Alþýðublaðið - 08.08.1948, Side 5

Alþýðublaðið - 08.08.1948, Side 5
Súntmdágtir S:j rágnst <-1948. OALÞMMBfcAÐlO n A SIDASTA eítir Kurf Kerrie iinni inn xindiir jiaikika! hans, HUGSANIR maniria eiga það ti'l að leita imi á kynfegustu krófcaleiðir. Hið fyrstaj sem Peter Frenéh kom til hugar, er bann leit myrta mamninn sitj- an'di í s'krifborðsstólnuimsnerti Sítt þá sjón, er við honum ibl'asti. Aður en Johönnu wannst .támi til að reifcai upp angistarvein, hafði hugsuninni sfcotið upp úr vitundardjúpum hans: „Binmitt þetta sagði ég við frú Brewster í dag; það var öllu róliegra á vigstöðvunum í 'Frafcfclanidi, — þar fékk maður þó einstaka .sinnuin að njóta árd’egisverðar í n:æði.“ Þessi sjón var enn ein sönn- un þess, að hann hafði þá haft lög að mæla. Fyrri sönn- unin var í því fólgin, að Jó- hanraa, kona fyrrverandi her- dieildarfél'aiga hans, Arthúrs Leith,' er ;nú starfaði við flug- tilrauinir, fcom heim til hans og krafðiist þess að fá að tala* við hann. Að isjál&ögðu taldi hún erindi sitt ákaiflega mik- ilsvert. Þá var liðinn aðeins stumdarfjórðumgur tfrá því, er hann renmdi flugvél sinni inn í val’larskýlið og lauk við að skolar af henni miestu óhrein- imdim. Og hann var nýsetztur að árdegisverðd. Nú var hann staddur í hús- 5mi nr. 115 við Smið’sbraut. Og mn leið og hamn opnaði stofu- idyrniar, sá hanni að þar inni sat myrtuir maður í skrifborðsstól. A síðasta 'stundarfjórðungi hafði mairgt gerzt. Hás af igráti hafði! Jóhanna sagt honum upp alla söguna. Árla anorgims vaknaði hún við símahring- inlgu, fcarlmannisrödd spurði eftár manni' hennlar, Leith flug- manni. Heomi hafði vefið sfyr- irskípað að gefa leafgar upp- lýsingar, varðandi það, að hanml væri fyrir dægri síð'an ’lagðuir af stað tii Skotlands, þeirra erinda iáð rieynia nýja ieg'und hálöftsflugvéilai að flug stöðinni við Motherfield, og hún bafði gætt þess vandlega, að haiida það hoð. Kluikfcu'stuind síðar hafði þessi sami raaður hrinigt aftur og ei'.durtéfcið ispurniiniguna og mœlt þuniglega, ier Jóhannia enduritók svarið: „Eg verð að finna herra Leiih að- máli, og það þegar í stað-“ Hainn sagði ekiki meira, og um leið og hann isleppti isíð- aista orðdnui, fcvað við lágur sraeltlur. Örvæntinigu gripin höustaði hún um hrið, en heyrði aðeins einhljóma naf- sóninn. Fyrst kom hienaui helzt til hugar að hrinigjia til löignegl- unhair, en isáí skjótt, aði sam- bandið við símtæki þessaxar dularfúillu persónu hláút að vera órofið, og vai£ því sú feið lokuð. Þá igneip húni það’ ráð, að fara heim til Peter French. Hannl brá skjótt við, hringdi' til lögriegknntnar oig báð hania að- gæta bvaðan hrinigt bafð'i verið •tiil Leith flugmanns, og fcomst að raum um, að tmaðúr nokk- ur, Cai’r að nafnii og búisettur j húsinu nr. 115 við Smiðs- stræti væri sfcráður eigandi þess símtækis. Og nú voru þau, hann og Jóbanna, stödd i íbúð þessa miarms. Þeim veittist ekki örð- ugt að komast þar diuij, þar eð dyrnar stóðu óilæstar. Carr sat í stól við skrifborð sitt og 'hélt simtæfcinu enn að vanganum, þótt dauður væri; hafði 'skammbyssuikúla bitt hann í hjartastað. Jane Leith rak upp mís'tandi vieim. Peter varð þegar Ijóst, áð þeir atburðir höfðu hér gerzt, er efcki var konum hentugt að kynnast nánar. Hann' greip ut- an um frú Leiith, sem lá við ön.gviti, og ýtti benni út úr stof umni og fram á igangmn. ég þekki þig rétt,“ mælti batnin. Hún kjökraði. ,,Jóhanna,“ mælti hann enn og hristi hana um öieið ó- þyrmd/lega. „Þú befur nú um sex ára sfciedð verið igift ein- hverjium fífldjiarfasta orustu- fluigmanni brezfca hersinE, og áldrei látið óttann eða óviss- una buga þig. . . .