Alþýðublaðið - 03.10.1952, Page 4

jSsB —j Alþýðublaðið
3. okt. 1952;
Fyrstu þingmál Álþýðuflokksins
ALÞÝÐUFLOKKURINN
flutti á alþingi í fyrravetur
mörg frumvorp og þingsá-
lyktunartillögur, sem vörðuðu
hin brýnustu vandamál, bæði
alþýðu í landinu og þjóðar-
innar í heild. Má þar til dæm-
is nefna frumvarp flokksins
til laga um nýtt verðlagseít-
irlit og nýtt hámarksverð á
allar vörur og þjónustu; þings-
ályktunartillögu hans um
skipun mill’.binganefndar til
þess að undirbúa iöggjöf um
atvinnuleysistryggingar, og
frumvarp hans um lögfestingu
tólf stunda hvíldar á sólar-
hring á togarafloía landsins.
Ekkert þessara stórmála
fékk afgreiðslu á alþingi í
fvrravetur. Þeim var stöðugt
frestað af þingmeirihluta í-
haldsstjórnarinnar, sem vildi
hliðra sér hjá því, að þurfa
að taka opinberlega afstöðu
til þeirra og greiða atkvæði
tim þau; 6g þinginu lauk í
fyrravor án þess að þau h.efðu
íengizt útrædd.
Þannig tókst íhaldsstjórn-
inni að vísu að fresta þeim
1 úrræðum, sem Alþýðuflokk-
urinn einn benti á til lausnar
mokkrum alvarlegustu vanda-
málum þjóðarinnar; en vanda-
• málunum sjálfum varð ekki
frestað; þau hafa þvert á jnóti
haldið áfram að vaxa það
missiri, sem liðið er síðan
þingi var frestað í vor. Dýr-
tíðin, sehf sleppt var lausri,
þegar verðlagseftirlitið var
afnumið í fyrra, hefur hald-
ið áfram að magnast svo að
segja dag frá degi og kallar
hærra og hærra á nýtt verð-
lagseftirlit og nýtt hámarks-
verð á allar vörur og þjónustu,
ef allt á ekki að keyra um
þverbak og enda í algeru öng-
þveiti fyrr en síðar. Og at-
vinnuleysið, sem ábyrgðar-
laus viðskiptamálastefna í-
haldsstjórnarinnar hefur kall-
að yfir þjóðina og náði áður
óþekktu hámarki á síðast
liðnum vetri, virðist ætla að
verða enn þá alvarlegra böl
á þeim vetri, sem nú er að
byrja. Það má því sannarlega
ekki seinna vera, að hafizt sé
handa um setningu laga um
atvinnuleysistryggmgar; enda
er hin margtuggða mótbára
gegn þeim, að betra sé að sjá
mönnum fyrir atvinnu en að
greiða þeim atvinnuleysis-
styrki, ekkert annað en inn-
antómt slagorð, eins og nú er
komið. Og það stappar nærri
þjóðarskömm, að við skulum
vera eina þjóðin í Norður-
og Vestur-Evrópu, sem engar
tryggingar hefur gegn at-
vinnuleysi, þessu geigvænleg-
asta böli þjóðanna, sem
skammsýn og skeytingarlaus
ríkisstjórn hefur nú enn á ný
kallað yfir okkur.
Þá er þess ekki síður van-
þörf, að vinda bráðan bug að
því að lögfesta það samkomu-
lag, sem tókst í fýrra um tólf
stunda hvíld á t.ogurunum.
Það samkomulag kostaði sem
kunnugt er tvö langvarandi
togaraverkföll á aðeins tveim-
ur árum; og það má alveg eins
við því búast, að hvíldartím-
inn á togurunum verði stór-
kostlegt átakamál enn, við
næstu samningsgerð á þeim,
ef meirihluti alþingis er svo
heillum horfinn, að hann hafi
ekki vit á Því að Ieysa þetta
réttlætismál togarasjómanna
í eitt skipti fyrir öll með því
að lögfesta tólf stunda hvfld-
artímann, eins og Alþýðu-
flokkurinn hefur hvað eftir
annað lagt til.
Alþýðuflokkurinn hefur nú,
í byrjun nýs þings, borið öll
þessi mál, frumvarpið um nýtt
verðlagseftirlit og nýtt há-
marksverð, þingsályktunar-
tillöguna um undirbúning
laga um atvinnuleysistrygg-
ingar og frumvaipið um lög-
festingu tólf stunda hvíldar-
tímans á togurunum, fram á
alþingi á ný; og mun alþýða
manna áreiðanlega fylgjast
vel með því, hverja afgreiðslu
þau fá. Vandamál dýrtíðar-
innar. og atvinnuleysisins
knýja með æ meiri þunga á
dyr þjóðarinnar. Þau verður
að leysa, ef ekki á illa að
fara. Og þau er hægt að leysa,
ef farnar eru þær leiðir, sem
Alþýðuflokkurinn bendir á.
