Alþýðublaðið - 23.01.1948, Page 6

6
Leifur
Leirs:
GRAMMATÍSXT LJÓÐ
Það snjóar. — ■— —
Mjöllin hjúpar götuna
eins og Helgilín.
Ég sé þar engin spor
nema mín.
Ég gæli við þá hiigsun,
að þar gangi ekki annar
neinn,
að ég eigi götuna einn. —
Þá kemur mér hlákan í hug,
í hjarta mér sorgin grsetur,
þá sjást hér eflaust ótal spor
eftir aðra fætur.
Gata. — — —
Kv'enkynsorð.
Veik beyging.
Leifur Leirs.
FRÁ TÆFÓ
Loksins hefur hinn yndislegi
og óviðjafnanlegi Tæpó upplok
ið sínum dásamlega munni um
dvöl sína hér á Iandi. Segist
hann hvergi hafa fyrir hitt
jafnfagrar stúlkur og hér, eða
slíka gestrisni, þar sem sér hafi
staðið allt til böða, þennan
stutta tíma, sem hann dvaldi
hér. Sumir hafi tekið stykki úr
flugvélum sínum og viljað gefa
sér eða lána, •— og einn hafi
meira að segja tekið út úr sér
tennurnar í sama skyni.
Já, gott var að honum leizt á
þær liérna, blessuðum, en
heppilegra mundi það nú samt
hafa reynzt fyrir gjaldeyrismál
vor, ef hann hefði laumað
saman við nokkrum hrósyrðum
um hraðfrystu ýsuna. Ef til vill
hefur sú tegund framleiðslu
vorrar ekki komið jafnnærri
munni hans og hin, og er þá
ekki við hrósi um hana að bú-
ast.
Þá hefur Tæpó og kynnzt
kommúnistum hér eitthvað, því
hann er nú algerlega á móti
þeim, — og það sem meira er,
hann er búinn að snúa Gary
Cooper, og þar með auðvitað
líka öllum íslenzkum yngis-
j meyjum. Má því búast við, að
bráðum verði rauðar kvenkáp-
ur auglýstar til sölu fyrir hálf-
virði og skömmtunarmiðalaust.
FLÖSKUBROT
Samkvæmt upplýsingum>
fram komnum í einu af dag-
blöðum bæjarins, eru engin tak
mörk fyrir því, hvenær dans-
leikir megi hefjast, enda þótt
dómsmálaráðherra hafi gefið
út stranga skipun um, að þeim
skuli ljuka á mínútunni kl. 1
síðd. Eftir því að dæma ætti
að vera fyllilega löglegt að
hefja dansleikinn aftur ltl. 1.05,
eða fimm mínútum eftir að
honum hefur verið slitið. Er
þéssi hugmynd öllum frjáls til
afnota, — gerið svo vel!
Ýmir í Þjóðviljanum hneyksl
ast á því, að framkvæmdastjóri
„Lög og létt hjal h.f.“ hefur
leitað til hænsnanna um aðstoð
við hlutafélagsstarfsemína. —
Ekki hneykslumst vér á því,. og
teldum meira að segja til stór-
bóta ef hænsnunum yrði eftir-
látinn sá þáttur að fullu og
öllu.
Sundrung mikil er nú sögð
' komin í liði kommúnista í
Vestmannáeyjum. Fullyrðum
vér ekkert um sönnur á þessari
fregn, en ótvírætt bendir þó til
að svo sé sú staðreynd, að ekki
er talið að hægt verði að gera
út nema örfáa línubáta frá
Vestmannaeyjum í vetur,
vegna skorts á línumönnum.
Og nú kváðu báðar heiðarn-
ar vera orðnar ófærar, •— jafn-
vel fólki, sem ekkert hefur æft'
sig í skíðagöngu. •
Þorskanefagarn
Hrognkelsanetagarn
Laxanetagarn
Selanóíagarn
fyririliggjandi.
GEYSIR H, F.
Veiðarf ær adeildin.
ÚibreiðiS
&lþýSublaSiS.
Föstudagur 23. jamíar 1948
Daphíie do Maorler
,,Hvað ráðleggið þér mér
að geria þá?“ sagði Mary úr-
ræðaliaus.
,,Ef ég væri í yðar sporum
skyldi ég bíða rólegur,“ isvar
aði haran. „Gætið vel' að
frænda yðar, og þegar vagn-
arnir koma aftur, getið þér
látið mig viita undir 'eins. Við
getum þá ákveðið það í siam-
eimjngu, hvað bazt skuli að
gería. Það er að isegja, tef þér
viljið veita mér þann heiiður
að sýna mér aftur traust yð-
ar.“
„En hvað um ókunna
manninn, sem hvarf?“ sagði
Mary. ,,Hann var myrtur. Ég
er alveg vilss um það. Ætlið
þér að segj'a, iað ekkerit sé
hægfc að gera í því efni?“
„Ég er hræddur um ekfci,
nsma lík hans finnist, sem er
ákaflega ólíklegt,“ sagði
presturinn. ,,Það er mjög
líklegt, að hann hafi alls
ekki verið drepinn, ef að er
gáð. Fyrirgefið mér, en ég er
hræddur um, að þér hafið
látíið ím-yndunarafl yðar
hlaupa heldur mikið með
yður í gönur. Allt, sém þér
sáuð, var kaðalsspotti, miun-
ið eftir því- Ef þér hiefðuð í
raun og veru séð manninn
dauðan eða særðan — það
væri allt annað mái.“
„Ég heyrði frænda minn
ógna hoinum,“ mótmæliti
Mary ,,Er það ekki nóg?“
„Kæra barn, fólk hefur í
hótunum hvað við annað
annan hvorn dag, en það
hengi'r ekki hvað annað þess;
vegna. Hlustið nú á m.ig- Ég
er vinur yðar,' og þér getið
treyst mér. Ef þér komiizt í
vandræðii eða verðið leiðar
yfir eii'nhverju, vii ég 'að þér
komið til mín og segið mér
það. Þér eruð ekkert smeyk-
ar við iaðí ganga, ef dæma má
eftir göngu yðar í dag, og
Altarnun er aðeins fáar míl-
ur frá Jamaioa og við þjóð-
vegi'nn. Ef þér komið ein-
hvern tíma, þegar ég er ekki
heima, verður Hanna héinia
og hún mun gæta að yður.
