Alþýðublaðið - 01.05.1945, Qupperneq 8

8
ALÞYBUBLAÐIP
Þriðjudagur 1. maí 1945
-iTJARNARBfða
Sjóliðar
(The Navy Way)
Skemmtileg mynd frá æf-
ingastöðvum aaneríska flot-
ans
Sýnd kl. 7 og 9.
Skæruliðar
(The People’s Avengers)
Rússnesk mynd með
enskum texta um baráttu
og afrek skæruliða að
baki víglínu Þjóðverja.
Sýnd kl. 3 og 5
kinnuð börnum innan 16 ára
Sala hefst kl. 11 f. h. |
n BÆJARBÍÓ 1*1
Hafnarfirði
Gösfa Bsrlingssaga
Hljómmynd
eftir skáldsögu Selmu Lager
lof. '
Sýnd kl. 7 og 9
Barnasýning kl. 5:
Teikni- og
fræSslumyndir
Stefán Júlíusson
teiknari útskýrir.
Sími 9184
Nonni litli hefir ekki miMa
trú ó réttlætinu í iheimi hér:
„Ef mér verður á að setja einn
fingur upp í mig, iþá er ég húð-
skammaður og kallaður öllum
il’lum nöfnum; en þegar litli
bróðirlætur eins og bjáni og
stingur öðrum fætinum upp í
sig, þá finnst öllum þaðvera snið
ugt oghlægilegt.“
* » *
Mildur af annars auði, er ei
par fyrir lofandi.
* * *
Móðurbræðrum verða. menn
Mkastir en föðursystrum fljóð.
■IF OG
W. SOMERSET
\\\
LEIKO
M A U 6 H A M
og svipbrigðaríkt á leiksviðinu, missti einhvern veginn áhrífa-
mótt sinn á léreftinu. Þess vegna hafði hún fljótlega tekið upp
þann við að hafna öllum tilboðum um þátttöíku í kvikmyndum,
enda þótt slík tilboð bærust henni alltaf annað veifið.
En Júlia öfundaði ekki kvikmyndaleikkonurnar. Þær komu
og fóru. Hún hélt sinuin sess.
Þegar hún gat þvi við komið, fór hún i Lundúnaleikhúsin til
þess að sjá leik eínhverrar leikkonunnar, sem fór með frægt aðal-
hlutverk. Hún var varfærin i hrósi sínu, og hrósyrði hennar voru
sönn og falslaus. Það bar jafnvel við, að hún sá svo góðan leik,
að hún furðaði sig bókstaflega á þvi, hvers vegna hún þótti svo
mjög framar öllum öðrum. Hún var allt of gáfuð til þess, að
henni dyldist, hversu mjög henni. var hossað, En á hinn bóginn
var hún í sjálfu sér lítilþæg. Hún undraðist það, hvernig fólk gat
heillazt af leik hennar. og það þótt hann væri svo eðlilegur og
sjálfsagður, að henni hafði alls ekki dottið í hug, að þetta eða
hitt atriðið yrði öðru vísi af hendi levst. Gagnrýnedurnir dáðust
að fjölhæfni hennar. Sérstaklega hrósuðu þeir henni fyrir sjald-
gæfan hæfileika til þess að lifa sig inn í hlutverk. Henni var það
alveg ósjáifrátt að gefa nánan gaum að fólki og tók varla eftir
því, að hún gerði það, en þegar 'hún þurfti að sökkva sér niður
í nýtt hlutverk, vöknuðu i huga hennar gamlar minningar, sem
hún mundi þó ekki hvaðan stöfuðu, og hún komst skyndilega að
raun um, að svona persónu hafði hún kynnzt á lífsleiðinni, enda
þótt hana hefði sizt grunað það fyrirfram. Kannske hafði hún
aðeins séð hana á götu eða Iþá verið með henni í samkvæmi, en
upp úr þessum heilabrotum gamallar íhygli gat hún skapað fólk,
sem átti sér stoð í veruleikanum, og auðgað það með sinni eigin
reynslu og persónulegum töfrum og frábærri leikkunnáttu.
Fólk hélt, að hún léka. aðeins þessa tvo eða þrjá klukkutima,
sem hún var á sviðinu. Það vissi ekki, að hlutverkið, sem hún fór
með i.það og það skipiið, vék aldrei frá henni með öllu, hvað
sem hún virtist sokkin niður í annað eða tala af vakandi áhuga
um gerólíka hluti. Oft fannst henni hún vera tvær manneskjur
— ledkkonan, sem unnið hafði allra hylli og gekk manna á meðal
í fögrum kiæðum en var þó aðeins skuggi, og konan, sem hún
lék á kvöldin og var í raunveruleikanum bún sjálf.
„Þó það ætti að hengja mig, gæti ég ekki sagt í hverju
snilldin er fólgin,“ sagði hún við sjálfa sig. „En hitt veit ég fyrir
vfet, að ég vildi gefa allt, sem ég á til þess að vera orðin átján
ára í annað sinn.“
En hún vissi vel, að það var ekki satt. Myndi hún hafa þegið
að vera orðinn ung í annað sinn, ,þótt henni hefði staðið það til
boða? Nei, ekki þegar á hefði átt að herða — nei. Það var ekki
hylli fólksins — frægðin, ef maður vtildi nota það orð, -— sem hún
girntist. Ekki heldur valdið, sem hún náði á áhorfendunum, h’in
föls'kvalausa ást þeirra á henni. Og það voru alls ekki pening-
arnir, sem þetta hafði fært henni upp í hendurnar. Það var styrk-
leikinn, sem hún fann í sjálfri sér, vald hennar yfir sjálfri sér —
Það var það, sem heillað' hana.