Þekktir fuglar Þessi mynd er úr hinu fræga vax_
® myndasafni, sem kennt er við Madame
Tussaud. Það eru vaxlíkön af þeim Hitler og Mussolini, sem
frémst standa; en á bak við þá sjást nokkrir félagar þessara
fugla, meðan þeir voru og hétu, — á meðal þeirra Lava),
lengst til vinstri.
Píanóleíkur Tatjönu Nikolaévú
-----------------------«---------
TATJANA NIKOLAEVA hélt eftir ofantalda eiginleika henn
píanótónleika í Austurbæjarbíói j ar.
s. 1. laugardagskvöld ó vegumj Því næst lék Tatjana Nikola-
,,MIR‘-. Hin unga, rússneska' éva fjórar prelúdíur og fúgur
listakona skipar háan sess í tón
listarlífi föðurlands síns sem
píanóleikari og tónskáld, auk
þess sem hún hefur getið sér
mikils frama með tónleikum
sínum á meginlandi Evrópu og
Norðurlöndum, og lilotið verð-
laun fyrir báðar fyrrnefndar list
greinar sínar.
:
ÞAKJARN
Við eigum von á takmörkuðu magni
aí þakjámi í Iok næsta mánaðar.
Heigi Magnússon & (0.
Hafnarstræti 19
Sími 3184.
ð-U — Alþýðubla'öið. Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjátoarsson. Auglýsingastjóri: Emma Möller. — Ritstjóm-
nrstoar: 4901 og 4902. — Auglýsingasími: 4906. — Afgreiðslusími: 4900. — Alþýðu-
prentsmiðjan, Hverfisgötu 8—10. Áskriftarverð 15 kr. á mánuði; 1 kr. í lausasöiu.
Viðfangsefni hennar voru áð
þessu sinni; Joh. Seb. Bach:
Italienisches Konzert, L. v. Beet
hoven: Sonata appassionata og
Fr. Chopin: Fantasie im-
promptu og Polonaise (fis-moll),
síðan fjórar prelúdíur og fúgur
op. 87 eftir Dimitri Sjostakovits
og að lokum fjórar konzert
etýður eftir hana sjálfa.
Fyrsta hljómgrip Ijstakonunn
ar í konzert Bachs var auðkenn
andi fyrir leikmáta hennar á
tónleikum þessum. Hið dýrð-
lega verk reis rammbyggt og
glæst undir höndum hennar, Já,
sannnorrænt og hrjúft í öllum
sínum fínleika, þrátt fyrir hið
ytra ítalska form, sem höfund-
urinn valdi því og þrátt fyrir
hjn ,slavne_sku ættarmót flytj-
andans. Hljómfyllingin og hinn
þróttmikli blær, sem hvíldi yfir
flutningi verksins, minnti mig
ósjálfrátt á cembalo-tilþrif
Giinthers Ramin’s, hins snjalla
og orkuhlaðna Thomas-kantors
I og organleikara, og í þeim skiln
jingi arfþega meistara meistar-
janna, Joh. Seb. Bachs.
i Flutningur Beethovens-són-
ötunnar mótaðist einnig af hin-
um mikla persónuleik listakon
unnar. Hið ástríðufulla (app-
assionato) lýsti sér fremur í
ofsamætti sónötunnar en í hugð
næmari línum hennar.
Tatjana Nikolaéva lék t. d.
hina hægu kafla fyrrnefndra
tónverka, rétt og slétt, og lét þá
tala sínu eigin ótvíræða máli,
án nokkurrar undirstrikunar.
Heildaráhrifin voru líkust því,
að verkin töluðu til manns frá
frumhandritum hinna þýzku
tónjöfra.
Um Chopin-leik ungfrú Nik-
olaévu er óþarft að fjölyrða
ist", en raun ber vitni um.
Ein þessará fúgusmíða kom
mér næsta kátbroslega ,,fyrir
sjónir“, hvað ’hinn e.far ,.stereo-
typa" og þurra skólastíl snerti
í uppbyggingu hennar. Minnti
það mig einna helzt á. er ég
var að pæla gegnum hina þræl-
ströngu og þurru.' en bó æru-
verðu kontrapunkt-kennslu-
bók Beilermanns, serh ksnnári
minn, próf. Friedr. E. Koch, bar
fram með svo gr'ifalvarlegúm
svip, að mér hraus. alltaf hu^ur
við.
