Alþýðublaðið - 30.10.1947, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 30. okt. 1947.
John Ferguson:
Filipus
Bessason
hreppstjóri:
AÐSENT BRÉF
Heiðraði ritstjóri.'
Hingað kom um daginn ung-
ur maður, ekki ósnoppufríður,
og kurteis var hann stráktötrið,
þakkaði fyrir góðgerðir og veitt-
an beina, en bauð þó ekki borg-
un. Þótt ekkert væri út á fram-
komu hans eða útlit að setja,
hékk auðnuleysið utan á honum
(eins og álagahamur, og bagga
fær hygg ég að hann hafi ekki
verið, enda voru og hendur
hans hvítar sem á hofróðu, og
var maðurinn hvergi karlmann-
legur.
Hann hafði nokkrar bækur að
bjóða, hverjar allar voru úrvals-
rit og heimsfrægar, enda rán-
dýrar. Glaptist ég til að kaupa
tvær þeirra og lesa aðra. Og það
verð ég að segja, að lélegar
munu lélegri bókmenntir er-
lendra þjóða, fyrst þetta eru úr-
valsrit, — og ekki mikill vandi
að ná heimsfrægð, ef maðurinn
er skrifandi og nægilega heimsk
ur og óskammfeilinn, eða þó
helzt hvorttveggja.
Ég hef að gamni mínu gert
hagfræðilegar athuganir á bók
þeirri annarri, er ég aldrei
skyldi keypt hafa og þó enn síð-
ur lesið. Hún er 120 blaðsíður í
fremur litlu broti. Á þessum
120 blaðsíður segir frá þrem
morðum, eða eitt morð að jafn-
aði á hverjar 40 blaðsíður; 15
þjófnuðum og ránum eða einum
slíkum glæp á hverjum 8 blað-
síðum; 4 siðferðisbrotum, er við
lög varða,. 6 skírlífisbrotum, 8
hjúskaparbrotum og 30 minni ó-
siðlegheitum, eða einu slíku sið-
leysi á hverjum^2 % blaðsíðu að
jafnaði. í bókinni eru nafn-
greindar 9 persónur og koma 3
þeirra rnest við sögu. Er ein
þeirra, aðalsöguhetjan, innbrots
þjófur, morðingi og kvennaflag-
ari; önnur aðalpersónan, sem er
ung stúlka og af tignu foreldri,
er siðleysingi óg fábjáni, er
sannazt bezt af því, að hún, sem
hlýtur að hafa getað valið úr
sæmilegum mönnum, þar sem
hún var snoturleit og rík, lætur
fyrrnefndan dándismann glepja
sig til ásta. Þriðja aðalpersónan,
bróðir stúlkunnar, er drykkju-
svín, fjárhættuspilari og fífl, og
getur sú aðalsætt varla hafa góð
verið. Hinar fimm persónurnar
eru ýmist þjófar, fantar eða
lauslætisfólk. 9. persónan, sem
minnst kemur við sögu, er eina
skikkelsismanneskjan í bókinni,-
enda mállaus og heyrnarlaus og
drepin á 2. blaðsíðu.
Bók þessi kostaði 30 kr. —-
krónur þrjátíu — óinnbundin.
Hef ég þá fengið 1 morð fyrir
hverjar 10 krónur + 1 þjófnaði
eða ráni fyrir hverjar 2 krónur
+ 1 meiri eða minni háttar sið-
ferðisbroti fyrir hverja 60,42
aura, eða sem svarar 1 meiri
eða minni háttar glæp fyrir
hverja 42,4 aura, — en auk
þess hef ég fengið að kynnast
„óviðjafnanlegri snilld í frá-
sögn“ og svo miklu „innsæi og
skarpskyggni“ er „kryfur mann
legar sálir miskunnarlaust- til
mergjar“, lesið listaverk, „sem
gnæfir hátt meðal fegurstu og
beztu bókmennta allra alda“ og
Staðið augliti til auglitis við
„einn hinn mesta formsnilling
og hugsuð vorra tíma“, — ef
,marka má það, sem á hinni
marglitu bóltarkápu stendur.
