Alþýðublaðið - 10.07.1953, Síða 4

ALÞÝÐUBLAÐEÐ
Föstuáaginn 10. júlí 1953.
M
Útf«findi. ÁJþýSuílokkurinn. Ritstjóri og ábyxgSarmaöur;
Hannibai Valdimaxsson. Meðritsíjóri: Helgi Saanumdssom.
Frétta»tjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. Biaðamenn: Loftur Guð-
mundsison og Páli Beck. Auglýsingastjóri: Emma Möller.
Ritstjórn.arsíir.ar: 4801 og 4902. Auglýsingasími: 4906. Af-
grriðsiusimi: 4900. Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8.
Áskxiítarvexð kr. 15,00 á mán. I lausasölu kr. 1,00
SfíÓGRÆKTARFELAG
ÍSLANÐS og Sly savarnafélag
Islands eru féiagssamtök, sem
eiga hug og hjarta allra góðra
fslemlinga.
Skógrækíarfélagið katlar á
jBskufóJkið með orðum Guð-
mundar skólaskálds: ..Komið
græn-um skógi að skrýða, skrið
ur berar, sendna sírönd“. Það
kailar á áhugamennina: Leggið
fram þekkingu ykkar og vek-
ið aðra tií áhuga og eldrhóðs í
skógræktarmálrmr. Gefið öðr-
nm trú ykicar á miinsteika tit
skógræktar á Islandi. —
Skógræktarfélagið kallar á auð
Bif.nn og fésterk fyrirtæki um
fjárhagslegt liðsinni við skóg-
græðsJuhugsjónma. Skógrækt-
arfélag íslands kallar á kenn-
arastéttina að mennta sig sem
kezt í skógræktarmálum, svo
s.ð hún geti kennt skólæskunni
ui n d i rs töðu a t riði skógræktar-
síarfsins org mnræ't henni ást
é hugsjóninni: SKÓGI VAXIÐ
fSLAND. — f fáum crðum sagí: j
Félagið kallar á alla íslend-j
in,ga til liðs við gott. og göfugt
<ttg umfram alít þýðingarmikið í
framtíðarmáléfni.
Er skógrækí ríkisins nokkuð ,
®ð starfa? Er nokkur árangur j
asf skógræktarstarfi seinustn
áratuga? Getur skógrækí á Is-
landi orðið nokkuð annað og
meira en fegurðaratriði —
augnayndi. — Eða getur loka-
fakmark skógræktar hér á
landi máske verið hað, að ís-
lendingar verði sjálfum sér
nógir um trjávið, og þurfi
þannig ekki að kattpa timbur
frá öðrum löndum?
Þannig geta þeir spurt í
þattla, sent lítið þékkja til þess
ara rnáia, og áreiðanlega eru
þeir allt of margir.
Með eftirfarandi upplýsing-
íim, úr seúmstu ársskýrslu
skógræktarstjóra fæst nokkurt
svar við fvrstu spurningunni.
Og er þar þó aðeins greint frá
einum af mörgum þáttum þess
starfs. sem rnt er innt af hendr
af Skóarækt ríkisitss í sam-
starfi við ýmsa aðila.
Á árinu 1952 voru settar nið-
ur 800 barrplöntur á Þíngvöll
nm í minningarlmid Jóns Jó-
hannssonar frá Skógarkofi.
Hreyfilsfélagár onnuðust gróð-
mrsefninguna, en nuíu leiðbein
ingar hjá starfsmönmim Skóg-
i-ækíar ríkisins.
Við Laugarvatn voru gróður
settar 7200 nlöntur. Það verk
önnuðust nemendur skólans, en
Skógræktin lagði íil plönturn-
ar.
í Vatnaskógi vora gróður-
settar 7800 plöntur af skágar-
mönnum KFUM. eins og und-
anfarin ár, en plöníurnar lagði
skóvræktin til.
í Stálpastaðaskógi voru gróð
urseítar 6250 plöoíitr af sitka-
greni, 4000 ra^fgrenipbSntur,
1000 hvítrtreniplöní ur og 1000
Mávreninlöntur. Einriig voru
gróðurs»tt þar 2000 síberísk
lerki. 3000 skógarfurur og loks
370 fiallaþallír frá Alaska.
