Alþýðublaðið - 09.01.1945, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 09.01.1945, Blaðsíða 5
@®8^fndagur 9. jaaúai' 1945. ALÞYPUBLAOIO Hátíðasýning — Gleði og hreyfing í leikhúsinu — Ræða lormanns Leikfélagsins — og orðin hennar Gunnþór- nnar — Lélegar kvikmyndir — Varað við stríðáróðri. HÁTÍÐARSÝNING Leikfélags- ins á Álfhól á sunnudaginn, 3tf tilefni hálfrar aldar leikafmælis Guiwþórunnar Halldórssdóttur, mun reynast flestum ógleymanleg. ILeikritið er þrungið af mjúkri gleði og fegurð, þjóðsagnadraum- mn og ævintýrum og efnismeira em margir slíkir leikir, sem sýnd- iir hafa verið. An þess að ég vilji gerast . leikhússgagnrýnandi, . vill <ég segja, að ég hygg áð að minnsta kosti sumir leikaranna hafi með tteik sínum skapað ógleymanlegar persónur. BN TBLEFNI hátíðasýningarinn ar setti og á hana sérstakan blæ. I>a8 var ósvikinn hátíðablær á henni. Og í lokin þegar. Brynjólf- Bir Jóhannesson kom uppstrokinn, f fögrum kjólfötum með Gunnþór- nmni í gerfi sínu við hlið sér fram á sviðið og allir leikendumir í skrautklæðum sínum mynduðu JháJfhring um þau, náði þessi há- tfð hámarki sínu. Og ræða Brynj- lóhts til Gunmþórunnar var hrein- asta saiilldarverk, þar skiptist á íglaðvær kímni, saga þeirra beggja A Sekisviðinu og alúðleg alvara, er Shann þakkaði henni og lýsti því Sáversu mikla þýðingu hún og atarf hennar hefði haft fyrir ís- íenaska leiklist. HINIK fjölmörgu leikhússgestir Sétu og ekki sitt eftir liggja. I>eir risu hvað eftir annað úr sætum BÍnum og hylltu hina öldruðu leik- konu af svo miklum innilegum fögnuði að ég hefi sjaldam séð eða Sheyrt slíkt. Var það slæmt að ekki gátu fleiri verið viðstaddir þessa hátfð, en eftirspurnin eftir aðgðngu miðum var svo mikil, að þó að húsið hefði verið tvisvar sinnum stærra en það er, þá hefði ekki verið hægt að fullnægja eftir- apuminni. — Þegar Gunnþórunn kpmst að til þess að ávarpa leik- hússgesti, þá gerði hún það ekki með innantómum upphrópunum. Við fundum að orð hennar komu frá hjartanu. Hún var sannarlega aðnn og heil — og feimin. ÞAÐ ER MJÖG kvartað undan því hversu lélegar kvikmyndimar séu orðnar og sérstaklega er fólk óánægt með jólakvikmyndirnar. Alltaf hafa kvikmyndahúsin reynt að vanda vel til jólamyndanna. Ann að hvort eru forstjórar þeirra farn ir að slá slöku við, eða þeir hafa ekki haft úr miklu að velja. Að minnsta kosti er mér sagt af mörg um að í raun og veru hafi allar jólamyndirnar verið hreint og ibeint snuð. É.G HYGG að ástæðan sé fyrst og fremst sú að kvikmyndafram- leiðslu Bandaríkjamanna hafi hrakað stórkostlega núna á stríðs árunxim. Það er örsjaldan sem við fáum hingað góðar myndir nú orð ið, mest ber á skrautlegum, gal- tómmn selskabs- og ástardellu og ástaerjamyndum, sem ekkert skilja eftir, eða þá við fáum styrjaldar- áróðursmyndir. Maður sér varla sðgulega mynd. — Og er myndin, sem nú er sýnd í Tjarnarbíó: Mað- urinn með jámgrímuna, því imd antekning. SAGT er að nú fari að rísa upp hér fleiri kvikmyndahús og er jafn vel taiað xxm að eftir ár verði þau orðin 7. Það tel ég helst of mikið. En ég vænti þess, að þegar kvik- myndahúsunum fjölgar, þá fari kvikmyndahúsaeigendur að vanda sig meira um val mynda, ef þess er nokkur kostur. Eftir stríðið verð