Alþýðublaðið - 06.02.1953, Page 6

b
ALÞÝÐUBLABIÐ
Föstudagur G. febrúar 1953
FRANK YERBY
MilljónahöHin

Vöðvan
Ó. Sigura
ÍÞRÓTTAFÁTTUR
i AHt fór þetta eins o.g ég
spáði með snjóinn; það hefur
ekkert orðið úr honum, og nú
er alþingi að Ijúka, án þess það
hafi veift nokkurt fé til skíða-
hallarinnar. f>að er ailt á sömu
bókina lært hjá okkur, þegar
mesta naeimingarmál þjóðarinn
ar — íþróttahreyfingin — er
annars vegar. 5'orráðamenn
þjóðarinhar eiga það alls ekki
skilið, að hér á lancii séu satt
met. Við viljum fá handritin
heim, af því að bau segja frá
því að forfeður vorir voru
mestu íþróttagarpar í heimi á
, sinni tíð. Ef þeir hefðu ekki
verið það,. væru ekki til neinar
fslendingasögur í handriti.
Samt sem áður viljum við sama
og lekkert gera til þess að af-
komendumir reynist slaga hátt
upp í forfeðurna. Þetta er rök-
vilila; við verðum að byggja
kröfur okkar til handritanna á
því að sýna hversu þýðingar-
mikil úrslitaáhrif fslendinga-
sögurnar hafi alltaf haff á þjóð-
aruppeldið, o.g því til sönnunar
verðum við að geta benf á hin
glæsilegusíu íþrótlamet. um
leið og við f.ullyrðum. að þau
hefðu aldrei verið setf, ef við-
komandi fþróttagarpur hefði
: ekki þaullesiS íslendingasög-
urnar! Þetta verðí þingmenn-
irnir að skilja, og veita meira
fé til íþróttanna en nokkurs
annars. Við fáum engar lands-
. liðskeppnir í knattspyrnu hérna
heirna í sumar, — og hvers
vegna ekki? Það er hrein og
bein afleiðing þeirrar óheilla-
sfefnu, sem alþingi hefur tekið
í íþróttamálunum. Ef knaft-
spyrnuhrieyfingin hefði nógu
mikið fé handa á milli, þá
myndu knattspyrnumenn vorir
æfa isig undir drep og ná svo
miklum ánangri, að erlendir
knattspyrnugarpar ipyndu ríf-
ast um að heimsækja okkur.
Svona er þetta allt saman.
Hærri fjárstyrki, — þá koma
metin! Enn hærri fjárstyrki, og
þá koma enn glæsilegri mef!
Og hvað mýndí slíka metþjóð,
sem við gætum orðið, varða um
töndunarbann í Bretiandi? Ef
við hefðum efni á því að segja
við þá: „Þið kunnið ekki knatt
spyrnu!“ þá yrðu bsir fljótir að
segja jessolræt. Og svona er
það á öllum svið,um!
En þetta skilja bingmennirn-
ir ekki. Þess vegna fer allt í
handaskoium hjá þeim og okk-
ur. Upp með skíðahöliina, — þá
munu bæfast harmasár hins
horfna, hugsjónir rætast, þá
mun aftur morgna!
Vöðvan Ó. Sigurs.
(íþróttaþátur þessi er kafli
úr ræðu, sem VÓS mun halda í
útvarpið innan skamms.)
Auglýsið
£ Alþýðublaðinn
fc* M .«*■..» M M ■ ■■«*»*■■»■*■ * » ■«■■■■»*■»»1
sem hann mætti, bar höndina)
upp að húfunni.
— Kvöldið, herra Dawson,
sagði hann.
— Kvöldið, sagði Pride.
Hvernig líður frúnni og strák-
unum?
— O, sú gamla er ekki vel
hress. Börnin full mörg, held
ég sé. En hvað skal svo sem
giera? jElr 'imaður ekki svona,
meðan maður er þó ekki eldri
en þetta?