Tatjana Nikolaévn gerði verk
uni þessum hin beztn skilýsem
og hinum fjórum konzert etýð-
um eftir hana sjálfa. sem hún
lék að lokum. og færði þar rpeð
heim sanninn um hina gevsi-
miklu tónsmíðahæfileika sipa.
Píanóverk þessi vor.i í fyllsla
rnáta aðlaðandi og með glæsi-
brag. og gáfu listakonunm bezta
tækifæri til að beifa takmarka-
lausri tækni sinni og. skapbrigð
um.
Austurbæjarbíó var skipað
ffeiri áhorfendum en. sæti
leyfðu. Hrifning fólksins var
mikil.
Réttri viku áður hafði.sænsk
ameríska listakonan Jane Carl-
son ,,stráð rósum“ með unaðs-
legum píanóleik sínum á sama
stað. Enn ómar afburðaleikur
hennar í hjörtum vorum, og
lengi munum vér minnast .list-
túlkunar þessara tveggja systra
í listinni.
Tatjana Nikolaéva og Jane
Carlson geta rétt hvor annárri
hondina, og vér hneigjum _'o,ss
ií auðmýkt og hrifninga fýiir
eftir hinn afkastamikla sam- sameiginlegri rausn og mikíl
landa sinn Sjostakovits- Prelú
díur hans, einkum sú. fyrsta,
virtust mér heizt til blendnar í
hljómsetningu, til þeSs að unnt
væri að dæma um, hvort hann
hallist fremur í þeim að harla
óbrotnu og innihaldssnauðu
samræmi tóna, eða þó stingandi
hjáræmi. Auðsær tvískinhirígur
ríkti i tónsmíðum þessum. —
Fúgur hans voru eftirtektar-
verðari, án þess að geta talizt
hásigldar, enda er það ekkj ætíð
tilgangurinn, þótt haglaga kunni
að vera gerðar. Ea tvifúgu-
tæknin, sem hann grípur þarna
fengleik þessara beggja boðbera
hinnar háu listar, er sót+u oss
heim, önnur á vængjum kvöld-
roðans, hin á vængjum mörg-
unroðans.
Þórarinn Jónssorí.
UM MÁNAÐAMÖTIN, sept-
ember—októbér, breyttist )ok-
unartími sölubúða um helgar.
Er sölubúðum nú lokað klukk-
an sex á föstudögum, en fjögur
á laugardögum, í stað kl. 7 og
12 áður, eða meðan sumartím,-
inn gilti.
I Kommúnisíar ákváðu afurða- j
verðið 40 prósenf of háft
ÞJÓÐVILJINN er mér sárgramur vegna þess að ég og
S félagar mínir, fulltrúar neytenda í verðlagsnefnd land-
búnaðarafurða, höfum „margrift“ sexmannanefndargerð
kommúnista, sem þeir samþykktu með afturhaldinu 1943,
þegar þeir skrúfuðu verðið á landbúnaðarafurðum upp ur
öllum skorðum.
Þjóðviljinn segir grátklökkur í fyrradag, að „unairstað-
an“ undir sexmannanefndarálitinu sé „farin veg allrar
veraldar“ og kennir mér um. Þetta er ofmælt hjá komm-
unistum; þeir ákváðú verðið á landbúnaðarafurðum til
bænda að minnsta kosti 40 prósent of hátt og lögðu grund-
völlinn að hinum óhóflega milliliðakostnaði, sem fellur
á landbúnaðarafurðirnar. Okkur neytendafulltrúunum hef
ur ekki ennþá tekizt að leiðrétta nema að nokkru leyti
,,veitingar“ kommúnista til bænda. En okkur hefur tekizt
að koma á bættu samstarfi og auknum skilningi á milli
verkamanna og bænda, — það er því nokkur von um að á
næstu árum takist verðlagsnefndinni að ákveða rétt af-
urðaverð til hagsbóta fyrir verkamenn og bændur.
Kommúnistar vilja auðvitað koma í veg fyrir það. Þeim
er ófriður og óreiða fyrir öllu. Þess vegna ákváðu þeir
afurðaverðið að minnsta kosti 40 prósent of hátt og lögðu
blessun sína yfir milliliðagróðann. Hagsmuni verkamanna
bera kommúnistar aldrei fyrir brjósti, eins og frammistaða
þeirra í kjaramálunum ber gleggst merki.
Sæmundur Ólafsson.

AB4