Alþýðublaðið - 03.12.1952, Blaðsíða 6

Framhaldssagan 68
Susan Morley:
Filipus
Bessason
lireppstjóri:
Ritstjóri sæll!
.* *
fea-ð segir máltækið, að sjald-
an sé ein báran stök. Þykir
mér sem 'það ætli að sannast
áþreifanlega á okkur þessa síð-
ustu mánuði ársins, þegar að
okkur ríður hverf ó’agið öðru
meira og váiegra Er nú svo;
•komið hag okrkar, að jafnveí
fyrirhyggjnsnauðustu angur-
gapar eru farnir að spyrja, hvar
þetta muni eiginlega allt sam.
an lenda, en gætnir menn g-era
• aðeins að hrista höíuðið. En
lakast ér það og hættulegast,
að forráöamenn þjóðarinnar
láta sem þeir hvorki sjái né
he.yri, að nokkur vá sé •fyrir
dyrum. í>eir sitja bara á þjngi,
rífast um fánýta hiuti og ó-
merkileg mál, og semja laga:
frumvörp á lagáfrumvörp of-
an. þrasa um þau og þráfta,
breyta þeim og enclavelta, vísa
þeim til nefnda, þrátta síðan
enn um þau og þrasa, gera á
þeim nýjar breytingar og vísa
síðan enn til nefnda. Fyrir
þetta starf sitt ta.ka þeir kaup,
sem þeim skammta sér sjálfir
en við borgum. Sagt hafa mér
skilgóðir menn, s.ein tahvert
fylgjast m-eð landsmálum; hef
ég og líka. sjálfur þózf mega:
ráða það af þingfréftum, að oil
ur meginntími þingsins farí- í
þras þetta: þegar svo líóur að
þingslifum. hafa öll mái, sem
máli .skipfa, enn enga afgreiðslu
hlotið, og eru þá liespuö aí í
flaustri og iljótfærni síðustu
dagana, og> frágangurinn . þá oi’t
með þeim endemum. að ,aka
vtrður hin sömu mái til með-
ferðar á ný, þs.gar á næsta
þingi. Myndu margir V f r, er
gjalda þíngmönnum Jcaupið,
óska, að :þetta væri orð "-i auk
ið' — <r,-o naun, því rn'ðúr,
ekki vera,
Myp.di sú leið ekki rey-nandi,
að þingstörf væru ólaunuð, að
öðru leyti en því, að þingmenn
fengju greiddan allan kostnað,
svo og kaup þeirra manna, er
þeir yrðu að fá tíl að sinna
störfum fýirir sig beima fyrir.
á meðan þeir sitja á þingi, og
y-rði þannig um hnú+an-a búið,
að aldrei gætu þing-störf eða
nefnda. orðið þeim gróðavegur?
Skyldu þeir þá sækjast eins eft
ir langri þingsetu? Það* má svo
sem vel vera, að þeir fmndu
eitthyert ráð til nð gera þær
úrbætur verri en engar, 7— ég
veit svei mér ekkj hvað á að
gera, þegar öllu er á verri veg
snúið.
Virðingarfyllst.
Filípus Bessason
hreppstjóri.
■■■■■■■■■
■ ■-■■■■■■■■■■■■
: ÁB « inn á \
m K
m *
: hvert heimili! I
® ■
.»*•»» • MLMJlCaMXMUUf ».«.».».* « ».*»» nrMMtl
tilfinningar báru hana ofurliði
og hún grét í hljóði.
