Alþýðublaðið - 23.02.1954, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 23. febrúar 1954
Dreyið í hfuiivelluhapp-
dræfli Hrmgsins.
BKEGIÐ var í gær 'í hluta-
veltuihappdrætti Hringsins. —
Upp komu. e 'tirtaUn númer:
1. Sjóferg til Kaupmanna-
hafhar og heim aftur 30731. 2.
Gérvitennur 34693. 3. Olíu-
tunna 36721. 4. 500 kr. í pen-
ingum 33S22. 5. Straujárn
18465. 6. Bor'ðklukka 18430. 7.
12 hollenzkar silfurskeiðar
23383. 8. Silfuroskuibakki
22510. 9. Perlufesti 32262. 10.
Hálsmenl2426. 11. Silfurarm-
band. og eyrnalokkar 30756. 12.
Salatskéið með silfurskafti
23965. 13. Gocktailkanna 28081.
14. Cocktailservíettur 8681. 15.
Blómsturvas: 7235. 16. Borð-
Íampi21557. 17. Silfurplettskál
8150. 18. Skrautgripaskrín (silf
urplett) 24097. 19. Kristalls-
blómavasi 7421. 20. Silfurskeið
með emailskafti 35342. (Birt án
ábyrgðar.)
Vinninga sé viíjað til frú
Gunnlaugar Briem, Suðurgötu
Í6.
Arthur Omre:
LFSEY JARMAL
Sakamáíasaga frá Noregi
brautarlest.
Einn járnbrautarþjónanna
varð bálreiður, þegar Webster
hélt því fram, að það ætti eng
inn að ferðast með járnbraut-
14. DAGUR
ló. Annars var Etta hin á-
nægðasta með lífið; frú Erik_
sen féll hún vel í geð; sagði að
hún væri ,,myndarstúlka“, og
það var stórt orð í hennar
arlest nema ekki væri annars j munni. Frú Eriksen fylgdist ná
kostur. i kvæmlega með því, laugardags
Það er semt sagt skoðun yð_; kvöldið, sem Etta gisti hérna,
ar, að það ætti að leggja járn- ; að hún færi upp í herbergið
brautirnar niður? Eg hefði! sitt en ekki i>nn til mín. Ung-
gaman af að sjá yður veltast í j frú Engen hélt uppteknum
langferðabifreið alla leið til ( hætti með að íara upp í kirkju-
Hammerfest. Þér getið ekki! garðinn; en gerði það ekki;
Ora-viðgerðír. |
Fljót og góð afgreiðsla. S
S
GUÐI, GlSLASON. S
Luugavegl 63, S
sími 81218. S
.S

Samúðarkorf
Slysavamaíe’ ags Islar.ás;
Frh. af 1. síðu.
1916, sama árið og Alþýðu-
flokkurinn var stofnaður, var
Jorundur í framboði fyrir Al-
þýðuflokkinn og hlaut hann
kosningu með miklum glæsi-
brag. Er hann þannig fyrsti
fuliltrúi jafrsaðars'tefn)tmnar á
alþingi íslendinga. Árið 1916
íluttist Jörundur úr Reykjavík
pg gerðist bóhdi austur í Bisk_
upstungum. Hafði hann ekki
afskipti af stjórnmálum um
sinn, en 1923 var hann í kjöri
fyrir Framsóknarflokkinn í Ár
nessýslu og nær kosningu, og
hefur harm nú verið þingmað-
ur Árnesinga samfleytt í 30 ár.
Áf þeim, sem nú sitja á þingi,
,hefur Pétur Ottesen einn lengri
þingsetu að baki, en hann hef-
pr verið samfellt á alþingi síð-
nn 1916.
Jörundur er nú aldursfor-
seti þingsins. Hann var mjög
lengi forseti neðri deildar og
í haust var hann kösiim for-
seti sameinaðs alþingis. Harnn
er skörulegur ræðimiaður og
réttlátur og öruggur forseti,
sem nýtur trausts og virðingar
allra, jafnt andstæðinga sem
fylgismanna. Alþýðuflokkur.
inn flytur Jörundi Brynjólfs-
syni i'nnilegar heillaóskir á
sjötugs'afmælinu.
