Alþýðublaðið - 15.01.1949, Qupperneq 4

4
ALÞÝÐUBLAÖiÐ
Laugardagur 15. janúar 1949
Útgefandi: Alþýðuflokkurims
Kitstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndai
Þingfréttir: Hclgi Sæmundsson
Kitstjórnarsímar: 4901, 4902.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Auglýsingasími: 4906.
Áfgreiöslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan ó.f
Merk og góð nýjung í samgöngumálum Reykja-
víkur. — Hvemig íekur almenningur bílasíman-
um? — Aí íilefni erindis í útvarpinu. — Rifreiða-
síjóri skrifár annað bréf um Iiótan leik. — Hvað
á að gera til þess að koma í veg fyrir hann?
n
is
MÁLFLUTNINGUR SA,
sem konamúnistar og nokkur
ginningarfífl þeirra hafa haf
ið hér á landj vegna hugsan.
legrar þátttöku íslands í
vamarbandalagi hinna vest-
rænu lýðræðisríkja geg n
ógnandi yfirgangi Rússlands,
er sannarlega furðulegur.
Þótt ekkert sé vitað með
vissu annað en þao, að fyrir-
hugað sé, að bjóða íslandi
þátttöku í þessu varnar-
bandalagi hinna vestrænu
iýðræðisríkja, ásamt næstu
nágrann.alöndum okkar á
Norðurlöndum, er farið með
hinar furðulegustu fujlyrð-
ingar um það, hvað þátttaka
í slíku bandalagi munj þýða:
Hún muni hafa í för með sér
„hersíöðvar hér á landi á
friðartímum“, ' „herskyldu
fyrir íslenzkan æskulýð11 og
jafngildi allt að því „stríðsyf-
irlýsingu af hálfu íslands
gegn Sovétríkjunum"!
Allar þessar fullyrðingar
hefur mátt lesa í Þjóðviljan-
um undanfamar vikur án
þess að færð væru fyrir þeim
hin mirmstu rök; en það hef-
ur ekki hindrað, að noltkrir
værukærir broddborgarar,
jafnvel prófessorar og dós-
entar, sem venjulega ekki
mega heyxa sitt virðulega
nafn, nefnt í sambandi við
kommúnista, hafa orðið hálf-
vitlausir og jafnvel gengið
fram fyrir skjöldu til þess' að
breiða þennan órökstudda á-
róðursþvætting kommúnista
út á meðal almennings!
*
Svo áfjáðir eru þessir
menn, kommúnistar og fylgi-
fiskar þeirra í þessu máli, í
það, að fyrirbyggja alla skyn-
samlega íhugun hugsanlegrar
þátttöku íslands í sameigin-
legum varnaxsamtökum
hinna vestrænu lýðræðis-
ríkja, að þeir þurfa als ekk-
eri: að vita, hvemig sú þátt-
taka kynni að vera hugsuð, er
til kemur, — hvaða öryggi
hún kyrnij að geta veftt land
inu í válegum veðrum þejrr-
lar skálmaídar, sem við lifum
á, og hvaða skyldur hún
myndi leggja okkur á herðar.
Fyrir kommúnista er það
iíka vitanlega algert aukaat-
riði. Þeirra takmark með
þessum leik er hvorki það, að
við varðveitum gamalí hlut-
ieysi né nýfengið sjálfstæði
landsjns, heldur hift, að það
vei’ði einangrað, varnarlaust
og opið fvxir rússneskri árás,
ef til ófriðar kemur, eins og
Noregur fyrjr innrás Þjóð
verja fyrir níu árum! En hvað
eiga menn að hugsa um pró-
fessorana og dósenlana, sem
ekkj þykjast vera kommúri-
istar, en ekki viía neitt þjóð-
legra hlutverk fyrir sig en að
gerast verkfæri shkra
BÍLASÍMINN, sem Hreyfill
hefur nú sett upp er mikil um
bót í umferðarmálum Reykja
víkur. Að sjálfsögðu er þetta
aðeins byrjun, því að hílasím
arnir þurfa að vera fleiri, og
þá fvrst og fremst í úthverfum
bæjarins. .Nú .geta .menn .í
Kleppsholti .hringt. beint .á
stöð Hreyfils og beðið um bif
reið, og nú geta bifreiðastjórar,
sem staddir eru í Kleppsholt-
inu, hringt þaðan til stöðvar
innar og spurt um það, hvort
fyrir liggi pöntun á bifreið
þangað eða í nágrennið.
