Alþýðublaðið - 20.11.1951, Side 4

4
A1.ÞVPUBLAÐIÐ
priSJudagur 20. nóvember 1951
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Stefán Fjetursson.
Auglýsingastjóri: Emilía Möller
Ritstjórnarsími: 4901 og 4902.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Seinheppinn mál-
SKRIF ALÞÝÐUBLAÐSINS
um útflutning kjötsms og mót-
virðissjóðinn hafa farið heldur
betur í taugarnar á Tímanum.
Hann gerir þau að umræðuefni
í forustugrein sinni í gær og
he’dur því fram, að hér sé um
að ræða fjandskap við bændur,
sem stafi af löngun Alþýðu-
flokksins til stjórnarsamviixnu
við íhaldið! Slík og þvílík eru
rökin, sem málgagn Framsókn-
arflokksins hefur fram að færa,
þegar það stendur uppi varnar-
laust í umræðunum við Alþýðu
biaðið.
Sumt af því, sem Tíminn seg-
ir í þessu sambandi, er har la
athyglisvert, þó að viðleitnin
til að Ijúga og blekkja sé ósk'öp
áberandi. Hann segir til dæmis,
að upplýsingar Sæmundar Ól-
afssonar um hina fyrirhuguðu
hækkun kjötverðsins á innan-
landsmarkaðinum, séu frani
komnar í því skyni að keppa
við Jón Sigurðsson, sem flstti
ofan af hneyks’i verðlagshækk-
unarinnar eins og öllum er í
minni. Segir Tíminn orðrétt, að
„Sæmundur hafi einnig viljað
vinna sér svipaða frægð með
því að fletta ofan af sízt betra
okri eða okurtilraunum". Þann-
ig verður Tíminn til þess að
líkja hinni fyrirhuguðu kjöt-
hækkun SverrLs í Hvammi og
félaga hans við okur heildsal-
anna. Þetta dæmi er svo sem
ekki nærgætnislega va'ið gagn-
vart Sverri, en víst hefur Tím-
inn hér nokkuö til síns máls.
Hvort tveggja eru angar af
sama meiði: takmarkalausri
gróðafíkn aðila, sem ekkert
hugsa um hag almennings.
#
Tíminn ber á móti því, að
fulltrúar bænda hafi viljað
hækka kjötið á innanlands-
markaðinum. Þetta hefur þó
verið játað af Sverri í Hvammi,
þó að hann reyni jafnframt að
klóra yfir sannleikann. Og vill
ekki Tíminn gera svo vel að
upplýsa til hvers umræddur
fundur í verðlagsnefndinni hafi
verið boðaður og haldinn, ef
það hefur ekki verið einmitt
þetta, sem vakti fyrir fulltrúum
bænda? Hann segir, að hug-
myndin muni m. a. vera runn
in frá kjötkaupmönnum. Sé
það satt, þá hafa fulltrúar
bænda tekið hana up^ í verð-
lagsnefndinni, svo að upp’.ýs-
ingar Sæmundar Ólafsonar
standa óhaggaðar eftir sem áð-
ur.
Svo er Tíminn að bera sig
upp undan því, að Alþýðublað-
ið skuli birta þá frétt, að 37
sinnum meira fé sé áætlað á
fjárlögum til landbúnaðar en
iðnaðar, enda þótt um þriðji
hluti þjóðarinnar vinni að iðn-
aði, en ekki nema fjórði hluti
að landbúnaði. Þessar upplýs-
ingar komu frá alþingi, og þeim
var ekki mótmælt af einum eða
neinum. En þær voru ekki sett-
ar fram af neinum fjandskap í
garð bænda, þó að Tíminn
haldi því fram, heldur til þess
eins að sýna fram á, hversu iðn
aðurinn býr við miklu lakari
aðbúð af hálfu hins opinbera
en aðrir atvinnuvegir og þá
fyrst og fremst landbúnaður-
inn. Hitt er aftur á móti stað-
reynd, að afstaða Framsóknar
flokksins til iðnaðarins virðist
mótast af andúð á þeim at-
vinnuvegi, hvernig svo sem
hún er hugsuð af Skúla Gnð-
mundsyni og öðrum þeini, sem
Framsóknarflokkurinn hefur
falið forsjá þessara mála af
sinni hálfu. Bændur hafa ekki
orðið fyrir búsifjum af völdum
Alþýðuflokksins. En Fram-
sóknarflokkurinn ber hins veg-
ar ábyrgð á því, að iðnaðar-
bankinn er ekki þegar tekinn
jtil starfa, og hann er mesta á-
jhugamál iðnaðarmanna, hvar i
.flokki sem þeir standa. Það er
j þetta, sem Alþýðublaðið hefur
j fordæmt og mun halda áfram
að gera, unz alþingi hefur orð-
ið við kröfunni um iðnaðar-
bankann.