Þetta mun flestum þykja allt
nokkuð fyrir ekki meiri pen-
ing.. og kynlegt, að ég skuli telja
þeim þrjátíu krónum illa varið.
En væri fólk það, er sagan segir
frá, á mínu embættissvæði,
skyldi það fá að kynnast lögum
og rétti og Filippusi hreppstjóra
Bessasyni, — en höfundinn
skyldi ég rassskella án dóms og
laga með keitublautum sjóvett-
lingum, — og útgefandann líka.
Virðingarfyllst.
Filippus Bessason
hreppstjóri.
FYRIRSPURN TIL
KOMINTERN
Hafa „rauðhundar“ hringaða
rófu?
Hundalogikus.
í Útbreiðið
Alþýðublaðið!
MÁÐURINN I MYRKRINU
spyrja mig um hvað okkur
gengi. Ég hefði getað sagt nóg
til að skerpa áhuga hans, en
varir mínar voru lokaðar, úr
því að þetta voru leyndarmál
McNabs en ekki mín, en í
þjónustu hans hafði Mathe-
son sjálfur sett mig. Samt
fann ég þegar komið var
undir lokin í málinu, að það
var eins og að vera millum
steins og sleggju, að vera
millum McNabs og Mathe-
sons. Matheson hugsáði að-
eins um að geta birt sem
mest, en McNab var ekki op-
inskár að eðlisfari. Svo að
þeir hömruðu á mér til
skiptis og þetta kvöld var það
Matheson, sem sá um það,
því að um leið og ég hafði
lokið við fréttir mínar, lét
hann mig hafa nóg að gera til
miðnættis, áður en hann fór
sjálfur, og allan þann tíma
vissi ég að McNab var að
hnýta síðasta möskvann í
símann, að hann hefði séð
þennan blinda mann sitja
þarna og lesa í Enderby Gar-
dens.
Hann var ekki enn kom-
ánn, þegar ég kom, en Mc-
Nab sagð mér brátt allt, sem
hann vissi. Hann var alveg
nýkominn inn, þegar Howley
hafði hringt til hans frá lög-
reglustöðinni. Hann hafði
sagt, að þar sem við hefðum
spurt hann um þennan blinda
mann, þá þætti okkur kann-
ske fróðlegt að heyra, að
fleiri hefðu kannske áhuga
fyrir honum. í fyrstu hélt
McNab að Snargrove hefði
komizt á rétta leið á endan-
um; en þegar Howley lét
hann vita að það virtist vera
kona, þá kom hinn undrandi
sannleikur í ljós. Það hafði
kornið fyrir atburður, mjög
einkennilegur, rétt við þar
sem blindi maðurinn Sat, og
það hafði orðið til þess, að
netið, sem hann ætlaði að I lögregluþjónninn hafði skor-
hremma hinn stóra feng sinn ! izt í leikinn.
ekkert samtal milli blinda
mannsins og þeirra hafði átt
sér stað. Kinloch gat náttúr-
lega ekki séð, hvað var að
ske. Þess vegna er enn meiri
ástæða til að fá að vita, hvers
vegna Howley setur yfirlið
konunnar í samband við
blinda manmnn. Svo er ann-
að atriði. Klukkan 8.35
hringdi Jenkins — hann er
eldspýtnasalinn — mig upp
til að segja, að hann hefði
veitt blinda manninum eftir-
för til bústaðar hans í Hallis-
stræti og sé nýkominn. Jen-
kins var hálfsár út af því, því
að ég hafði látið hann standa
í þeirri trú, að verki hans
yrði lokið um kl. fimm, en
blindi maðurnn hafði aftur
húkt þarna til hér um bil
4tta. Þess vegna þurfum við
líka að sjá Howley, því að ef
þetta er undantekning, að
hann var svona lengi, þá er
það enn merkilegra, þegar at-
hugaður er atburðurinn fyrr
um daginn.“
En um klukkan níu, fáum
mínútum eftir að ég hafði
sætt mig við að fara að vinna
verk, sem yngsti viðvaning-
urinn okkar hefði eins vel
getað gert, þá var ég kallað-
ur í símann. Það var McNab.
