Alþýðublaðið - 14.10.1952, Blaðsíða 6

1|S| Framkaldssagan 25
’il
Susan Morlev:
Dr: Álfur
Orðhengils:
ANDDREZKXJE, AROÐUR
Það er leitt, hve mjög oss
hættir til þess, að þyrla upp ó
vingjarnlegum áróðri í garð
annarra þjóða. Það er ekki að-
eins leitt, heldur og hættulegt.
Og það er ekki ósennilogt, að
við fáum einhvern tíma að
■' kenna á því.
Nýjasta dæmið um þetta er
hinn andbrezki áróður, en hans
er talsvert farið aö gæta í ís-
lenzkum blöðum. Nema hvað!
Bretar eru öndvegisþjóð. Menn
ing þeirra stendur á ævafórn-
um grunni, og svo er drengskap
þeirra við brugðið, að hið
brezka orð yfir það fyvirbæri
er orðið alþjóðlegt heiti á því.
Brezkur gentlemaðor er gæcid-
ur öllum þeim kostum, sem
góðan dreng mega prýða.
Ein drengskapareigind Breía
er, — og hefur alltaf verið, —
ómótstæðileg löngun þeirra til
að vera smáþjóðunum o'g smæl
ingjunum stoð og styrkur í hví.
vetna. Svo rík hefur sú góða
hneigð verið með beim, að þeir
hafa bókstaflega leitað uppj lít-
ilsiglda þjóðflokka pg kynþætti
um heim allan, safnað þeim
undir verndarvæng sinn -og
kennt þeim að treysta og trúa
brezkri gentlemennsku. Á
stúndurn hafa-þeir jafnvel orð-
ið' að beita þessa vesalings viliu
ráfandi smælingja þó nokkuð
hörðu til þess að koma þeim í
skilning um ágæti verndarinn-
ar, en aldrei hafa þeir tai'-ð það
eftir sér.
Um langan aldur höí m við
'átt tryggan' og traustan 'rauk-í
ho !i. br • "rrr Bretar voru.
Þrö er því ekkl neuia e. "’cgt.
. að þeir .kunni því betur, oð við
sýnum þeirn verðugt þakkiæti
’og séum ekki með' neinar brode
iíur á þeirra kostnað. Jess sör!
Hvern fjárann viljum við, smæl
ingjarnir, upp á dekk? Hvað
viljum við vera að tala um okk
ar rétt? Hvar er réttur smæl-
ing'jans nema undjr vernclar-
væng þess sterka? Er nokkurt
ólán umkomuléysirigjans örlaga
ríkara en það, að kunna ekki að
meta iorsjá og drengskap hins
volduga! Hvað iiefur gripið
oss, er vér kunnum eicki lengur
að meta og virða jafn auglýsta
að það voru stórar hendur,
sennilega var Iiann mjög sterk
ur.
Kennslan byrjaði. ■— Aldrei
hafði hún vandað sig eins inni
lega við að kvelja hann og pína.
Hún laut fram yfir borðið, leit
svo á hann út undan sér án
þess að hann yrði þess var.
aði dyrnar og þaut fram. Hún
æddi í mesta flýsti niður stig-
ana, gegnum stóra salinn á
neðri hæðinni og yfir í vestur-
álmuna. — Hugo var ekki kom
inn lengra en að dyrunum á í-
búð þeirra, sá til hennar og beið
eftir henni.
Hún fleygði sér um háls hon
Hún sá að augu hans mændu í um, kyssti hann og faðmaði
stofu. Hann fylgdi á eftir, naut
þess hvað henni lá mikið á.
'3.
Þao var vor — og það var
London. Það voru uppi ýmsar
sögusagnir um gang styrjald-
arinnar, svo villandi og marg-
breytilegar, að almenningur
vissi í raun og veru ekki neitt
þögulli örvæntingu
hennar. Hún skríkti. ■
á barmi ■ tryllingslega meðan hann tíndi; um ástandið, eins og það í raun
— Það var út úr sér fréttirnar eftir því i og veru var. Það var sagt að.
lágur, tvíræður hlátur, sem syo sem honum gafst tóm til milli i Napoleon hefði boríð fram til- ^
oft hafði kvalið Hugo, þegar , kossaviðanna. j lögu um að gerðir yrðu friðar-1
hann sat yfir flöskunni og vildi j „Já . . — já. — Við megum ! samningar, en samtímis hafði
Við höfum unnið, j leyniþjónustan komizt á snoð-
ekkert með hana hafa, því þá j fara .
vissi hann að hún vildi fá hann j Gamli maðurinn vill fyrir alla j ir um stórfelidar áætlanir hans
til þess að sýna sér blíðuhót. — \ muni fá að sjá þig, og læknarn | um að koma Englendingum á
Hún stóð upp frá borðinu, gekk . ir hans segja að hann sé of las kné. Stjóntaálaástandið á
rakleitt til dyranna, sneri lykl-, burða til þess að koma sjálfur ; heimavígstöð^unum var engu
mum 1 skránni, tók hann svo
úr og stakk honum inn á sig.
