Alþýðublaðið - 16.08.1949, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 16. ágúst 1949.
POKUNARNEFNDIN I
SICILAR ÁLITI.
Eins og mörgum mun kunn-
ugt og áður hefur verið minnst
á, bæði í þessum dálkum og öðr-
um, hefur ný refsiaðferð við
drukkin delikventi verið reynd,
.— hin svonefnda Hveragerðis-
aðferð, sem halda mun nafni
þess á lofti um ókomnar aldir,
löngu eftir að allir hafa gleymt
þeim Kristmanni og Kötlumanni
báðum og öllu, sem þeir hafa
þar skrifað. Vakti refsiaðferð
þessi óhemju athygli, •— væg-
ast sagt, og má til dæmis geta
þess, að norrænar uppeldis- og
áfengisvarnarnefndir eru vænt-
anlegar hingað þeirra erinda að
kynna sér hana, og má þá segja,
að íslendingar hafi forgöngu um
flést á Norðurlöndum, og þurfa
nú danskir lítið að grobba af
sínum antabus. Jæja, hvað um
það; það þótti þegar koma í
Ijós, að nokkrir annmarkar
væru enn á aðferðinni, enda
varla annars að vænta meðan
hún er eiginlega enn á byrjun-
arstígi, og var því skipuð nefnd
til að athuga hana og gera til-
lögur um úrbætur. Áttu sæti í
nefndinni, auk fulltrúa allra
stjórnmálaflokka, fulltrúar
bæði áfengisfénda, áfengisneyt-
enda og áfengisseljenda, og fer
hér á eftir álitsgerð nefndarinn-
ar.
Fulltrúar stjórnmálaflokk-
anna gerðu svohljóðandi sérálits
gerð:
„Þar eð kosningar fara í hönd,
gerum vér það að tillögu vorri,
að viðkomandi refsiaðgerð verði
ékki beitt fyrr en að þeim lokn
um, þar sem ógerlegt er að
segja, fyrir, hvaða flokkur eða
flokkar gætu tapað atkvæðum
þeirra, sem fyrir henni yrðu,
og hvaða flokk eða flokka þeir
mundu þá styðja. Hins vegar
þorum vér ekki, þar eð bindind-
ismenn eru til í öllum stjórn-
málaflokkum, — og með tilliti
til væntanlegra kosninga, að
vera á móti 'fyrrnefndri refsi-
aðg'erð, og að kosningum lokn-
um munum vér láta hana alger-
lega afskiptalausa, að því til-
skildu, að virðingarmenn allra
flokka skuli henni' undanskyld-
ir með öllu“.
Þá lét minnihluti nefndarinn-
ar, fulltrúi áfengisfénda, þetía
nefndarálit frá sér fara:
„Þar eð refsiaðgerð þessi hef
ur vakið óskipta athygli, bæði
hérjendis og erlendis, og þar eð
hún virðist allt að því nægilega
ofstækiskennd, ómannúðleg og
lúaleg, til þess, að þeir, sem á-
fengis neyta annað hvort í hófi
eða óhófi, — einkum þó í hófi •—
geti talizt verðskulda hana, er-
um vér því eindregið fylgjandi,
að henni verði allstaðar beitt,
þar sem ölvaðir menn og pokar
fyrirfinnast, — og menn til að
koma þeim í pokana, — en þó
því aðeins að ekki verði önnur
ómannúðlegri, ofstækiskennd-
ari og lúalegri uppfundinn. Heit
um vér á alla bindindismenn,
einkum fyrrverandi drykkju-
menn, að styðja þessa refsiað-
gerð af öllum sínum breyska
mætti, og sjá til þess, að hún
verði allstaðar framkvæmd án
miskunnsemi, og helzt, — verði
því við komið, án manngreinar-
ál‘its“.
Hins vegar er álit meirihlut-
ans, áfengisseljenda og áfengis-
neytenda svo hljóðandi:
„Sem lýðræðissinnar gerum
vér það að tillögu vorri, að refsi
aðgerð þessari, er hér um ræðir
verði framvegis aðeins beitt á
lýðræðislegum grundvelli, bann
ig, að á hverjum þeim stað. þar
sem ofangreind refsiaðgerð get-
ur komið til greina, verði látin
fram fara atkvæðá’greiðsla um
það, hverjir skuli í poka hverfa,
og framkvæmdum síðan hagað
eftir því. Þá viljum ýér og gera
það að skilyrði fyrir stuðningi
okkar við tillöguna, að vinum og
vandamönnum hinna pokuðu,
leyfist að heimsækja þá í pok-
unum og færa þeim þá hress-
ingu eftir eigin geðþótta. Skal
og ekkert eftirlit með því haft,
hver sú hressing er, hvort held-
ur sem pokaðir eru góðtempl-
arar eða aðrir“.
