Alþýðublaðið - 09.09.1944, Síða 8

ALwr»ygiAt»ie
Laugardagur 9. sept. 1944
rrS A SLIM CHA' vCfc • • - Bu >
V.cxE GONWA PííEPARt FOK
rr/ vve'LL arÍ?AN&e some
SG£T OF6ROUNP SIGNAL...
AND HOPE THEV'LL COME v-
BACK ANDSEEIT/
UNLESS SOME OF
...UNLESS
oug bovs who hap been fokcep
POWN GOT THEIR l-IANDS ON A r
HMM... 1
6ERMAN PLANE ANP.
THAT WOULP EXPLAIN THEIK
SHOOTING P0WNTHEME-I09/
---- WOULPN’T IT ?■ n—
IN SIGHT... NOACK-ACK.. .VEKY
'&rrýt CONFUSING/ 'mmgÉ.
TJARNA«S!Öh
„Við erum ekki
em
(We Are Not Alone)
Hrífandi sjónleikur eftir
hinni víðfrægu skáldsögu
James Hiltons.
Paul Muni
Jane Bryan
Flora Robson.
Sýnd klukkan 7 og 9.
I hjarta og hug
(Always in My Heart)
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
ELLA LITLA hafði lagt það
í vana sinn, alveg frá því að
hún fékk málið, að krossbölva
eins og versti götustrákur. For
eldrar hennar réðu ekkert við
þenan leiða ósið, hvað sem þau
tóku til bragðs.
Þegar afi Ellu litlu var orð-
inn of gamáll til þess að geta
lifað lengur þá dó hann, og
móðir hennar, sem var dauð-
hrædd um að Ella myndi nú
fara að blóta við jarðarförina,
tók hana afsíðis og talaði um
fyrir henni. Hún mætti ekki,
sagði móðirin, segja Ijót orð
við jarðarförina, því að það
myndi særa ömmu h'ennar, sem
væri sorgum hlaðin vegna
dauða afa hennar. Og Ella lof-
aði öllu fögru.
Nú kom jarðarfarardagurinn.
Afi Ellu hafði verið hermaður
áður fyrr og var því kvaddur
á hermannavísu með því að
hleypt var af mörgum byssum
við gröfina, en við þær skot-
æfingar féll amma hennar Ellu
i ómegin. — Þá hrópaði Ella
litla ofsahrædd og með tárin í
augunum:
„Afi dáinn og nú hafa þessir
bölvaðir asnar skotið ömmu
mína“.
* * *
ENGIN nótt er svo löng, að
ekki renni nýr dagur.
Finnskur málsháttur.
Hurstwood horfði á þennan
dýrmæta sigur sinn, svo fagran
og girnilegan, svo vandunninn,
og hann tók undarlegar ákvarð
anir. Ástríða hans var nú kom-
in á það stig, að hún tók ekk-
ert tillit til skynseminnar. Hann
lét ekki hugfallast af slíkum
hindrunum, þegar um aðra
eins dásemd var að ræða. Hann
ætlaði að taka á sig allar þess-
ar byrðar og skeyta engu þeim
mótbárum, sem kaldur raun-
veruleikinn lagði fyrir hann.
Hann ætlaði að lofa öllu, hverju
sem væri, og treysta hamingj-
unni til þess að losa hann úx
vandræðunum. Hann ætlaði að
reyna að komast í Paradís, hver
sem árangurinn yrði. Hann
ætlaði svo sannarlega að verða
hamingjusamur, jafnvel þótt
það kostaði 'hann heiðarleik
hans og sannsögli.
Carrie horfði blíðlega á hann.
Hún hefði getað hallað höfðinu
upp að öxl hans, henni fanrr
þetta allt svo dásamlegt.
„Jæja“, sagði hún. ,,Ég skal
reyna að verða tilíbúin þá.“
Hurstwood horfði á hið fagra
andlit hennar, sem bar örlítil
merki um áhyggjur og undrun,
og ’honum fannst 'hann aldrei
hafa séð neitt yndislegra.
