Alþýðublaðið - 09.08.1947, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 9. ágúst 1947
NYJA Blð æ æ GAMLA Blð 86
John Ferguson:
MAÐURINN I MYRKRINU
Sonur
refsinornarinnar
(Son of Fury)
Söguleg stórmynd, mikil-
fengleg og spennandi. Að-
alhlutverk:
Tyrone Power
Gene Tierney
George Sanders
Roddy McDowall.
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
86 BÆJARBIð 88
Hafnarfirði
Kjarnorkuégnir
(„Rendezvous 24“)
Afar spennandi njósnara
mynd — Aðalhlutverk:
William Gargan
Maria Pahner
sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn
Sími 9184.
TRIPOLI-BÍÓ
Jeriko
Aðalhlutverk leikur
negrasöngvarinn heíms-
fraegi,
Poul Robeson.
Sýnd íkl. 9.
Vér syngjum og dönsum
(Trill of Brazil)
Amerísk dans- og söngva
mynd. Aðalhlutverkin
leika:
Evelyn Keyes
Keenan Wynn
Ann Miller
Allyn Joslyn
Tito Guizar
Veloz e Yolanda
ri Enric Madriguera
I og hljómsveit hans.
Sýnd kl. 5 og 7.
| Sími 1182.
Ævintýri sjó-
mannsins
(Adventure)
Amerísk stórmynd.
Aðalhlutverkin leika:
CLARK GABLE
GREER GARSON
Sýnd kl. 9.
Börn innan 16 ára fá
ekki aðgang.
Ohlahoma-ræningjamir
(Geittle Ann)
Aðalhlutverk:
James Craig
Donna Reed
Marjorie Walus.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
88 TJABNARBÍÓ 88
(Under the Red Rode)
Annabella
Conrad Veidt
Reymond Massey
Ævintýri frá 17. öld.
Sala aðgöngumiða hefst
^ kl. 11.
Sýningar kl. 3, 5, 7 og 9.
GOTT
ÓR
ER GÓÐ EIGN
6u3l. Gíslason
Órsmiður, Laugaveg 63,
Minningarspjöld Barna-
spífalasjóðs Hringsins
eru afgreidd í
Verzlun
Augustu Svendsen,
Aðalstræti 12 og í
Bókabúð Austurbæjar,
Laugavegi 34.
„Hvað er þessi staður kall-
aður?“spurði hann.
Hún hikaði við að svara.
„Ó, þér vlljið ekki láta mig
vita það?“
Hún svaraði ekki, svo að
hann bætti við: „Það gerir
ekkert til; ég hugsa, að það
sé ekki margar mílur frá
Chichester.“
Það virtist sem henni
brygði við tilgátu hans, og
hún sagði eftir andartak:
„Hvers vegna haldið þér
það?“
„Af því að klukkan sló sex
og á tímahUm, sem það tók
okkur að ná þessari litlu
borg, sem svona klukka er í.
Auk þess gat ég fundið af
veginum, sem við höfum far-
ið sífelt upp og niður, einlæg-
ar hæðir, að þessar hæðir
geta aðeins verið í Sussex.“
Eftir andartak spurði hún:
„Ef þér eruð vitur, þá reynið
þér ekki að komast að, hvar
þér eruð.“
Þetta svar gaf honum al-
gerlega til kynna, hvernig
viðhorf hennar var til hans.
Auðsjáanlega átti að segja
honum eins lítið og hægt var.
Hann var alveg viss um það.
Svo að hún var, þrátt fyrir
tárin og viðkvæmnina fyrr,
alveg á verði núna, beitti
allri sinni kænsku og reyndi
að hafa eins mikinn hag og
hún gat af sjónleysi hans.
Seinna, þegar þau nálguð-
ust þorpið, skildi hún hann
eftir í þéttum skógarrunna,
dálítið frá veginum, og fór
að tala við gömlu konuna,
sem átti að sjá um húsið.
Það tók talsverðan tíma,
að koma þessu fyrir, því að
hún var tvo tíma í burtu.
Þegar hún kom aftur, kom
hún með mat handa honum.
Gamla konan var að ræsta
húsið. Hún hafði ekki látið
í Ijós neina undrun yfir hinni
óvæntu komu. Það var allt
af eitthvað einkennilegt, sem
það var að fást við, þetta fólk
í borginni, jafnvel þó að það
væri nú ekki alveg geggjað.