Þannig hljóða álitsgerðir
nefndarinnar, og verður ekki
sagt, að þær stingi verulega í
stúf við það, sem. slíkar bók-
menntir plaga að veru.
Nýtt hefti komið út.
Fæst í öllum bókabúðum.
ástíangínn af dóttur minni?*’
„Ég er hrædd um það, frú
Hadam. Hann hefur sagt mér,
að hann elski hana“.
,.Ó, aumingja Michael! Þér
sjáið nefnilega, að Barbara er
svo ung og, þó að hún viður-
kenndi það fyrir mér, að
stundum þætti henní vænt um
Michael, — þá, já, hún er ó-
ákveðin. Sjáið þér til, þetta
nýja líf, sem hún lifir nú. Ég
held að þau séu látin eiga svo
annríkt fiestum stundum og
þau hafa víst ekki langan tíma
til umhugsunar. Hún er nú að-
eins átján ára. Það er ekki
hár aldur“.
„Nei“, sagði lafði Cardingly,
og það var eitthvað óheilla-
vænlegt við rödd hennar. „Nei,
en þér verðið að beita áhrifum
yðar, til þess að binda enda á
þessá •— þessa efablendni, frú
Hallam. Ég bið yður að gera
allt, sem í yðar valdi stendur
— allt“.
Kitty fann að hún roðnaði.
Þessi kona var óþolandi. „Þér
verðið að beita áhrifum yðar“
— „gera allt, sem í yðar valdi
stendur". Við skulum láta
Michael Cardingly berjast ein-
an. Ef Bar vildi ekki giftast
honum, hafði ekki nokkur
maður rétt til að knýja hana
til þess.
„Lafði Cardingly“, sagði hún
og rödd hennar skalf af reiði.
„Dóttir mín verður að ákveða
sig sjálf. Ef hún vill giftast
syni yðar — ef hún elskar hann
og hann hana — þá munum
við faðir hennar verða ánægð.
Að öðru leyti mun ég ekki
reyna að hafa hin minnstu á-
hrif á hana. Ég veit, að hún er
ung, en ég held, að hún sé nægi
lega þroskuð til þess að á-
kveða sig sjálf og þekkja til-
finningar sínar. Mér þykir
þetta leitt, en því miður þá get
ég ekki og vil ekki hafa áhríf
á hana í þessu efni“..
Lafði Cardingly andvarpaði
ungan, hallaði sér dálítið áfram
og sagði:
„Ég er hrædd um, að ég hafí
ekki gert mig algerlega skilj-
anlega. Mér þykir fyrir því,
Ég ætlaði að reyna að forðast
að valda yður sársauka. Fyrir
mér vakir ekki að fá yður til
að brýna fyrir dóttur yðar að
giftast Michael, en ég óska að
gera henni það algerlega skilj-
anlegt — á hvern þann hátt,
sém auðið er — að hún hvorkí
niá né getur gifzt Michael“.
Þessi orð og tónninn, sem
þau voru sögðu í, ollu því að
Kitty stóð skyndilega á fætur.
Henni var skipað að hindra dótt
ur sína í að giftast syni þess-
arar konu. ímyndaði hún sér
eitt andartak, að dóttir Oli-
vers Hallans stæði ekki nógu
ofarlega í mannfélagsstiganum
tií að gi.ftast syni hennar? Hélt
hunj að hann væri of mikilvæg
pérsóna til þess að kvænast
dóttur manns, sem var frægur
hif reiðaf r amleiðandi ?
. Rödd hennar var orðin laus
vjð allan taugaóstyrk. „Ég get
sagt yður, lafði Cardingly, að
ég er þolinmóð manneskja, en
þessar athugasemdir virðast
mér nálgast furðulega ósvífni!
