Alþýðublaðið - 20.09.1950, Qupperneq 5

Miðvikudagur 20. sept. 1950.
ALÞÝÐUBLAfMÖ
5
OG
A sýningunni í Lillehammer

H e I m i í i s i 9 n a ð a r s ý ti 1
FRÚ ARNHEIÐUR JÓNS-
DÓTTIR eftirlitskennari fór til
Noregs í sumar-til að sitja hið 1
árlega sumarmót er Samvinna
norrænna kvenna gengst fyr-
ir. Jafnframt mætti frú Arn-
lieiður, sem er formaður Heim
ilisiðnaðarfélags íslands á heim
ilisiðnaðarþingi Norðurlanda
er haldið var í Lillehammer í
Noregi.
Kvennasíða Aljpýðublaðsins
foað frú Arnheiði að segja les-
endum ofurlítið frá ferðum
sínum.
MÓT NORRÆNNA KVENNA
Ertu ekki' umboðsmaður Sam
vinnu norrænna kvenna hér á
landi?
„Jú, segir frú Arnheiður, en
llífið og sálin í þeim félagsskap
er Stella Kornerup, sem marg-
ar íslenzkar konur þekkja frá
því að hún kom hingað til lands
í fyrra sumar, og var einmitt
þá birt viðtal við hana á kvenna
síðu Alþýðublaðsins. Stella
Kornerup hefur komið þeirri
skipan á, að konur frá öllum
Norðurlöndum, að Færeyjum
meðtöldum, geta komið sam-
an nokkra daga á hverju
sumri til þess að kynnast og
fræðast hver af annarri og auka
á þann veg skilning og þekk-
iingu milli frændþjóðanna.
Þetta síðasta mót var hald-
ið í Larvík, í Noregi, dagana
27. júní til 1. júlí. Þar voru
mættir fulltrúar frá öllum
Norðurlöndum, alls 130 kon-
ur. Á mótinu voru flutt eins
<og venjulega erindi tjl fróð-
leiks, m. a. skemœlilegt er-
índi um Níels Finsen. 'Her-
man Wildenvey kom og las
upp fyrir okkur yndisleg
kvæði, ort á yngri árum hans.
Farið var í smáferðalög og o.
fl. gert sér til skemmtunar.
Þessi sumarmót hafa verið
'haldin til skiptist á Norðurlönd
um og nú er röðin komin að
íslandi. Næsta sumar er ákveð
ið, að norrænar konur hittist
hér í Reykjavík. Höfum við
þegar fengið leigt skip, Brand
V., til að flytja konurnar hing
að. Mót þetta verður að öllu
forfallalausu haldið í byrjun
ágústmánaðar. Verðum við ís-
lenzkar konur sannarlega að
gera okkar bezta, til þess að
þetta norræna kvennamót
standi ekki að baki þeimfyrri."
IIEIMILISIÐN AÐ ARMNG-
IÐ í LILLEHAMMER.
Þá vil ég biðja þig að segja
lesendum eitthvað frá heimilis
iðnaðarþinginu.
„Norrænu. heimilisiðnaðar-
þingin eru að jáfnaði haldin
3ja hvert ár og eru heidulisiðn
aðarsýningar jafnan í sam-
bandi við þau. Slík sýning var
hér í Reykjavik sumarið 1943.
Heimilisiðnráð landanna staíida
að þessum þingum. Á þessu síð
asta þingi mættu nokkur hundr
uð manns þar af 10 frá Islandi,
Halldóra Bjarnadóttir, Akur-
eyri var forgöngumaður okkar
Amheiður Jónsdóttir.
á þinginu. Hafði hún þar m.
a. framsögu um meðferðognota
gildi ullar. Á þinginu voruflutt
ir fyrirlestrar um þjóðfélags-
legt gildi heimilisiðnaðar, um
samiskan heimilisiðnað, kvik-
myndir o. fl. Sagt var frá heim
iliisiðnaði í hverju landanna
fvrir sig. Frú Ragrthildur Pét-
ursdóttir, Háteigi. talaði fyrir
hönd okkar íslendinga í norska
ríkisútvarpið.
