Alþýðublaðið - 08.01.1954, Síða 6

6
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Föstudagur 8. janúar 105-1
G.T-regían 70 ára
Framhald af 8. síðu.
þjónusíunni verður útvarpað.
Kl. 4 e. h. sama dag hefst
liátíðarfundur í Stórstúku ís-
iands í góðtemplarahúsinu.
Verður þar flutt sérstök hátíð-
árdagskrá og er öllum' góð-
templurum heimill aðgangur
að þeim fundi.
Miðvikudaginn 13. janúar
verður hátíðarfundur í þing-
Stúku Reykjavíkur í Góðtempl
arahúsinu. Verður þar flutt
dagskrá, sem er sérstaklega
ihelguð starfi góðtemplararegl-
tinnar hér í Reykjavík. Er ráð
gerit, að sá fundur verði op-
inn fyrir alla, bæði reglufé-
laga og aðra, sem þangað vilja
koma. Að öðru leyti mun dag-
skrá fundarins nánar auglýst
SÍðar.
F.TÖLBREYTT AFMÆLISHÓF
Sunnudaginn 17. janúar verð
*Ur samsæti í Sjáifstæðishúsinu
kl. 8 e. h. I samsætínu verður
flutt sérstök afmælisdagskrá,
sem verður í aðalatríðum sem
íhér segir:
Hátíðin sett af formanni af-
inæiisneíndar Sverri Jónssyni,
stórkanzla-rá; sem jafnframt
mun stjórna samsætinu. Stór-
templar séra Björn Magnússón
prófessor flytur ræðu um störf
og stefnu góðtempiarareglunn-
ar. Samleikur á fiðiu og píanó,
Ingvar Jónasson og Fritz Weiss
happel leika. Indriði Indriða-
Son rithöfundur, flytur erindi.
Mun erindi hans fjalla um ým-
is atriði úr sjctíu ára starfs-
sögu Góðtemplarareglunnar
hér á landi. Söngfélag IOGT
áun syngja undir stjórn Ottós
Guðjónssonar. Maríus Ólafs-
son skáld, mun lesa afmælis-
Ijóð, sem. bann hefur ort. Guð
rnundur G. Hagalín rithöfund-
lir mun lesa nýsamda smá-
sögu. Nokkrir gestjir munu
flytja stutt ávörp, og að lokum
Verður dansað til kl. 2 eftir
íniðnætti.
í afmælisnefnd góðtemplara
eru Sverrir Jónsson formaður,
Guðmundur Gíslason Hagalín,
Páll Jónsson, Lára Guðmunds-
dóttir og ÓIi Hjaríar.
Moa Martinsson
MAMMA

Leið yfir mig? Fles: getur nu
svo sem hent, þegar maður á
svo"ia skepnu fyrir mann.
Þarna höfðu þau það. Ekki
var írænka að ljúga að þeim.
Eg sagði þeim frá því, að
frændi hefði lamið þig'. en hún
sagði, þessi þarna, að ég væri
að skrökva, ég var að reyna að
hneppa tölunum á kotinu mínu
meðan ég sagði þetta.
Litlu frændur múiir, stráka
hnokkarnir, stóðu í hvirfingu
kringum mömmu eins og ról-
ur. Þeir bara gláptu og gláptu
eins og bjánar, án þess að skilja
múkk af því, sem fram fór í
kringum þá, og þó var einn
þeirra jafngamail mér og ann-
ar meira að segja tveim árum
88. DAGUR
Iaugardögum og innleysa sunnu
dagsfötin; kostgangarauna, og
svo aftur sömu upphæð á mánu
dögum fyrir að fara með þau
aftur til veðlánarans, og svo
koll af kolli.
Gatan þar sem frænka átti
heima, var ennþá alveg eins.
Hún átti að heita steinlögð, eu
steinarnir voru svo ójafnir og
misháir, að það voru ósköp,
sem gengu á, þegar vagnarnir
óku éfti'r þeim. Eg fann að
þessu hafði ekki verið breytt,
Það var ekki meiri snjór á göt
unui heldur en það, að ég tók
strax eftir því. Og girðingin
kringum húsið, þar sem þau
leigðu, var alltaf jafn illa úr
sér gengið. Eða þá umgengnin
inni í garðinum fyrir framan
eldri. Eins og föður þeirra varð húgið Qg , kringum það_ Þarna
þeim starsýnt á þá í gréiðslu-
sloppnum.
