Alþýðublaðið - 27.01.1951, Qupperneq 4

«
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 27. janúar 1951.
Útgefandi Alþýðuflokkurinn.
Pátstjóri: Stefán Pjetursson.
Auglýsingastjóri: Emilía Möller
Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan h.f.
„Bfýanfcslrikið"
ALÞÝÐUBLAÐIÐ skýrði frá
því í gær, að „blýntsstrik“ rík-
isstjórnarinnar myndi verða
fólgið í frjálsum gjaldeyri og
einokun fyrir útvegsmenn á
vissum innfluttum vörum, Nú
hefur vertð staðfest, að þessar
upplýsingar eru réttar og ráð-
stafanirnar þó sýnu uggvæn-
legri en við var búizt. Ólafur
Thors atvinnumálaráðherra hef
ur skýrt frá því í viðtali við
Morgunblaðið, að tillögur ríkis
stjórnarinnar séu á þá leið, að
eigendur vélbátanna fái um-
ráðarétt yfir helmingi andvirð-
is útílutningsafurða báta sinna
að undanskildum þeim gjald-
eyri, sem fæst fyrir þorskalýsi
og síldarafurðir. En fyrir hinn
„frjálsa gjaldeyri*' eiga þeir svo
að fá að flytja inn vissar, til-
teknar vörur, sem þeir fá ein-
okun á og heimild til þess að
selja við okurverði.
Þannig eru þá ráðstafanirn-
ar, sem ríkisstjórn afturhalds-
flokkanna ætlar að gera með
einu blýantsstriki. Hún hefur
valið þá leiðina, sem háskasam-
legust var. „Blýantsstrikið“ er
ekkert annað en ný gengis-
lækkun. Afleiðingar þess verða
þær, ag verð mun enn stór-
hækka á öllúm þeim vörum,
sem útvegsmenn flytja inn fyr-
ir þann gjaldeyri, er þeir fá til
umráða. Þefrta þýðir þannig í
fyrsta lagi stórauhna dýrtíð og
í öðru lagi stóraukið brask og
spillingu.
❖
Morgunblaðið kemst svo að
orði í tilefni af þessum tíðind-
um, að með þessu sé stefnt að
auknu vcrzlunarfrelsi í land-
inu. Það er auðvitað rétt skilið
frá sjónarmiði stórútgerðar-
manna. Þetta er „verzlunar-
frelsið“ og „frjálsi gjaldeyrir-
inn“, sem stjórnarflokkarnir
hafa stöðugt verið að fimbul-
famba um. En fyrir almenning
í landinu þýðir þetta „verzlun-
arfrelsi“ og þessi „frjálsi gjald-
eyrir“ nýja gengislækkun,
aukna dýrtíð og nýja stórfellda
kjaraskerðingu.
Þessi er þá útkoman af geng-
islækkuninni í fyrravetur. Hún
átti að lækna ÖIl mein, en sér í
lagi að bjarga vélbátaflotanum
frá stöðvun og hruni. En nú
verður að höggva aftur í sama
knérunn af þvi, að öngþveiti at-
vinnulífsins, og alveg sérstak-
lega vélbátaútvegsins, hefur
aldrei verið meira en einmitt í
dag. Það á að halda enn lengra
á óheillabrautinni, bæta nýrri
gengislækkun ofan á hina fyrri!
*
Gengislækkunarpostularnir lof.
uðu hliðarráðstöfunum til að
bæta almenningi álögur gengis-
lækkunarinnar. Þeir ræddu um
„verzlunarfrelsi" og „frjálsan
gjaldeyri“ í því sambandi. Hlið-
arráðstafanimar hafa enn
hvorki sézt né heyrzt. En ný
gengislækkun og ný aðför að
lífskjörum almennings er í
þeirra stað komin til sögunnar.
Og Morgunblaðið er svo sem
ekki í vándræðum með að gefa
Ræða Gylfa Þ. Gíslasonar á stúdentafundinum um friðarmálin:
neinu en af hugarfari kommúnismans
LÍKLEGA á engin hugsjón
jafnsterkan hljómgrunn meðal
jafnmargra manna um víða
veröld og hugsjónin um frið á
jörðu Er þetta sízt að undra
A þeim aldarhelmingi, sem nú
er nýliðinn, hefur nær gjör-
vallur heimur tvívegis flotið í •
-blóði. Ekki eru nema fimm ár
síðan lauk ægilegustu styrjöld
í sögu mannkynsins. 22 millj.
manna munu hafa látið lífið,
en 34 millj. særzt. Eyðilegg-
ing verðmæta var óskapleg.