Hún gat tekizt á hendur hlutiverk, og það iþótt rom væri að
ræða fremur lélegt hlutverk — persónu, sem segði fátt af viti
— og gætí iþað iðandi lífi með undraverðri leikni. sinni og per-
sónuleika. Engurn öðrum hefði tekizt að gera það úr sumum þess-
um hlutverkum, sem hún gerði. Stundum fannst henni, að hún
stæði nær guði en mönnum.
,,Og þar að auki,“ sagði hún hlæjandi vi.ð sjálfa sig, „væri
Tommi ófæddur.“
Þegar á allt var litið, var það ekki nema mjög eðlilegt, að
'hann hefði gaman af þvi að þeytast svona um allar jarðir með
_ NÝJA Blð
Tunglskinsnætur
(„Shine on Harvest Moon“)
Óvenjulega skemmtileg og
fjölbreytt söngvamynd.
Sýnd kl. 6,30 og 9
Allar vildu meyj-
arnar eiga hann
Fjörug' söngva- og
gamanmynd með
Leon Erroll
og hinni, fræga
Casa Lomba hljómsveit.
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11
6AMLA Blð —
Dularfulla morðið
(Grand Central Murder)
Spennandi sakamálamynd
Van Ileflin
Patricia Dane
Sýnd kl. 7 og 9
Bönnuð börnum innan 12 ára
Umhverfis jörðina
(Around the World)
Mischa Auer
Joan Davis
Kay Kyser
og hljómsveit.
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11.
Roger. Þeir voru héf um bil jafnaldrar. Þetta var líka fyrsti leytf-
isdagurinn hans. Hún varð að lofa honum að láta eins og hann
vildi., Enn voru fjórtán dagar ffyrir höndum. Innan skaitíms hlaut
hann líka að verða leiður á því að vera alltaf í slagtogi með
seytján ára gömlum strák. Roger var góður drengur, en hann var
leiðinlegur Henni datt ekki í hug að 'láta móðurlegar kenndir
blinda sig í þvi efni.
Frændi gamli
Jómfrú Jen'sen hafði í öryggisskyni sagt Adelu frá því,
hversu frændi hennar væri hræddúr við ketti og bannað
henni að minnast á ketti í nærveru gamla mannsins. Auk
þess talaði hún mikið um það, hversu mikla erfiðleika' hún
yrði að búa við af völdum músanna, sökum þess, að ekki
væri hægt að hafa kött innanhúss vegna húsbóndans. Með
því móti vonaðist hún ti'l þess, að Adelu færi ekki að gruna
það, að stóri gu-li kötturinn, sem jómfrú hafði á launi í eld-
húsinu, og sem stundum sást á ferli kringum húsið, tilheyrði
henni eða heimi'linu.
Um föstuinngang heyrði Adela skólasystkini sín tala
mi'kið um það^, að á sunnudag í föstuinngang yrði haldin
gleði fyrir skólafólk úr ýmsum skólum, og færi skemmt-
unin fram í Latínuskólanum. Elín sagði Adelu, að hún væri
vissum, að henni yrði boðið af Walter, — sér líka. •
Við þær fréttir færðist skuggi yfir andlit Adelu, eins
og svo oft áður, því hún sá fram á, að hún myndi að líkind-
um ekki geta þegið boðið. Hún þóttist vissuum, að ekkert
myndi þýða að biðja um leyfi, — henni myndi ekki verða
le.yft að fara á bállið. Auk þess átti hún engan ballkjól.
Á heimleiðinni úr skólanum mættu þær Walter og
sögðu honum, að Adela myndi ekki fá leyfi til að fara á
Latínuskólaballið, þótt hún beiddist leyfis.
Walter hló og sagði, að hún Skyldi þá ekkert vera að
biðja um neitt leyfi. Hann hvað það vera skylda sín að biðja
gamla yfirkennarann leyfis fyrir hennar hönd. Hann sagði
sér vera sönn ánægja í því og jóm'frú Jensen gæti á engan
hátt staðið þar í veginum, þótt hún reyndi það.
MYNDA-
SAG A
FLUGSTJÓRINN: „Það er rétt
Örn. Það er merki þarna niðri
ó eyjumni — þeir segja — við
stoulum sjó'---að þeir séu
í nauðum stóddir. Flugvél bef
ur 'hrapað þarna. — Einn af
félögunum er að veifa ofkkur.
Þeir vara okkur við að lenda
— Ég get það ekki heldur vdð
höfum nægjar bihgðir en engar
faHhíifar fyri,r þær. Iívernm.g
eigum við að . .
ÖRjN: „Sheh! Segðu flugstjóran
urn að vera tilbúinn og koma
með birgðirnar. Við skulum
varpa þeim ni.ður til piltaama
— Ég ætla að opna þessa
hurð . . .“
i