Alþýðublaðið - 22.11.1952, Blaðsíða 4

22. nóv. 1952.
ABfAiþýðublaðið
Fyrirheit og efndir iðnaðarráðherra
UM .ÞAÐ BIL, er iðnsýn-
ingunni var að ljúka, hóf
Björn Ólafsson, hinn tvöfaldi
ráðherra iðnaðar og viðskipta
mála, upp raust sína í Morg
unhlaðinu og sagði: „Iðnað-
ur, sem slík afrek getur sýnt,
á kröfu til þess, að hið opin-
bera, ríkisstjórn og alþingi,
geri sér grein fyrir, hvaða ráð
stafanir þurfi að gera til þess
að skapa varanleg skilyrði fyr
ir heilbrigðri þróun innlends
iðnaðar“. Og Morgunblaðið
var svo hrært af þessu fyrir-
heiti ráðherrans, að það bætti
við frá eigin brjósti: „Iðnað-
armenn mega festa sér þessi
orð hans í minni“.
Já, þeir hafa líka áreiðan-
lega gert það. En eftir þær
undirtektir, sem þingsálykt-
unartillaga þeirra Emils Jóns-
sonar og Gylfa Þ. Gíslasonar,
um breytta stefnu gagnvart
iðnaðinum, fékk hjá Bimi Ó1
afssyni á alþingi um miðja
þessa viku, þykir þeim litlar
efndir ætla að verða á hinu
hátíðlega fyrirheiti ráðherr-
ans. »
Þingsályktunartillaga þeirra
Emils og Gylfa er, sem kunn
ugt er, þess efnis, að ríkis-
stjómin geri innflutning hrá-
efna til iðnaðarins frjálsan
og komi því til leiðar við
bankana, að ekki þurfi að
greiða hráefnin fyrr en þau
koma til landsins; ennfremur
að dregið verði úr innflutn-
ingi á öllum þeim iðnaðarvör-
um, sem hægt er að fram-
leiða með góðu móti hér á
landi, eða innflutningur á
þeim jafnvel alveg stöðvaður;
og að endingu, að tollar á inn
fluttum iðnaðarvörum verði
gerðir stighækkandi, þannig,
að þeir séu því hærri, sem var
an er meira unnin.
Það verður vissulega ekki
sagt, að í þessari þingsálykt-
unartillögu sé farið fram á
neitt annað en það, sem allra
nauðsynlegast er að hið opin-
bera geri, ef hér eiga að skap-
ast á ný þau „skilyrði fyrir
heilbrigðri þróun innlends iðn
aðar“, sem Bjöm Ólafsson lof
aði í áður nefndu viðtali sínu
við Morgunblaðið. En sVo imd
arlega brá við, er þingsálykt-
unartillagan kom loksins til
umræðu á alþingi, um miðja
þessa viku, fimm vikum eftir
að hún var lögð fram, að
Björn Ólafsson taldi hana
með öllu óþarfa og fullyrti, að
allt væri í raun og veru í
lagi með iðnaðinn! Innflutn- ,|
ingur hráefna væri „svo að
segja“, „að miklu leyti" eðr
„í flestum tilfellum“ frjál.c
eins og hann orðaði það, svc
að aðrir alþingismenn hlógi
að; og hinn frjálsi innflutn
ingur á iðnaðarvörum heff
ekki valdið íslenzkum- iðnað
neinum búsifjum, né dregið
neitt verulega úr atvinnu í
honum! Varð ráðherrann þó að
viðurkenna, að vinnuvikum í
iðnaðinum hefði á árunum
194S—1951 fækkað úr
115 000 niður í 103 000,
sem þýða myndi, ef
rétt væri með farið, að
minnkun atvinnu x iðnaðin-
um á þessum árum hafi num
ið um 12%; en samkvæmt
öðrum heimildum, sem fyrir
liggja, er lítill efi á, að at-
vinnuleysið, sem sljórnar-
stefnan hefur valdið í iðnað-
iniun, er enn og hefur verið
miklu meira.'