Þá er þetta ákveðið millum
okkar, er það ekki?“
,,Þakka yður áinhliega fyr-
ir.“
„Nú skuluð þér fara í sokk
ana aftur og skó'na meðan
ég fer inn í hesthúsiö og
sæki vagnmin. Ég ætla að
aka með yður aftur til Ja-
máica.“
Tilhugsuniin um að snúa
heim var Mary mjög á móti
skapi, ien það varð að horfast
í augu við það. Mism'uinurinn
á þessu friðsæla herbergi
m:eð hlýilegu kertaljósinu og
hlýj'um ariiTe'Minum, djúpu
stólunum, og á köldum, and-
styggilegum göngunum á
Jamaica-kránni, með' litla
herberginu hennar, ssm var
ekk kitærra en skápuir, var
mikill og húhi var ðað rey-na
að hugsa ekki um hann. En
það var eitt, sem hún gat
haft hugfast, og það var að
hún gat komið hingað hve-
n'æir sem hún vildi.
Nóttin var -indæl. Skýin
drungalegu,. sem höfðu
byrgt himininn fyrr um
kvöldio, voru horfin, og
himinlnni var alsitirndur.
Mary siart við hliðiina á Fran-
ci:s Davey á háa- sætinu á
vagninum, vafin intíani 1
stærðar yfirfrákka mieð flau-
ilskraga- Hesturirin var ekki
sá saml, sem h'ann hafði rið-
ið„ þegar hún imætti honum
á heiðin-ni. Þett-a var gríðar-
sitór gr.ár hestur, sem var
hxiess leftir dvölina í hesthús-
inu og fór í lofitinu. Þetta var
eink-emnileg ferð og hress-
and-i. Stormu'rinn stóð be-int
í andlitið á Mary og særði
hana í augunum. Fyrst þeg-
ar þau fó:ru frá Altarnun
höfðiu þau fairið fremur
hægt, því að það var upp í
móti og brekkan var brött,
eh þegar þau voru komin
upp á þjóðveginn og sneru í
átitina •t.iil Bodnim,. sló prest-
urinn svolítið í þanm gráa,
svo að hann lagði kollhúfur
og tók að stökkva.
Hófarnir glumdu á hörð-
um, hvítum veginum, og
rykið þyrlaðist -undan þeini
eins og mökkur, og Mary
hcntist á ferðafélaga sitín.
Hann reyndi ekkert til þes.s
að draga úr ferðiinnd, og
þegar hún 1-eit á haivn sá hún
að hann brost-i. ,,Ha-litu á-
fram,“ isagði hann. „Haltu
áfram. Þú getur farið harð-
ara en' þetta,“ og rödd hans
var Iág og æst, íeins og hanhi
væri að talia v-ið sjálfan sig.
Þetta var óeðlilegt og hálf-
óhugria-nlegt, og Mary fanh
til óþæginda- Það var eins
og han-n hefð' alveg gleymt'
heinni og væri í öðrum
héimi.
Þar sem húrt sat, giat hún
í fyrstia. sinn iséð vangasvip
hans, og hún sá hve regiu-
legir and-litsdróettir hans
vor-u, og hve þunnt og M|t
var á honum nefið. Ef til
vili var það þet'ta einkenni-
lega fyrirbrigði- náttúrunn-
ar að skapa hann svoina hvít-
an, sam gerðl harití ólík.rn
öllum öðrum mönnum, sem
hún hafði séð.
Hanni var líkastur fugli,
þar sem hann húkti í sætinu
og svarrtá úlpáin miéð slaginu
Ævintýri Bangsa
Bangsi ýtir f-rá landi, en
þeir félagar hlaupa upp í turn-
inn og gæta ferða hans. Fyrst í
stað gengur allt að óskum, en
þegar út á vatnið kemur, tekur
báturinn að snúast í hringi og
króka. „Þetta kemur af því, aS
hafa segl á báðum endum,“
hugsar Bangsi og fellir annað
seglið. Eftir það gengur bátur-
inn greitt og beint undan vindi
og nálgast nú óðum land.--------
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELÐING
FLUGMAÐUR: Svo þo -ert Örn
Elding. Til hamingju með að
þú s'kulir v-era lifandi.
FORINGI: Og nú heldur þú á-
fram för þitínl rtil Sha-nghai,
eims og lekkert hafi í skorizt.
Þar bíður þín mikið og m-ikils-
vart starf. Þegar þangað kem-
ur, fer þú þgear á fund konsúls
okkar -----------
ÖRN (í flugvélinni): Sælir, strák-
ar!