Alþýðublaðið - 20.09.1952, Blaðsíða 6

%
\
*
$
s
‘h
s
$
s
f
:s
K
13
s
>
S
\
s
S
Smurt brauS«
Snittur®
Til í búSinni *Dan daginn.
KomlS og veljið eða *imið.
Síid & Fiskur.
Cra«viðgerSír.
Fljóí og góS aígreiSri*.
GUÐL. .GlSLASON,
Laugavegi 6S.
•ími 81218;
Frcimhaldssagan 5
Srnurt brauð
og snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast cg bezt. Vin-
samlegast pantið me8 (j
fyrirvara. ^
S
MATBARINN
Lækjargötu f.
Sími 80340.
Köid borð og
heitur veizlu-
matur.
SfKd & Flskur. s
; Minningarspjöfd ^
dvalarheimilis aldraðra ®jó (
manna fást á eftirtöldumv
atöðum í Reykjavík: Skjíf- \
stofu Sjómarmadagsráðs i
Grófin 1 (geigíð inn frá ('
Tryggvagötu) sími 6710, (
gkrifstofu Sjómannafélag* i
Reykjavíkur, Hverfisgötu{
8—10, Veiðafæraverzlunin \
Verðandi, Mjólkurfélagshús ^
inu, Guðmumdur Andrésson í
gullsmiður, Laugavegi 50. ij
Verzluninni Laugateigur, (
Laugateigi 24, Bókaverzl- (
tóbaksverzluninni Boston, ^
Laugaveg 8 og Nesbúðinni, (
Nesveg 39. —í Hainarfirðiv
hjá V. Long. <,
----------------------b
. i í )
Ifl
sendíbílaslöðin h.f, \
hefur afgreíðslu í Bæjar- \
bílastöðinni í Aðalstræti s
16. — Sími 1395. )
~\
)
V
s
*
V
Minningarspjöld \
Barnaspltalasjóð* Hringslns )
eru afgreidd í Hannyrða-^
verzl. Refill, Aðalstræti 12.)
(áður verzl. Aug. Svend^
een). 1 Verzlmmi Victor^
Laugaveg 33, Holts-Apó- {
teki, Langhmtsvegi 84,.
Verzl. Álfabrekku við Suð-S
urlandsbraut og Þorsteina-
búð, Snorrabrau.* 61.
------------------------ ^
Hús og íbúðir \
$
af ýmsum stærðum í s
bænum, úthverfum bæj-S
arins og fyrir utan bæ-S
inn til sölu. — HöfumS
einnig til sölu jarðir, j
vélbáta, bifreiðir og^
verðbréf. ^
S
Nýja fasteignasalan. S
Bankastræti 7. S
Sími 1518 og kl. 7.30—^
8.30 e. h. 81546. J
lega glóandi, brennandi af á-
huga og lífi. Lífsfjör hennar
Var líka vissulega framúrskar-
andi. Hvort svo sem Græningi
var í rauninni faðir hennar eða
ekki, virtist svo sem hún hefði
til að bera þá sömu orku, sem
rekið hafði hann inn á hinn
mjóa veg þrenginga o ghrakn-
inga.
Heimilisfólkið í Millington
Lane gerði sér mjög dælt við
Glory litlu. Stúlkurnar henn-
ar móður Davanney höfðu
gegndarlau,st dálæti á barninu.
Þeim var, starfs þeirra vegna,
lagið að ýkja tilfinningar sín-
ar. Þar hentaði engin hálf-
velgja eða hlédrægni né við-
kvæmni. Þær gripu barnið úr
höndum móður þess, smelltu
með fingrunum fyrir framan
andlit henni til þess að sjá,
hvort hún væri fárin að fylgja
hreyfingum eftir með augun-
um, kjössúðu hana og hjöluðu
við hana, smurðu sætindum á
in að skemmta hinum stúlkun
um með því að kalla móður
sína „Merry“, því að barninu
duldist ekki hvílíka kátínu það
yakti með íbúum húsins um
leið og það staðfesti einmitt
það, sem þeir óskuðu sér, að
enginn þeirra ætti öðrum meira
tilkall til hennar.
Litla stúlkan gerði frá
fyrstu byrjun að hún komst á
legg sitt gagn fyrir móður Dav
anney. Gamla konan veitti því
athygli með mikilli ánægju, að
einn hinna föstu gesta komst
einhverju sinni að orði á þá
leið, að það væri eitthvað svo
örvandi að láta litlui stúlkuna
taka á móti sér í dyrunum og
leiða sig upp í eitthvert litla
herbergið', þangað sem ferð-
inni var jafnan heitið. Það
væri hrein unun að láta þessa
skínandi fallegui og Ijómandi
vel klæddu fimm ára gömlu
stúlku taka í hönd sér og leiða
sig fimum fótum um stiga og
fingurgóm sinn, stungu .hon- j ranghala byggingarinnar. Og
um svo upp í krakkann tiLþag var sjaldgæft, að móð
þess að láta hann sjúga, og að-
gættu, hvort nægilega væri
gengið frá bindinui um litla
naflann. Þær skiptust á um að
rugga henni í svefn, og héldu
um það nákvæma röð, svo-eng-
in. þeirra kæmist upp með að
höndla það hnoss oftar en
hverri þeirra bar. Þulurnar og
vísurnar, sem þær sungu við
vöggui barnsins, vor þess efnis,
að barnunganum kom bezt að
skilja sem minnst í þeim.