Á heimilisiðnaðarsýningun-
um koma greinilega í ljós
sérstök þjóðareinkenni í heim
ilisiðnaði bæði í efnisvali og
meðferð lita. Er gott eitt um
það að segja, en jafnframt get
ur þar hver lært af öðrum.
Sýnd er jafnan margvísleg
handavinna, tóvinna, útsaum-
ur, fatagerð, smíði úr tré,
málmi og leir, föndur o. fl.
Næsta slík sýning verður í
Danmörku eftir þrjú ár. Vildi
ég í því sambandi leggja sér-
staka áherzlu á það, að við hér
heima þyrftum að notá þessi
ár verulega vel til undirbún-
ings á væntanlegum sýningar-
munum okkar. Við þurfum
að leggja kapp á að hafa sýn-
íngardeild okkar fjölbreyttari
en verið hefur. Við eigum
margs konar heimilisiðnað fyr-
ir utan okkar ágætu tóvinnu.
svo sem listmuni úr tré, leir o.
fl.. sem sómdu sér vel á hvaða
sýningu sem væri.
SÝNINGARBEILDIR
5 ÞJÓÐA.
Heimilisiðn.'úarsýningín í
Lillehammer fékk yfirleitt
beztu dóma. Norska sýningin
var eðlilega lang umfangs
mest. Þar gat að líta heimilis-
iðnað úr hinum ýmsu héruð-
um Noregs. Það vakti eftirtekt
mína hve línvefnaður var kom
in langt þar. Þó hafa Norð-
menn ekki haft ráð á að kaupa
sér línspunavé'lar eftir stríðið,
þeir verða að fá það spunnið
annars staðar. En nú er .verið
ao safna fyrir slíkupa spunayél-
um. Þar var einnig, saman-
kominn mesti fjöldi norskra
þjóðbúninga, smíðisgripír og
roargt fleira.
Á íslenzku sýningunni bar
mest á fallegri tóvinnu. Stefán
Jónsson teiknari setti sýning-
uns upp, og á hann miklar
þakkir skilið fyrir, hve vel og •
smekkvíslega hann leysti það
af hendi. Sjölin úr ullinni okk-
ar vöktu verðskuldaða eftirtekt
og íslenzku dúksvuntuefnin
sómdu sér vel. Sýnishorn var :
þarna af íslenzku ullarþeli og
nokkrir minjagripir, sem
standa ekki að bski hliðstæð-
um gripum annars ctaðar. Þess
má geta, að beðið var um ís-
lenzku sýninguna til Þránd-
heims í sambandi við aðra sýn-
ingu þar.
Sænsku sýningarinnar þótti
mörgum mest til koma; hún
var fjölskrúðug og vönduð.
Sænsku knipplingarnir voru dá
samlegir, og allt efnisval Sví-
anna var framúrskarandi gott.
Vörueftirlit og vöruvöndun í
Svíþjóð er líka á háu stigi, og
þeir hafa til þessa ekki þurft
að kvarta hvað innflutning
snertir, eins og t. d. Norðmenn
og við. Sænska bastvinnan er
falleg, svo eitthvað sé tilnefnt,
og minjagipir Svía eru mjög
smekklegir.
Finnska sýningin gaf þeirri
sænsku lítið eða ekkert eftir.
Finnsku teppin, „ryorna“, eru
aiveg sérstök bæði að mynstri
til og litavali, og handspunna
iínið þeirra er óvenju létt og
mjúkt.
Öllum þótti danska sýningin
taka fjmri sýningum þeirra
fram. Þar var nú t. d. margt
mjög fallegra muna frá handa-
vinnukennaraskóla Danmerk-
ur. Má ætla, að danskur heim-
ilisiðnaður sé í mikilli þróun.
Eitt af blöðunum komst þann-
ig að orði um norrænu sýning-
una: Danska sýningin er að-
laðandi, sú finnska alvarleg, is-
lenzka hátíðleg og særiska
glæsileg.“
RÍK ÞJÓÐRÆKNISKENND
OG STÓRHUGLR
Hvernig kunnir þú við þig í
Noregi?