— Komdu þér bara vel við
einhverja yngri og gefðu þeirri
gömlu hvíld, sagði Pride glott-
andi.
Lögregluþjóninn rak upp
skellihlátur. Og Pride vissi ó-
sköp vel, að lögregluþjónninn
mundi segja frá þessu í mörg-
um útgáfum vi-ð möguleg og ó-
möguleg tækifæri í hópi kunn-
ingjanna og aldrei gleyma að
láta það fylgja með, að „hann
Pride sagði það við mig“ til
þess að ítreka sem bezt að hann
væri vel málkunnugur sjálfum
herra Pride Dawson. Sjálfum
feiinum mikla Prídfe Dawson!
Hann lét ekkert tækifæri sér
úr greipum ganga að stju’kj a
menn í þeirri trú, að hann væri
þegar orðinn milljónamæring-
ur. Gaf þeim sögusögnum
meira að segja byr undir væng
jna, þegar hann kom því við,
að hann væri félagi hins auð-
uga og volduga Thomas Still-
worths. Hann var líka þegar
orðinn vel málkunnugur stór-
löxum eins og Commodore
'Vanderbilt. KHng$u|leitíi :stóc-
bokkinn hann Jim Fisk og hinn
litli og grannvaxni Jay Gould,
sem báðir voru duglegir gestir
í kauphöllinni, létu meira að
segja svo lítið að tala við hann
eins og jafningja sinn í verð-
bréfabraskinu. Það myndu
þeir ekki gera, ef þeir í raun
og veru vissu, hversu iitíurn
fjármunum hann enn réð yíir.
Fimmtíu Jþúsund dollarar,
hvað var það í augum slíkra
auðkýfinga? Ekki einu s'mni
fci’I þess að beygja sig eftir því
þó að þeir lægju fyrir fótum
þeirra á götunni. Þeir byrjuðu
2kki að bjóða í fyrr en komið
var í fimm milljónir, og svo
gátu þeir haldið áfram enda-
laust löngu efir að jafnvel
ínapgfa?dtr jmjlljónamæringar
höfðu lagt árar í bát. Það bar
allt að sama brunni: Ef hann
ætti ,að geta haft nokkra von
hxm ‘að þ^á með tærnair, þar
sem þeæir miklu rnenn höfðu
hælana, þá þyrfti hann að
segja Við Esther .einn góðan
veðurdag: Jæja, Esther, nú
komum við til fógetans. Og ekki
var það nú erfiðara en það.
O, ég gef fjandann í það allt
saman, sagði hann við sjálfan
sig, veifaði skrautlegum vagni
og settist upp í hann.
Hann hafði ekki séð Sharon
í tvo mánuði. Hann hafði
fengið mörg bréf frá henni og
það mátti hann eiga, að hann
íhafða svarað þeibi ireglulega,
útskýrt fyrir henni, að hann
væri stöðugt svo tímabundinn,
viðskiptin yrðu að ganga fyrir
öllu. Og komið hafði það fyrir,
að hann hafði haft á takteinum
allt aðrar afsakanir, sem hann
jvissi að mundu hafa grætt
26. DAGUR
vesalings litlu Sharon hans, i
þar sem hún hlaut að eygja
andlit Esther milli orðanna og
línanna. Nú ætlaði hann, Pride
Dawson að taka af skarið og
láta allri þessari óvissu lokið.
Nú ætlaði hann að fara að hitta
Sharon sína. Þetta hlaut að
taka einhvern enda fyrr eða
síðar, og því fyrr, því betra.
Samt vissi hann ekki á þessari
stundu, íhvernig endirinn
myndi verða. Hann elskaði
Sharon og gat ekki hugsað sér
að hætta að sjá hana, því síður
að missa hana fyrir fullt og
allt. Hann þráði heldur ekki
Esther. í mesta lagi líkamlega.