Kennarinn var sem í leiðslu.
— Hann skyldi hvorki upp né
niður, og þó þóttist hann vita,
að hverju stefndi. — Hann depl
aði augunum í sífellu og hend-
ur hans skulfu nú meira en áð j undursamlegur. Og eg
ur. — Hún tók í aðra hönd saknað þín svo mikið.“
hingað, svo honum var nauðug
ur einn kostur að samþykkja
að við kæmum til hans“.
Glory þrýsti sér upp að hon-
um og kjökraði af fögnuði.
„Ó, Hugo. Hvað þú ert dá-
amlegur. Ég meina það. Alveg
hef
betra en .á vígvöllunum sjálf-
um. Þar var allt í óvissu líka,
vantaði alla festu og hikleysi í
framkvæmdir. En hvað gerði
það til? Það var vor — og bað
var London.
Hinn mikli Pitt var dáinn.
Georg konungur þriðji yar vit-
kertur. Það hafði bezt og ótví
hans. — Hann tók á móti,
klunnalegu taki fannst henni.
Hún horfði beint í hálfskeld og
ringluð augu hans og leicldi
hann yfir að hvílubekk undir
glugganum. Hún tók eftir að
regnið lamdi enn utan rúðurn-
ar, um leið og hún teygði sig
upp í gluggatjöldin og dró þau,
fyrir til þess að ekki sæist til
þeirra utan frá.
Hún lagði hönd hans á brjósí
sér og kyssti hann. — Hún fann
að hann nötraði og skalf. Hún
kyssti hann af þeirn mun meiri
ákafa. — Litlar, hvítar tennurn
ar sukku í varir hans. — Hú i
merkti dauft saltbragð af blóði
á tungu sinni. — Iiún hafði
ákafan hjartslátt. Hafði ekki
lengur neina stjórn á sér, enda1
þótt hún hefði viljað láta íiér
staðar unmið. — Stirðum, lura
legum tökum ýtti hann henni
aftur á bak á bekkinn: — Iiann
fálmaði æðislega og óþolinmóð
lega eftir að losa af henni föt-
in, en vissi ekki hvernig það
var gert. — Hún sleppti ekkí
vörum sínum af munni hans
en losaði handtökin af hálsi
honum, þar sem neglur hennar
höfðu gengið á kaf í rautt hör-
undið, og ætlaði að koma hon-
um til hjálpar.
Skyndilega stirðnaði hún
upp. Hún hafði heyrt hófadyn
í garðinum fyrir utan. Það var
þeyst eftir stein'lögðum stígn-
um heim að aðaldyrunum. Hún
íieyrði að dyrnar voru barðar
utan í miklum ákafa. — Hún
stökk á fætur, þaut yfir gólfið,
greip lykilinn innan úr barm-
inum á hlaupunum, stakk hon-
um í flýti í skráargatið, onn-
og viðurkennda heimsmarkaðs-
vöru og brezka „gentle-
mennsku“?
Dr.
i „Ég hef líka þráð þig heitt, væðast komið í liós, þegar hann
og innilega Glory. . ,. En lof-
aou mér nú að segja þér fleiri
fréttir .. . áður en við gerum
meira en að kyssast."
„Meiri fréttir. Fleiri dásam-
legar fréttir!
átti að ávarpa brezka þingið
við setningu þess árið 1804 og
hóf mál sitt á þessa leið: „Lá-
varðar mínir og páfagaukar.“
Síðan hafði hann ekki fengið
að koma opinberlega fram, og
Já, fleiri fréttir. Sá vongóði f heilsu hans, hafði farið hrak-
Álfur Orðhengiis.
ætlar að greiða mér alla upp-
hæðina strax, mikíu meira en
ég gat harkað út úr Tulse, áður
en ég talaði við hann sjálfan,
eins og ég sagði þér í bréfinu.
Við fáum sérstaka íbúð, og
fólk fær ekkert að vita, hver
þú ert. Þú verður bara frú
Glory Faulkland, konan, sem
ég elska og kvæntist af hreinni
ást.“ '
Hún sleppti ekki takinu á
handlegg hans meðan . þau
gengu upp stigana og' upp í í-
búð sína. Hánn var gegndrepa
af væ.tu og hún hafði sárt sam-
vizkubit af að hafa vantreyst
honum. Hann var henni góður
og hún ákvað að reynast þess
verð. Aldrei framar skyldi hún
sleppa sér eins og rétt áðan hjá
Musgrove, heldur ávallt rejrn-
ast honum trú.
Þau gengu fram hjá bóka-
herberginu. Hurðin var opin,
og þau sáu liyar Musgrove stóð
viðutan náfölur á miðju gólf-
inu. - Hann riðaði og studdist
við borðplötuna.
Hugo nam staðar.
„Ilvað er að l\Uisgrove?“
spurði Hugo.
„Hveð segirðu, elskan mín?“
„Að Musgrove. Hann Htur
út fyrir að vera dauðveilcur.“
„Musgrove?“ sagði hún. ,.Ó,
já, — já ... Ilann hefur víst
fengið einhvers konar áfall . . .