Við ffvamm í Skorradal voru
seítar niður 5000 sifkagreni-
plöntur og í skdgirm við jafna
skarð 1200 skógarfurur, 1500
sitkagreni og 1000 rauðgreni,
f skógargirðinguna við Mun
aðarnes voru settar niður 1500
skógarfuriir, 250 rauðgreni og
100 sitkagreni. — f Snorrastaða
girðingu 1000 skógarfurur og
í Ytra-Fellsgirðingu 1000 skóg
arfurur og 75 sitkagreni.
f Skagafirði og á nokkrum
stöðum í Húnavatnssýslum
voru nærri 27 000 trjáplöntur
ýmissa tegunda, þar af um
heimingur birki, gróðursettar
undir leiðsögn skógarvarðarins
á Laugabrekku.
f Vaglaskógi voru setfar nið-
ur 3850 skógarfurar, 7500 rauð
greni og 10 700 síberísk lerki,
samtals rösklega 22 000 plönt-
ur.
f skógimtm við Sandhauga
var plantað 1200 shógarfurum
og 800 rauðgreniplöntum og að
Sollandi fóra 2200 skógarfur-
ur.
f Ásbyrgi voni gróðursettar
6000 plöntur, mest skógarfur-
ur úr Troms.
f Skarfanesi var plantað
3000 rauðgreniplöntum. I Þórs
mörk sáu farfuglar mti gróður
setningu 1806 plantná í Heppu
gili.
Við Tumasraði voru sett nið
ur 950 hvítgreni. 365 blágreni
frá Ifallormsstaða. 1100 Ark-
ansrelsksrreni. 450 rauðgreni og
450 fjallaþaMir og marþallir.
Og að Jokum voru á árina
1952 gróðursetíar 20 30® trjá-
plöntur í Hallormsstaðaskógi,
þar af 1000 svartgreni, sem
ekki hefur verið gróðursett
fyrr hér á landi.
Þó að ekki sé fleira talið, en
hér hefnr verið gert, og ekkí
vikið að öðrum sviðurm skóg-
ræktarmála en gróðursetning-
unni einni saman, hlýtur
mönnum að verða Ijóst, að
Skógrækt ríkísins skilar miklu
dagsverki, sem þjóðin er allt
of ófróð um.
Og bver er þá árangurinn af
skógræktarstarfi seinustu ára-
tuga?
Sá, að búið er að færa fuM-
"ildar söimur á, að hér má
’-ækta nytiaskág. sem ekki er
nðeins augnayndi, beldur get-
’,r fullnævt trjáviðarbörf ís-
Vnzku þjóðarinnar í framtíð-
;nni.
Þofia er ekke.rt geip, beldur
^'áköld staðreynd. — Og sá
-'i-nnvur eínn er ómetanleg arf
Q«y til lcöHl-
*mdi kvnslóða fslands.
Qm r "f _ I II • r -rr r koma tvívegis að notum fyrir þessa tyrk-
ötorstotahyíkm i JsLöiT dl- nesku herdeild, sem nú berst í Kóreu.
Fyrst sem skothylki og síðan sem efni í varnargarða, til hlífðar fyrir skothríð óvinanna.
Nokkur dúsin
ur jersey.
B 5 r e
mjög ódýrt.
H. Toíl,
Skólavörðustíg 8.
Sími 1035.
AÐ YTRA ÚTLITI svipar
honum. lítið til Frakka. Hár,
herðiíbreiður, stórskorinn í
andliti. Augnatillitið er fast og
rólegt, hárið dökkjarpt og
þykkt. er.nið breitt og hátt.
Hann minnir öllu fremur á
á aðalsmenn af kyni Vilhjálms
sigursæla og norrsenna vík-
inga.
Þetta er í sjálfu sér eðlilegt.
Hann er af normannskri ætt,
sem rekja má allar götur aftur
í söguöld, en tók að hefjasí til i
vegs og valda, þegar langafi!
hans setti á stofn miklar
vefnaðarvöraverksmiðjur í
Vimoutiers og dýrlingaborg-
inni Lisieux. Hann á það þess-.
um langafa sínum að iþakka,
að hann er nú ehihver mesti
iðjuíhöldur í Frakklandi og í
tölu mestu auðjöfra bar í l-andi. |
En þótt Laniel sé viða
kunnur fyrir vefnaðarvörur
sínar, munu þeir teljandi utan
Frakklands, sem kannast hafa
við hann sem stjórnrmlaniann.
Frakkar sjálfir kannast þeim
mun betur við (harm á því sviði.
í franska þinginu hefur nafnið
Laniel notið mikillar virð-
ingar og trausts, allt írá því, J
er faði-r Joseplhs Laniel var
kjörinn þingmaður, árið 1896.
Árið 1932 tók Joseph Laniel
svo við þingsæti hans, og
verður ekki annað sagt, en að
þessi afkomandi hinna fornu
Normanna haldi tryggð við
kynið, og það við hann, því að
kjördæmi hans er einmitt
aðalaðsotor normamiskra ætta
á Frakklandi; héraðið Calvados,
þar sem eplaræktin og epla-
vín-sframleiðslan er mest.
