Alþýðublaðið - 09.07.1953, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIB
Fimmtudaginn 9. júlí 1953
:.
• $ * i
F8SANK YERBY
134. DAGUR:
skipti, Caprice og Lilith, báð-
um sama kvöldið þótt sitt í
hvoru lagi væri. Hann hafði
gannarlega reynt að gera þeim
báðum jafn hátt undir höfði.
Reynt að skipta tímanum sem' en fara til hans og segja hon
Hvernig? Mér virðist ekki ’•
augljóst. hevrnig þú ættir að
láta slíkt til þín taka. I
Við eigum eftir að sjá það. j
Ég þyrfti til dæmis ekki ann-að j
rkHIIKÍ
jaínast á milli þeirra. Og þótt
svo væri þegar komið fyrír all-
iöngu, síðan, að hann væri ekki
í neinum vafa hver endirinn
um, að ég ætlaðist til þess að
hann skipti sér ekkert af þér,
og þá myndi hann á stundinni
þætta að vera með þér.
Lilith geispaði.
Ertu nú alveg viss
:m það,
mamma mín? drafaði í henni.
Hvað segirðu, stelpu . ..
Farðu nú ekkiaö skammast
yrði, hverja þeirra hann end-
anlega veldi_ þá .var honium
ógerlegt að hrista af sér töfr-
andi "áhrifin af yndisþokka
Lilith. Kossar hennar lofuðu
öllu, gáfu bendingu um óvið- ■ mamma. Það fer þér svo iUa.
jafnanlega sælu, en efndirnai ^ yar ekki annars ' verið að
urðu engar, alls engar. Hann hringja? Svona> vertu kyrr Ég
þráði hana. Guð einn vissi skal fara til dyra.
kvæmdamaður, Jón J. Gangan; hvað hann þraoi hana. En j minn- bað Sharon í
er nýkominn heim úr langdvöl, hann var þó ekki svo viti sínu ' yjýgj ggf ég nh ekki þjáðst
erlendis, einkum í Miðjarðar- x' 1 ‘,'1“ ‘ '
Jón J. Gangan,
KOMÍNN HEIM.
Hinn kunni fésýslu- og fram
hafslöndum, þar söm hann hef,
ixr starfað að öflun verzlunar-
sambanda og markaúa fvrir ís-
ienzkar afurðir að undanförnu.
Einnig hefur hann setið fundi
og ráðstefnur um þessi mál og
kann því frá mörgu að segja.
Vér hittum hr. Jón J. Gangan
að máli nýlega og spurðum
hann frétta úr förinni, og urn
útlitið í verzlunar- og viðskipta
málum almennt.
— Um það vil ég láta sem
minnst hafa eftir mér, enda
hefur almenningur ekkert vit
á stórbissniss, sem er eigin-
lega sérstök víswidagrein, og
,verður alltaf flóknari og flókn-
ari. Ef maður segir, að bissn-
íssinn gangi vel, þá heldur al-
menningur, að maður græði
milljónir. sem hvergi komi svo
fram til skatts; — ef maður
segir hins vegar eins og satt
er, að hann gangi bölvanlega,
og maður sé alltaf að tapa. þá
er haldið að maður ljúgi og
græði tugmijljónir. —
Hvað álítið þér- að okkur
beri að gera til þess að efla út-
flutningsverzlun vo;a op koma
á hagstæðum viðskipta; jfnuði
xúð önnur lönd?
— Hver skilur orð:' við-
skiptajöfnuður? Það cr nýyrði,
sem getur býtt allt, nema það
sem það þýðir. Þannig getur ó-
hagstæður viðskipfajöínuður í
rauninni verið mun hag-
stæður heldur en óhagstæður,
og öfugt. Þetta er sama bissn-
ísslögmálið og sem ræður því,
að maður getur stórfírætt a því
að tapa, og stórtapað á því að j
græða, og þarna sérðu, hvort I
stópbissnissinn er ekki vísinda
grein. En hvað ofckur be1' fyrsr.
og fremst að gera, jú, — það
er ég ekki í minnsta vafa um.
Afnema stjórnarskrána og öll
Íagaákvæðj og regluverði™, sem
snerta verzlun og viðskipti, og
allt eftirlit. Láta ofckur, bissn-
mennina. sjálfráða urn þetta
állt,. þá kemur þetía allt sam-
an eins og skot! Frelsi og htig-
sjónir. — Það er það, sem bissn
issinn byggist á! Takk! —
—- Annars gæti ég sagt þér
rnargt skemmtilest þarm að
sunnan. Næturklúbbarn'r. mað
ur —--------Og nú er ég bú-
in að vera svo lengi í burtu,
að ég er orðinn hálfgerður út-
lendingur. og hef aldrei séð
jafn dásamlega borg op' Reykia
vfk, né fallegri stúikur en í
Austurstræti — — —
firrtur að hann ekki sæi, að
þau ættu ekki skap saman. í
hjónabandi með henni myndi
lífið verða honum eilíf kvöl, —
og sennilega henni líka. Svo
að það var bezt að gera upp
reikningana nú þegar. Sem
allra fyrst. ...
nóg? Og svo þetta til viðbótar
öðru, ofan á allt. sem á undan
er gengið. Ó, Pride! Pride!
