Alþýðublaðið - 08.02.1946, Qupperneq 8

8
AU>Y»UBJJW»
Föstodagur, S. fefcrúar 1948.
■TTJARNARBiðBi
Abgoi fflío og an-
flfl |ífl
(My Love Came Back To Me)
Amerdsk músikmynd.
Oliva. de Haviland,
Jeffrey Lenny.
Eddie Albert,
Jane Wyman.
Sýning kl. 5, 7, og 9.
1 BÆJARBIO
Hafnarfirði.
Englasöngur
(And The Angels Sing.)
Amerísk söngva- og gaman-
mynd.
Aðalhlutverk:
DOROTHY LAMOUR
BETTY HUTTON og
FRED MAC MURRAY
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími9184.
AKRAHREPPUR
Flúin er héðan flest öll heill
forsmánarlands af ströndum,
kærleikur er af kaunum veill,
kreppist dyggðin í höndum.
Eins og í víti engir fá
inn keypt af vatni sopa,
jafn mikil dýrtíð er hér á,
einum réttlætisdropa.
Mér þótt hörmungar mæti fans,
mundir ég her i fetla,
innan kjördæmis andskotans,
aldrei ég skal þó hetla.
(Bólu-Hjálmar).
* * *
Karlinn: Mikil hölvuð ómynd
er þessi rékkjuvoð. Hún nær
ekki einu sinni upp að koddan-
um.
gæti stundað fátæklingana og við hinir gætum einnig treyst ef á
þyrfti að halda. Ég hef heyrt á það minnzt, að Armstrong læknir,
sem hefur unnið hjá herliðinu á eyjunni Doon, hafi í hyggju að
sækja um lausn úr herþjónustu til þess að geta stundað óbreytt
læknisstörf og hann er talinn hafa sérstakan augastað á þessari
sveit. Leslie ofursti hrósar honum mjög mikið, og ég held að
Beamish læknir þekki hann vel. Eins og þér vitið, þá veljum við
lækni hingað með kosningu, og allir hluthafar í lyfjabúðinni hafa
kosningarrétt í hlutfalli við fjárframlag sitt. Og þar sem framlag
mitt er helmingi hærra eða jafnvel þrisvar sinnum hærra en nokk-
urs annars hér í sveitinni, þá er óþarfi að taka það fram, að ég
einn get ráðið úrslitum slíkra kosninga, og ef Armstrong læknir
reynist hæfur, þá mun hann fá stöðuna ef mér sýnist svo. .. .“
Það er þarflaust að geta þess, að Armstrong læknir fékk
stöðuna, Brodrickssystkinunum til mikillar ánægju, því að hann
hafði unnið sér vináttu þeirra.
„Hvað leiguliðamálinu viðvíkur“, hélt Kopar-John áfram,
„sem þér spurðuð mig álits á í síðasta bréfi, þá verð ég að segja,
að ég tel mjög óheppilegt að gefa upp gamlar skuldir. Þeir fáu,
sem borga skilvíslega, komast að raun um að þeir eru ekki vitund
betur settir en þeir, sem alls ekki borga, og það hlýtur að enda
með því að enginn borgar. Mín aðferð er sú, að ég tek dálítinn
skika af landi þeirra, sem standa ekki í skilum og fæ það þeim,
sem borga á réttum tíma, og það verður til þess að báðir aðilar
verða ákafir í að borga.“
Og John Brodrick endaði bréfið venjulega með nokkrum
setningum um fjölskylduna. Augnasvipur hans varð hörkulegri
eftir því sem árin liðu fram, ög dýpri hrukkur komu kringum
munninn.
„Við ætlum að fara yfir vatnið í septemberbyrjun og vera
í Lletharrog um veturinn eins og venjulega. Því miður er Hinrik
enn mjög heilsutæpur og það hefur valdið okkur miklum áhyggj-
um. Hann virðist ekki geta losnað við þennan hósta, og læknirinn,
sem hann fór til í Brighton, ráðlagði honum að komast í hlýrra
loftslag. Hann ætlar að leggja af stað til Barbados um sama leyti
eða ef til vill fyrr en við förum til Lletharrog. John líður vel;
hann á nokkra mjóhunda, og hann heldur því fram, að þeir verði
alveg ómögulegir næsta sumar, nema þeim verði haldið í æfingu,
og hann hefur í hyggju að fara með þá yfir til Duncrom þegar þér
verðið heima næst. Dætur mínar eru við góða heilsu og þær senda
sínar beztu kveðjur til yðar, herra Lumley, og ég sömuleiðis. ...“
Svo kom undirskriftin, bréfið var brotið saman, innsiglað og
Tómasi fengið það í hendur til að setja það í póstkassa í Doon-
haven, og þar með hafði enn eitt skyldustarf verið innt af hendi
og Kopar-John þurfti ekki að hugsa meira um það.