Og jafnframt því sem meiri
líkamleg ró og friöur færðist
yfir hana eftir taugaáreynslu
hinna síðustu og verstu at
burða, varð hún þó um leið vör
stöðugt vaxandi ' andlegrar
þreytiu, eins og hlýtur að gera
vart við sig hjá þeim, sem bar-
izt hefur harðri baráttu, en
verður þess allt í einu var, að
hann hefur tapað öllu, er ger-
sigraður. Hann hafði að lokum
borið af henni sigurorð. Héðan
af myndi engrar bvíldar að
vænta úr þeirri átt. Hvar sem
hún yrði, hvað eína, sem. hún
hefðist að, myndi hann leggja
sig fram um að eyðileggja fyr-
ir henni, og á því var enginn
efi, að honum myndi takast
það, honum myndi takast að
eyðileggja hana. Ekki í eigjn-
legri merkingu, ekki líkam-
lega. Hún myridi geta haldið
áfram að leika. TJpphlaupið í
leikhúsinu var að vísu alvar-
legt' fyrir framtíð hennar sem
leikara, en henni myndi þó
geta tekizt að yfirstíga þá erf-
iðleika með rösklegu átaki og
mikilli viljafestu, sem hún vissi
sig ráða yfir. En hún va-r and-
lega sigruð. Þá sífeilt yfirþyrm
andí tiihugsun, áð vita hann
stöðugt nálægan, íjandsamleg-
an iog ógnandi, hana myndi
hún ekki þola til lengdar. Það,
sem í kvöid geröist, var ein-
ungis bending til hennar, tákn,
þess, sem koma skyldi, ef hún
ékki léti að vilja hans og ját-
aði sig sigraða. Þannig hafði
hann lagt dæmið fyrir hana,
og hún vissi, ð honum var ljóst
að hún skildi hann rétt.
Hún hafði ekki kjark í sér
til þess að bjóða hcnum byrg-
in. Vonir hennar og þrár voru
lagðar í rústir. Glory Faulk-
land var ekki lengur til. Það
var ekki.einu sinni nein Glory
lengur. Hún var lítil, einmana
og hjáiparvana. Þá~ var bað
komið fram, sem hún ávallt
hafði óttazt. Hún ha-fði innst
inni alltaf vitað, að hverju
stefndi, og að þannig hlyti
þetta að enda. Allt var auðn
og tóm. ,Hún var. þegar á hólm-
,inn kom, einskis megandi í
samanburði við hann, ' enda
þótt hún hefði verið svo mikið
barn að gera sér vonir um að
standa honura á sporði. Og það
sem verra var: Sjáifur Inno-
cent Paradine hafði orðið til
þess að sannfæra hana u-m það,
þvert gegn vilja hennar. Hann
hafði hitt hana á veikasta blett-
inn, enda hafði það ávallt ver-
ið tílætlun hans, og menn af
hans tagi ráðast ógjarnan á
garðinn þar, sern hann er
hæstur. Allt fórst, sem hún
snerti við eða kom nærri......
Tivendale lávaröur, Hugo
Faulkland, Richard, Job Glais-
her, og nú síðast vésalings
gamli og saklausi Tom Jelly,
sem nú lá undir hvítri ábreiðu
á líkbörunum. Og þannig
myndi vera komið fyrir Lam-
bert Garland, ef Tom hefði
ekki fórnað sér fyrir hann.
Hún leit á Lambert. Þau
horfðust í augu og aðdáunin í
svip hans leyndi sér ekki frem-
ur en vant var. Og veikburða
og andlega sljó, eins og hún nú
var, náði viðkvæmnin alger-
um tökum á henni.
Hún lagði hönd sína á öxl
hans og horfði á hann .tárvot-
um augum.
Lambert, sagði hún: farðu
með mig burt héðan. Ég ætla
■að hætta að leika. Mig langar
ekkert til þess lengur og vænti
mér einskis af því framar. Mig
langar aðeins til þess að fá að
vera hjá þér, alltaf."
Hann gat ekkert sagt. Þetta
kom honum svo á óvart. Hann
þrýsti henni að sér og skalf frá
hve-rfli til ilja.
„Glory! Ó, elsku. hjartans
Glory! Er >þér alvara? Mein-
arðu, að þú viljir giftast mér?“
,.Já, Lambert. Ég þrái ekk-
ert heitara. ....‘ Og lægri
röddu bætti hún við: ..Komdu
til mín í nótt. Ég þarfnast þín
£ nótt......Ég ætla bara að
fara heim með Queenie fyrst
og hvíla mig dálítið betur.