,,Ég sé þig aftur á morgun“,
sagði hann glaðlega, ,,og þá get-
um við talað nánar um þetta.“
Hann gekk áfram við hliðina
á henni, óendanlega sæll yfir
árangri sínum. Eftir hálfa
klukkustund fann hann, að
stefnumótið varð að taka enda,
því að heimurinn var svo ná-
kvæmur í kröfum sínum.
,,Á morgun“, sagði hann að
skilnaði. Gleði hans og ánægja
voru dásamleg viðbót við hina
karlmannlegu framkomu hans.
„Já“j, svaraði Carrie og gekk
ánægð í burtu.
Ákafi hans og ástríða höfðu
verið svo mikil, að hún hélt
sjálf, að hún væri alvarle.m
ástfangin. Hún andvarpaði, bep-
ar hún hugsaði um bennan
fagra aðdáanda sinn. Já, hún
skyldi verða tilbúin á laug-
ardaginn. Hún ætlaði að fara,
og þau yrðu hamingjusöm.
TUTTUGASTI OG ANNAR
, KAFLI.
Ógæfan í heimilislífi Hurst-
woods o.rsakaðist af því, að af-
brýðisemin, sem myndast með
ástinni, leið ekki undir lok með
henni. Frú Hurstwcod bjó yfir j
þeirri tiifinningu í svo ríkum !
VOU MEANTHAT WHEN LHE
BOYS KEPOET THIS TO S-2..
TWEY MÍGHT FI6UKE IT OUT
ANP SENP A PLANE BACK
mæli, að utanaðkomandi áhrif
gátu breytt henni í hatur. Hurst-
wood átti ennþá ást hennar í
hjónabandslegum skilningi, en
ekki i andlegum skilningi. Um
leið og ást hans fjaraði út,
missti hann hæfileikann til
þess að sýna henni nærgætni,
og gagnvart konu er það Verra
en nokkur glæpur. Eigingirni
okkar segir fyrir um það, hversu
mikið illt og gott við finnum í
skapgerð annarra. Hjá frú
Hurstwood litaði hún fyrir
henni kæruleysi eiginmanns
hennar, og hún sá ótryggð og
undanbrögð hjá honum, þegar
raunverulega var aðeins um að
ræða skort á innilegri ást.
Af þessum ástæðum var hún
gröm og tortryggin. Afbrýði-
semin, sem vakti athygli henn-
ar á hverri minnstu vanrækslu
han,s við hana, virtist einnig
auka glöggskyggni hennar á
því, hversu létt hann tók líf-
inu. Hún sá það á því, hversu
annt hann lét sér um ytra út-
lit sitt, að hann hafði ekki alveg
misst löngunina til að skemTT-4
sér. í hverri hreyfingu, í hverju
augnaráði var hægt að sjá nokk-
uð af þeirri hamingju, sem ást
hans á Carrie færði honum, af
þeirri ánægjutilfinningu, sem
hin nýja aðstaða hans veitti
honum. Frú Hurstwood fann
að eitthvað lá í loftinu, hún
skynjaði hættuna langt undan.
Þessi tilfinnir - hennar stvrkt-
ist einnig af ýmsum gerðum
Hurstwood, sem lýstu andúð.
Við vitum þegar, hve ’honum
grömdust þessar smáskyldur
eiginmannsins, sem færðu hon-
um enga ánægju lengur, og upp
á síðkastið var hann farinn að
nöldra, svo hún ’heyrði, þegar
hún bar fram ein'hverj a af ósk-
um sínum. Þessar deilur stöf-
uðu af andrúmslofti, sem var
þrungið af sundurþykki. Og
þegar himinninn var hulinn
svörtum þrumuskýjum, var
harla líklegt, að brátt skylli ó-
veðrið á.
Þegar frú Hurstwood hafði
yfirgefið morgunverðarborðið,
ofsareið yfir þessu .kæruleysi
gagnvart óskum hennar, hitti
hún Jessicu í snyrtiherberginu,
sem sat þar og greiddi sér mak-
indalega. Hurstwood var þegar
kominn út úr húsinu.
„Ég vildi, að þú létir ekki
bíða svona eftir þér við morg-
unverðarborðið“, sagði hún við
Jessicu. „Nú er maturinn m-ð
inn ískaldur, og þú ert ekki
búin að borða.“
u NYJA BlÖ
Erkiklaufi.
