Alþýðublaðið - 13.08.1950, Síða 7

Sunnudagur 13. ágúst 1950.
ALÞÝÐURLAÐIÐ
7
HfiS dvelur Hvílárbrú vii iu!
-----------------«-----
Orðsendiog til þiogmanna Árnessýslu
og vegamálastjórnar íslands.
FÝRIR næstsíðustu alþingis-
kosningar hrósuðu þingmenn
Árnessýslu sér mjög af því, að
þeir hefðu með harðfengi ög
dugnaði fengið samþýkkta
þingsályktun um að brú á Hvítá
hjá Iðu skyldi byggð og full-
gerð fýi’ir árslok 1948.
Ekki veit ég hvort þetta var
aðeins kosningabeita af hálfu
þingmannanna eða þingsins í
heild. En menn glæptust á að
trúa að hér væri af heilindum
mælt, en ekki með ákveðin
svik í huga. En svo mikið er
víst, að ekki er verk þetta enn
hafið.
Ég er nú svo gamaldags að
álíta að alþingi sjálft — sú
virðulega stofnun — megi ekki
svíkja gefin heit, að það verði
að standa við gerðar sam-
þykktir, jafnvel þótt einstak-
ir þingmenn telji sér engan
vanza að svíkja sín hátíðleg-
ustu ioforð.
Heyrzt hefur, að verið sé að
smíða þessa brú í Englandi,
En aðrir fullyrða, að sú brú
eigi að fara eitthvað annað.
Hvað satt er í þessu veit ég
ekki. En eitthvað „dvelur qrm-
inn langa“. Eitthvað tefur þessa
nauðsynlegu samgöngubót.
Allir kunnugir vita, þar á
meðal þingmenn sýslunnar,
hve brýn þörf er á þessari brú.
Hvítá er bagalegur og oft
hættulegur farartálmi. Þrír
allfjölmennir hreppar þurfa að
vitjá læknis yfir hana. Oft er
miklum erfiðleikum bundið að
komast yfir ána, stundum ó-
mögulegt og alltaf mikil töf.
Einatt er teflt á tæpasta vað,
ef mikið liggur við að ná í
lækni. Klukkutíma töf eða
lengri getur haft alvarlegar af-
leiðingar. Mannslíf getur ver-
ið í veði ef ekki er hægt að
komast hindrunarlítið yfir
Hvítá. Mætti benda á dæmi því
til Sönnunar, ef með þyrfti.
Auk þess er hin umrædda
brú mjög mikilsverð samgöngu
bót. og öryggi viðvíkjandi
mjólkurflutningum o. fl. úr
Biskupstungum, því eins og
kunnugt er, er þessi leið miklu
snjóléttari, að jafnaði, heldur
en um Grímsnesið.
Það skal tekið fram, að'fram
angreint er mælt fyrir munn
-alls þorra manna í a. m. k. fjór
um hreppum Árnessýslu, auk
margra annarra. Og í þeirra
allra nafni vil ég alvarlega
skora á þá, sem þessum málum
- eigá að stjórna, og aðra þá,
sem geta haft áhrif á þetta máí,
að standa nú við marggefin lof
orð og hefja nú þegar fram-
kvæmd þessa nauðsynjaverks.
Okkur Iðubúum þykir all-
þuhg kvöð á okkur hvíla að
verða að gegna ferjukalli,
hvernig sem á stendur, í hvaða
veðri sem er, á nótt sem degi.
Og þ'ótt við séum seinþreyttir
til vandræða, getur að því rek-
ið, áð við neyðumst til að gera
verkfall, ef stjórn samgön.gu-
málanna sýnir ekki betri vott
skilnings á starfi ferjumanna
hér eftir en hingað til. Enda
er það sjálfgert, því nú fæst
ekki spýta í bátsár, hvað þá
borðstubbi til að gera við ferju
bát. En ferjubátar fyrnast og
bila fljótt. Þeim er lagt í ís-
skrið og jakahurð, sem mjög
reynir á traustleika þeirra og
illa getur farið, ef ár brotnar,
þegar íerjuskilyrði eru slæm.
Ég ætla ekki að fara fleiri
orðum um þetta mál hé rök-
otyðja frekar, því öllum kunn-
ugum eru ljós þau rök er hér
að lúta.
8. ágúst 1950.
Einar Sigurfinnsson.
Baudonin...
Framb. af 5. síðu.
augu; hann er nú hávaxinn en
dálítið renglulegur unglingur,
líkur föður sínum um margt,
en ekki jafn glæsilegur og
hann, — að minnsta kosti ekki
enn sem komið er.
Leopold konungur vinnur
markvisst og sleitulaust að því
að búa krónprinsinn undir að
taka við konungdómi og verða
nýtur þjóðhöfðingi, enda þótt
honum hafi enn ekki gefizt
tækifæri til að sýna honum
framkvæmd þess tignarstarfs,
þar eð aðrir hafa fram til þejsa
farið með það í umboði hans.
Hins vegar hefur konungurinn
reynt að efla viljastyrk krón-
prinsins og venja hann við að
taka skjótar ákvarðanir. Hann
fékk belgiskan aðalsmann til
þess að kenna honum hnefa-
leik, en drengurinn kvartaði
við föður sinn: „Ég get ekki
barizt með gleraugun á nefinu,
— og ef ég tek þau af mér, sé
ég ekki hvernig ég á að haga
höggum eða verjast,“ sagði
hann.
„Sláðu bara eins fast og þú
getur, hvort sem þú sérð högg-
um þínum stað eða ekki,“ svai’-
aði kóngur; og hann bauð
kennaranum að leyfa ekki af
höggunum: „Hann verður að
venja sig á hörku,“ sagði kon-
ungurinn.