Komdu eftir klulrkutíma ....
ekki meira en klukkutíma.
Lofaðu mér því. Viltu ge-ra
það?“
„í kvöld og að e:Iífu.“ sagði
hann. „Ó, góði guð! Nú bið .ég
eins-kis frekar! Einskis frekar
óska ég mér nú, G'ory, fyrst
ég hef fengið þig! 1
Hún fór burt úr leikhúsinu
og Queenie með henni- Fyrir
utan leikhússdyrnar hafði
mannfjcldi safnazt saman, og
þó ekki ýkja nfíkill. Það fór;
fagnaðarkliður am hópinn,
þegar hún birtist í dyrunum.
..Vertu ekki svona dauf í
dálkinn, elskan!!“ kallaði göm-
ul kona. „Við stöndum með
þér. Komdu bara aftur, og við
vorum bara ekki við neinu bú-
in í þetta skiptið. Þetta skal
ekki koma fyrir aftur; ’við
skulum sjá fyrir því.“
Queenie hafði látið senda
eftir vagni. Hann beið eftir
þeim. Þær lögðu leið sína til
Charing Gross, þar sem þau
Mackgoli hjónin höfðu íbúð á
leigu. Hún hallaði sér aftur á
! bak í sætinu o glét fara svo
Ivél um sig sem unnt var.
Queenie sagði ekki neitt.
Vagninn fór á hægri ferð
eftir fáförnum götymum. Ekill-
inn fór sínar eigin götur og
!gerði ekkert til þess að hasta á
j hestinn. Glory þótti vænt um
jþað. Hún fann hvíld í hátt-
bundnu fótataki hestsins og
i-vonaði með sjálfri sér, að
Queenie færi ekki að hvetja
ekilinn til þess að fara hraðar.
Loksins voru þær komnar
alla leið. íbúð þeirra hjóna var
í háu en mjóu timtíúrhúsi, ekki
langt frá Thamesánni. Hún
'veitti því athygli Tim leið og
hún steig ofan úr vagninum,
að annar vagn4 með tveimur
hestum fyrir stóð íyrir frarnan
húsið. Og það var auðséð. að
SiTiurt brauð.
Snittur.
Til í búðinni allan dagintt’. )
Komið og veljið eða símið. )
Sfld Sk Fiskur«s
þeir höfðu verið knúðir áfram
í miklurn flýti, því þeir voru
móðir, bitu óþolinmóðlega í
mélin og kröfsuðu með fótun-
um.
Hún lét Queenie um að
greiða vagnstjóranum og lagði
af stað upp að húsinu. Þegar
hún kom inn fyrir girðinguna,
gekk maður fram úr skugga og
á móti henni. Hami bar hend-
ina upp að húfuuni.
„Frú Faulkland’’11
,,Já.“
„Skilaboð til yðar, frú. Ég
fór með þau til leikhúsSins, en
rnér var sagt, að þér væruð
farnar þaðan; svo að ég hrað
aði mér hingað.'ý
Hann rétti henni bréf. Hún
leit við honum, um leið_ og hún
tók.á móti því. Hann var eitt-
hvað leyndardómsfullur á
svipinn. f
„Ég.á að bíða eftir.svari, frú,
Vagninn bíður yðar líka, ef
þér óskið.“
Hún vissi ekki, hvaðan á sig
stóð veðrið. Hún ráfaði upp
stigana með -bréfið í hendinni
og Oueenie á eftir lienni. Hún
kveikti í snatri á lampa, reif
bréfið upp og las það í fiýti.
Og um leið og hún las, — og
las það aftur og aftur, greip
hana óstjórnlegur og trylltur
fögnuður. /. Hendnr henn.ar
skulfu, augu hennar urðu stór
og starandi f og sigurbros
breiddist.á ný um varir henn-
ar.