*
Sama er að segja um fréttina
af mótvirðissjóðnum. Þar var
'skýrt frá gangi málsnis á al-
jþingi og byggt á upplýsingum,
j sem meðal annars voru þar
gefnar af sumum andstæðing-
um Aiþýðufökksins. Og hið at-
hyglisverða í þessu sambandi er
, það, að tveir þingmenn, sinn úr
I hvorum stjórnarflokknum,
| vildu láta ráðstafa helmingi
mótvirðissjóðsins til landbún-
aðarlána að viðhafðri einni um-
ræðu, eins og dagskrá alþirgis
ber með sér. En hvar er athug-
unin á þörfum annarra atvinnu
vega fyrir lánum úr mótvirðis-
sjóðnum? Liggur ekki, í augum
uppi,
því. Og svo er Tíminn sein-
heppinn, að hann slær fram
þessari fullyrðingu í sömu
grein og hann lætur þess get-
ið, að flett hafi verið ofan af
verðlagshækkun heildsalanna
fyrir atbeina A1 þýðufI okksins!
Tíminn hefur hins vegar ekki
haft annað fram að færa í því
máli en japla á upplýsingum
Alþýðublaðsins. Og Framsókn
arráðherranir sýna engan hug
á því að verða við kröfunm
um að birta nöfn okraranna,
þó að Tíminn hafi hundskazt
til að taka undir hana. Stein-
grímur, Hermann og Eysteinn
hilma þannig yfir okrarana
vegna samstarfsins við íhald-
ið. Og svo er málgagn þeirra
að saka Alþýðuflokkinn um
það, að hann langi. í stjórnar-
samvinnu við íhaldið! Yæri
ekki nær að viðurkenna, að
Framsóknarflokkurinn sé orð-
inn helzt til samgróinn íhaid-
inu?
---------«,---------
Höfðingleg gjöf til
bókasafns Vífils-
Hafnarfjörður.
Hafnarf jörður.
Þriggja herbergja rlshæð
í Hafnarfirði til sölu. Af sérstökum ástæðum
selst íbúðin fyrir kr. 58 þús. með kr. 25 þús.
útborgun, ef samið er strax.
íbúðin er laus nú þegar.
Nýja fasfelgnasalan
Hafnarstræti 19. — Sími 1518
og kl. 7.30—8.30 e. h. 8154&.
borgu Lárusdóffur
Fleiri rán og ofbeldisverk. — Og allt í sama
tilgangi. — Farið í leikbúsið o" borft á þvaður-
leik. — Skólarnir og skemmtanirnar. — Ummæli
’íelpunnar um vasapeningana.
ið
NYTT RAN hefnr verið fram
í Reykjavík. Rán og
FRÚ ELINBORG LÁRUS- ! ffripdeildir eru orðnir daglegir
DÓTTIR rithöfundur færði viðburðir. Sannast hefur að nær
bókasafni sjúklinga á Vífils- j ön ránin flesíar 8riPdeildirn
stöðum kr 5000 — fimm þús-1 ar eru framdar * olæði> eða
und krónur — að gjöf daginn tíl að **** sér Oármuna til þess ________ _______ ______
fyrir sextugsafmæli sitt. Frú ’ að ná í áfengi. til viðbótar koma Eftir þ4 sýningu held ég því
Elinboi'g hefur sjálf verjg ; svo sxdk og prettir — og féff, sem fram; ag leikagnrýndendur
sjúklingur á Vífilsstöðum, og ■ aflað er að ekki , blaðanna hafi brugðist þeim
^ hér í^veri^ hók^ lét svo ummælt, er hún af- J nema meðalgreindir, að draga trúðnaði sem lesendur bera til
að her er venð að þokn- . , . . ,*• 1 réttar álvktanir af bessu. ---_____u,......
skemmtanir og meiri útiveru,
þá kostar það grát, erfiðleika og
óánægju á heimilunum.
