Alþýðublaðið - 07.10.1945, Qupperneq 8

ALÞYÐUBLAPIÐ
Sunnudagur 7. október 1945»
“TJARNARBlð
Hfónaleysi.
(The Doitughigirls)
ftmeris'kuir gamamleikur frá
Wiarner Bros.
Ann Sheridan
Alexis Stnith
Jack Carrson
Jane Wytnan
Irene Maruning
Charles' Ruggles
Eve Arden
Sýningar kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngumáðasala frá kl.
11 f. h.
S BÆJARBIÓ S
Hafnarfirði.
Leyf mér þig að
leíða
(Oding 'My Wiay)
BING CROSBY
BARRY FITZGERALD
RISE STEVENS, óperu
söngkona.
Sýnd ki. 9
Síðasta sinn
Tabiti nætnr.
(Tahiti Nights)
Söngmynd frá Suðurhafs-
eyjum.
JINX FALKENBURG
)AVE ÓJ3RIEN
Sýning kl. 3, 5, 7.
IAðgöngumiðasala frá kl. 1
Sími 9184.
NOKKUR GÖMUL ORÐ OG
MERKINGAR ÞEIRRA.
GÁLMAST
ólagasi.
HVERNA
pantna.
HRANN —
fara úr lagi,
lítill ketill,
stór-
höfuðbein
gripa.
HRÖR — £Mk, sem' búið er
að leggja niður.
HNYKILL — lítii bára.
H?R — tré, sem helduir katli
yfir eMi.
KÚÐI — líftill askur.
KJÚKA — 'Lírti'll ostur.
KRANGI — fileginn skrokk-
ur af horaðri skepniu.
KLÁPUR — grófit handbragð
KÚFUR — gaxnall harttur.
NÆFILL — lítill aslkuir.
NÓI — líti'll askur.
VICMfé
BAUM
DAÐ VARIVINARBORB
,,Nú ertu mann — aðeins minn,“ muldraði ihún milli kossa
ihans. „Aðeins þi.nn — þinn iað eilífu, að iei'lífu,“ hvislaði Ihafiín.
Veggfóðtrið á vanhelguðu herberginu leystiSt upp í rauðiguliLna
móðu fyrir augum ihans, og sterkur blóðbergsilmurinn sem angaði
frá Dímu blandaðist saman við annan iilm, sem var daufur og
mildur eins og fjarlæg minning. Veslings skuggi, veislings dauði
skuggi; 'veslings dauði sikuggi; Ihún var gangtekin af óendanleg-
um fögnuði um leið og hún gleymdi sér í faðmi hans . . .
í ágústbyrjun fékk Hannes Rassiem símskeyti, og mjög slkyndi-
lega, án þess að kveðja, án þess að gefa nokkra skýringu, var
ihann allur á bak og iburt.
SEXTÁNDI KAFLI
Hitinin lá eins og farg ái Meran; himiininn var næstum hvít-
ur og tindóttir hnúkar jöklanna juku á birtuna. Grasfilötin var
grænleit og rykug og bekkirnir tómir. Vatnið giLitrað!,, eins óg
iþúsundir silf'Urhvíitra fiska væru þar á iði. Hvírtar sval'rnar á
‘suðurhiliðuim húsanna glömipuðU í sólskininu, svo að sveið í auig'-
un. í eldri hlurta borgarinnar h&ndi fólkið í, bogagöngumi og
skiuggiasælum hornuim.. þar sem örlírtinn svala var að fá.
Hannes Rassiem sat á móti prófessor Bayer í gisrtihúsherbergi,
þar sem grænleirtt Ijós síaðist gegnum lokaða gfuiggahlera, og
iþeir töluðu hljóðlega samian. Rass'emi var fölur og þreytuilegur;
hann var enn ataður íerðaryki, og óstyrkar og þrútnar hend-
■ur hans fálmiuðu við glerauignahús Bayers, sem hann hafði fiund-
ið á borðinu. Öðru hverju heyrðist lágt fótatak úr næsta her-
bérgi.
,,Eg skil þetta ekki; hvað á 'þetta að þýða? Hvað á þetta
allrt að þýða? Hún er veik. Alviarlega? Alvarlega, Bayer? Sím-
skeytið frá þér var heimsfcuilegt og óskiljanlegt. — Mér finnst
hræðilegt að vita ekki hvað er að. Má ég ekki fara tiil hennar?“
spurði Rassiem.
„Rólegur, rólegur, hún seifur núna. Vertu stilltur, hafðui ekki
svona hátt. Eg skal segja þér upp talla söguna. Hærttulega veik?
í raun og veru veit ég það ekki. Það eru taulgarnar. Þær biluðu
alveg. Við skulum sjá til hvað hægrt verður að gera. En ef við
byrjum á byrjuninni, þá var það svona. Frú Kouczowska hvíldi
sig í Punrta San Vigillio; henni leið srtórum bertur. Dag nokkurn
fannst henni að hún gæti reynrt að syngja, svo að hún settist nið-
uir við gamla píanóið í lesstofunni og söng. Og sjá: allt gekk vei.
Heribergi'ð var Mrtið og veggirnir í boga — jæja, þú kannast við
það.— og rödd hennar 'hljómiaði fallega. Þða var prýðilegit. Síðan
sendi frú Kouczowska skeyti til gamla Bayers, sem var við
Dólóimiírtafijöllin: „Allt gott að frétta, fer á mörgun, verð í Mis-
úrínu á sunnudaginn.11 Nú, jæja, ég fór tiil Milsúrínu, beið þar
þrjá daga, fjóra daga, heila viku — án þess að nokkuð bólaði á
