Alþýðublaðið - 30.05.1952, Side 6

SKRAFAÐl
og
SKRIFAÐ
25. dagnr
Cornell Woolrich:
YILLTABRUÐURIN

^ leggirnir á mér vita það". Hún
fylgdi reyknum eftir með aug
unum eins og í leiðslu.
„Komdu,“, sagði hann. „Það
er nóg komið af þessu“. Hann
var hranalegur um of. Það
fann hann vel sjálfur. Hann
gekk .að steinahrúgunni og
sparn við henni fæti. Hálf
brunnir lurkar og logandi
greínar dreifðust út. Nú var
súla, sem leið upp í loftið,
heldur margír reykjarstrókar
með óreglulegri lögun og af
mismunandi stærð. Elduxinn
HTLLINC ARSÁLM-UK
UM STALIN
„Church Times'*, aðalblað
örezku biskupakirkjunnar, birt
jr eftirafarandi hyllingarsálm
nm Stalin, og er þess getið að
rúmensk skóiabörn séu skylduð
til að læra bann utaa að.
Sálmurinn hljóðar svo:
„Þú hefur lifað í 70 000 000 000
bioiogisk ér,
öú hrfur lifað í 70 000 000 000
astronomisk ár.
Dauðinn bíður þín altírei,
því þú munt lifa aö eilífu.
Éins og Lenin verður þú
ódauðlegur um. alla tíma.
Orka atómsins er sem leikfang
í samanburði við þrótt þinn.
Kraftur þinn mun breyta heim-
skautaisnum í hlýjar lindir.
Og vísdömur þinn mun
flytja fjöll:
Viðlag;
Þú munt gera jörðína frjósama
um altíir alda,
<og veita. mönnanum
eilífa hamíngju.“
Blaðið bætir við: Aldrei. í
sögunni, ekki einu sinni á dög-
iim rórn.',rersku keisaranna né á
veldisdögum indversku furst-
anna hefur .annarri eins lof-
gerðarþulu verið hrúgað' sam-
an um eixrn manir.
KÖTTCRINN KASTAÐI
STEININUM
Þriggja ár.a. dreng vildi það
óhapp tíl að kasta steinj í kjall-
aragluggann heima hjá sér, og
þaut steinninn gegnum rúðuna Þarna steig reykurinn upp á
og inn á gólf. Um kvöídið þegar ný> þráðbein eins og risa.
pabbí drengsms kom heim,
aftur. ■> Önnur ; reyksúla - steig'*;efnis, greip, hara tækifærið til'
upp.
Svo hvarf hún aftur eins og
áður.
Svo ekki meir.
Hvorugt þeirra bærði á sér.
Þau biðu., og enginn reykur
kom aftur. Það var búið.
Hann hafði ekki. augun. af
staðnum lengi vel. Hann fann
að, gripið var hranalega í
það ekki ein samfelld reykjar- hnakknefið skjálfandi hendi.
En þegar hann leit til, sá hann
að það var hans eigin liönd.
Hann. minntist ekkert á
kulnaði smátt og smátt út og þetta \ið Mallor\r. Hann gerði
það hætti innan skamms að sér ekki grein fyrir hvers
rjúka. I vegna, en hann lét það vera.
Hann fór á bak á ný, en beið Eitthvað aftraði honum frá
svo meðan hún náði í hestinn, því. Hann reyndi að telja sér
ætlaðist til að hún riði á u.ntí- trú um að það hefði verið mis-
an. Hún lagði af stað og hann sýning ein. einhverjar hilling-
á eftír, eins og væri hann að ar í f jallaloftinu. Það myndi | henni. ,,Ég veit,“ sagði hann.
reka hana á. undan sér. j einungis verða hlegið að hon-j „Þér þykir svo gaman að sjá
Þau fóru sömu leið til baka, um, ef hann færi að segja frá mig gefa.“ Þetta hafði hún sagt
í gærkveldi, í fyrrakvöld og
kvöldið þar á undan. Mitty var
farin að hafa orð á þessu, þeg-
ar þau voru komin inn til sín.