áthugasemd.
í GREIN í Alþýðublaðinu
20. þ. m. um byggingarstein,
sem nýjung í byggingarmálum
. stendur, að það sé alger nýjung
hér á landi að b.yggingarsteinn
sé hertur í gufu.
Vil ég hér með leiðrétta
þetta og benda á að Vikurfélag
ið h.f. hefur síðustu 4 árin hert
svo að .segja alla íramleiðslu
sina, vikurholstein og vikurplöt
ur, í þar til-gerðum klefum,
sem hleypt er á um 100 stiga
heitri gufu. Aðeins lítill hluti
framleiðslunnar er enn, eins og
átt hafði sér stað frá því fyrst
að hún hófst, hertur við háan
miðstöðvarhita. Að herzlunni
lokinni er framleiðslan flutt úr
gufuklefum í þurrkunarklefa,
þar sem blásið er inn upphit-
uðu Iofti.
Með þökk fyrir biríinguna.
Reykjavík, 22. febr. 1954.
Jón Loftsson.
verið með öllum mjalla, sagði
járnbrautai'þjónninn fyrirlit-
lega.
O, þið haldið bara svona
nema einu sinni í viku nú orð- j
ið. Nik var hættur að veita j
henni eftirför, þegar hún fór
svo var bjart, að hætta gat
dauðahaldi í þetta járnarusl, vel’ið á að til hans sæist. Drakk
vkkar, af því að það er enn- j kaffi hjá henni af og til. Það
þá hægt að græða á því. | gerðist annars ekkert sérstakt.
Frú Eriksen bar fyrir þá öld , ^*tu fannst frú Stefánsso'n ó-
ungis dýrlegan kvöldverð: jvenju fögur kona. Sagði að hún
Ristaða skinku með steiktum vseri full af „glóandi lífi“; að
eggjum, cornflakes með rjóma^hún væri eins og „eldgígur“.
og sultu, nýstrokkað smjör,; Ekki svo galin stúlka, hún Etta.
nýja ávexti, venjulegt rúg- , Ha?
brauð, heilhveitibrauð, hveiti. | Webster hélt upp götuna,
brauð og ný rúnnstykki, fjórar j fram ,hjá gamla húsi Holm-
tegundir af osti, þykka mjólk - grens heitins og áfram eftir for
eins og rjóma, Messina-appel- J ugum veginum fram hjá gömlu
sín, ilmandi kaffi og Frederiks kirkjunni og oddvita skrifstof
stad dagblaðið. Webster féll frú ^ unum. Þess sáust ýms merki,
Eriksen betur og betur 1 geð. að vorið væri { nánd. Sólin var
Dalítið hvassar brúnir hennar;farin að láta að sér kvega á
voru farnar að slípast. Nik daginn við það að hræða snjó-
reyndi að halda uppi samræð- j irm 0g klakann; melbörð og;
um, en Webster svaraði honum ' þúfnakollar stóðu þegar upp úr
út í hött. Kærði sig ekki um J fönnunum og lækir heyrðust
að hann væri ónáðaður yfir ; seitla hér og þar undir snjón-
þessum ágæta og mikla mat. — j Um. Webster andaði að sér
Webster var svo höstugur við tæru dalaioftinu; hann var hinn
Nik, að frú Eriksen sá sig til-
neydda að taka málstað hans.
Hún sagðist geta gefið Nik Dal
beztu meðmæli sem ljósmynd.
ánægðasti. Langur og strang-
ur vetur að. baki, framundan
sumar og sól, — og ótæmandi
verkefni Nei, Boger var hár_
ara; herrann ætti að nota þetta j viss um það, að það var engin
einstaka tækifæri og fá af sér iítil kvittanabók meðal þeirra,
reglulega góða mynd; hún | sern teknar voru úr skrifstofu
sagðist vera viss um að hann ^ sögunarmylnunnar eftir dauða
myndaðist vel, með hatt. Hún , Holmgrens. Hann barði þungum
hefði ekki þurft að taka það.hnefanum í borðið og bölvaði
fram, þetta með hattinn. Web-j sér upp á það, að það hefði eng
' ter lét oft Ijósmynda sig nú jn slík bók verið þar. Hann
orðið, og hann gleymdi því al-
drei að hafa hattinn á sínum
stað.