Og um leið og ég heyrði rödd
hans, þá var augljóst að eitt-
hvað nýtt var í vændum.
„Ert það þú, Chance?
Komdu undir eins. Það hefur
dálítið komið fyrir.“
,,Hvað?“ sagði ég ósjálfrátt
og gleymdi að hann vildi ekki
segja mér það í símann. En
mér til undrunár hvíslaði
hann:
,,Hún hefur séð hann.“
Rétt sem snöggvast skildi ég
ekki hvað hann átti við.
„Áttu við Kin —?“
„Já. Komdu núna strax. Ég
býst við Howley á hverri
stundu.“
Ég rétti aðstoðarmannin-
um í skyndi vinnu mína. Þeg-
ar ég var á leiðinni tili Adel-
phi mundi ég að Howley var
hinn sniðugi lögregluþjónn,
sem hafði sagt McNab það í
Howley sagðist hafa verið
að nálgast garðana að vestan
um kl. 12.30, þegar hann
heyrði óp, kvenmannsóp, og
þegar hann kom inær sá hann
konu halla sér upp að girð-
ingunni og maður studdi
hana, sem áugsýnilega hafði
verið í fylgd með henni.
Nokkrir höfðu safnazt sam-
an kringum þau. Howley
hjálpaði manninum að koma
henni inn í bíl, sem kom þar
að, og þau óku brott, konan
hálf með vit undar laus. ‘ ‘
,,En í hvaða sambandi er
þetta við blinda manninn?“
spurði ég. „Ég gat ekki al-
mennilega fylgzt með How-
ley í þessu. Það var aaðallega
þess vegna, sem ég bað hann
að koma. En taktu eftir tím-
■anum, sem þetta kom fyrir
— 12.30, um tveim tímum
áður en við sjálfir sáum
hann og tókum fingraför
hans. Það er það einkennilega
við það. Auðvitað er það
mögulegt, að það hafi aðeins
verið tilviljun, að það leið
yfir frúna einmitt þarna. Og
ég heyrði það á Howley, að
Ævintýri bangsa
Maggi mús var svo skref-
stuttur og seinn á fæti, að hann
og Bangsi misstu sjónir á skáta-
fylkingunni eftir skamma
stund. Engu að síður héldu þeir
áfram ferðinni, og að síðustu
sáu þeir skátana aftur, þar sem
þeir höfðu numið staðar vi?P
skógarjaðar og voru í óðaönn að
safna saman sprekum til skýlis-
byggingar. „Eigum við að
hjálpa þeim?“ sagði Maggi
mús. ,,Nei,“ sagði Bangsi. „Við
skulum heldur fara inn í skóg-
inn og byggja okkar eigi skýli.“
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINS:
__-i *
ÖRN ELDING
Reg. U. S. Pof. Off. .
AP Newsfcalurn*
k r ^ ^ I rt £«»'í m SPSr
1. FLUGMAÐUR: Þú mirinar, að
við notum sama bragðið og við
notuðum við Japani?
2. FLUGMAÐUR: Einmitt. Það
ætti að héppnast vegna þess. að
jþessi flugvél er með sjálfvirku
radar-öryggisstýri.
1. FLUGMAÐUR: Hún heldur á-
fram hringflugi sínu enn sem
komið er,' en hver veit hve
lengi.-------
ÖRN: Aumingja stelpan er éin í
flugvél nni og ég fell---------
hvenær skyldi fallhlífin opnast