Kouczowsku. En sVona var hún alltaf, hún Kouczowska okkar;
alltaf dáliíitið öðru vísi en annað fólk, svo að ég var ekki með
neinar áhyggjiur. Sjöunda daginn kom skeytv, sem hafði verið á
hæilunuim á m;ér alla leiðina frá Dólómítunumi, sent frá Bolzano:
„Frú Kouczowska hærttulega veik, veit ekki hvað á að gera. Helena
Muckentoauer, þj ónUstustúlka. ‘ ‘ — Hver í ósköpunum er Helena
Muckentoauer, þjónu'stustúlka? hugsaði ég.“
„Magðalena —“ sagði Raissiem ósjálfrátt.
„Já, einm tt. Það var Magðalena. Eg fór þegar í stað rtil Bol-
zano, hititi Kouczowsku með háan hita, óráð og mjög illa feomna.
Helena Muekenbauier, þjónustusrtúlka, var grátandi, og starfis-
bræðúr mlínir voru alveg frá sér í fremra herberginu, því að
frúin leyfiði engum að korna nálægt sér, en feallaði allan tlíman'n
á Hannes, Hanmes — og sagði þess á milli öll möguleg orð á ölluim
miögulegum málumi. Jafnvel dönsku — —“.
TWE JAPAME5E HAVE FÞ6-TED
A (ZiCH REWAfZP/ HOPiNG- TO
LEARN TH£ LDJATION OF
6AN<EAR’£ HlPiNG- PLACE
C..TH06E WHP HAVE TRIEP .
TO COLL6CT IT/ UNfCRTUNATBLy
P!D NOT LIVE TO
THE BNEtAy/
B GAMLA BIO SS ! ■ J S NÝJA Blð BB
Kvennagullið. (Girl Crazy) Amerísk söngmynd. Músík: Georee Gershwin Nr. Skeffingtoa Mikilfengleg og afburða vel leikin stórmynd.
MICKEY ROONEY Aðalhlutverk:
JUDY GARLAND Bette Davis.
Tomrny Dorsey og hljóm- sveit. Claude Rains. ,. -
Sýningar kl 5, 7 og 9. Sýningar kl. 3, 6 og 9.
Sala htefet kl. 11. Sala hefst kl. 11.
„Eg kenndi henni einu sinni þrj’ú orð — en það var fyrir
síðam —.“ .
„Já, Rassiem, ég feannaðisrt mætaivel við þessi þrjú orð. Hún
hefur endurtekið þau hvað efitir annað. Það var hægt að skilja
merkingu þeirra af raddhreimnuimi, án þess að litið væri í orðá-
bók.“
Rassiem huldi andlitið í höndum sér: „Halrtu áfram, halrtu
áframi.“
„Það fyrsta sem ég gerði var að senda þér skeyti, og svo
reyndi ég að komast að því, sem gerzt hafði. Jæja þá: Frúin fór
frá Puinta og í Ríva hitti hún nokkra vini og bfeytti allt í* einu
um fyriræt'lanir. Hún fór með þessu fiólki' tjl Mílan, en þar átti
Öm\m ÞAKKLATi
Æfintýri frá Balkanskaga endursagt af Joan Haslip.
„Þar ætlum við einmitt að dvelja í nótt,“ svaraði örn-
inn, „því þar á næst elzta isystir mín heima.“
Þegár systir arnarins kom út til þess að fagna honum,
sá hertoginn, að líka hún var undurfögur stúlka, að öllu
leyti eins og aðrar stúlkur, nema hvað glampinn í augum
hennar var sérkennilegu'r og hár hennar gljáandi eins og
fuglshamur.
En það fór eins og fyrri daginn, að þrátt fyrir hinar
beztu móttökur, sem hún veitti 'bróður sínum, varð hún
æf af reiði, þegar hún sá hertogann, og 'leysti grimma hunda
úr bandi og sigaði þeim á hann, 'þar sem hann stóð við hall-
arhliðið. Þeir hlupu í áttina til hans og virtust tilbúnir að
rífa hann á hol.
Aftur var örninn ekki séinn á sér að berja vængnum
í stúlfcuna svo að hún féll til jarðar og setja hertogann á bak
sér, áður en hundarnir náðu í< hann. Síðan flaug hann á
brott. v -
Enn einu sinni flugu þeir upp í geiminn; og örninn
mælti:
„Svipizt um, hertogi, og segið mér, hvað þér sjáið að
baki ofckur.“
Og hertoginn svaraði:
„Að baki okkur liggur kastalinn og er rauður
r~:
&AN6AX, THE (ÍUERRlLLA LEAPER,
VVHPM ECPRCHY HA6> BEEN SENT
TO AIP—LEAPé HIM INTO THE.
MPUNTAIN^ TO HlE HIPPEN
ETRON<5-HOLP —

vT

YNDA-
SAQA
BANGAR fer með Örrn til
bækisrtöðva sinna í fjöllunum.
BANGAR: Japanarmr hafa
heitið mikluaif verðLaunum
von um, að með því geti þeir
fengið að vita uim felustað
minn. En þeir, sem hafa reynt
að vinna til verðlaúnanna,
Ufðui ekki nógu' lengi til þess
áð komasrt aftur til óvinanna.
(Seinna): Jæja, höfuðsmaður.
Þarna verður heimili- þitt, þar
til þú hefur lokið starfi þínu.
Matur — og fiín matarlylct —
við skulum fá okfeur eúthvað
að borða.
PALU: „Martur! Ameríski höf-
uðsmiaðúrinn er ágætur — eða
hafið þið tekið eftir áð , . .