Milljónaborgir voru brenndar
til ösku, stór landsvæði ger-
eydd og tugþúsundum skipa
sökkt í sjó.
Nú, ekki fimm árum eftir að
cíðasta harmleiknum lauk, mót
ast heimsstjórnmálin að veru-
legu leyti af ótta við þriðju
heimsstyrjöldina. Friðarþrá al-
mennings með öllum þjóðum
verður þeim mun sterkari sem
styrjaldarhættan verður meiri.
Þeir, sem tala um frið, óska
friðar, krefjast friðar, eiga
greiðan aðgang að hjörtum
mannanna. Menn vita það nú
betur en nokkru sinni fyrr, að
stríð leysir ekki vandamál,
heldur veldur böli og evðilegg
ingu. Með hliðsjón af öllu
þessu er það í sjálfu sér sízt
að undra, að stofnað skuli hafa
verið til alþjóðlegrar friðar-
hreyfingar, friðarþing séu hald-
in og blöð gefin út til efling-
ar málstað friðarins. í þessu
sambandi er þó ýmislegs að
gæta.
,,FRIÐARHREYFING“
KOMMÚNISTA.
Orð og yfirlýsingar hafa ó-
líkt gildi í munni ólíkra manna.
Með þessu á ég ekki fyrst og
fremst við það, að menn kunna
að nota orð í ólíkri merkingu,
og skiptir það þó auðvitað meg-
inmáli. Allir vita, að orð, sem
eru hól í munni vinar, geta
verið háð í munni óvinan Að j
baki sömu yfirlýsingar getur)
legið einlægni eða hræsni, og j
fer gildi hennar auðvitað eftir I
því. Til grundvallar sama,
verknaði getur ýmist legið
velvild eða fláttskapur, og eiga
viðbrögð að sjálfsögðu að mið-
ast við það. Sagt var um kunn-
an erlendan stjórnmálamðnn,
sem mjög var alvörugefinn, að
ævinlega mætti treysta orðum
hans, — nema þegar hann
brosti, þá meinti hann ekki
það, sem hann segði.
Yfirlýsingar um frið og frið-
arvilja eru auðvitað háðar þess
um almennu lögmálum. Sá,
sem dæma vill um gildi þeirra,
verður að athuga, hvort orð
eru þar notuð í sömu merkingu
og hann notar þau sjálfur, og
hann verður að kynnast hugar-
farinu, sem á bak við býr. Und
ir þessu er það komið, hvort
slíkar yfirlýsingar efla frið-
inn eða spilla honum.
Hin alþjóðlega friðarhreyf-
ing, sem mönnum hefur orðið
tíðræddast um hin síðustu
misseri, hefur verið skipulögð
af kommúnistum. Friðarþing
hafa verið haldin og sótt fyrst
og fremst af kommúnistum.
Eitt slíkt þiny í Stokkhólmi
samþykkti andmæli gegn notk
un kjarnorkuvopna í stríði.
Hefur verið leitað undirskrifta
undir þá ályktun um heim all-
an, og hafa kommúnistar beitt
sér fyrir því. 3$$$
Spurningin er nú: Hefur
þessi friðarhreyfing eflt frið-
inn? Er hún líkleg til þess að
gera það framvegis?
Til þess að geta dæmt um
þetta er nauðsynlegt að athuga
kenningar kommúnista annars
vegar og athafnir þeirra hins
vegar.
„VIÐ ERIJM EKKI
FRIÐARSINNAR“
Það er grundvallaratriði í
fræðikenningu kommúnism-
ans, eins og hann hefur verið
boðaður af Lenín, Stalín og öðr
um helztu forvígismönnum
hans, að í auðvaldsþjóðfélagi
muni borgarastéttinni ávallt
takast að hagnýta lýðræðið til
þess a2L tryggja sér völd, með
því að nota yfirráð sín yfir
framleiðslutækjum og áróðurs-
tækjum og blekkja millistétt-
ina til fylgis við sig. Þar eð
borgarastéttin muni aldrei af-
sala sér völdum sínum á frið-
samlegan hátt, sé hinn bylting-
arsinnaði öreigalýður neyddur
til þess að svipta hana þessum
völdum með borgarastyrjöld.