Orsök þess, að fjölskylda
La^fels tók að skipta sér af
stjómmálum, var fyrst og
fremst umhyggja fyrir hag
héraðsins, og þá um leið vefn-
aðarvöruframleiðslunnar. Lani-
el hefur fylgt þeirri stefnu
trúlega og það er fyrst nú,
þegar Auriol forseti hef ur
snúið sér til hams með beiðni
um aðstoð, þegar Frákklandi
liggur mest á, að hann hef-ur
fyrir alvöru gerzt íuiltrúi
þjóðarinnar, í stað ]|ss að
vera fyrst og fremst þingmað
ur kjördæmis síns.
Hvort hann reynist þeirn
vanda vaxinn, sem honum
h-efur verið fálið að leysa, —
úr því fær framtíðin ein
sko-rið. En margt virðist hann
hafa til brunns að bera, sem
gerir Mklegt, að mikils megi
af honum vænt-a.
Þótt Laniel sé aðeins 53 ára
að a-i-dri. var hann orðinn þjóð-
hetia, þegar í lok fyrri hoims-
sty-rjaldar. Hann \-ar íoringi í
stórskotaliðinu, og vann þar
hin frægustu afrefc, þótt ungúr
yæri, og hlaut fjölda heiðu-rs-
merkja. franskra og erlendra,-
að launum.
Þegar seinni heimstyrjöldin
brauzt út, var hann orðinn
einn af mestu iðjuhöldum
þjóðar sinnar, og naut auk
þess mikils trausts í franska
þinginu. Hann -var eánn þei-rra
þingmann-a, sern Rreynaud út-
nefndi í róðuneyti si-tt, er
Þjóðverjar gerðu innrás í
landið. Eftir öllum aðstæðum,
gat talizt líklegast að hann
héldi heim í hérað sitt og kjör-
dæmi, þegar Þjóðverjar höfðu
tekið öll völd í iandinu í sínar
hendur og létí sér nægja að
gæta hagsmuna kjósenda
kjósenda sinna og sinna eigin
fyrirtækia, á hánum örðugu
og tvísýnu tímum, en svo var
leið, og lagði allt sitt og sjálf-
ekki. Hann íét a-llar persónu-
legar hagnaðarivonir lö-nd og
an sig í hættu fy-rir framtíð
Frakklands. Hann gerðást einn
af helztu fórustumönnum
frönsku andspvrnuihrevfingar-
in-nar, og var í hópi þeirra, er
stofnuðu ,,þ;ióðarráðið“, sem
seinna varð víðfrægt, —
„Coneeil National de la Résis-
tance“. Það á sér því sín-a
sögu að það var Joseoh Laniel,
s-em gefck við hlið de Gaulles
hershöfðingja í fararbroddi
siguxskrúðgöngunnar um
Ohamps de Elysées fagnaðar-
daginn mikla, þann 24. ágúst
1944, þegar París var aftur
orðin frjáls borg. I-’ótt leiðir
hans og Mershöfðingjans hafL
síðan skilið, þá eiga þeir þó
sameiginlega iþá minningu^
sém vekur stolt í hjörtum
þeirra, og að vonum. Eftár
þetta fór vegur hans sífellt
vaxandi innan franska þings-
og árið 1945 var hanrt
kjörinn varaforseti þess. Því
virðingaremlbæ.tti sagði hami
þó aí sér árið 1947, til þess, að
geta helgað sig eingöngu for-
ustu hins nýja, stjórnmóla-
flokks, er hann hafði stöfnað
ásamt nokkrum vinum sínum
og samherjum úr andspyrnu-
hreýfingiinni, „PRL“, en sú
I skammstöfun táknar .Parí.i
repúblicain de la Liberté“,
fagurt flokksheiti og hljóm-
mikið. Þessi nýi flokkur bar á
sér öll einkenni og merki and-
; spy rn uh rev .“i ngari n n ar, en - ter
þó fhaldssinnaður og var að
því leyti næsta ólíkur hinum
' morgu vinstri sinnuðu eða
kommúnistísku andspyrnu-
i hreyfingardeildum.
I Fyrst í stað var flokkur
i þessá mjög íhaldssinnaður, en
stefna hans hefur smám sam-
■ an ibreytzt, svo að nú má með
réttu telja hann frjálslyntían,
1 hægrifiokk. í þinginu hefur
' Joseþh Laniel fyrst og fremst
■ barizt fyrir endurreisn Norður-
Frakklands eftir heimsstyrj-
öldina og sem formaður endur-
reisnarnefndarinnar, hefur
hann hlotið mákilsverða
reynslu, sem án efa getur orðið
honum. að ómetanlegu, liði, í
baráttunni fyrir fiárhagslegri
endiurreisn ffanska rikisjns.
Hvað fjármálastefnúskrá hans
snertir. bá er hún varla mjög
frábrugðíh stéfnuskrá Pineys,
enda er aðstaða bessara tvegaja
manna að mörgu íeyti lík;
beir eru báðir athafnamiklir
iðjuhöldar og njóta fcáðir
ósk-oraðs trausts kjósenda
Framhald a 7. síðu.