Það fer ekki hjá þvi, að iðn
aðarmönnum þyki slik til-
svör Björns Ólafssonar við
þingsályktunartillögu þeirra
Emils og Gylfa í litlu sam-
ræmi við fyrirheit hans í
Morgunblaðina, þar sem hann
viðurkenndi pó, að opinberra
aðgerða væri þörf til þess að
skapa innlendum iðnaði skil-
yrði til heilbrigðrar þróun-
ar. En sem sagt: Nú ber hann
aftur á móti því, með vísvú-
andi blekkingum bæði um
innflutning hráefna og full-
unninna iðnaðarvara, og neit
ar öllum ráðstöfunum til þess
að rétta iðnaðinn við! Það má
ekki koma við pvngju heild-
salanna með því að takmarka
hinn ábyrgðarlausa ínnflutn-
ing fullunnins iðnaðarvam-
ings, sem vel mætti framleiða
hér! Heldur skal haldið á-
fram að murka niður hinn
innlenda iðnao og fjölga at-
vinnuleysingjunum í laná-
inu!
Þannig eru efndirnar á
h.u.u hátíðlega fyrirheitl
Bjöms Ólafssonar, sem Morg
unblaðið kvað iðnaðarmönn-
um óhætt að treysta og bað
þá að festa sér vel i minni!
Heim frá Ameríku.
Hans Hedtoít, fyrrverandi forsætis-
ráðherra Dana, og kona Hans, Ella, '
dvöldu um tveggja mánaða skeið.
vestan hafs í sumar, í kynnisför um hinar dönsku byggðir þar.'
Þau eru nú löngu koniin að vestan og s-jást hér á myndinni, f
við heimkomuna til Kaupmannahafnar. Það er dóttir þeirra,
Karin, sem er á milli þeirra. Hún tók á móti þeim á járnbraut-
arstöðinni og vildi fá að vera með á myndinni, sem tekin var a£
þeim í glugga járnbrautarvagnsins.
Fjörutíu sfunda vinnuvika
(Frh. af 1. síðu.)
ALLS 20 ÓGILDIR
MEÐMÆLENDUR
Fyrst var lagður fram á
fundinum og athugaður . listi -
trúnaðarmannaráðs félagsinsj
os fannst ekkert athugavert
við hann. Síðan var athugaður
listi kommúnista, sem borinn
er fram af Árna J. Jóhanns-
svni, Þorsteini Þorsteinssý.ni,
Hólmari Magnússyni og fleir-
um. Er meðmælendaskjalið,
sem fylgdi .listanum, var borið
saman við soialdskrá félags-
ins og kiörskrá, kom í ljós,
að 12 meftmælenclur voru
ekki félagsmenn í sjómanna
féláýinu, 4 meðmEelendur
sk><Ida féla*'«*'jölú fyrir árin
1051 og 1952 og njóta því
ekki fé.Iaosréttinda, saxn-
kvremt fóláffdönöti og lög-
um A.þ> ó ðu sa mh ;m d sfn s, oar
em þessir menrt þvx ekki
F'iair meðmoeléndur. Heim-
ii>«fön<r ; fíii^urra meSmæl-
enda vn.rv^aði enn, og vartf
því ekki crengið úr skúgga
um, hvort beír væru félags-
menn og há með fnllum rétt
influm. Voru þessir menrx
því et-Ui taldir gildir með-
mælendur, en gildir með-
mælendur aðeins 95.
í nýútkomxm tötoWaði iegu sjónarmiði er lítið vit í
„Prentarans“ skrifar Guð- því, að annar helmingur starfs
mundur Halldórsson. eftir- færra þegna þjóðféiagsins vinni
farandi gTein um 40 baki brotnu langau vinnudag,
stuixda víimuviku, seœ mi meðan hinn situr auðum hönd.! -þar eg aðeins einn gUdur
oftar og oftar er rætt um, mn og hefur ekki næga vinnu ];ot; kom fram t;1 stjörnar-
og verkalýðsfélögin, vilja sér til lifsframfæris. Það verð- k;íWns ]ist; Wmaðarráðs, var
láta athuga, hvort ekki sé ur að gera þá kröfu til þ.ióð- .WslmrrSaSnr of triKr-
<-*»-« .« félagsins, sérhver star-fsfser
“PP hér- maðar> sem viU vinna’ eigi Þess Kiöratiórn skina Guðbergur
TIL árétt.ingar því sem áður ^ hæfiiegan írma.a hver3nm Guðión-on formaður, Sigur-
xll. arettmgar pvi, sem aour V3rkum degi Auktn verkleg ■. Q.