Nik hafði ekki miklar frétt-.
Ir að segja honum. Arvid Stef
ánsson, stúdentinn, hafði heim
sótt móður sína fyrir þremur
dögum. Mamma hans fylgdi
honum til Frederiksstad, hitti
þar ungfrú Harm, fór með
henni inn í veitingustofuna
Björninn og drakk með henni
kaffi. Þær fengu sér líka tvö
glös af víni hvor, og ungfrú
Harm lét móðan mása. Ungfrú-
in var nefnilega í alvarlegum
giftingarhugleiðingum; nú ætL
aði hún að gera alvöru úr því
að gifta sig. Frú Stefánsson var
fámálug; enda gat maður varla
búizt við því að hún hefði mik
inn á'huga á hjónabandi vin-
konu sinnar, eins og komið var
fyrír hennar eigin. Etta hans
var búin að fá indælan kjól; en
hún var ekki reglulega ánægð
með hann; sagði að hann væri
eins og hann væri heimasaumað
ur. Hafði á orði að láta breyta
honum, þegar hún kæmi til Os-
þuldi upp úr sér allar bækurn-
með tölu, sem teknar voru í
gæzlu, mundi eftir þeim öllum
saman. Þess háttar bók var alls
ekki í heimili Holmgx-ens heit-
ins, og heldur ekki hjá Stef-
fánsson gjaldkei’a. Og hún var
heldur ekki á listanum yfir
bókhaldsbækurnar; það gat
Webster sjálfur séð.
Sem sagt verið fjarlægð?
sagði Webster.
Það hlýtur að vera, ef hún
þá hefur nokkurn tíma verið til,
sagði Boger.
Það er nú mín skoðun, að
hún hafi verið til, umlaði
Webster. Náttúrlega veit ég það
ekki með vissú; maður veit
ekki neitt með vissu í þessu
einkennilega máli.
Webster fór á skrifstofu sög
unarmylnujmar til þesa að
spjalla við þær ungfrú Engen.
Hann lagði sig í framkróka í
þetta skipti; var kátur, mjúk-
máll án þess að hræsna; lét á
als oddi.
Ungfrú Engen bauð hönum
heim í kaffi, ef hann hefði
t'fmá tjl þess seinni hluta morg
undagsins, sem var laugardag
ur. Hún leit vei út; Webster
fannst húxx blómlegri núna með
vorinu en áður, stór, ljósrauð_
birkin; og hún roðnaði af og
til. Með stóra, bláa skrifstofu-
svuntu og svolitla svarta sorg-
arrönd á kjólnum innanund-
ii’, í hálsmálinu.
Ég er eiginlega hættur að
skipta mér af þessu máli, taut-
aði Webster. Það er bara hann
Boger. Boger bað mig um að
hitta yður og spyrja hvort þér
mynduð ekki eftir lítilli kvitt_
anabók, sem ekki hefur komið
fram en átti að vera á skrif-
stofunni hans Stefánsson. IJúli
var ekki með, þegar hinar bæk
■urnar voru teknar í vöi’zlu.
Það er nefnilega ennþá verið að
endurskoða bókhaldið, það er
að segja endurskoðandinn hef-
ur haft' orð á því að það muni
vanta svona bók. Stefánsson sit
ur enn þá inni; hann heyrir
undir mig. En það er Kka það
eina, sem ég er við málið rið-
inn né orðið. Það er náttúr-
lega lþgreglan hérna,.sem hef_
ur af því allan veg og vanda;
Bogier, sjáið þér tiL Jé; þér
vitið það.
Ungfrú Engen mundi alls
ekki eftir neinni kvittanabók;
nei alls ekki kvittanabók, neittt
sérstaklega. En hún mundi ve!
eftir lítilli, brúnni kiaddabók,
.sem. alliaf stóð eins sér á á-
kveðnum stað í hillu fyrir of-
an... skrifstofuborð gjaldkerans.
Lítil. b^k, svo sem fimmtáp
sinnum tuttugu centimetrai'.