ÞETTA SPARAR ekki að-
eins fyrirhöfn, heldur sparar
það og bifreiðarnar, benzínið
og hjólbarðana. Stjórnendur
Hreyfils, virðast bera einhvern
kvíðboga fyrir því að svo
kunni að fara, að síminn verði
skemmdur. Hessi ótti er ekki
ásíæðulaus, því að hér hafa al-
nienningssíniar verið mjög illa
útleiknir og jafnvel verið alveg
eyðilagðir. En við skulum vona
að menn hafi sigrazt á eigin
aumingjaskap og getað útrýmt
úr sér skemmdarfýsninni, svo
að nú fari að verða hægt að
koma upp ýmsum þægindum
fyrir almenning, þó að engir
séu til að verja þau. Bílasím
inn er mikil umbót og ber að
þakka Hreyfilsmönnum fyrir
hann. Almenningur sýnir, hvort
hann kann að meta hana með
því hvernig hanp fer með sím
ann.
í BLAÐI í gær var minnzt
á erindi, sem Ari Arnalds, fyrr
verandi bæjarfógeti flutti ný-
lega í útvarpið. Kunnur Reyk
víkingur hringdi til mín í gær
og bað mig fyrir = eftirfarandi,
sem hann las mér fyrir: „Frá-
söguþáttur Ara Arnalds, sem
hann flutti fyrir irokkru sker
sig úr öðru efni, sem útvarpið
flytur til að skemmta fólki og
fræða. Hér sagði gamall og
reyndur embættismaður frá
embættisverki, sem festst hef-
ur í minni hans og hann gefur
okkur kost á að kynnast með
því að segja frá því.
ARI ARNALDS KANN sann-
arlega þá kúnst að segja frá.
Skil ég ekki, hvernig hann hef-
ur farið að því á sinni löngu ævi
að halda sér frá þvi að gerast
rithöfundur og sögumaður, því
að bersýnilegt er, að þétta er
ríkur þáttur í eðli hans og
skapgerð. Enginn maður, nema
sá, sem hefur mikla hæfileika,
getur sagt frá eins og Ari Arn-
alds. Væri vel, ef hann héldi
áfram að rita endurminningar
sínar og setja þær í búning.
Það yrði fróðleg og skemmti-
leg ibók. þegar hún kæmi út.“
BIFREIÐASTJÓRI SKRIFAR
mér* *á þessa leið: „Fyrir nokkr.
: um dögum birtir þú bréf frá
1 bifreiðastjóra urn krakkana,
j sem hanga aftan í bifreiðum
| og láta þær draga sig eftir göt-
unum. Þetta voru orð í tíma
töluð, en ekki hafa þau borið
þann árangur, sem ætlazt hefur
j verið til. Enn leika börn þennan
í hroðalega leik. í dag ók ég
| Hringbrautina, fram hjá Stúd-
entagarðinum, og hríðin var
. mikil. Bifreið ók á undan mér,
og sá ég aðeins móta fyrir henni.
Allt í einu sá ég einhverja
svarta þúst hendast aftan úr
bifreiðinni og kútveltast í
snjónum.
ÉG HÉLT FTRST, að eitt-
hvað hefði fokið yfir götuna,, en
það skipti engum togum, ég
snarbeygði út af götunni til
þess að fara ekki yfir þetta og
staðnæmdist. Ég skyggndist út
og sá þá lítinn pottorm, á að
gizka 10 ára, rísa upp úr snjón-
um og hrista sig. Ég reiddist
skyndilega, stökk út úr bifreið-
inni og náði stráknum — og ég
skal viðurkenna það, að ég
lúskraði honum. Vel má vera,
að drengurinn hafi síðan sagt
foreldrum sínum að vondur
karl hafi barið sig. En nú vita
þau hið sanna í mólinu.
STRÁKURINN FÓR grenj-
andi heim til sín og lafhræddur,
og mátti hann það. En það vil
ég segja, og þar með árétta það,
sem stéttarbróðir minn sagði í
bréfinu til þín, að ég vil ein-
dregið mælaat til þess við for-
Frh. á 7. síðu.
manna? Af íslenzkum há-
skólakennurum skyldu menn
þó mega heimta, að þeir
vildu heldur bíða átekta og
„hafa það, er sannara reynd-
ist“, ekki sízt á átta hundruð
ára afmæli Ara fróða!