hefur birzt . . . um nauðsyix tækni samfara styttingu vinnu- Rtorn^n ° S
þess, að íslenzkur verkalýður á að gera þetta kleift> j Biarnason.
takrupp baráttu fyrir fjörutíu ef átVitínumálunum er stjórnað sTJÁrnIN FNDURKJGRIN
stunda vmnuviku, vtldx eg með hag fjöldans fyrir augum.
bæta vlð nokkrum staðreynd
Stióeri S’ómannafélagsins. er
um málinu tU aukins stuðnings Forráðamenn verkalýðsfélag-, bví endtirkiör;n, með því að
og athuga lítið eitt þau and. anna verða að gera sér Ijósa listi trúnaðarráðs var skipaður
mæli, er fram hafa komið gegn Srein fyrír því, að hér er um
þvi aðkallandi þjóðfélagslegt um-
bótamál að ræða, sem vinnu-
Fyrst er að ge.a þess, aó stéttihnar verða að sameinast
mörgum fylgismönnum þessa um> til þess ag koma því í fram
máls þóttu undirtektir verka- kvæmd> sívaxandi fólksfjölg.
lýðsfélaganna síðast liðið vor un samfara margföldum afköst
furðu’ daufar. Það var eins og um hvers starfandi einstaklings
þau hefðu ekki áttað sig á mál. hlftur að leiða af séf styttingu
inu eða gert sér Ijóst, að hór Hún er því eina
væri um athyglisvert hagsmuna ðbrigðula ráðið, sem fram hef-
mál að ræða, sem ýmist er kom ;prll á 7 síðu.)
ið í framkvæmd eða er efst á ________________________ ._________________________.
baugi innan verkalýðshreyfing
arinnar í heiminum Þessh af- SvmfÓníutÓnleÍkUr í AuStUrbœ farMÓl
staða er skiljanleg, ef tekið er •/ J .
tiU'jf' tál vayfserni íslenzks
verkalýðs, þegar um hefur ver
somu monfmm og nú eru i
stiónn. Rt.iófnin vérður þvi
barmto skinúð- Garðar Jónsson
fonmnður. Siefús Bjarnason
varaformaður. Jón Sigurðsson
r-h.ari. Fcrfrert Ólafsson gjald-
keH. Hilmar Jónsson vára-
cxíaldkeri off ÞovítíIs Biarnason
og Sicnjrp-eir Halldórsson með-
=tíórendur. Varamenn eru Ól-
afur S'cntrðsoón, Garðar Jóns-
son ov Jón Ármannsson.
albólstruð, armstólasett með útskornum örmum, svefn-
sófar, eins og tveggja manna, auk þesa ýmsar gerðir af
stökum stólum fyrirliggjandi, eða smíðað eftir pöntun-
um.
HÚSGAGNABÓLSTRUN
SIGURBJÖBNS E. EINARSSONAR
Höfðatún 2 — Sími 7917
Arnesingafélagið í Reykjavík:
Álmennur dansleikur
verður haldinn í Breiðfirðingabúð í kvöld, og hefst kl.
9 síðdegis. -
Aðgöngumiðar seldir eftir kl. 5 í dag.
Skemmtinefnúixx.
SÚ NÝBREYTNI, var á tón-
ið að ræða nýjar stefnur í verka l«ikum symfónáuMíámsveitar-
lýðsmálum. Hairn. hefur.... jafn- þmar s. 1. þriðjudag, að þeir
an þurft nokkurn umhugsunar voru haldnir í Austurbæjarbíói.
frest áður en hann tók íasta S.tjórnandi var Olav Kielland.
ákvörðun.' En það hefði þó 6-. Viðfangsefnin voru: W. A.
neitanlega verið glæsilegt, ef Mózart: Fiðlukonzert í d-dúr,
1 verkalýðurinn héfði1 sigrazt ; á með Ruth Hermanns sem ein-
öllum torfserum í þessu máli í leikara. Richard Wagner: For.