En því varð ekki neitað, að
Esther var fimmtíu milljón
dollara virði.
Vagninn nam staðar fyrir
framan þar sem verið hafði
saumastofan hennar Sharon
O’Neil. Húsnæðið var tómt og
á spjaldi yfir dyrunum stóð
með stórum söfum: Flutt —
yfir götuna. Hann svipaðist um,
Hinum megin \ við götuna sá
hann kvenfólk að saumum
innan við stóran glugga. Shár
on gekk á milli þeirra og sagði
fyrir verkum. Hann gekk yfir
götuna.
Hann hafði ekki fyrir því að
drepa á dyr, heldur gekk rak-
leitt í inn. Sæl vejrtu Sharon,
sagði hann. Þú hefur ekki sagt
mér neitt um að fyrirtækið
gengi svona vel.
Það gengur svo vel, Pride.
Alveg prýðilega vel. Eg hef
þurft að ráða fleiri stúlkur.
Það rekur óðar að því, að ég
þurfi að ráða fleiri.
■ Svo að Esther kom hingað?
Skrítið að hún skuli aldrei
hafa sagt mér neitt um það.
En ég tala nú heldur ekki svo
mikið við hana að öllum jafn-
aði.
Ó, gerir þú það ekki, Pride?
Það leyndist ekki Pride, að
fagnaðarundrun var í rödd
ungu stúlkunnar, ekki þó alveg
laus við orryggni.
Nei, sagði Pride. Það geri ég
ekki.
Sharon snéri sér að stúlk-
unum. >«!
Þið megið fara, allar saman.
Eg skal ekki draga neitt kaup
af ykkur. Þið megið eiga frí
það sem eftir er dagsins.
Stúlkurnar urðu himinlif-
andi. Það veru þegar tvær
stundir eftir af hinum venju-
lega tólf stunda vinnudegi. Þær
tóku pjönkur sínar og þustu á
dyr hver á fætur annarri.
Pride tók Sharon við arm sér
og leiddi hana út að vagninum,
sem enn beði úti fyrir.
í Boothleikhúsið, sagði harm.
Sjötta gata, tuttugasta og þriðja
stræti.
Ó, það er alveg nýtt leikhús,
sagði S„aron fagnandi, Það
var opnað í vor sem leið. Hvað
er þar í kvöld?
Pride dró tvo aðgöngumiða
upp úr vasa sínum og lét liana
sjálfa lesa:
Rómeó og Júlía, las hún.
Hverjir leika?
Booth leikur Rómeó og ung-
frú McVicker leikur Júlíu.
Hvernig lízt þér á?
Alveg prýðilega. Eg ætla að
skemmta mér svo vel. sagði hún
og þrýsti handlegg hans fastar
Pride leið illa í stúkunni.
Hann heyrði Sharon kjökra
við |hlið sér. [Á svicf.niu va;r
Júlaí að reyna að ná í dropa
af eitri með því að kyssa varir
hins látna elskhuga síns. Svo
hóf hún rýtinginn á loít. Þá
stóðst Sharon ekki lengur má-t
ið, gróf andlitið í höndum sér
og þrýsti sér upp að Pride.
Svona, svona, Sharon mín.
Þetta er bara leikur.
Þau sátu að snæðingi í Def-
minoco á eftir. Á borðum voru
ostrur og aðrar Ijúffengar kræs
ingar. Pride sagði:
Þetta er allt svo kjánalegt.
Enginn sviptir sig lífinu vegna
ástarrauna.
Sharon lagði frá sér gaffal-
inn. Það.var djúp sorg í brún-
um. rökum augunum.
Er það, Pride. Heldurðu að
enginn geri það?
Pride var á leið heim til sín.