Aldrei hefði ég getað trúað
öðru eins á þig, þrátt fyrir allt!
Lilith gekk inn í stofuna á
ný. Lance var á hælum henni.
Sharon leit upp.
Kannske það yrði betra, ef
Lilith gekk in<a í húsið. Hún ’ Lance kvæntist henni, hugsaði
henti regnkápunni sinni kæru- Sfaaron. Það er bara þetta: Mér
leysislega á stól. Hún flautaði þykir í rauninni allt of vænt
lágt, rjóð í kinnum og sælleg. nm hann Lance til þess að óska
Sharon virti hana vaudlega honum þess hjónabands. Hún
fyrir sér í laumi. myndi gera hann geggjaðan á
Hvar hefurðu verið? spurði, minna en einui ári.
hun j Þú getur farið að sofa,
Ég fékk mér reiðtúr með 'namma mín,' sagði Lilith ró-
Pride, sagði Lilith. ! 'ega. Við Lance þurfum að tala
Aftur? j saman. Við höfum svo margt
Já, mamma. Aftur. -— Eitt-. tif þess að tala um í kvöld.
hvað við það að athuga? j Þakka þér fyrir, sagði Shar-
Já. Það fer alls ekki vel á on- Eg fer að sofa- Góða nott>
því.
Hvers vegna ekki? Þú gafst
hann upp á bátinn. Þetta er
töfrandi maður, og svo er hann
vellauðugur. Hvers vegna
skyldi ég neita félagsskap
hans, fyrst hann vill mig?
Hann ér orðinn fimmtiu og
sjö ára, og . ..
.. . og þú ert ennþá ástfaug-
in af honum. Það er það, sem
að er. Ekki satt. mamma?
Nei. Það er alls ekki rétt hjá
þér. Að elska Pride Dawson
var nokkuð, sem ég á sínum
tíma réði alls ekki neitt við, en
að Iáta þig endurtaka sömu
villuna og ég gerði, það geri ég
ekki meðan ég fæ nokkru, réð-
ið. Hvorki get né vil láta ógert
að koma í veg fyrir það.
Lance.
Góða nótt, Sharon frænka,
sagði Lance lágróma. næstum
vesaldarlega.
Lilith lagðist út af á legu-
bekkinn og teygði nákta hand-
leggina í áttina til hans.
0, Lance! hvíslaði hún. Það
er svo voðalega, ósköp langt
síðan . ..
En hann færði sig ekki nær
henni. Hann stóð kyrr á miðju
gólfi, örugglega nógu langt frá
henni til þess að ekki næði hún
til hans.
Lilith, hóf hann máls. Rödd-
in var hrjúf og hás. Ég er kom
inn til þess að segja þér . ..
Já, Lance. Hvað var það, vin
uir minn?
... til þess að kveðja þig,
1 hreytti hann út úr sér.
Ný sending a£ amerískum
" takjól
í öllum stærðum og fjölbreyttu úrvali.
Enn fremur
í stórum síærðum.
Að kveðja mig? Ertu að fara
í einhverja langferð?
Nei. Það er . .. við Caprice
ætlum að gifta okkur í næsta
mánuoi.
Þarna var hann búinn. Nú
hafði hann sagt það.
Lilith svaraði honum engu.
Hún lá grafkyrr á legubekkn-
um. Engin svipbrigði var hægt
að merkja í andliti hennar, að
öðru leyti en því, að varirnar
voru samanbitnar. Lance sá
fljótt, að hún myndi ekki neitt
fara að gráta, svo mjög sem
hann hafði óttazt það. Ekkert
slíkt myndi ske. En þögnin var
kveljandi. Ennþá átakanlegri.
þeldu.r en þótt hú>n hefði farið
að gráta. Þá hefði hann þó get-
að reynt að hugga hana. Nú
gat hann ekkert aðhafzt. Alls
ekki neitt. Bara beðið þess sem
verða vildi.
Hann sá að hún reis á fæt-
ur. Hægt og virðulega gekk
hún að fataskápnum sínum,
opnaði hann með varúð og tók
fram pelsinn sinn. Gekk því
næst yfir að speglinum og
lagði hann yfir axlir sér af mik
illi nákvæmni.