ÉG FÓR fyrir nokkrum kvöld
um í þjóðleikhúsið til að sjá þar
hið marglofaða leikrit ,,Dóra“.
ast einni atvinnustétt með því henti f þá hef®.sér
; að rétta henni milljónatugi af Þ°U ^kaskorturinn txifxnn-
i sömu aðilum og horfa upp á e®as ur'
það aðgerða- og áhugalausir, að j Þó að nú sé öðruvísi ástatt
vofa atvinnuleysisins gar.gi en þá, kemur þejsi höfðing-
Ijósum logum um bæi og kaup- ieSa gjöf sannarlega í góðar
rétíar ályktanir af þessu.
ENN GANGAST skólarnir
fyrir því að æsa upp skemmt-
anafýkn meðal nemenda sinna,
þeir virðast ekki hafa farið eft-
þeirra. Þetta er bláður, fyndn
in gróf og óskemmtíleg, að vísu
hraði í leik fyrst framan af og
afbragðsframmistaða aðalleik-
ands, og hefði hún sannarl-ega
haeft betra og fullkomnara efni,
tún landsins? Alþýðuflokkurinn þarfir, með því að aukntng ■ ir því heilræði, sem þeim var . en á ,,senunni“ var viðstöðu
er ekki á móti því, að bændur safnsins og viðhald kostar orð-
fái sanngjarnan skerf úr mót- ið stórfé.
virðissjóðnum. En hann vill j Jafnframt því að vér, fyrir (
ieggja megináherzlu á það, að hönd sjúklinga á Vífilsstöðum, (skemmtanir þeirra. Nemendurn: Svör dóna. ,,Sá
skipting þess fjár milli atvinnu þökkum frú Elinborgu fyrir ir koma heim áhugasamir með fyrst finnur“.
veganna verði réttlát og hagur gjöfina og þann hlýhug, er að j þær fréttir, að nú hafi skólinn
gefið hér í pistlunum, að sjá.laus drykkjuskapur, brútalitet
aðeins um nám nemenda sinna, j °8 dónaskapur. Lokasetninging
en leyfa heimilunum að sjá um , leiksins er táknræn fvrir hann.
’ á lykt, sem
heildarinnar hafður í huga.
*
Fleipur Tímans um að Al-
þýðuflokkxirinn sé að ráðast á
bændur til að þóknast Oialdinu
er ekki til annars en hlæja að
baki felst, óskum vér henni i útvegað aðgöngumiða með af-
hjartanlega til hamingju vegna
afmælisins og biðjum henni
allra heilla í lífi og starfi.
Vífilstöðum, 15. nóv. 1951.
Stjórn Bókasafns sjúklinga.
slætti í þetta eða hitt leikhús-
Á ÞESSARI SÝNÍNGU voru
skólanemendur fjölmennir, aðal
A íbrotaaldan í Reykjavík
EKKI GETUR HJÁ ÞVÍ FAR-
IÐ, að menn veiti því athygli,
hve mikið hefur borðið á alls
konar afbrotum undan farið
hér í hdfuðstaðnum, — þjófn
aði, gripdeildur, ránum og of
beldisverkum. Fréttir af slík-
um atburðum hafa verið tíð-
ari í blöðunum en venjulega,
og segja má, að fátt haíi bor-
ið meira til nýlundu um tíma
en það, að tvívegis hafa menn
verið barðir í öngvit og siðan
rændir á götum Reykjavíkur
með stuttu millibili.