En þeir virðast heldur ekkj.
þui’fa neinnar vitneskju. í
staðinn fyrir heiðarleik Ara
fróða hafa þeir gert áróðurs-
froðu Þjóðviljans að sinum
mælikvarða í því máli, sem
hér er um að ræða.
Ólíkar fi’étiir berast frá ná-
grannalöndum okkar á Norð-
urlöndum. Enginn veit að
vísu enn, hverja afstöðu þau
taka að endingu til hinna
vestrænu varnarsamtaka,
Norður-Atlantshafsbandalags
ins'. En engin frétt getur þess,
að sjónhverfingar kommúru
ista megi sín þar nokkurs •—
sízt á meðal háskólakennara.
Þar, — í Danmörku, Nor-
egi og Svíþjóð, — er væntan
legt tilboð um þátttöku í
Norður-Atlantshafsbandalagi
tekið mjög alvarlega. Þó eru
þar ekki haldnir neinir há-
vaðafundir, ekkj einu sinni
venjulegir stúdentafundir,
um þetía mál, — hvað þá
efnt til mælskuæfinga um
það í útvaxpi, eins og hér
hefur verið farið fram á af
einum háskólaprófessor og
allmörgum stúdentum. Við
viljum vera þessum frænd-
þjóðum okkar jafnsnjallir, en
hvernig getum við verið það,
ef við látum flugumenn er-
lends stórveldis og ginning-
arfífl þeirra, eins og hina
„nytsömu sakleysíngja“ ilr
heitir ný frarahaldssaga, sem hófst í Al-
þýðublaðinú fyrir nokkrum dögum síð-
an. Enn geta menn byrjað að fylgjast
með sögunni, en hún er eftir hina frægu
skáldkonu Vicki Baum. Kannast lesend-
ur blaðsins vel við eldri framhaldssög-
ur eftir hana, sem blaðið hefur birt.
Fylgizt með sögunni frá hyrjmu
Kaupið og fesið áiþýðubfaið — simi 4f0D,
Félag íslenzkra Loftskeytamanna
verður haldinn að Tjarnarcafé uppi sunnu
daginn 16. jan. kl. 14 stundvíslega.
2 stórmál á dagskrá.
Áríðandi að félagar fjölmenni.
Stjórnin
vantar til sendiferða.
Upplýsingar á skrifstofunni.
Hótel Borg.
Hugheilar þakkir færum 'við Bæjarútgerð
Hafnarfjarðar fyrir höfðinglegar gjafir s. 1. jól
og óskum henni allra heilla á komandi árum,
Valgerður Hildibrandsdóttir
Katrín Hildibrandsdóttir
háskólanum, trufla eða
hindra með öllu alla skyn-
samlega hugsun, almennings
í landinu um þjóðarhag og
þjóðaröryggi?
Það veit enginn á Norður-
löndum enn, hvaða afstaða
verður tekin til Norður-At-
larLtshafsbandalagsins. Menn
vita að vísu, að Finnilandi er
bannað að vera með í þvi. Því
er vorkunn. En hvaða vork-
unn er okkur, ef við, fyrir á-
róður kommúnista og nokk-
urra fáráðlinga, — jafnvel
þótt stúdentar eða háskóla-
keimarar séu, — sem hafa
lástið ginjna sig til fylgisi
við þá, Iálum fdrra okkur allri
skynsemi?
Hér er um alvarlegri hluti
en svo að xæða, að við getum
tekið afstöðu til þeirra áni
þess að vita alla málavexti.
Bíðum fyrst og fremst til-
boðsins um þátttöku í varnar-
samtökum hinna vestrænu
nágrannaþjóða okkar! Sjá
um hvernig sú þátttaka er
hugsuð! Og tökum síðan okk
ar ákvörðun með þjóðarhag
og þjóðarframtíð fyrir aug-
um! En gleymum því ekki,
að okkar þjóðarhagur og okk
ar þjóðarframtíð er hundin
við frið, á þessum jarðar-
helmingi að minnista kosti,
eða við sigur hinna vestrænu
lýðræðisþjóða, ef ófriður
reynist óhjákvæmilegur. Það
ætti að mega verða okkur
nokkur mælikvarði, þegar til
þess keímur að ákveða, hvort
ísland verður með í Norður-
Atlantshafsbandalaginu eða