Auðvaldsþjóðfélögin þarfnist
hráefna og markaða í svo sí-
vaxandi mæli, að þau stofni til
ctyrjalda til þess að afla þeirra.
Þá sé tækifæri fyrir kommún-
ista til þess að láta til sín taka
•og binda enda á stórveldastyrj-
öldina með því að breyta henni
í borgarastyrjöld og snúa loka-
stigi auðvaldsskipulagsins þann
Lg upp í sigur byltingarinn-
ar.
Kommúnistar gera m. ö. o.
ráð fyrir því, að styrjaldir séu
óumflýjanlegar milli auðvalds-
ríkja. Það sé lögmál, sem ekki
tjói að reyna að breyta, heldur
eigi að snúa stórveldastyrjöld-
um upp í borgarastyrjaldir til
þess að tryggja sigur öreiganna
og sósíalismans. Það er ekki
hugarfar friðarsinnans — pas-
ífistans — sem liggur til
grundvallar þessum skoðunum.
Það er ekki hugarfar þess
manns, sem hefur óbeit á vopn
um og valdbeitingu og vill
'eysa deilur með umræðum og
friðsamlegum samningum. Ekk
ert er hinum sanna friðarsinna
fjarskyldara en trú á nauðsyn
þessum ráðstöfunum fallegt
heiti. Draumurinn um „verzl-
unarfrelsið“ er að rætast!
Það var illa til núverandi
ríkisstjórnar stofnað, og henn-
ar mun lengi minnzt að endem-
um í stjórnmálasögu íslend-
inga. Hún hefur kallað böl
skorts og atvinnuleysis yfir
þjóðina. Afleiðingarnar af
stefnu hennar eru slíkar, að
þær hafa lagt afkomu og efna-
hag þúsunda í rústir. Og nú
gerir hún sér hægt um vik og
þyngir enn drápsklyfjarnar til
þess að hinir fátæku verði fá-
tækari og hinir ríku ríkari.
Hún hefur þannig með verkum
sínum reist sjálfri sér níðstöng,
sem blasir við augum sérhvers
íslendings. En Morgunblaðið
virðist halda, að það sé merki,
sem þjóðinni verði ljúft undir
ag ganga!
GYLFI Þ. GÍSLASON prófessor var einn af þremur
framsögumönnum á fundi þeim, sem Síúdentafélag Reykja
víkur hélt um friðarmálin síðast liðinn þriðjudag, og tví-
mælalaust sá þeirra, sem flutti veigamestu og rökstudd-
ustu ræðuna. Sú ræða átti vissulega ekki aðeins erindi
til stúdenta, heldur og til livers einasta hugsandi manns,
Því hefur Alþýðubla'ðið fengið leyfi prófessorsins til þess
að fá að birta hana lesendum sínum.
Gylfi Þ. Gíslason.
og gildi valds. En það er ein-
mitt kenningin um nauðsyn
valdbeitingar, sem er kjarni í
þessum skoðunum kommún-
ismans. Þess vegna eru hinn
sanni kommúnisti og hinn
sanni friðarsinni gerólíkar
manngerðir með gerólíkar
grundvallarskoðanir.
Það er því auðvitað engin
tilviljun, að Lenín skuli víða
í ritum sínum lýsa sig andvíg
an friðarhyggju eða pasífisma.
í 6. bindi hinnar norsku útgáfu
rita hans (bls. 94) má m. a. um
þetta lesa:
Við erum ekki friðarsinn-
ar, segir hann, og getum
elcki tekíð afstöðu gegn bylt
ingarstyrjöld. Það, sem sker
úr um, hvort um byltingar-
styrjöld eða auðvaldsstyrjöld
er að ræða, er fyrst og fremst
tvennt: Hvaða stétt heyir
baráttu í styrjöldinni, og
hver er stefna þessarar stétt
ar.