„Litla kindin á hundrað
mömmu.r“, sagði ein skjátan
dag nokkurn. „Og hér um bil
jafnmarga feður“, bætti önnur
við, ,,ef ég þekki allt mitt
heimafólk rétt. Það fer kannske
líka bezt á því. Þá ættu líka
hjónaleysin hér á heimilinu
ekki að þurfa að metast um,
hvert þeirra eigi mest tilkall
til hennar“.
Veslings Meredith fékk naum
ast að snerta dóttur sína. Og
þegar Glory litla hafði verið
vanin af brjóstinu, mátti heita
að barnið kæmist að fullu og
öllu úr umsjá móðurinnar.
Veslings litla stúlkan missti
svo sem ekki mikið við það,
því eftir dauða Græningja sótti
mjög í sama horfið um Mere-
d:th, deyfðin, slenið og dru,ng
inn náðí þá þeim sömu tök-
um á henni og fyrst eftir að
hún kom til móðuv Davanney.
Hún yrti nær aldre i á nokkurn
mann. Meredith hrörnaði u.nd-
arlega fljótt, og meðan Glory
enn var á ungum aldri var móð
ir hennar hætt að geta gert
nokkuð að gagni nema helzt að
sauma. Glory hætti meira að
segja að kalla hana móður
sína. í augum barnsins var hún
bara „Merry“, nákvæmlega
eins og hinum í húsinu. Og
Glory var ekki meira en
tveggja ára, þegar hún var far
ur Davanney væri óskað inni-
lega til hamingju með þetta
efnilega barn, og því spáð, að
ekki myndi á löngu líða þar til
litla stúlkan yrði gömlu: kon-
unni verðmætari en flestar
þær aðrar, sem hún hafði yfir
að ráða. Og það þurfti ekki
að segja þeirri gömlu. Hún
hafði fyrir löngu gert sér það
vel ljóst.
Hegðun Glory, limaburður
og framkoma öll var svo eðli-
leg, á hverju sem gekk, að
mjög stakk í stúf við aðra íbúa
hússins. Hún var að vísu óviti
enn, en hafði þó bæði sjón og
heyrn í fullu lagi. Og hún
lærði fljótt að gefa karlmönn-
u.num undir fótinn, það sá hún
líka allar aðrar gera. En hún
gerði það á sinn hátt. Það voru
ekki tillærðir, uppgerðar til-
burðir. Engri þýddi að reyna
áð apa þá eftir henni með
nokkrum teljandi árangri.
Þetta birtist í framkomu, henn
ar á ótal vegu: Örsnögg augna
tillit, ástleitnar hreyfingar höf
uðs og handa, hún vissi ná-
kvæmlega hversu langt hún
mátti ganga, kunni að leiða á
vangann og láta brúnir síga og
líta undan, allt eftir því, sem
við átti í það og það skiptið.
„Hún er guðdómleg“, andvarp
aði Sir Keppel gamli Trevely-
an eitt sinn. „Hún yngir mann
upp bara með því að horfa á
mann! Um mörg, mörg ár. Það
er virði þriggja hressandi bað-
tíma að horfa á hana, þegar
hún hneigir sig fyrir manni í
dyrunum. Ég er sem allur ann-
ar maður, — og ég býst við,
að þér hafið líka tekið eftir
þessu, móðir Davanney?“
Móðir Davanney, sem var
orðin kreppt og stirð af gigt,
kinkaði kolli til samþykkis.
Hún sat lengst af nú orðið í há-
Susan Morle v:
ALLIR
‘sæti sínu, og hver gujlpening'
. urinn á fætur öðrum smaug
;niðu,r um opið við hálsmálið á
jsíða kjólnum hennar. Hún var
|komin á þá skoðun, að ekki
jværí unnt að geyma peningana
isína á öruggari hátt. Hvað síð
■ an varð um peningana hennar,
|það vissi enginn. „Hún hlýtur
!að vera orðin þakin um allan
• skrokkinn af þessum péning-
jum sínum, hreinlega gullsleg-
in frá hvirfli til ilja“, sagði
einhver fastagesturinn eitt sinn
og þóttist vera fyndinn.