ur vonandi hægt að leita viðar eft ir kvikmyndum en til Bandaríkj anna. Þaðan hafa komið margar góðar myndir, en nú virðist þar vera um frerour fátæklega garð að gresja. VTLHJÁLMUR Þ. GÍSLASON flutti áramóta- og annál sinn í fyrra kvöld. Þetta var vel saminn annáll — og ekki get ég kvartað, því að hann er á sömu línu og ég. En betra hefði það verið að hann hefði flutt þennan annál á gaml- árskvöld, eða þá einhver annar í hans stað. Þennan þátt má aldrei framar vanta á gamlárskvöld. Ég vona að Vilhjálmur og útvarpsráð sjái um og skilji það, að það er staðreynd, sem ég hefi sagt, að út- varpsnotendur vilja fá hann það Ikvöld, en ekki eitthvert annað kvöld. SVO VIL ég enn vara við þeim tilraunum, sem gerðar eru hér til þess að sá blóðugu eyðandi hatri í hug íslenzku þjóðárinnar. Brjál uðxxm stríðsáróðursmönnum er leyft að hella sorpi sínu yfir okk- ur vikulega. Ef til vilí hafa þau skrif önnur áhrif en ætlast er til. Það er að vísu gott. En ég sé ekki hvaða nauður rekur til þess að íslenzk blöð séu að taka upp það ógeðslegasta, sem nú birtist í blöð xxm hirxna stríðsbrjáluðu og hat- ursþrungnu þjóða. Það skiptir ekki máli í þessu sambandi, þó að hatrið sé hægt að skilja eftir allar þær hörmungar sem þjóðirnar hafa valdið hver almarri, en þessi ó- fþverri á ekki erindi hingað. Við skulum ekk láta hann eitra hug oklcar. Við skulum aðeins byggja á dómgeind okkar sjálfra. Hannes á hornjnu. Alþýðuflokkurinn Skrifstofa flokksins á efstu hæð Alþýðuhússins Sími 5020. Skrifstofuíími kl. 9—12 og 3—7 alla virka daga nema laugardaga kl. 9—12 f. h. Alþýðuflokksfólk utan af landf, sem til bæjarins kemur, er vinsamlega beðið að koma til viðtals á flokks- skrifstofuna. ____ Snjór er nú á flesbum vigstöðvirm á meginlandi Evrópu. Þessi mynd var tekin „eiúhvera staðair í Fraikikilanjdi“, við norðauisturiandamæri þess, og isýnir Bandartíkjiamienn. sækja fram ó Sikíðum iþar. Vetrarhernaður. Fyrri grein: Þegar foraiaðor verzlunarráðs Banda- rfkjanna ræddi við Sfalin RÚSSLAND er heiminutn helzt til ókunnugt og skiln ingur á Rússlandi og Rússum minni en skyldi. Sérhver mað ur ætti að þekkja meiira til Rússlands og skilja það betur en nú er. Ég játa það, að ég þekkti ekki Rússland og skil- mun verr en vert væri. Til þess er landið of víðáttumikið og furðulegt ótkunnugum. Við þetta bætist svo það, að hugsun arháttur Rússa og þjóðar minn ar er næsta ólíkur. Ég ferðaðist í sex vikur um Ráðstjómarríkin sem opinber gestur. Ég lærði margt á þessu ferðalagi mínu. Þó gleymdi ég enn meixu aftur en ég man. Ég heyrði „sérfræðinga“ Rússa í utanríkismálum deila jafnvel um hin lítilfjörlegustu mál. En í hreinskilni sagt eiga þeir þess erfiðan kost að glöggva sig á utanríkismálunum, því að það kemur örsjaldan fyrir, að þeim sé leyft að takast ferðir á hend ur brott frá Moskva. En ef við eigum að geta skil ið Rússland, verðum við að skilja einn mann þessarar þjóð ar umfram allt. Hann talar fyr ir munn þjóða Ráðstjórnarríkj anna og starfar í þeirra nafni. Hann er voldugasti maður heimsins í dag, og þó þekkja fá- ir menn utan Rússlands nokkuð til hans. Þessi maður er Jósef Stalin. Stalin leyfir aðeins örsjaldan útlendingum að eiga viðræðu vð sig, cxg þó er það enn sjald- gæfara