“ Hún reyndi af öllum mætti að stdla grát isinim. „Hvað ætl- ast þú tiill að ég geri “ spurði hún, Hann brosti og horfði í augu benni. „Arthúr er efcfci í neinni hættu staddur,“ saigði1 hann. „A'tburðuiriinin, sem hér hefur gerzt, bendir eikki á neiinm hátt til' þiass. Við 'VÍtiuim bæðii, að bann dsvelst nú um stur.d á fkigveOiIinium við’ Motih’erfieild, vaninn aif lö'giiisglu og loftvarina liðssvei'tum. Samt ssm áður hlýtur þessi atburðuir að' vera á leiinhvarn 'hátt tehgdur starfi hans 'eðia hoinium sjálfium. Eg skail hringja tíl þíni þieigar i stað, 'eif ég veirð ©iinhvers þess áskynjia, er skýrt igetur það samhaind.“ „Þákka þér fyrir,“ mælti hún. „HéSian verður þú að 'hraða þér.' Á leilðinnd hieiim;'getur þú veitt mér þá aðstoð að giera löigregliu og læfcnd aðvart um atbuirð'mini. Þér ier auðvitað Ijóst, að ég hireyfi hér efcki við nieinui, ien samt sém áður fýsir mdg að framlkvæmia mokkrar afhuganir, áð'uir en 'lögreglbn fcemur á vettvanig.“ „Og þú ætlar að hringja' ti‘1 mín og segja mér, ef eitthvað ?“ „Já, — ég lofa því.“ „Eg treysti þér, Peter.“ R'ödd henmar titraði lítið eitt. „Eg stkajl, ’gsra einis og þú býð- ur.“ Um ieið og hún hvarft á brott, hóf hann atbugamár sín- ar. Aluur híbýlábúnaður benti ótvírætt til þess, að íbúinm hefðí vierið leinhleypur maður. Á bókahill'uinmii stóðu margar bækur er fjölluðu um glæpa- málaTiaams'ólkbir. Auðséð var, að morðinginn: hiaifði verið óttaslleginn og hraðað sér brott þegar í stað' «ð' ódæðisverfcinu unnu. Peter gekk að lí'kinu. Hinn látnd virtist hafa verið raaður fníður á andlit; emmið' hátt O'g hvelft, mefið eilítið bjúgt og vitni vilja'styrks og smerpu;. Sá, sem hafði skotið, blaut að hatfa staðið í dyrunum, opnað þær skjótt hinum myrta að ó- vörum. Á skirdfborðinu öá ein- tak atf „Dadly Mail.“ Ef'tir því sem Peter virti þamn myrta lenigur fyrir sér,varð harrn viss ari 'Um, að1 hanm hefði séð bainn áður; fcynnst ’homum einhvers staðar, enda þótt hamn í svip- intni gæti 'dkfci munað hvar. niðuæ í brjóstvasanini og dró upp úr vasamuim seðlahylki hans og opnaði það í sfcyndi. Hann 'athugaði inmihald þess og sá hanini sér til umdr- unar skírteini, er sannaði, að hinm myrti hafði starfað við ieýniiþjónustuma og borið þar s'krásetninigartö'Iuinia 314. Þeg- ar honum varð l'itið á blaðið, er lá á skrifboi'ðinu, og sá þar fyrirsögndna: „Óskýrankg flugsilys“ yfir ieinni fregninni, tók hamn’ að gruna samhengið mtíli ’simtals þess mya'ta við frú Leith og morð'sins. Á einu’ vettfamigi rifjaðist það upp fyrir honum, að dul- arfull fliuigsjlys voru óvenju- feiga tíð undanfarnar vifcur, og enn var örsfcamrat siiðan, að eiiít 'slíjkt hafð'i orðið' í sam- banldi v;ð riejmisiluiflluig nýrrar tegundar há'Iof’ts'flugvélar, er fraim átt'i að fara yfir flugveul- inum við Motherfiald. Flest V'Oru s'iys þessi ta'lin orsafcast af óskýramfeigum sprengimgum í hreyfluim tíiulgvélairmia. „Hamingjan hjáilipi mér,“ bugsað'i Pstier. „Sé þetta ein's og m;ig igrumar, er ég hræddur um að vssalinlgs Leith sé dauðadæmdur onaður. Hann var um- það bil að kveifcja sér í pipu itil þess að róa buigann örlítið, er hann varð þess var, að maður nökfcur, lítill vexti og þeldöfcfcuir, hafði stað- næmst í isto'fiudyriunum og virti hann fyrir sér. „Fyrirgefið,11 mælti hainn' og starði nú stórum augum á myrta mamminin! í sfcrifborðs- stólinum. „Hvað hefur ;gerzt?