Hann var búinn að gefa
þess að fá að brosa við honum.;
Hann hafði orðið þess áskynja, |
að hún brosti við honum nú
orðið í hvert skipti, sem hún
leit á hann. Og ef hún ekki
brosti, var svipurinn eitthvað
angurvær, eins og einhver
tregi hindraði hana frá að
brosa. Hann var giftur og hún
var bara stelpukrakki.
Mitty vann spilið og rúbert-
an var búin. Mallory hallaði
sér aftur á bak í stólinn, strauk
hendínni um ennið. „Ég get
get víst. aldrei lær.t þetta,“
dæsti hann.
Lawrence tók til sín spilin
og fór, að stokka.
Chris bærði varirnar, and-
varpaði og sagði lágt: „Mér
þvkir s\’o gaman að ...“
Lawrrence greip fram í fyrir
missa
eftir gilinu, niður dalkvosina, þessu. Mallory myndi
niður hlíðina, og sögðu; ekki allt álit á honum.
orð af vörum. . Ennþá hafði. En sjálfur var hann sann-
hann ekki með einu orði ásak- færður um að það hefði engin
að hana fyrir að fara út á und- misskynjun verið. Engin í-
an honum og heldur ekki fyrir myndun. Hann hafði séð það hveriu þrjú spil og var kom-inn
að fara lengra en. að lindinni með eigin augum.
eins og venja hennar var, þrátt ■: Og samt sagði hann Mallory
fýrir blátt bann hans þar að .ekki frá. því.
lútandi. Það var ekki þar fyr-
ir. hann hafði hvorugu þessu
gleymt.
Þau voru komin miðja vega
15. kafli.
Það byrjaði eitt kvöldið.
Það hafði upphaf. Síðar meir
spurði hann hver hefði brotið
rúðuna, og varð drengurinn fyr
ir svörum:
„Kötturinn gerði það“, sagði
hann.
„Hv-emig fór kötturinn að
því - að brjóta rúðuna?“ spurði
faðirinn.
„Hann tók stein og kastaði
honum,“ svaraði drengurinn
niðurlútur og stakk upp í sig
einum fingrí.
SVÖR VIÐ SPURNINGUM
í SÍÐASTA BLAÐI
1. Gíslj ólafsson frá Eiríks-
stöðum.
2. Olafnr Pá»
3. ÞaS var Frakki, J. Cugnot
a5 nafni, sem fyrstur ók bif-
reið áxið 1769, en bifreið
þessi var kmiin gufuvél og
var hraðinn 4 ksn. á klukku-
stund!
4. Húnavatnssýsla.
5. Rétt ofan við Sandskeiff.
SPURNINGAR 0AGSINS
1. Eftir hvem er þetta erindi:
„Ekki er hollt að bafa bói
hefðar uppj á jökuitindi
af því þar er ekltert skjói
s úti fj-rir frosti, snjó né
vindi.“
2. HvaS hertir ftæffsiumál.a-
stjórian?
Og hver er íneffslufulltrúi
Reykjavíkur?
4. HvaS heitir fjalivegurinn
milli Þingvailasveitar og
Lundarreykjadals?
til lindarinnar og hann nam' fannst honum skrýtið, að það
skyndilega staðar. Hesturinn' skyidi Kafa upphaf. Skyldi
hennar iiafði nurnið staðar, byrja a ákveðnum stað og á-
hún horfði tilbaka. Hún horfði. kveðinni stUndu og hafa ekki
fram hjá honum, í áttina til verið til fyrr en þá.
fjallanna. Hann sneri sér við í i Það var eftir sólaxlag. Þau
hnakknum og leit í sömu átt.' höfðu lokið viS að borða og
setzt niður að spila bridge.