Nú þarf ég ykkar ekki leng-
ur við, dömUr mínar, sagði
frænka. Jauni hefur ekki feng-
ið kaffið sitt ennþá, en kannske
að þér ætlið að gefá honum
það í minn, stað, bætti hún
við og vék máli sínu að frúnui
vagneigandans.
Hvorki konan vagneigandans
né frændi sögðu eitt orð, og
skildu þau þó bæði sueiðina
Frh. af 1. síðu.
þess að falla fyrir Framsóknar
ílokkinn í bæjarstjórnarkosn-
íngum í Vestmannaeyjum.
HEIMILISLISTI HELGA?
Helgi Benediktsson unir auð
vitað síuum hlut stórilla og
Snun hafa haft við orð að bera
fram heimilislista við bæjar-
Stjórnarkosningarnar, enda tek
eir hann ekki í mál að styðja að
kosningu Þorsteins Þ. Víglunds
sonar. Helgi hefur enga mögu-
leika á að ná kosm'ngu á slík-
tim heimilislista, en hann mun
’hins vegar lifa í þeirri von, að
tiann fái nógu mörg Framsókn
aratkvæði til þess að koma í
veg fyrir kosningu Þorsteins.
Þannig er, heimilisástandið hjá
Framsóknarflokknum í Vest-
ínannaeýjum, þegar bæjar-
Etjómarkosningar fara í hönd.
stóð grindíhöruð belja bundin
við staur og öskraði af kulda
og leiðindum. Bændurnir I ná-
greuninu voru . nexnilega vanir
því að geyma þarna í portinu
ýmislegt, bæði dautt og lifan.di,
og vagnaeigandínn drýgði dá-
lítið tekjurnar sínar með því
aS leyfa þeim það. Það kom
' oft fyrir, að kerlingar bænd-
. auna biðu tímunum saman . í
• vögnunum eftir meisturum sín
, | um og herrum, sem dvaldist
mætavel. Og það sem helt aft- kannske kja honum staupa- I
ur . af þeim, ^ hefur sjálfsagt jþni meira en góðu hófi!
verið að nagrannakonan i, gegn(jj; 0g voru þá ekki að fást,
greiðslusloppnum hiustaði a um aðra eins smamuni 0g þa, ^
og virtist á hverri stundu geta
rifnað af forvitni.
Kona vagneigan’dans hélt
sína leið; frændi fór 1 vinnu- j
skyrtuna sína og til vinnu sinn-
ar.
Frænka var ósköp góð við
mig allan þann dag.
Það er ólíkt meiri kraftur
og kjarkur
þótt hún hafi komið óboðhx í
heiminn heldur en ormunum
þótt þeirra betri helmingar
fe'ngju lungnabólgukast við að
bíða þeirra í kuldanum á með-
j an. Eg lieyrði frænda segja, að
| það kostaði ekkert meira að
• láta pakkana og beljurnar fá að
i standa í poi'tinu, þó kerlingarn-
í ar eigendanna væru með. —
j Bændumir þyrftu ekkert að
í henni Míu litlu, i greiga extra fyrir þær.
En f raun og veru ættu þeir
mínum, sem þó eiga að heita eWa rfS deppa svo odyrt, sagði
að haía fæðzt í hjónabandi, furæ”dl;' >að1er shlrbormuhg að
sagði hún við mömmu um horfa f kerlmgar þarna 1 port-
kvöldið og hún sagði henni alla skapvondar og unllar af
-1 • „• biðinm, að karlarmr væru ekki
solarsogu'na. Mamma bu> ekki i . , .
ofgooir að greiða manui fyrir
það skaðabætur.
derkopmg með vagnhlass eitt l . .» _ , , , , . ,
mikið og hans var ekki von að e-g sa bondakonu
fyrr en eftir þrjá daga. Þær gratandl harna \ P^u. En
í 1 dag var þar engm kona. Bara
hofðu þess vegna goðan tima > * » , ,
* , , ö 0 , * , > vagnar og drasl og svo þessi
að tala saman, og notuðu ser! . 0 - , , f. r, J
, * ,,, 0 >• emmam, svarta oelja. Pað var
,x , , ! snjoskafl a balonu a henm, og
Mer fmnst nu hka, að hun , - TT, ’ ö
hjá frænku þá, heldur bara ég
Frændi fór þennan dag til Sö
ætti .að láta sér
i hann var að þiðna. Hún var
, , . nægbi-f" j blaut niður eftir síðunum og
kvæntu karjmenmna og lata undir kvife líka_
SBfriMrar
hif« A f&um ámns
uzmi5 sér lýðhyllí
mri iand alll
þá kvæntu í friði, sagði
frænka líka við mömmu. Eg
missti af því, sem þeim fór á
Mamma staðnæmdist í miðju
portinu og varð litið upp "í
milli og var undanfari þessarar. J$u££ana á stóra húsinu og
síðustu athugasemdar hennar. i festl.augUn elnkum V1° glugg-
Hún átti sjálfsagt vlð þá í 1 ana ^ annarn hæð.