Hún sagði Kinlock miklu
fleira, þar sem hún sat hjá
honum á ábreiðunni, meðan
hann var að borða. Þó að hún
virtist tala af því að hún
hefði ánægju af því varaðist
hún að gefa honum minnstu
bendingu um, hvar hann
væri niður kominn.
„Hvað er þetta þorp kall-
að?“ spurði hann, eins og
hann gleymdi um stund hvað
hún hafði verið treg að segja
honum það fyrr.
,.Ég kalla það Minnis,“
sagði hún. Og hann heyrði
það á tóninum, að það var
kallað það af engum öðrum.
Öðru tók hann eftir: að
þrátt fyrir mælsku hennar,
þá voru við og við skyndi-
iegar þagnir. Hann gat fund-
(ið, að hún var að hugsa eitt--
hvað mjög ákaft. Hann hélt,
að henni liði illa, væri óstyrk
á taugum og þreytt. Og þeg-
ar hún þagði, heyrði hann
högg úr exi skógarhöggs-
manns.
Það var auðvitað mögulegt
fyrir hann að fara inn í sum-
arbústaðinn fyrr en fór að
skyggja. Hann varð að dvelja
þarna til kvölds, svo að þ'eg-
ar hún hafði læðst í burtu
aftur, hafði hann ekkert að
gera annað en að hugsa.
Hugsanir hans bárust beint
að þessu herbergi í Ealing.
Hvað hafði maðurinn í skinn
frakkanum verið búinn að
koma sér í, svo að hann varð
fyrir þessari fjárkúgun?
Beaumont — það var ólík-
legt, að það væri hans rétta
nafn — bænabréfaritarinn í
Rowtonstræti, hafði sagt hon-
um sögur af þessum glæp
sem nú tíðkaðist svo mjög.
Hann var ekki nógu styrkur
til þess viðurkenndi hann.
Ekkert borgað sig betur; en
því miður var það hættulegt,
sagði hann.
Þá vax það annað, sem
Beaumont sagði, sem Kin-
lock datt í hug, að í hér um
bil öllum tilfellum, þar sem
um fjárkúgun var að ræðo,
var kvenmaður einhvers
staðar á bak við. Kona af
háum stigum, hafði hann
sagt, sem hafði þannig orð á
sér, að það varð nauðsynleg
lyftistöng til að hafa út nægi-
lega háa upphæð. Það var að-
eins í þannig tilfelum, full-
yrti hann, sem hægt var að
beita nægilegri þvingun. Og
þegar Kinlock fyllti seinni
pípu sína, beindst hugur
hans að konunni í þessu íil-
felli. Var þetta konan?
Eitthvað af því, sem fór á
milli- hinna tveggja manna,
hlýtur hún að hafa vitað.
En hún kom rétt aðeins of
seint. Þokan aftur, hugsaói
hann.
Maðurinn hlýtur að hafa
verið viðbúinn morði frá
byrjun, því að hann hafði
borið hníf. Og enginn msður",
sem er fær um að veita bana-
högg í fyrsta höggi, ber hníf,
nema hann hafi ásett sér að
myrða.
Kinlock hafði of oft heyrt
hina þungu stunu, sem heyr-
ist, þegar eggjárni er beitt,
til þess að hann vissi það
ekki. Auk þess hafði hendi
hans komið við volgan vökva
um það bil mínútu eftir
höggið.
Við þessa síðustu endur-
minningu settist hann upp,
gripinn skyndilegum kvíða.
Eldspýtan brann út sjalf yfir
pípunni, sem enn ekki var
lifnað í. Hafði hann skilið
eftir nokkrar menjan um
veru sína þar?
Maðurinn, sem kom albú-
inn að fremja morðið og
hafði af mesut aðgæzlu valið
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINS:
ORN ELDiNG
EYJASKEGGJAR búast til árás-
ar undir forustu seiðmannsins.
CHET: Nú megum við vænta alls
þess versta.
*sta
CNTHIA: Persy er að rakna úr
rotinu, — hver veit nema það
verði okkur til bjargar.
LOVAINA: Örn! Hvert ertu að
fara? Það er uppreisn í aðsigi.
ÖRN: Ég veit það. Og nú flýg ég
til Lau-mi og sæki hjálp.
TWITT: Áfram, akfeiti húðarsel-
ur!
PÉTUR: Ó-æ! Iljartað þolir ekki
þessa áreynslu.