Hann var í slæmu skapi. Enn
þá hafði hann ekki beðið Shar-
on að giftast sér. Þess í. stað
’hafði hann k^sst hana tvisvar
eða þrisvar og boðið henni hálf
önuglega góða nótt. Þarna hafði
Sharon staðið og horít á hann,
og beðið eftir þessu sama, sem
hann ætlað-i að segja, en aldrei
varð neitt af. Hann hafði hald-
ið, að hún færi þá og þegar að
gráta. Það varð þó ekki. Þess i
stað hafði hún bara sagt:
Vertu sæll, Pride. Svo var það
ekki meir.
Pride rétti úr sér í vagn-
sætinu. Já, einmitt þetta hafði
hún sagt: Vertu sjtell, Pride,
en ekki: Góða nótt, Pride, eins
og þó lá beinast við. Og hafði'
hún ekki sjálf sagt það með
raddblænum svo ekki varð
um villzt að nú væri öllu lok-
ið? Hví í ósköpunum var hann
að gera sér rellu út af því, að
skilnaður þeirra hefði ekki
verið eins og hann átti að
vera? Þarna hafði hann það:
Tvö orð: Vertu sæll, Ekki:
Góoa nótt, vinur min. ITvenær
fæ ég að sjá þig aftur?
Gott og vel. Hann reyndi að
Knattspyrnuíélagið Frarn
45 ára.
Afmælisfagnaður félagsins
verður í Sjálfstæðishúsinu laugardaginn
14. febrúar.
Áskriftarlisti liggur frammi í Lúllabúð, Hverfisgötu 61
og í Verzl. Sigurðar Halldórssonar, Öldugötu 29.
Stjórn Fram,
IIIIIIRRflllCMVIIBIiaiRIIIIKIIlM
B
Smurt brauð.
Snittur.
Til í búðinni allan daginn. ;
Komið og veljið eða símið. |
Sfld & Fiskur.l
tJra-viðtíerðlr. • l
Fljót og góð afgreiðsla.:
GUÐL. GÍSLASON, j
Laugavegi 83, *
EÍmi 81218.
Smurt brauð ■
oá snittur. j
.Nestispakkar. \
Ódýrast og bezt. Vin-j
samlegast pantið með:
fyrirvara. ■
MATBARINN
Lækjargötn 6. ■
Sími 80340. 1
Köld borð oá
heitur veiziu-
matur.
Sffd St Flskur*
Samúðarkort |
■
B
Slysavarnafélags fslandi*
kaupa flestir. Fást hjá *
slysavarnadeildum nm:
Iand allt. í Rvík í hann-I
»
yrðaverziuniimi, Banka- *
ctræti 6, Verzl. Gunnþór- ■
unnair Halldórsd. og skrif-;
stofu félagsins, Grófin 1.:
Afgreidd í síma 4897. —í
Heitið á slysavarnafélagið. 3
Það bregst ekki. *
Ný.ia sendl- 1
bílastöðin h.f. :
hefur afgreiðslu í Bæjar-»
bílastöðinni í Aðalstrætlj:
1S. — Sími 1395. ;
ÉinUsrsDÍðíd |
Barnaspítalasjóðs Hringsinjsj!
eru afgreidd í Hannyrða-;
verzl. Refill, ASalstræti 12 ■
(áður verzl. Aug. Svenö-:
sen), f Verzluninni Victor,;
Laugavegi 33, Holts-Apó-;
teld, Langhöltsvegi 84, j
Verzl. Álfabrekku við Suð-i
urlandsbraut, og Þorstein.*-;
búð, Snorrabraut 61.
Hús og íbúðir
K
af ýmsum stærðum $ ■
bænum, útverfum bæj-j
arins og fyrir utan bæ-:
inn til sölu. — Höfum*
einnig til sölu jarðir, j
vélbáta, bifréiðir og:
verðbréf. ■
Nýja fasteígnasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518 og M. 7,30—j
8,30 e. h. 81546.

iibv
f pmttim ■■■• ■■■ ■■■■■■Yiiiitfii »>lf