greiðslusloppnum; það skildi ég
svo mætavel, enda var ég orðín
sex ára þá, __ , , ,
, . . , , - mamma um lexð oe hun lagði
Mamma þvoði sarin a bakmu ¥ + ^ ,. „ f
Mér. finnst ég ekki kannast
við gluggatjöldin; hún hlýtur
að hafa fengið sér ný, sagði
á henni upp úr bórvatni og
lagði bómull við.
Þeir eru alveg villtir, þessir
kax’lme'nn. Maður veit aldrei
nema það sé bein lífshætta að
giftast þeim. — Þetta var sem
sé um það leyti, sem mamma
var trúlofuð stjúpa.
Nú vorum við sem sagt á
leiðihhi' þangað, beint frá veð-
lánaranum, honum stampa-
Karli. Hýn fræTLka var heldur
ekki ókunnug þar. Hún var
vön að fá tuttugu og fimm
aura fyrir að fara þangað á flutt.
af stað upp stigann tii frænku
Við vorum komin upp á
slána; það heyrðist ekkért inna
an úr íbúðinni, ekki einu sinni
barnsgrátur og það var skrýtið.
Það átti líka að vera hérna
skattholið hennar frammi á
slánni og.það var þar eltki held
ur. Og heldur ekki könnuðumst
vi. ð mottuna fyrir framan
dyrnar.
Hikandi drap mamma á dyr,
Henni brá heldur ekki, þegar
ókunnug jkona birtist í dyrun-
um. Jaosonsfólkið var sem sagt

Hamingjan hjálpi mér. Vext
ekki einu sinni systir hennar
frú Jansons hvar Janssons-
fólkið á heima? Nei, nú hef ég
aldrei vitað annað e’.ns. Ih, ja,
og svo framvegis. Janson var
búinn að taka Hagabæinn á
leigu og kalláði sig nú Janson
jarðeiganda.
Jarðeiganda? Ja, nú dámar
mér ekki, sagði mamma. Og
mamma lét það eftir sér að
bölva hressilega, enda þótt það
hefði orðið dauðsi'all i fjöl-
skyldunni og við værum á hnot
skóm eftir að útvega okkur
sorgarklæðnað.
Já, það er nú sí svona, sagði
konan. Nú, það er nú ekki
langt til Hagabæjar iiughreysti
hún og ætlaði víst að fara að
vísa okkur leiðina.
Og ég veit, hvar það bölvað
kot . er í veröldinni greip
mamma fram í fyi’ir henni. —
Hvað skyldi hann annars ætL
ast fyrir með Hagabænum? Ef
ég man rétt, þá var þetta ekki
einu sinni mannabústaður íyrir
tveimur árum síðan, og varla
hafa húsakynnin lagazt, méðan
jörðin var í eyði og enginn
vildi skítaýta hana.
Jú, hann er búinn að . láta
innrétta húsið og meira að
segja kaupa handa sér ný hús-
gögn, hef ég heyrt. Svo hefur
hann líka éignazt nokkra hesta
og er byrjaður að stunida flutn
inga upp á eigin spýtur.
Mér þykir þér segja fréttir.
Við vorum dauðþreyttar. Og
það var langt héðan íil ömmu
ÚPP á Válberg.
Jæja, verið þér sælar og
þakka yð.ur fyrir upplýsing-
arnar.
Ekkert að þakka. Verið þér
sælar.
Við námum staðar niðri í
portinu. Mamma var ekki ráðin
í hvað. gera skyldi. Að vísu vor
um við þurrar í fæturna, eú
matarleysið var þegar farið að
segja til sín. Það var komið
hátt á þriðja tíma síðani við
fengum kaffið, því bæði vorum
við lengi hjá veðlánai'anum og
svo var meira en ldukkutíma
gangur þaðan og hingað. Svo
var nú héðan meira en klukku-
tíma gangur til ömmu og það
á auðri jörð, hvað þá heldur
ef mikill .snjór var á-vegi'num!