Dóftir mín —• ásamt föður sín-
um og tveimur bræðrum —
hefur gengið í þjónustu föður-
lands síns. Hún'hefði vel get-
að beðið eftir „útboði“, en það
gerði hún ekki. Hún fór sem
sjálfboðaliði og það gerðu einn
ig maðurinn minn og synir mín
ir. Ef það er nokkuð, sem dótt-
ur minni kynni að falla illa í
fari sonar yðar, þá er það það,
að, hann situr hér kyrr í algeru
öryggi — og ræktar limgirðing
ár. Ég held að ég eigi ekkert
vantalað við yður. Verið þér
sælár“.
Hinn kaldranalegi og strangi
svipur lafði Cardingly báru eng
an vott um minnstu undrun.
Hun talaði rólega og af jafn-
aðargéði.
„Frú Hallam! Þér hagið yð-
ur mjög heimskulega. Setjizt
niður. Þér knýið mig til að
segja það, sem ég hefði heldur
Viljað láta ósagt. Ég endurtek
það, að dóttir yðar getur ekki
gifzt syni mínum“.
„Og ég endurtek, að það er
ákaflega ólíklegt, að dóttir mín
óski þess að giftast syni yðar“.
„Gjörið svo vel og leyfið mér
áð útskýra þetta . . .“
...„Ég bíð eftir því, að þér
gérið svo“.
„Þér hétuð Bland áður en
þér giftust. Er ekki svo?“
„Jú“.
„Þér voruð í hjúkrunnarsveit
inni í Balford11.
„Já. Kemur það málinu við?“
Lafði Cardingly bandaði
héndinni. „Leyfið mér að Ijúka
við þetta. Munið þér eftir s.júkl
ing, sem hét Kahl majór? John
Kahl?“
Kitty hleypti brúnum.
„Johnnie Kahl? Já, ég man
vel eftir honum, en hvað kem-
ur hann þessu máli við?“
„Hann fór aftur til Frakk-
lands. og gat sér góðan orðstír.
Hann breytti nafni sínu í
Cardingly, því að hoiium
fannst Kahl líkjast útlendum
nöfnum um of. Hann kvæntist
mér og Michael er einkasonur
okkar. Skiljið þér nú, hvað ég
á við, frú Hallam?“
Kitty fann til skyndilegrar
skelfingar. Hvernig mundi
þetta enda? Hvað kom henni
þetta við? Það, sem átt hafði
sér stað milli hennar og
Johnníe, var löngu liðið, þegar
hann kynntist þessari konu og
kvæntist henni. Hún reyndi að
láta ekki bugast og hún barðist
á móti hugsuninni um það, að
hún ætti eitthvað hræðilegt í
vændum.
„Ég er hrædd um, að ég
skilji samt sem áður ekki enn
þá, hvað það kemur mér við
þótt þér hafið gipzt John Kahl“.
„Áður en maðurinn minn .
. „Þér eigið við, áður en hann
varð maðurinn yðar“.
Lafði Cardingly hélt áfram,
eins og hún hefði ekki heyrt
þetta. „Áður en maðurhm minn
fór til Frakklands, þegar hann
kom af sjúkrahúsinu, voruð
þér með honum yfir helgi í
London. Neitið þér því?“
„Ég neita því hvorki né við-
urkenni. Ég vil aðeins fá að
vita hvað yður kemur við, það
sem þér hafið ímyndað yður
að okkur hafi farið á milli“.
„Maðurinn minn geymdi
nokkur bréf frá jrður. Hann
hefur ef til vill gleymt þeim,
enda á hann mjög annríkt. Ég
fann þau — bæði bréfin frá yð-
ur, þar sem þér lofið honum að
koma til London og hitta hann
þar og einnig önnur, þar sem
minnzt er á það, sem skeði um
helgina, sem þið voruð saman“.
Það fauk_ snöggvast í Kitty
Hallam. „Enn hvað Johnnie var
alltaf héimskulega viðkvæm-
ur!“
„Viðurkennið þér þá allt?“
„Hlustið þér nú á. Við vorum
bæði unglingar. Johnnie leidd-
ist á sjúkrahúsinu og ég býst
við, að mér hafi líka leiðst.
Hann var að fara burt og: bað
mig að koma til London með
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINSs ÖRN ELDING
ÖRN: Það er bezt fyrir mig að reyna að komast. á brott héðan. Loftslagið á ekki við .mig. Öll þessi musteri og öll þessi skurðgoð , . . Þessu musteri hafa
þeir raunar breytt í flugvélarskýli------------Halló, Siggi--------- — En tilbreiðsluhátíðinrj heldur áfram f hofi Dudgs----------------