Baudouin hefur hvað íþróttir
snertir mestan áhuga fyrir
knattspyrnu, enda þótt hann
hafi hrifizt með af áhuga kon-
ungshjóhanna fyrir golfleik.
Hann leikur oft golf með
stjúpu sinni þegar konungur-
inn á annríkt; tekur hins vegar
lítinn þátt í skemmtanalífi ög
telur þátttöku í samkomum og
mannfundum leiðinlega nauð-
syn. Hann reykir ekki, er mjög
samrýmdum alsystkinum sín-
um og hálfbróður, Alexander
litla, og elskur að föður_sínum
og stjúpu, sem hann kallar
mömmu.
Hvað afstöðu þjóðarinnar
belgisku gagnvart Baudoin
snertir, veltur mjög á því,
hvort hann reynist háður vilia
föður síns í einu og öllu. Ef-
laust má gera ráð fyrir því, áð
hann sé það að verulegu leytj,
enn sem komið er.
En hvað sem því líður, þá
kemst Baudouin ekki hjá þvi
að stofna sitt eigið heimili um
leið og hann tekur við konung-
dómi, býa í Brússel og ráða
högum sínum, án aðstoðar föð-
ur síns og stjúpu. Þessu líviðir
hann mjög. Þá er og líklegt. að
hann verði að hlíta ráðum
nýrra ráðgjafá, þar eð ósenni-
legt er, að þjóðin kæri sig um
það, að þeir, sem konungurinn
hefur leitað til um ráð, verði
framvegis til kvaddir.
Vafalaust má telja, að k.róti-
prinsinn freisti, þegar hann _er
tekinn við konungdómi, að
haga sér í einu og öllu eins og;
hann álítur að faðir sinn vilji
og hefði sjálfur gert. Honum
virðist það helzt metnaðarmál
að líkjast föður sínum sem
mest. Væri sú staðreynd ekki
fyrir hendi, er ekkert líklegra
en honum mundi farast ríkis-
stjórnin mjög á annan hátt úr
hendi, þar eð han ner hiódræg-
ur og finnur til þess, að hann
skortir reynslu. Ekki hefur
harth heldur tileinkað sér þann
valdátónrí tali og ræðu, sent
súrnir töldu bera -vitni virðu-
leik konungs og ábyrgð'artil-
finningu, — en aðrir sögðu ein-
kenni hins þrálynda og óráð-
þægna valdhafa.
En hvernig sem þetta fer, þá
er það staðreynd, að innan
skamms hefst nýr kafli í sögu
Belgíu, sem enginn getur neinu
um spáð, — kafli hins unga
konungs, er verður fimmti
erfðakonungur belgisku þjóð-
Þrír nýir prestar
arinnar.
Nýfundnaland
Framh. af 3. síðu.
hefur nú ákveðið, að saltfiskur
Nýfundnalandsmanna skuli
seldur til hinnan gömlu mark-
aðslanda í sunnanverðri Ev-
rópu fyrir sterlingspund. Ætl-
unin er, að pundið gangi til
Breta upp í skuldir Nýfundna-
Síðastliðinn sunnudag voru þrír prestar vígðir í Dómkirkjunni
í Reykjavík. Þeir eru talið frá vinstri: Séra Kristján Róberts-
son, séra Magnús Guðmundsson og séra Gísli Kolbeins.
landsmanna við þá, en kana-
diska stiórnin greiði til Ný-
fundnalands jafnvirði í dollur-
um.
Mjög góð veiði hefur verið
undanfarið við strendur Ný-
fundnalands, og heíur svo mik
ið af fiski borizt á land, að
miklu rnagni af þorski hefur
verið kastað í sjóinn við St.
.Tohns.
Nýfun’dnalandsmenn eru nú
að revna að vinna aukinn mark
• að fyrir fiskafurðir sínar í
j Bandaríkjunum og telja horfur
! góðar.
Erlendir togarar hafa verið
svo ágengir á miðum við
strendur Kanada undanfarin
ár, að stjórnin hefur sent sér-
stakt eftirlitsskip til verndar
kanadiskum bátum. Telja sjó-
menn, að hinir erlendu togar-
ar, aðallega Spánverjar, hafi
viljandi eyðilagt veiðarfæri
þeirra. —Fishing News.
Nýtt!
Nýlt
Minningar írá íslandi heitir myndahefti, sem kemur út í dag.
í heftinu eru margar gullfellegar ljósmyndir af landi og þjóð.
Myndahefti þetta er sérstaklega ætlað fyrir innlenda og er-
lenda ferðamenn, en óhætt má te’.ja, að það verði kærkomið á
hverju heimili.
Heftið er á íslenzku, ensku og dönsku. Formáli ásamt mynda-
útlenda jafnt sem inaður af Bjarna Guðmundssyni
blaðafulltrúa af hans alkunnu smekkvísi. Einnig hefur hann skrifað
Annál íslands, sem er í heftinu og vafalaust mun vekja verðskuld-
aða athygli. Dönsk þýðing er eftir Martin Larsen fulltrúa í sendiráði
Dana, gerð af samvizkusemi og þekkingu.
* Þetta er bók, sem verður vinsæl af ferðamönnum, hvort
sem viðstaðan er 2 tímar eða 20 dagar.
* Þetta er bók, sem handhægt er að senda vinum sínum.
heima og erlendis — ekki of stór — ekki of lítil —
einmitt mátuleg.
Þetta er bók, sem verður til ánægju og frseðslu fyrir
útlenda jafnt sem inalenda menn.
*
Þella er smekklegur minjagripur um land og þjóð.