Jæja, sagði mamma. Hún
var búin að taka ákvörðun. —
Það er ekkert annað fyrir okk
ur að gera en leggja land und-
ir fót upp á Valberg til ömmu.
Kannske við þurfum ekkert á
sorgarklæðnaðinum að halda;
það getur meira en verið, að
þau séu búin hð jarða gamla
manninn. En óiíklegt er það nú
samt, bætti hún við lágum róm.
Aftur fannst mér ég hevra
þennan sama kæruleysisblæ í
i’öddi'nni hennar mö.mrnu, eins
og það gerði bara ekkert til,
þótt hann stj.úpi væri dáinn.
Eins og henni væri sama um
um allt. Þetta var þeim murí
einkennilegra í mínam augum,
sem ég hafði beinl.róis staðið
hana að því að hemti stóð ekki
á-sama um allt: Það var þegar
hún sat á náttkjólnum á rum,-
stolxknum hjá ömmu og faöm-
aði hana að sér og huggaði,
kvöldið sem hún sagði ömmu
að afi væri dáinn. Eg min!ntLst
gömlu, hrukkóttu handarinnar
s Ora-viðger<Sir. j
s s
^ Fljót og góð afgreiðsla. s
$ GUÐI, GÍSLASON ’
• Luugavegi 63, ^
• sínú 81218. ^
1 •
A
S
S
s
s
s
s
i
s
s
s
s
s
s
s
s
s
1 s
s
S
S-
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
<
s
s
s
s
s
s
s
s
s'
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$.
s
s
s
s
s
Samúðarkort
Slysavamafé1 ags Island s í
kaupa flestir. Fást hjá
S
slysavarnadeildum uia)
land állt. í Rvík í hann- ^
yrðaverzluninni, Banka- ^
stræti 6, Verzl. Gunnþór- (
unnar Halldórsd. og skrif- s
stofu félagsins, Grófm 1. s
Afgreidd í síma 4897. — S
Heitið á slysavarnafélagið S
Það bregst ekki. S
S
Nýjasendi- \
bííastöðin fiif. $
hefur afgreiðslú í Bæjar- v,
bílastöðinni í Aðalstræti S
16. Opið 7.50—22. ÁS
sunnudögum 10—18.
Sími 1395.
Minningarspjöld s
Barnaspítalasjóðs Hringslnaí
eru afgreidd í Hannyrða- ■
S
verzl. Refill, Aðalstræti 12
(áður verzl. _ Aug. Svend-
sen), í Verzluninni Victor,^
Laugavegi 33, Holts-Apó- ^
teki,i Langholtsvegi 84, (
Verzl. Álfabrekku við Suð-S
urlandsbraut, og Þorsteini-S
búð, Snorrabraut 61. S
S
.r-.r-.r-.r'.j-.r'.r-.r-.r-.r-.r-.r-.r' S
Húsogíbúðir ^
af ýmsum stærðum ! ^
bænum, útveHum :> ej- •
arins og fyrir utan bæ-S
íhn til sölu. — HÖÍurnS
einnig til. sölíi jarðir, S
vélháta, bifraiðir og)
verðbréf.
Nýja fasteignasalaa.
Barakastræti 7,
Sími 1518.
Smurt brauð
og snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast og bezt. Vin-^
samlegasr pantið með^
F==^pj|t s
s
s
s
s
S
s
s
fyrírvara.
MATBARINN
Lækjargotu 6.
Sími 80340.
DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓÓMANNA.
s Minningarspjöld
fást hjá:
S Veiðarfæraverzl. Verðandi,S
Ssími 3786; Sjómannafélagi •
Reykjavíkur, sími 1915; Tó-•
| S baksverzl Boston, Laugav. 8, ?
Sgími 3383; Bókaverzl. Fróði,?
SLeifsg. 4, sími 2037; Verzl. ^
^ Laugateigur, Laugateig 24, ^
^sími 81666; Ólafur Jóhanns- s
) son, Sogabletti 15, sími S
?3096; Nesbúð, Nesveg 39. S
Jí HAFNARFIRÐI: Bóka.S
^verzl. V. Long, sími 9288.5