Já, rétt áður en þú komst. Ég
var einmitt í tíma hjá honum.
Það ef ekkert alvarlegt. Hon-
um batnar bráðum .. . Flýttu
þér, elskan . . . Flýt.tu þér!“
Og hún togaði í hann inn í
andi síðan. Ef ekki yrði bfeyt-
ing þar á, yrði ekki hjá því
komizt að svipta hann kon-
ungstign og skipa ríkisstiórá.
En var prinsinn af VJales hæf-
ur til þess ao. taka að sér emb-
ætti ríkisstjóra? *) Það var í
almæli að hann vissi ekki sitt
riúkandi ráð fyrir ofdrykkiu
dögunum saman. Hann sóaði
fiármunum, sínum í svalli og
hvers konar óhófi, hataði kon-
una • sína. barði hana á al-
mannafæri fyrir ..aö hún þyrfti
alltaf og ævinlega að láta skríl
inn dást að bvi hvað hún væri
fögur“. Það1 fór heldur ekkert
leynt, að hin tíðu ferðalög hans
til helzf.u baðstaða laridsins
voru ekki farin í hressinsar-
skyni, heldu.r til hess að njóta
sámvista við frillu hans, frú
Éif zherbert.
Við þetta tíða umræðuéíni k
samkvæmislífi borgarbúa' bætt
hugstætt og langtum mirina
ist annað, að vísu ekki eins
virði fyrir slúðurbersna, en þó
*
t
*
l
f
S -
*
S
S
*
l
l
I
P
s
S
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S'
s
*) Georg Augustus Frede-
rick (1762—1830) var sonur
Géorgs þriðja og prins af Wal-
es. Hann var hinn mesti svall-
ari og lauslætismaður, leiðtogi
félagsskapar nokkurs, bar sem
meðlimirnir voru heldur Htt
taldir vandir að virðingu sinni
og uppnefndu hann í háði og
kölluðu ,,Prinny“. Flann varð
ríkisstjóri árið 1811, þegar fað
ir hans gat ekki. lengur gegnt
skyldustörfum sínum vegna
heilsubrests. Árið 1820 varð
hann konungur Englands.
Smurt brauð, .>
Shittur. J
Til í búðinni allan daginn. ^
Komið og veljið eða símið. §
'Slíd .
——————
Úra-viðgerðir.
Fljót og góð afgreiðsla. y
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63,
sími 81218.
Smurt brauð.
og snittur.
Nestispakkpr, ^
Ódj>rast og bezt. Vin- ?
samlegast pantið með
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
Köld borð
heitur vefzSu-
matur.
___Sfid 8t Fgskur.j
Mfnnfogarspföld 5
dvalarheimilis aldraðra sjó S
manna íást á eftirtðldum \
stöðum í Reykjavík: Skrif-S
atofu Sjómannadagsráðs S
Grófin 1 (gergið irin frá S
Tryggvagötu) sími 6710, S
skrifstofu Sjóraannafélags S
Reykjavíkur, Hverfisgötu S
8—10, Veiðafæraverzlunin S
Verðandi, Mjólkurfélagshúa S
ínu, Guðmundur Andrésson S
gullsmiður, Laugavegi 50. \
Verzluninni Lsugateigur, S
Laugateigi 24, Bókaverzl- S
tóbaksverzluninni Boston, S
Laugaveg 8 og Nesbðöinni,^
S
S
s
s
s
s
Nesveg 39.
hjá V. Long.
í Hafnarfirðli
Nýfa seodi-
bflastöðio h.f
hefur afgreiðslu í Bæjar-S
bílastöðinni í Aðalstræti S
16. —Sími 1395. S
------------------------S
s
*
s
S
S
s
s
s
Minnfoiáarsplöld s
Barriaspítalasjóða Hrmgam S
eru afgreidd í Hannyrða-S
verzl. Refill, Aðalstræti 1*2.$
íóður verzl. Aug. Svend^
ien). í Verzlunni Victor^
"" " “ * ' V
i
*
S
s
I
s
af ýmsum stærðum í S
bænum, útverfum bæj - S
arins og fyrir utan bae-S
inn til sölu. — HöfumS
einnig til sölu jarðir, ^
vélbáta, bifreiðir og ^
S
S
s
s
s
s
s
s
Laugaveg 33, Holts-Apó-
'seki, Langhjitsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-
urlandsbraut o.v; Þorsteins-
búð, Snorrab^aiÞ 81.
iHús og íbúðir
í
h
s
s
s
i
í
s
s
s
s
s
s
)Raflaf
verðbréf.
Nýja fasteignasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1513 og lri.
8,30 e. h. 8! V '.
7 30__
'in-i' oo

raftae kla v 2 'ége r u I r s
alls kohar við- S
á heimilistækjum,'í
varahluti í fles:^
heimilistæki.
Önnumst
gerðir á
höfum
Önnumst j
viðgerðir á olíu-y
emmg
fíringum.
Raftækjaverzlunin
Laugavegi 63.
Sími 81392.