Bréfið -var ekki langt og
hljóðaði svo:
„Frú. Ég var í kvöld vitni
að.þeim ógnum, sein y-fir yður
dundu, og samhry.ggist -yður
inniiega. Það var gerð alveg.ó-
verðskulduð árás á vður. Sendi
boðinn, sem fiytur yður þetta
bréf, hefur fyrirskipanir um
að fyigía yður til .staðar. har
sem ég gst látið í.ljós við yður
einlægari samúð en tj.áð verður
í sendibréfi. Þé-r minnist má-
ske atviks nokkurs í garði
Whiston jarls, og.ioforðs, sem
ég gaf yður við það tækifæri.
í stut.tu ináli, frú, ,ég hef engu
,gleymt“.
Bréfið var óundlrritað og.ó-
dagsett. En bað þurfti heldur
enga undirskrift. enda var það
áprentað roeð „Charleton
House“, og fbréfhausnum vom
þrjár . fjaðrir: E'angamark
urinsins af Wales.
Hún stóð kyrr í sömu spor-
um og hreyfði sig .ekki. Starði
eins o.g í leiðslu fram fyrir sig.
Hún vöðlaði bréfinu .saman. í
hendi sinni og lét það falia á
góifið.
Hún sneri sér eð Queeni:
„Segið sendiboða hans hátign-
Ora'VÍðáerðir.
Fljót og góð afgreiðsla.
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63,
sími 81218.
Smurt brauð
% og snittur. J
i Nestispakkar. )
í Ódýrast og bezt. Vin-^
samlegast pantið með>
fyrirvara. )
i
MATBARINN $
Lækjargötu 6. £
Sími 80340. ♦
\
Köld borð oá
heitur veizlu-
matur.
Sild & Fiskar-y
Minningarsolöid )
Jvalarheimilis aldraðra sjó-)
(manna fást á eftirtöldum)
IJstöðum í Reykjavík: Skrif-/
S stofu sjómannadagsráðs,

l Grófin 1 (gengið inn, . írá i
Tryggvagötu) sími 8ú27f„v
I skrifstofu . Sjómannafólags |
! Reykjavíkur, Hverfisgötul
8—:10, Veiðarfæraverzlunin j
1 Verðandi, MjólkurtéJags’nús-
;inu, Guðmundu.r Andrésson J
gullsmið.ur, Laugavegi 50, ‘
J Verzlpninni .Laugaieigitr, f
. Laugateigi 24, tðbakaverglua I
>inni Boston, Laugaveg- 8,?
I Nesbúðinni, Nesvegi. 89. ?
|í Hafnarfirði lijá V. Lpng.jj
Nýlasendi- \
bfla&töðin h.f. )
V hefur afgreiðslu í Bæjar- ,
bílastöoinni í Aðalstræt.i ]
16. — Sími 1395.
MinníngársÐÍöíd V
Barnáspítalasjóðs H-ringsins 1
eru afgreidd í Hannyrða-)
verzl. Refill, Aðalstræti: 12 •
(áður verzl. Aug. Svend- (
sen), í Verzluninni Vietor, v
Laugavegi 33, Hoits-A.pó- (
tekiij Lang-hoitsvegi 84, j
! Verzl. Aiíabrekku við Snð-)
! urland’sbraut, og :Þorsteins->
- búð, Snórrabraut 61. ■ )
\Hús og íbúöir \
i v
j af ýmsum stærðum f f
ý bænum, útverfum bæj- (
s arins og fyrir utan bæ- ^
\ inn til sölu. — Höfum ^
) einnig til sölu jarðir, ^
! vélbáta, bifreiðir og ‘j
! verðbréf.
) Nýja fasteignasalan. S
♦ Bankastræti 7. r sl
Sími 1513 -og -ki' 7 30— (
; 8.30 e. h. 81546. I
vRafíajínir ofi . . . i
) raftæk.iaviðgefðfr)
) Önnumst alls konar ,við- j
( gerðir á heimilistækjum, )
) höfum varahluti í flest )
) heimilistæki. Önnumst f
) eínnig viðgerðir á oliii- +
( fíringum. f
Raftækjaverzhmim ^
( Laugavegi 6-3. ^
i Sími 81392. %