(“The Magnificent Dope”)
Fyndin og fjörug gaman-
mynd.
Henry Fonda.
Lynn Bari.
Don Ameche.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala aðgm. hefst kl. 11.
GANiLA SíO
Tarzans
(Tarzan’s Secret Treasure)
Johnný Weissmiiller.
Maureen O’Sullivan.
John Sheffield.
Sýnd kL 3, 5, 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Látbragð hennar bar merki
um geðshræringu, og Jessica
fann, að eitthvað hafði komið
fyrir.
„Ég er ekki svöng“, svaraði
hún.
„Nú, hvers vegna segirðu
það þá ekki, svo að stúlkan
geti tekið fram af borðinu í
stað þess að láta hana bíða all-
an morguninn?“
„Henni stendur á sama“,
svaraði Jessica kuldalega.
„Jæja, mér stendur ekki á
sama, þótt henni standi á sama“,
sagði móðir hennar, „og ég vil
GÖTUDRENGURINN
eftir ELISE MÖLLER.
hafði komist í kunningsskap við litlu stúlkuna, og það var
liðið fram á miðjan dag þegar Bob gat loksins áttað sig á
götu þeirri, sem húsið stóð við.
Það var raunveruleiki, sem hann grunaði. Telpan og
eldhússtúlkan höfðu verið einar heima í nokkra daga. Og.
foreldrum telpunar brá meira en lítið við, er send voru
skilaboð til þeirra og þeim sögð frásögn Bobs.
Tveir löregluþjóðnar voru nú fengnir í húsið og látn-
ir vera þar á laun til þess að bíða eftir því að þjófarnir
kæmu. Bob var einnig látinn vera þar um nóttina. Var nú
beðið með óþreyju til þess að sjá hvort drengurinn hefði
rétt fyrir sér. Og laus eftir miðnætti komu þjófarnir. Þeir
brutu rúðu í forstofu hússins og skriðu þar inn, en voru í
því handteknir af lögreglumönnunum, sem þar dvö'ldu, og
voru þeir síðan fluttir í fangelsi.
En fyrir Bob og Rib var tími hungurs og neyðar á enda.
Foreldrar litlu stúlkunnar voru Bob svo þakklát fyrir það
að 'hann skyldi aðvara þau fyrir glæpamönnunum, að þau
buðust til þess að taka hann að sér og sjá um uppeldi hans,,
og Rib mátti hann hafa hjá sér svo lengi sem hann vildi.
Og eftir það fékk Bob gott uppeldi og lærði síðan handverk
þegar hann fullornaðist og varð hinn nýtasti maður. En
hann frétti aldrei neitt um gerfi afa sinn eða frænda, sem
í raunveruleikanum, þekktu hvorki neitt til hans, né Groll,
en höfðu aðeins ætlað sér að hafá gagn af Bob og Rib.
Endir.
... AN ABANPöNEP NA2I FIELP
OUTSIPE TOWN X, YOU 5AY ? HMM...
ANPALLTHE PLANES ANP HANGARS
UNU5ABLE 'CÉPT THE ONE YOU
ATTACKEP/ NO FIELP PERSONNEL
MYMBA-
SAGA
HANK : „Þú átt við það, að
þegar þeir koana beim til S-2,
þá geta þeir fundið út hið rétta
og þá munu þeir kannski senda
flugjvél eftir okkur,,
ÖRN: „Þetta er veikur mögu-
leiíki, en við skuluim þó gera
ráð fyrir ihonuim. Við skulum
útbúa meriki, svo að við getum
leiðlbeint þeim ef þeir kæmiu.“
Á FLUGVELLINUM: „Þama
var yfirigefin 'flugvél fyrir ut-
an borgina X, segilr þu
ar flugivélamar >og tflugvéla-
skýlin óniotíhaetft, nema þessi
eina, sem þú réðist á — þú sást
engan mann, heyrðir enga
skotihrið — það er ertfitt að
á’ iþessu, netmia, ef ein-
hverjir af piltunum okkar hafa
verið neyddir til að lenda
þarna, að þeir hafi náð í
þýzka vél og — jú, það gseti
■verið skýring á skothríð iþeirra