Eijjna líkust stílabók. Sá hana
þar oít, þegar ég gékk mn til
Steíansson með lista og þess-
háttár, sem ég var að vinna fyr
ir “hann. Hún stóð ein sér í
hillu; engar aðrar bækur hjá
henni. Hún veitti henni at-
hygli; já, eigmlega var ástæð-
an tíl þess að hún mundi eftir
henni nú, að það stóð „Holm-
greji“ á kilinum, skrifað með
rithönd Stefánssons1. Bi'aut
aldrei heilann neitt um það,
hvað í henni myndi standa, né
hvað Stefánsson myndi. gera
með hana. Stefánsson notaðí
einmitt svoleiðis. litlar bækur
tii ■ svo margs, svona fyrir
kladdabækur.
Sáuð þér nokkrn tíma, hvort
Stefánsson skriíaði í hana, þeg'
ar" Iíolmgren sótti peninga inn
til hans?
Nei, ungfrú Engen hafði
aldrei séð neinn ski’ifa neitt
í þessa bók. Hún gat heldui’
ekki séð inn að skrifborðinu
hans Stefánssons frá borðinu.
sem hún sat við frammi í skrif
stofunni, enda þótt hurðin væi'i
opin á milli.
Ungfrú Engen ítrekaði fyrri
framburð sinn, að Holmgren
hefði stundum beðið Stefáns-
son um peninga. Meðgekk
þetta með tregðu; hugsaði sig
um og roðnaði áður. Man a!is
ekki hvenær og hversu miki,.
Jú-u-ú, það voru víst tuttugu
S
S
s
s
kaupa flestir. Fást hjá\
slysavarnadeildum um ^
land allt. í Bvík í hann-s
yrðaverzhxninni, Banka- S
stræti 6, Yerzl. Gunnþór-S
\ unnar Halldórsd. og skríf-S
\ stofu félagsihs, Grófin 1.$
'j Afgreidd í síma 4897. — S
S Heitið á slysavarnafélagið )
Það bregst ekki.
ÐVALARHEIMILI
ALBRAÐRA
SJÓMANNA
Mfnningarspiold
fást hjá:
Ssími 3786; Sjómannafélagi ^
\ Reykjavíkur, sími 1915; Tó-■
Sbabsverzl Soston, Laugav. 8, •
Ssínii 3383; Bókáverzl. Fróði,)
S Leifsg. 4, síini 2037; Verzl.^
b Laugateigur, Laugateig 24, ^
• sími 81666; Ólafur Jóhanns- \
■ son, Sogabletti 15, sími ^
r 3096; Nesbúð, Nesveg 39. S
Íí HAFNARFIRÐI: Bóka_s
^verzL V. Long, sími 9288. S
Nýja sendi-
$ bífastöðin h.f.
5
s
s
s
]• hefur afgreiðslu í Bæjar- ^
^ bílastöðinni í Aðalstræti^
S 18. Opið 7.50—22. A\
S sunnudogum 10—18. —S
S Sínai 1395. S
Minningarspjöld S
Bamaspítalasjóðs Hringsina^
eru afgreidd i Hannyrð'a- ^
vérzl. Réfili. Aðalstræti 12 \
(áður verzl. Aug. Svend- S
sen), í Verzluninni Victor, ’
Laugavegi 33, Holts-Apó- ^
teki, Langholtsvegi .84, ^
Verzl. Álfabrebku við Suð- ^
urlandsbraut, og Þorsteins-^
búð, Snorrabraut 61. S
Hús og íhúðir \
«1 ýmsum stærðum i •
bænum, útverfum : íjf-;
arins og fyri.r utan bæ-;
fnn tii sölu. — Hðfumi
eínnig til söln jarðir, (
vélbáta, bifriiðir og<
verðbráf. »
Nýjh fasteignftaalaa, ;
Bamkástræti 7. ;
Síaxi 1518.
\--------
S
$
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
]
s
s
s
$
\
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
:s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
Smurt brauö
og snittur.
Nestíspakkar.
s
s
s
s
s
Ödýrast og bezt. Vin-S
samlegasr pantið meðS
fyrírvara. b
MATBARINN -s
Lækjargotu 6„ S
SÉmi 8014». S