Þegar Kopar-John 'fór út að ganga, var hann vanur að leita
sér að staf og fara smárannsóknarferð um landareign sína. Stund-
um gekk hann niður að víkinni, athugaði flóðhæðina, horfði á bát
Johns, sem lá þar við akkeri, skoðaði blómagarð Jane bak við
bátaskýlið, leit á hegrana í stóru trjánum fyrir handan, leit svo
yfir víkina á reykinn frá herliðinu á eynni Doon og loks yfir til
Hungurhlíðar. Síðan gekk hanm upp í húsagarðinn, þar sem Barb-
ara var oft í áköfum samræðum við Baird gamla, yfir meðferð
unga vínviðarins í vermihúsinu; hann gekk gegnum trjálundina,
sem afi hans hafði plantað. og vindurinn hvein í krónum trjánna
eins og brimsogið við ströndina; hann gekk eftir þröngum, krók-
óttum stígunum, sem Barbara var svo hreykin af, og upp að lysti-
húsinu, sem byggt hafði verið um vorið handa Hinrik. Hann lá
þarna núna og teygði úr sér í hægindastólnum sínum. Jane sat
við hlið hans og las fyrir hann.
bh nym aw m m GAMI A BIO ■
Buftalo BilL BiIflrfflUfl morðii
Bráð skemmtileg og spenn- (Having Wonderful Crirne)
andi mynd í eðlilegum litum. spennandi leynilögreglu-
um æfintýrahetjuna miklu, mynd.
BiII Cody. CAROLE LANDIS
Aðalhlutverk: PAT O’BRIEN
Joel McGrea. GEORGE MURPHY
Linda Darnell.
Maureen O’Hara. Sýnd kl. 5 og 9.
Börn innan 14 ára frá ekki Börn innan 14 ára fá ekki
aðgang aðgang.
Hinrik leit upp, brosti fjörlega, augu hans voru óeðlilega
(skær og gljáandi, og veikindaroði var í kinnum hans, svo að faðir
hans gleymdi ef til vill, hve magur og veikburða hann var og
Knud Rannussen segir frá - -
8. SAGA: PIPARSVEINN SKIPTIR UM GERVI.
10. SAGA: ÁTVAGLIÐ.
Það var einu sinni maður, sem var mjög duglegur að
veiða hreindýr; en jafnframt var hann svo mikill mathákur,
að hann fékk aldrei nægju sína. í hvert skipti sem hann fór
á veiðar, reyrði hann sultarólina fast 'að sér, til þess að vera:
léttari á fæti. Þegar hann síðan kom heim af veiðunum, mat-
bjó 'hann kjötið þegar í stað og át það allt saman einn. Áður
en’hann tók að háma í sig, leysti hann ólina utan af sér, —
því ella 'hefði ekki verið þar rúm fyrir allt það, sem hann
þurfti í sig að láta. Síðan tók hann til óspilltra málanna —
í og át og át, svo að hann varð að lokum að grafa dæld í mold-
' argólfið 'hjá sér til þess að leggja ístruna ofan í hana; því
| að maginn stækkaði jafnhraðan eftir því sem hann át meira.
I Og þegar einhver kom til hans, hrópaði hann: „Passið að
reka ykkur ekki í ístruna mína, — gætið þess, elskurnar
mínar!“ því hann var hræddur um, 'að einhver myndi rek-
ast í þessa heljarstóru ístru.
Þegar kjötið gefck til þurrðar, fór hann á veiðar á ný,
og fékk jafnan fjöldamörg hreindýr.
Hann tók engum fortölum, og það sem hann gat ekki
komið sjálfur í lóg, gróf hann í jörð niður, því að engum
manni tímdi hann að gefa ætan bita.
Þannig hljóðar sagan af átvaglinu.
(Endir 10. sögu).
vy-wno?___'Thepe'S
^OMEONE IN HEPE f
...WHO 15 \T BON&—
WHAT'$ HE DOING
imr HEKE ?
^EFOeE TAKIN& KATHV TO THE
AMERtCAN BASE ON A NEARBY ISLANP
...BONGABONG HA'S ASKED HEE TO
j LOOK IN ONE OF HIS HUT5 —
Bongabong ætlar að fara með
Kötu til næstu bækistöðvar
Bandaríkjamanna, beðið hann
að giftast sér, en síðan, eftir
neitun Kötu, að líta inn í
kofa nokkurn.'
DATA: Hver er hér? Bonga-
bong, hvað er þessi maður að
gera hér?
KATA: Ó, maðurinn er meidd-
ur. þetta er hvítur maður.
Hvíti maðurinn er torkennileg-
ur mjög og Kata nálgast hann
til þess að athuga hann nán-
ar og gera að sárum hans, ef
með þaip