Hann var á móti Chris og Mal-
lory á móti Mitty. Alveg eins
ög þau höfðu stundum gert áð-
u», síðan þau komu hingað upp
eftir. Ekkert sérstafet, sem
gerðí þetta kvöjd frábmgðið
öðrum..
Mitty hélt á víndling í hend-
vaxinn fingur; sem benti upp.
í loftið.
Ekki reykurinn af hálfúú
kulnaðri glóðinni, sem. þau
höfðu skilið eftir fyrir stundu,
Sá eldur var fyrir löngu dauð-
ur.
Þessi reykur steig upp í loft; inni og var að skoða spilin.
ið bak við hæsta tindinn,
margra mílna fjarlægð.
Hann starði á reykinn. Nú
slitnaði hann allt í einu eins
og yæri hann skorinn sundur
af risavöxnum klippum. Og súl
an leið upp til himins, reykur-
inn rann saman við tært loftið
og varð ósýnilegur með öllu.
Nú bar ekkert lengur við
heiðan himininn.
(Hún var hæversk, hversdags-
leg, alveg eins og hún áiti að
sér.) ,.Þú hefðir átt að taka
undir við mig í spaða, félagi,“
sagði hún.
„Þú máttir nú heyra á sögn-
um mínum að ég var- ekki sterk
ur. þar,“ muldraði Mallory. svo-
lítið hnugginn.
Chris leit á Lawrence og
í brosti út í annað munnvikið.
En þá kom hann skyndilega ! Brosti án nokkurs sérstaks til-
að Mitty í f jórðu umferð, þeg-
ar það byrjaði. Þá byrjaði það.
Hann snarstoppaði, lagðj yið
eyrun.
Þau hlutu að heyra þetta
líka. Enginn hreyfði sig og eng
inn, sagði neitt. Hann hélt.á ó-
gefnu spilunum í hendinni og
bærði ekki á sér.
. Það var langt í burtu, dauft
og dimmt. Hækkaði og lækk-
aði reglulega með áherzlu í öðr
um hyorum takti: Dump —
dump, tlump — dump, dump
— dump.
Hann 'varð fyrstu til þess að
rjúfa þögnina: „Hvað er þetta?
Er að koma stormur?“
En hljóðið var of reglubund-
ið tíl þess að það gæti verið
veðurgnýr. Það gat hann. sagt arinn-
sér sjálfur.
Öll þögðu um stund, Svo
sagði Mallory: „Þetta er ekki
stormur. Það er svo reglulegt."
Og hann bætti við: „Það er
þurrkatíminn núna. Þá koma
aldrei neinir, stormar hé,r.“
Þau héldu niðri í sér andan-
og hlustuðu. Lawrence
Kafaff: eftir koníaki,
Árið 1896 sökk farþegaskipið
Freja við strönd . Svíþjóðar.
Skipið hafði innanborðs all-
marg'ar tunnur af koníaki, sem
nú er orðið meira en hálfrar
aldar gamalt. Koníakið freistar
margra og hefur fyrirtæki nokk
urt í Svíþjóð tekið að sér að ná
koníakinu úr skipinu, sem ligg-
ux'á 40 metra dýpi. Margar til-
raunir hafa v-erið gerðar til
þess að ná skipinu upp, en allár
hafa.mistekizt; koniakið heldur
samt lifandi voninni um björg-
un.
& * <!
Vantar skúffur á Mont Blanc.