Lance skildi hvorki upp né
niður í þessu. Hann vætti var-
irnar á sér með tungunni.
Hvert ertu að íará? spurði
hann.
Til Pride, sagði hún með
mestu hægð.
Þú skilur ekki, sagði hann.
Hann hefur þegar gefið sam-
þykki sitt.
Ég veit. Til hamingju, Lance.
Ég fer ekki til hans til þess að
ræða við hann um ykkur.
Ræði beldur ekki við þig um
ykkur. Ég fer burtu, — með
honum. Hún horfði beint í
augu honum. Með Pride Daw-
son, endurtók hún með ó-
herzlu.
Hann stóð eins c>g bjálfi í
miðju gólfi með hatinn isinn í
hendinni. Hann eins og vakn-
aði af dvala, þegar hann heyrði
hana skella útidyrahurðinni á
eftir sér. Þá Ioks áttaði hann
sig. Hann fór líka út, en hélt
í allt aðra átt. Þögular stjörn-
urnar tindruðu yfir höfði hans.
Það va.r ekki fyrr en undir
morgun, að Lance áttaði sig á,
hvað hann hefði átt að gera.-
Þá beið hann heldur ekki lengi
boðanna, en hófst handa þegar
í stað. Hann náði sér í vagn
og ók áleiðis í áttina til húss
Sharon.
Hann átti ekki í neinum
erfiðleikum með að vekja unp.
Sharon hafði enn ekkert sofn-
að um nóttina og hó var kormð
fram undir morgun.
Hún sat og hlustaði á sögu
hans. kyrrlát og bögul. khédd
í morgunslopp. Honura fannst
í hún ótrúle-ga ungleg, þegar
þess var gæt.t að hún var orðin
fjörutíu og eins árs. Þegar
Lance lauk máli sínu, stóð hún
upp.
Þakka þér fyrir, Lance, sagði
hún.
En hvað ætlaröu að g’era,
spurði hann.
Eg skal sjá um Lilith, -— og
Pride, sagði hún. Hafðu engar
Ora-viperðlr.
Fljót og góð afgreiSak.
GUÐL. GÍSLASONs
Laugavegi 839
Bími 81218.
Smiirt brauH
oé snittur.
. Nesifspakkar* X
I*
i ■ |S
ódýrast og bezt. Vta- >
samlegast pantiS mss®S
fyrirvara..
4
MATBAKINN 'jj
Lækjargotu i.
. Sími 8034». i
Slysavaraafélags
kaupa flestir. Fást hjij
glysavarnadeildmn nœ;
land allt. í RvQs f harm-
yrðaverzluninní, Banks-
stræti 6, Verzl, Gunnþór-
annar Halldórsd. og skrií"
atofu félagsins, Grófin S.
Mgreidd f átma 4897. —-
Heitið á slysavarn‘aíékgi&:
Það hregst ekkí.
Nýia sendl- \
bflastöáin li.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar- i
bílastöðinni i Aðálstræti. *
16. Opið 7.50—22. Á <
sunnudögum 10—18. — ■
Sími 1395. !
: Mfnni
■ Barnaspítalasjóðs Hringsiss I
I eru afgreidd í Hannyrð««|
« verzl. Refill, ASaMræti 1S|
• (áður ver/.l. Aug. Sventi-1
i sen), í Verzlumnni Victor, 1
» Laugavegi 33, Holts-Apc |
j teki, Langholtsvegi 84. |
» Verzl. Álfabrekku víð SÚÉ&|
» urlandsbraut, og Þor®t*'S*-|
* búð, Sn&rrabraut 81. 1
ffús og íbúðir
e
af ýmsum stærðum i«
foænum, útverfum bæ|r l
arins og fyrir utau
inn til ®ölu. — Hófum *
eínnig til sðlu jarSir, S
vélbáta, bifreiðir ag i
verðbréf. jj
te
Nýja fasíeignaJalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518 og kl. ?,SÖ— |
8,30 e. h. 81540, §
áhyggjur. Ég skal laka það allt
á mig,
Hann fór. Hún hraðaði sér
upp á loft og kilæddÍHt. Að því
■ búnu gekk hún að dragkistu
! sinni og opnaði skúffu. Stóð
alllanga stund fvrir framan
i opna skúffuna án þess að
j hreyfa sig, rétt eins og hún
I væri enn ekki búin að áfcveða
j til hvers hún hefði t>pnað hana.
j Svo stakk hún hendinni niður
í skúffuna og dró hana til sín
á ný. Höndin hélt á gljáfægðri
skammbyssu.
Það glampaði á bysuskeftið
í morgunskím.unni, siTfurbúið,
útflúrað, með áletruðu nafni
hennar, skrautlegu og tilgerð-
arlegu letri. — Skammhyssan