að greint sé opinberlega frá viðræðum erlendra manna við hann. Stalin má með sanni telja dularfyllsta mann heims ins. Eg dvaldist í nær þrjár Mukkustundir hjá Stalin í íbúð hans í Kreml. Ég hef hugsað mér að brjóta þá hefð, sem ríkt hefur meðal þeirra útlendinga, sem náð hafa fundi hans, og greina frá samræðu okkar í GREtísr ÞESSI, sem hér er þýdd úr tímaritinu Reader’s Digest og er eftir Erie A. Jhonston, formann verzlunarráðs Bandaríkjanna og greinir frá viðræðum hans við Jósef Stalín ein valda Rússlands, en hann ræddi við Stalín í Kreml í þrjár klukkustimdir og har margt á góma hjá þeim. stærstu þáttum. Ég kom til fund ar við hann í Kreml klukkan níu að kvöldi. Það er allt með kyrrum kjörum í Kreml á kvöld in. En hins vegar loga þar jafn an ljós næturlangt. Háttsettur foringi í hernum tók á móti okkur Wi Averill Harriman, sendiherra Banda- ríkjanna í Moskva, aðstoðar- manni hans og Edward Page framan við hús það, sem Stal- lin býr í. Þegar við höfðum skipzt á venjulegum kurteisis- játningum, fylgdi hann okkur eftir löngum, hvítum gangi. í gangi þessum stóðu háttsettir hermenn á verði. Brátt vorum við staddir inni í biðstofu. Mér varð litið á klukkuna á veggnum. Mér varð um það hugsað, hvað við mynd um verða að bíða þéss lengi að ná tali af Stalin. Reynsla mín er sú, að stjórnmálfrömuðir og þjóðhöfðingjar séu allra manna óstundvísastir. En á slaginu klukkan ní*U opnaði foringi úr Rauða hernum hurðina og til- kynnti: „Stalin marskálkur bíð ur yðar“. • VIÐ GENGUM inn um dyr með tveim hurðum. Ég horfði hvössum sjónum á menn ina tvo, sem voru fyrir i saln- um, er við gengum inn í. Ann- an þeirra hafði ég séð fyrri. Það var utanríkismálaráðherra Ráðstjómarríkjanna, Mólotor. Hinn maðurinn, sem stóð Mólo tov til vinstri handar, var Stal in marskálkur. Stalin er mun ellilegri en. maður getur ráðið af myndum þeim af honum, sem getur að líta á öllum opinberum stöðum, verksmiðjum og skrifstofum í Rússlandi. IJann er orðinn grár fyrir hærum. Stalin er maður 'lágur vexti, en herðibreiður og gildvaxinn. Hann var klæddur hermanns- búningi og var á svörtum stíg- vélum gerðum úr rússnesku leðri. Við vorum kyntir. Hann tók laust í (hönd mér. Mér gazt vel að augnaráði hans, þótt hörku legt væri. Harm bauð mér að setjast við langt borð, sem á var breitt grænt klæði. Um- hverfis borðið var þrjátíu og fimm stólum fyrir komið. Stal in gekk kringum borðið og sett ist gegn mér. Hann minnti mig á hvítabjöm, þar sem hann hlammaði sér niður á stólinn Og studdi höndunum á borðið. Mólotov settist honum til hægri handar. Harriman og Page sett ust hins vegar mér til vinstri handar. Pavlov, túlkur utanrík ismálaráðuneytisins, settist við enda borðsins. Ég notaði nú tækifærið til þess að svipast betur um í saln um. Borðið, sem mun hafa ver ið allt að þrjátíu fet að lengd, tók mest rúm hans. Skrifborð Stalins og skrifborðsstóll var í einu horni hans. Salurinn var skreyttur á haglegan hátt. Strax og Stalin var seztur, tók hann fram rauðan blýant og tók að rissa á pappírsörk, sem hann hafði við höndina. Hann teiknaði myndir af úlf- um, stúlkum, kastala og ýmsu fleiru á pappírsörkina. Þegar i Framhald ó 7. síðu.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.