Þannig leið hvert árið á fæt
ur öðru. Glory varð æ fegurri
um leið og árin færðust yfir
hana. Jafnframt fór stöðugt
minna og minna fyrir móður
hennar. Það kom sjaldan fyrir
nú orðið, að hún hreyfði sig
niður úr þakherberginu, sat
þar og saumaði alla daga. Stöð
ugt síkkuðu kjálkarnir meira
og meira á móður Davanney
og hún varð ófreskjulegri með
hverju árinu, sem leið. Aðrir
^íbúar hússins voru; aldrei hinir
sömu lengi í senn. Stúlkurnar
komu og fóru, því vitanlega
varð móðir Davanney að sjá til
þess að endurnýja stofninn og
, hafa aldrei nema nýtt og ferskt
á boðstólum. Þess var aldrei
, spurt, hvaðan þær komu né
heldur hvert þær fóru, og um
hvorugt vissi nokkur maður.
Sumár stúlkurnar voru utan
af landi, feimnar og álappaleg-
ar fyrst í stað, og flestar þeirra
'urðu að ganga undir kennslu
og þjálfun sér eldri og reynd-
ari. Aðrar voru að vísu ungar,
en virtuist hafa nóga reynslu
og kunnáttu í listinni. Þær
höfðu auðsjáanlega byrjað sjálf
ar á eigin spýtur, en töldui sér
heppilegra að ráðast til móð-
(ur Davanney og láta hana sjá
sér fyrir viðskiptamönnum.
,Sumar voru svo misheppnaðar
listákonu”, leikarar eða dans-
(meyjar, dætur betri borgara,
'sem orðið höfðu áhorfendur að
lauslæti og svalli á heimilum
sínu.m, ekki fengið að taka þátt
í því og þess vegna tekið til
jsinna áða um að sannprófa á-
gæti slíks lifnaðar. Um þær all
j ar gilti svo það sama: Þær
dugðu engar nema skamma
hríð og síðan hurfu þær eins
skyndilega og þær höfðui kom-
ið:
j Og allan þennan tíma gaf
.móðir Davanney Glory litlu
hinn bezta gaum. Hún sá
stúlkuna þroskast og dafna,
línur líkamans fyllast og gefa
henni útlit hinnar þroskuðui
kónu, sá eðlisbundna daður-
) Húsmœður:
girni hennar ná þeirri leikni
og mýkt, að aldrei hafði gamla
kónan verið áhorfandj að öðru
ei|is. Klóklegar fyrirætlanir
vórui ráðgerðar í hugskoti þess
aiiar lasburða kerlingarnornar,
og hún ákvað að láta senn til
sk@rar skríða, þrátt fyrir gigt-
S
... s
S------------------ ’ s
s s
S Þegar þér kaupið lyftiduft S
S frá oss, þá eruð þér ekkiS
S einungis að efla íslenzkanS
^ iðnað, heldur einnig að)
) tryggja yður öruggan ár-)
• angur af fyrirhöfn yðar. ?
• Notið því ávallt „Chemiu-
^ lyftiduft“, það ódýrasta og^
^ bezta. Fæst í hverri búð. ^
S S
; Chemia h f. ;
s s
Samuðarfcort
Slysavarnafélags íslands
kaupa flestir. Fást hjá
slysavarnadeildum um
land allt. í Rvík í hann-
yrðaverzluninni, Banka-
stræti 6, Verzl. Gunnþór-
unnar Halldórsd. og skrif-
stofu félagsins, Grófin 1.
Afgreidd í síma 4897. —
Heitið á slysavarnafélagið.
Það bregst ekki.
Eiríksgötu. Barónsstíg.:
Vitatorgi við Bjarnaborg.-
Selur alls konar blóm ögj
grænmeti. Tómatar kr. 4,50;
3/2 kg. Gúrkur 2,50—4,50;
stk. Blómkál frá 1—5 kr. Z
stk. Gulrætur góðar 4—6 :
kr. búntið. Toppkál 3—4 ;
kr. hausinn. Hvítkál 6—7-
kr. kg. Gulrófur 4,50—5,00:
kr. búntið. Krækiber 10 kr.:
kg. Alls konar blóm í búnt;
um frá kr. 3,50—5,00 búnt- j
ið. Enn fremur ódýrar nell:
ikkur og brúðarslör í;
stykkjatali. Viðskiptavinir :
eru beðnir að athuga að:
sala fer aðeins fram á;
þriðjudögum, fimmtudög- j
um og laugardögum. :
Kaupið blómkál til niður-;
suðu áður en verð liækkar.:
AB
inn í hvert hús!

Sölubörn
óskast til að selja merki
Heilsuhælissjóðs N.L.F.L.í
dag. Merkin verða afhent
á Mánagötu 13 og Ásvalla-
götu 39. Góð sölulaun.
CfflQli ^
L ŒDfe]
VLTcRlWARli
rz?