ÞETTA ERU ÓFÖGUR TÍD-
INDI og verð nokkurrar um
hugsunar. Hlýtur sú spurn-
ing að vakna, hvort ekki sé
með nokkrum hætti unnt að
hefta þennan ófögnuð, svo
að siðsamlegar umgengis-
venjur og réttindi manna séu
ékki að vettugi virt á slíkan
hátt. Það er þó auðvitað öll-
um ljóst, að glæpir verða ekki
hindraðír með því einu að
ið. Ef foreldrarar spyrna við, lega á svölum. Stundum heyrð-
annað hvort af því að fjárhags- ist varla í leikurum fyrir há-
ástæðurnar eru erfiðar eða þeir vaða þessara unglinga- og hróp
vilja alls ekki leyfa fleiri in voru sum ekki se'm geðsleg
ust. Eitt sinn var hrópað..
j ..Djöfulsins læti'eru þetta í þér!
Var ég ekki búinn að gefa þér
tvo mola?“ — Það var svo sem
sami tónninn á ,,senunni“ og á
völunum í þetta sinn. En hvor
! ugt var samboðið þjóðleikhúsi
íslendinga.. Þessu mustsri!!.
banna þá og láta þá varða
þungri hegningu, rnsðan glæpa
hneigð er yfirleitt til í fari
manna. Það er að vísu hægt
að taka menn þá, sem sekír
gerast, úr urpferð um lengri
eða skemmri tíma, og er það
lfka gert; en ef reyna á að
skera fyrir rætur meinsins,
ná hegningarnar einar
skammt. Ef til viH er ástæðu
laust að óttast langt framhald
á þeirri afbrotaöldu, sem nú
hefur yfir riðið. Má vera, að
hún sé aðeins tímabundið
fyrirbrigði. Eri sámt sem áð-
ur er fyllilega réttmætt að
hugleiða, hvort ekki vantar
einmitt nú á þessum tímum
það aðhald almenningáiitsins,
sem bezt dugar til þe3S að
koma mönnum til að veigra
sér við að forsmá gersamlega
friðhelgi einstaklingsins.
ÖLL VIÐLEITNI í þessu efni
er vitaskuld seinvirk, og stund
um er næsta torvelt að greina,
hvort fram miðar eða undan
er haldið: Sú staðreýnd má
þó ekki letja menn við það,
að neytd aUra ráða til þess
SKÓLAPILTUR skrifar mér.
,,Nýlega gerðir þú að umtals
efni ummæli, sem skólastúlka
að ná árangri. Fyrr á tímum . hafði í skólaþætti í útvarpinú.
gerðust hlutir hér á landi,
sem nú eru nær óhugsandi
og brjóta mundu algerlega í
bága við siðgæðiskennd þjóð-
Stúlkan sagði á þá leið, að hún
hefði unnið fyrir 30 krónum á
dag, í þrjá mánuði, en það væri
varla fyrir meiru en vasapen
arinnar, ef fyrir kæmu. Vexð j ingum. Þú víttir þessi ummæli.
ur ekkí annað séð en að með jÉg er sammála þér um það, að
sama hætti megi nú nokkru
um þoka. Viðhorf almennings
til þeirra atburða/ sem hér
hafa gei'zt, þarf að verða á-
kveðnara. Almenningsólitið,
eins og það er kallað, mótar
skoðanir og framkomu eiix-
staklínganna . miklum mun
meira en flesta grunar. En
það er þó ekki óidinn viö al-
mennisáHtið eftir á, sem rc.estu
veldur, heldur miklu fremur
hin djúpstæðu áhrif í þá átt,
að menn. geti ekki varið fyrir
sjálfum sér, að vinna verk,
sem þeir ella mundu ekki telja
sér til vanzá.
ef skólastúlkan hafi átt við það.
að þetta hefði ekki verið meiro
en nóg í vasapeninga meðan ver
ið Var að vinna fyrir þvi, þá
vóru viturnar eðlilegar, en hún
átti ekki við það, lieldur meint!
hún, að þossir aurar væru ekki
fyrir meiru en vasapeningum
allan veturinn og sumarið.með1'.
ÞÁ VEIT maðxu* það. En
ekki varð þetta skilið af urrx
mælum telpunnar. — Annars
njóta skólaþættirnir ekki vin
sælda, því miður! Og þarf þar
umbætxxr 6.
Hannes á horxúnu.