“ Peter Frenoh var skjótur að áifata ság. „Leiðiniegur atburður og sorgfeigur,“ mælti hann. „Lög- reglunni hefur þegar verið ’gert aðvart.“ „Löigrieglumnii . . .?“ át hinin þeidökki etftir með tortrygignds- hneim, og virti French enn fyi’ir sér. „Hver eruð þér?“ spurði Peter. „Eg — ég ;er húse'igandimn,“ svaraði hinn og gefck aftur á Brunahofaféíag íslands vátryggir alit lausafé (nema verzixmarbirgðir). Upplýsingar í aðalskrif- stofu, Aiþýðuhúsi (simi 4915) og hjá umboðs- Tnönnum, sera eru i , hverjum kaupstað. bak út úr dyrumum. „Og þér •— hverni'g hefur þetta ainn'ars orsakast?“ „Eg heiti Peter French. Heyrðuð’ þér tkki skothveilil?1' „Nei, — ég bef :engan sfcot- hveil beyrt, berra Friendh.“ „Staldrið við eitt andiartafc.“ Peter tók að gruna margt, en á sömu anidrá heyuðist horn- þytur lögrie'glubifrigiðarinnar úti fyrir og lágvaxni, þeldökki rjáunginn hraðaði sér út O'g ndður tr'öppurniar. Árangurslaust reyndd Peter að ná s;ím'asa(mhainidi vdð Art- húr Leith fíugmainin. Síma- vörðuiránin við Motherfielidflug völliinm kvað' hann efcfci veria viðstaddan'. Ek'fci har það heldúr nieinn áranlgur, þótt Peter segðii til natfns síns og fcrefð'ist þess að fá að taila víð flugvaMarfori'ngjiann. Sima- vörðurinn.' kvaðst hatfa fengið þá fyrirskipu'ni, að etkika mætti ónáða forinigjamn rné meinn flugsveitarmamn bains. Strang- ar fyrirsfcipanlir, end'urtók hamn. French ibölvaði öliúm þ'essn um vaæúðarráðstöfunem hátt og iinnilega'. Hanin ákvað að eyða efcki' lengri tíma í s'lífcar t&Iraunir, hieldur 'grípa til sinna. ráða. M-eð hjáJp aðstoSarmanns síns dró hamn fiugvél sínia út úr vaiUarskýlinu og settist við stýrið. Eins O'g jafnan er hanni var í þanm veiginn að hefja sig til flugs, f'ann hann æsandi eftir- væntíngiark'ennd læsast um hvei’ja taeg í lifcamia sínum. Sá ’baTmaiskapur ætlaði seint að venjast af honum. Hantrt ■ steig á benzíngjaíann, flugvél- in rann fram braetina og hófst frá jörð. Fyrist flang hianni nofcfcra hrángi lágt yfír veiilin- um, en hæfcfciaði síð'an flúgið oig istefndi til Sfcotlands. Hon- um var það ijóst, að vinur har.H áfati nú l'íf sitt undir því, ,að fönin .gengii samfcvænjt áætl- uni. HiminBnn var heiður cg blár og veðrið ágætt. En, — veðri o'g k'Oniuan sfcyldi hver mieð varúð .treysita, hugsaði Peter. í raun' réttri leið honiun . mieð atfbrfigðum vel; þessa stun d j ima. Þegar haran sagð'i sig úr iþjéinus'tu flughersiin’S að lok- inni 'styrjöld, fcveið ’hianin þvi, að þar œeð mun'di ölium æfin- týrum loki'ð. Flainn hafði' þá fiesit fcaup á þessiardi' litlúi, en aiflimdfcllú tflúigvél og gerst éimfcafflugfcenneri. Hraði hemn.- ar var 300 kílómetrar á fcllst. svo að það muondi tafca hann að miniraEta'fc'Osti tvær stunidir að ná til fflugvalaritne við M'othierf'i'eid'. Hianjn raufeði! gamla Shjerrr annavísu fyrir mumrai ®ér og ffla/ug mieð þ.eáa-n (Frh. á 7. siðú.)j Með varfærni brá hanm hend- Tveir gamlir Gyðingar, Hér sjást tveir gamlir Gyðimgaprestar, sem báru sáttaorð milli manna í Jerúsalem iskömmu eftir að styxjöldin í Palestínu hóíst. Sunnudagssaga Alþýðublaðsin 8 „Þú ert hugdjörf stúlka, ef drættirnir við munninni háni

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.