Lenín er ekki hinn eini af
helztu leiðtogum kommúnista,
sem fest hefur slíkar skoðanir
á pappír Gottwald, núverandi
forseti Tékkóslóvakíu, hefur
skrifað þessar setningar:
„Munurinn á vörn Sovét-
ríkjanna og vörn hins kapí-
talisííska föðurlands er jafn
mikill og á liimni og helvíti.
Við kommúnistar erum ekki
friðarsinnar, heldur bylting-
armenn. Þess vegna erum
víð andstæðingar afturhalds
styrjalda, en viðurkennum
nauðsyn byltingarstyrjalda
og skylduna til þess að verja
hið öreigasinnaða föðurland
okkar. Hinar vinnandi stétt
ir hafa eignazt sitt föður-
land, þar sem Sovétríkin
eru, og þetta föðuvland er
hið sanna föðurland allra
vinnandi manna, allra vinn-
enda um gjörvallan heim.**
(Kommunistisk Tidsskrift
1934, bls. 117).
HEYJA STRÍÐ MEÐ
FRIÐAEORÐ Á VÖRUM
Frekari vitna ætti ekki við
að þurfa. Kommúnisl'ar aðhyll
ast ekki þá lífsskoðun, sem er
andstæð öllum styrjöldum og
allri beitingu vopna og valds.
Þeir eru andvígir þeim styrj-
öldum, sem skaða málstað
þeirra, en fylgjandi þeim, sem
flytja þá nær marki sínu. Þeg-
ar kommúnistar beita sér fyrir
friðarhreyfingu, hlýtur því að
vakna sú grunsemd, að það sé
ekki efling friðarins í sjálfu
sér, sem fyrir þeim vakir, held
ur annað.
Þessar grunsemdir verða að
vissu, þegar athugaðar eru at-
hafnir kommúnista og afstaða
þeirra til heimsviðburða. Þá
kemur í Ijós, að þeir lifa eftir
þessari kenningu. Nægir að
minna á nokkur dæmi úr sögu
síðasta áratugs þessu til sönn-
unar. Enginn einn atburður
átti eins mikinn þátt 1 að
styrkja Þjóðverja og gera þeim
kleift að hefja síðustu heims-
styrjöld og griðasamningurinn
við Sovétríkin. Samt kölluðu
kommúnistar hann hvarvetna
friðarsáttmála. Sovétríkin og
Þýzkaland skiptu Póllandi með
sér 1939. Rússnesku herirnir
fóru ekki með ófrið á hendur
Póllandi, heldur til þess að
að stilla til friðar. Þegar rúss-
neskar hersveitir héldu inn i
Finnland og Bessarabíu, var
það einnig til þess að efla frið.
Og þegar Sovétríkin lögðu
Eystrasaltsríkin undir sig og
þau hurfu úr tölu sjálfstæðra
ríkja, var það einnig til þess
að tryggja þeim frið í mál-
gögnum kommúnista hefur
aldrei verið hægt að lesa um,
að rússneskur her eða rúss-
neskir skriðdrekar hafi farið
með ófriði. Það hefur verið
friður eða a. m. k. í þágu frið-
arins, þegar þeir hafa verið á
ferð.
í Kóreu hafa og verið réttir
menn á ferð með rétt vopn.
Þar er ekki um að ræða árás-
arstyrjöld af hálfu Norður-
Kóreumanna, heldur baráttu í
þágu friðarins. Sama máli
gegnir um herferð Kínverja í
Tíbet. Þess- vegna hafa friðar-
þingin auðvitað ekki gert álykt
anir gegn þessum hernaði. Hví
skyldu þau beita sér gegn því,
sem er til eflingar friði? Hins
vegar hefur heyrzt, að stuðn-
ingur sameinuðu þjóðanna við
Suður-Kóreumenn hafi verið
friðrof. Stúðningur Kínverja
við Norður-Kóreumenn er aft-
ur á móti í þágu friðarins!
STRÍÐ GOTT, EF ÞAÐ
HENTAR KOMMÚNISTUM
Þessar staðreyndir nægja til
að sýna, að það er ekki aðeins,
að grundvallaratriði í fræði-
kenningum kommúnista séu
ándstæð lífsskoðun og hugsjón
friðarsinnans, heldur hafa þeir
staðfest þessar skoðanir sínar
í verkum.
J