'Anctersen forstjóri hugðist
taka sér sumarfrí og fara til
Sviss ög kl.ífa þar á fjöll. Hann
var fyrirhyggjusamur, eins og
forstjórum- ber að, v.era og bjó
sig undir ferðina. Hann skrif-
aði til félags nokkurs, sem hafði
bréfaskóla í f jallgöngu. í, bréfa-
skólamitn vax Andersen ráðlagt
að hafa æfingar heima hjá sér
með þvi til dæmis að draga út
skúffurnar úr kommóðunni og
klÉra upp þær, Andersen gekk
vel i bréfaskólanum og fór
hann til Sviss eins og hann
liafði ráðgert. Nokkru síðar
fékk bréfaskólinn skeyti frá
Andersea; Hef reynt að klífa
Mont Blac. Stop. Hér finnast
engar skúffur. Stóp. Hvað á þá
að gerá?
* *
um
varð litið á hendur sínar og sá
að hann hélt ennþá á meira en
hálfum stokknum í. hendínni.
Hann kipptist við og hélt á-
fram að gefa.
Enginn horfði á hann gefa
Freistingin sigraði.
Það var á útisýningu að stór
og mikill lögregluhundur féð-
ist eftir skipun temjarans á
mannslíkan og héit því milli
tannanna. Þegar hundurinn
hefur einu sinni náð taki á
manni, sleppir hann ekki nema
hann sé drepinn, svo vel er
hann taminn, sagði temj-
Allir áhorfendurnir
dáðust að hundinum og tamn-
ingu hans. Varla haíði temjar-
inn lokið að lofa vitsmuni
hundsins, þegar lítil tík rölti
fram hjá. Lögregluhundurinn
sleppti samstundis taki á manns
likaninu þrátt fyrir endurtekn-
ar skipanir temjarans og hljóp
á eftir tíkinni. Áhorfendur
hlógu dátt; en temjarinn sagði
— ja,. næstum því ekki neitt.
Myndasaga harnanna:
Eangsi og álfarnir.
3.
5.
hólstúninu?
Sjá svör í næsta blaffi.
að amma sín
henni leiddist
gluggablómin
dáið. Hann
síná og fara í boltaleik. Leyfið að fara í búðir fyrir ömmu spurði Bangsa, hvort hann
var auðfengið, og hélt Bangsi sína. Kalli var tregux til að> vildi koma inn og tala við
nú glaður af stað að leita úppi fara að leika sér, sagðist, ekki hana. Bangsi var til í það, ætl
einhvern félaga sinna. mega vera að því. aðí að segja henni söguna um
eplatréð.
Pabbi ætlaði aftur út að Bangsi var búinn að vera Hann sagði,
In "';í a*” n£fe-s a trénu til að reyna ao ráða gát lengi úti, áður en hann sá væri veik, og
8 nax a rnai- una um eplin, en Bangsi bað nokkurn strák. Loks hitti líka ósköp,- að
um leyfi til að finna félaga hánn Kalla kiðling, sem var hennar hefðu
Faðir og sonur.
Stutt.samtal þeirra Bing Cros
bys og Groucho Marx í mynd-
inni ,,Mr. Music“ c.r. góð saga
‘út.af fyrir sig. Bing leikur son-
inn, en Marx föðurinn, sem var
ar soninn við hættulegum kdn-
um, sem.hann kann að hitta á
lífsleíðinni.
Faðiriiin: Settu þig hérná á
hnéð á mér sonur nnnn, ég ætla
að segja Iþér svolítið um lífið.
Sonurinn: Já, pabbi.
Faðirinn; Einn góðan veður-
dag gengur feú kannski framhjá
lyfjabúð þar sem falleg af-
greiðslustúlka. setur á þig
plástur. og kannski býður hún
þér í biltúr og biður þig að
fylgja sér heim og segist ætla
að sýna þér falleg málverk. Svo
býður hún.’pér. glas af víni og'
biður þig að ©etjast við hlið sér
í sófanum. Ef til vill . .. þrýsfir
hún sér að þér og kyssir þig.
Þú verður hræddur, ef til vill
. .. Sonur minn, ef feú kemst í
íæri við; slíka stúlku . . .
Sonurínn: Já, pabbi.
Faðirinn; — þá láttu míg víta
um símanúmer hennar.
AB 6