..Norðmenn eru í mínum
augum,“ segir frú Arnheiður,
„elskuleg frændþjóð. Ég dáist
að þeim fyrir þjóðfélagsþroska,
nægjusemi, dugnag og ríka
þjóðrækni. Norska þjóðin. hver
einstaklingur, hefur lagt mikið
að sér til að reisa sig við eftir
hörmungar stríðsáranna. Og
hinn norski stórhugur dylst
1 ekki. Gott dæmi þess er Frog-
! nergarðurinn með hinum stór-
1 brotnu Vigelands-listaverkum.
I Sá garður á hvergi sinn líka,
1 þar eg til þekki. Og er ég skoð-
1 aði ráðhsúið nýja í Osló, fannst
j mér þar ekkert vanta af því,
I sem fallegt er, og þó er allí þar
iafnframt egta norskt og há-
þjóðlegt. Já: það er sannarlega
gaman að vera sumarlangt
meðal frænda í Noregi
S. I.
Heimilisiðnaðarsýningin í Lillehammer: Konan í skautbúningn-
um er Halidóra Bjarnadóttir. Fremst á myndinni, í upphlut,
sést Arnheiður Jónsdóttir.
1. Safnið ekki lengi óhreinu
taui, þoið 'öft. Óhreinindi, sem
ligg.ia lengi,' ‘ festast ' og slíta
fatnaði.
2. Leggið aldrei til gévnasíu
sumar- eða vefrarfatnað nema
vel hreinan.
3. Munið að bursta allan
klæðnað vél og viðra áður en
þér íátið hanri í kemiska
hreinsún. Með því móti tekst
hreinsunin betur. -
4. Notið aldrei sterkari
hreinsunarefni en hægt er að
komast af með. Athugið að
M orgunk jóll.
' ' jV_'
í NÝJUM dönskum blöðum
er skýrt frá því að De Fonten-
ay, sendiherra Dana í Ankara,
— sem áður var sendiherra hpr
á landi — láti nú af störfum
sem sendiherra í Tvrklandi.
helmingur af öllum blettum
næst úr með valni.
5. Reynið að ná burt öllum
blettum um leið og þeir koma.
j Það borgar sig.
6. Góð herðafré halda við
; réttu jakkasniði, ekki sízt þarf
að nota góð herðatré undir föt
; sem eiga að hánga langan tíma.
1 ííma.
7. í ullarfatnað og loðskinn,
sem á að gð/ma þarf að strá
I skórdýradufti,; G-ott er ■ a.5
■ géyma slíkan fátnað í þarj til
gerðum pappírspokum. Minni
I flíkur má 'véfja .inn í prentpapp
ír og géyma síðari í pappaöskj-
um. Melur fæíist prentsvertu.
I, ■?. Ef þér þvoið flík, sém liætt
er við að láta lit, þá skuluð þér
sstja dáíítið ,edik í skolvatnið.
9. Munið- að geýma hrein.sun-■
arefni í vel Tukturri flöskum
eða brúsum þar sem börn geta
ekki náð til.
L. E.
Bílstjórar á
rsðissinna
ing
BILSTJORAFELAG HUSA-
VÍKUR kaus fuJltrúa á Aí-
þýðusambandsþing á félags-
fundi i fyrrakvöld. KosIS var i
hér um bil einu hljóði fulltrúa-
efni lýðræðissinna, Aðalgeir
Siírurgeirsson'.
Fulltrúaefni kommúnista
fékk aðeins 2 atkvæði.
HANNES A HOKNINU
Frarnhald af 4 síðu.
tveimur kuririingum sínum á
sunnudaginn.
SJÓMAÐt'RINN sagði: „Þetta
er kra£taverk.“ Og það er
kraftaverk. Samkvæmt umsögn
flugstjórans á Vsstfirðingi er
Geysír mölbrotinn að .framan.
Það er því óskiljanlegt fyrir
okkur hvernig áhöfnin hefur
sloppið svo að segja ósködduð.
En sannarlega meguni við vera
þakklát ílugumferðarstjórninni
fyrir þrautseigju hennar. Allir
starfsmenn hennar hafa lagt
nótt við dag síðan Geysir hvarf.
Og það var ekki óverðskuldað
er forsetinn beindi þökkum sín-
um og þjójprinnar til þessara
manna.
Hamn.es á horninu.