar
til þess að heilsa henni um leið
og hann gekk fram hjá.
,,Eruð þér ekkert reiður leng-
ur“, sagði hún með nokkurri
illgirni.
,,Ég var ekkert reiður“, svar-
aði hann.
„Ég hélt það nú samt“, sagði
hún brosandi.
„Hættið þér nú að gera að
gamni yðar“, sagði hann blátt
áfram. „Var yður alvara?“
„Já, auðvitað“, svaraði hún.
Svo sagði hún með sakleysis-
svip, eins og hún vildi ekki
koma illu af stað: „Hann kom
oft hingað. Ég hélt'að þér hefð-
uð vitað það.“
Drouet fann, að það var eitt-
hvað illt á seyði. Hann lét ekki
lengur sem sér væri S'ama,
„Var hann hérna á kvöldin?"
spurði hann.
„Stundum. Stundum fóru
þau út saman.“
„Á kvöldin?“
..Já. En þér megið ekki vera
svcna reiður á svipinn.“
,.Ég er ekkert reiður“. saaði
hann. „Sáu nokkrir fleiri þau?“
„Já. auðvitað“, saeði stúlk-
an. eins og þetta skipti engu
máli.
. Jlvað er langt 'síðan þetta
var?“
..Það var rétt áður en Lór
komuð heim.“
Farandsalinn beit á vörina.
„Þér nefnið þetta ekki við
neinn“, sagði hann biðjandi og
þrýsti bliðlega handlegg stúlk-
unnar.
„Auðvitað ekki“. svaraði hún.
„Ég myndi engar áhyggjur hafa
af því.“
„Gott og vel“, sagði hann og
hélt áfram. I fyrsta skipti var
hann þungt hugsandi, og samt
var hann sér meðvitandi um,
að hann hefði komið sér prýði-
lega við þjónustustúlkuna.
„Ég þarf að yfirheyra hana
betur“, sagði hann ofsalega við
sjálfan sig og fannst hann hafa
verið (beittur rangsleitni. ,Ý~
skal svei mér komast að því,
hvort hún getur hagað sér
svona.“
TUTTUGASTI OG FYRSTI
KAFLI.
Þegar Carrie kom, var Hust-
wood búinn að bíða í margar
mínútur. Hann var heitur, og
taugar hans voru unpnámi.
Hann þráði að hitta konuna,
sem hafði haft svo djúp áhrif
á hann kvöldið áður.
„Þarna kemurðu“, ss.sði harm
lágt, og honum fannst likami
sinn stælast.
,,Já“, sagði Carrie.
Þau gengu áfram, eins oe bau
hefðu einhvern vissan ákvörð-
unarstað, og Hurstwood drakk
í sig Ijómann af nærveru henn-
ar. Skrjáfxð í si’lkipilsunum
hennar hljómaði eins og tónlist
í eyrum hans.
„Ertu nú ánægð?“ spurði
hann og hugsaði um. hinn á-
gæta leik hennar kvöldið áður.
„Ert þú það?“
Hann kreppti hnefana, þegar
hann sá brosið sem hún sendi
honum.
..Það var dásamlegt.'1
Carrie hló ánægjulega.
„Þetta var eitt af því bezta,
sem ég hef séð lengi“, bætti
I hann við.
J Hann hugsaði um þá töfra,
• sem hann hafði hrifizt af kvöld-
i ið áður, o.g nú runnu þeir sam-
j an við þær tilfinningar, sem
i návist hennar vakti hjá hon-
j um.
! Carrie lifði í því umhverfi,
sem þessi maður skapaði henni.
Hún var gagntekin af brenn-
andi hrifningu. Jafnvel radd-
'blær hans bar vott um ást hans
i gagnvart henni.
„Mikið voru indæl blómin.
sem þú sendir mér“, sagði hún
nokkru seinna. „Þau voru dá-
samleg.“
.Það var gott. að þér geðj-
aðist að þeim“, sagði hann blátt
áfram.
NYJA Bið
Ásíir skáldsins
(The loves of Edgar Aallan
Poe)
Aðalhlutverk:
John Shepperd
Virginia Gilmore
Linda Darnell
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f, h.

iQAMLA SsO
luldi fjársjóður
Tarzans
(Tarzan’s Secret Treasure)
Johnny Weissmiiller.
Maureen O’Sullivan.
John Sheffield.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.

Allan tímann fannst honum
hið þýðingarmikla augnablik
vera dregið á langinn. Hann
þráði að tala um sinar eigin
tilfinningar. Nú var stundin
komin. Carrie gekk við hliðina
á honum. Hann vildi ryðja því
úr sér og segja henni frá öllu,
en hann skorti orð og reyndi
að finna einhverja útleið.
„Þér hefur gengið vel heim“,
sagði hann skyndilega, og rödd
hans varð þunglyndisleg og
næstum aumkunarleg.
„Já“, sagði Carrie léttilega.
Hann starði á hana stundar-
korn og hægði á ferðinni.
Hún fann, að eitthvað var 1
vændum.
„Og hvað á að verða um
mig?“ spurði hann.
Carrie varð alveg rugluð, því
i að hún fann að flóðgáttimar
höfðu opnazt. Hún vissi ekki
v///a
GÖTUDRENGURINN
eftir ELISE MÖLLEK.
borgarana. Og Bob varð að hlaupa að dyrum hvers húss
og vita um það hvort fólk vildi ekki léta brýna eitthvað af
áhöldum sínum. það versta við þetta fanst honum, að víða
fekk hann kaldar mótökur, og vfðast var hurðum lokað
aftur við nef hans um leið og hann hafði nefnt erindið.
Vegna þessa fór Bob nú að hugsa sig um, á hvern hátt hann.
og Rib gætum sloppið í burtu frá þessum svokallaða afa sín-
um og fræda.
Dag nokkurn, þegar þeir voru staddir fyrir utan hús
eitt, og kallarnr höfðu hrópað sinn vanálega auglýsinga-
söng: „Við brýnum hnífa, og við. brýnum skæri“, var Bob
sendur til eldhússtúlkunnar í húsinu til að vita hvort hún
þyrfti ekki að láta brýna fyrir sig. Jú, það voru ýmsir hlut-
ir, sem stúlkan vildi láta brýna. En þegar Bob kom aftur tii '
hennar og sagðist eiga að fá 1 krónu fyrir brýnslauna, brást
stúlkan reið við, og neitaði algerlega að borga það. Bob varð
alveg ráðalaus, og tárinn brutust fram í augum hans. Þá
kom allt í einu lítil góðleg telpa út úr húsinu og spurði
eldhússtúlkuna hvers vegna drengurinn væri að gráta, og
Bob stamaði því upp úr sér, að hann yrði barinn ef hann
kæmi ekki með þá peninga til húsbænda sinna, sem þeir (
hefðu sagt sér. Litla stúlkan fann sárt til með honum, og
lá við að fara að gráta lika, og bað eldlhússtúlkuna um að
! borga bonum krónuna, og kvað foreldra sína ekkert mundi
NOTIME FOR JI6-5AVMS,
MOW, JOE/ WE'(?E
SKEEPADPUNG FOK
HOME/ «mm0
M YN DA
S AG A
HANK: „Þá er búið að eyði-
leggja flóttamöguleika okkar?“
í FIUG ViÉLINNI: „Skildurðu
þetta, Mac? Þettað er eittftwað
bogið við þetta. Piltarnir þarna
niðri skutu á félaga sína —
okkur?“ — „Við höfum engan
eða vonu þe.ir að reyna að hitta
t'íma til að hugsa um það Joe,
nú höldum við heim!“