.'! einum áfanga og. siglt því :hei!ú leikur. og dauði Isoldar úr óper
í höfn svona skömmujfyrir sól_' UI1úi „Tristan og ísolde“, og .L.
stöðurnar á sfðast liðnu vorí. v. Beethoven: Symfónía í c-dúr
I Þetta hefði verið hægt, ef vinnu nr. 1. op. 21.
stéttin hefði staðið s'ameiínuð. Efnisvalið var því hið ákjós-
* Þrátt fyrir þetta má segja, að anlegasta með tilliti til tilraunr
’ nokkur skriður sé kominn , á ar þessarar með hinn nýja
I málið; því hefur. verið ýtt úr' hljómleikasal. Leyndi sér ekki,
'vör. þegar í byrjun, að mtm meiri
_________ ljómi og birta var yfir leik
í stuttu xnáli byggist krafan strokhljóðfæranna, en maður
um fjörutíu stunda vinnuviku hefur átt að venjast við leik
fyrst og fremst á því, að tækn- þeirra á sviði þjóðleikhússins,
AB — AlþýðublaSið. Útgefandi: Aiþýðuflokturinn. Ritstjóri: Stefán Pjeturssoá.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. Auglýsingastjóri: Emma Möller. — Ritstjóm-
arsímar: 4901 og 4902. — Auglýsingasími: 4908. — AfgreiSslusimi: 4900. — Alþýðu-
prentsmiðjan. Hverfisgötu 8—10. ÁskriftarverfS 15 kr. á mánuBi: 1 kr. 1 lausasölu.
AB4
in á flestum sviðum atvinnu.
lífsins sé orðin svo mikil, að
atvinnuvegimir þoli nokkra
styttingu vinnutímans, til þess
að fleiri menn gefi komizt að
hverju starfi. Bætt vinnubrögð
og verkleg tækní hafa hingað
til aðallega orðið vat>x á rnylnu
atvinnurekenda; en þegar illa
hefur árað, hefur vinnustéttin
orðið að taka á sínar herðar böl
atvinnuleysisins. Frá þjóöhags-
svo sem við er að biiast, meðan
ekkert er aðhafzt íil að bæta
hljómhrind þess.
Ruth Hermanns lék Mozart-
konzeriinn af undraverðum
myndygle’k, og þeim léttleika
og svífandi innileika sem tón-
smíðar hins vandmsðfarna
meisfara krefjast. Kanfmersveit
symfóníuhljómsveitárinnár skil
aði einnig sínu hlutverki með
yndisþokka og í anda Mozaxts. i
Næst . á efnisskránni var
„'Ejristán og ■ Isoldc-' '-tónverk
W^agners, leikið af symfónín-
sveitinni rammefldri þar yið-
eigandi lúðrasveit.
Má fullvrða. að sjaldan eða
aldrei hafj þér áður. heyrzf
örmur elns tilþrif, eða ejns
æðisgengin og ástríðufull tónr
listartúlkun. og lýsti sér i
flutningi þessa einstæða ástar-
óðs Wagners. Hina sfórbrotni
stjórnandi hljómsveitarinnar,
Glav Kielland, virtist vaxa upp
yfir öll takmörk hugsanlegrar
jónUstartúlkunar og knýja
hana til yfirnáttúrlegra af-
reka. Manni fannst, að hiixjr
frægustu „philharmonikarar1*
fhlytu að vera hér að verki.
Þessum ..sérstæðu hljómleik-
um láuk með fluíningt íyrstu
symfóníu Beethovens. Birta og
innri glóð andans umlukti
þessa djörfu en um leið auð-
sve'pu symfónísku frumsmið
•meistar'ans.
Salurinn hefði vel mátt vera
all't að brisvar sinnu m stærri
án þess að nokkuð hefði dregið
úr hinum stórfenglegu áhrifum
hljómsveitar'nnar. Hriítiing
áheyrendanna var eiristæð.
......Þórarinix Jóxsssop,. •