Alþýðublaðið - 06.03.1954, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardaginn 6. marz 1954
SNelI
Framhald áf 8. síðu.
'Niðurstaðan af þeim var sú
'sama, vandamál, er stöfuðu af
glóðarkveikj u og skámm’hlaupi
í kertum voru úr sögunni.
SHELL í ENGLANDI HEFUR
EINKARÉTT Á I. C. A.
Við íslendingar flytjum nú
ánn allt okkar benzín frá Rúss
landi, en Shell-ifélagið í Eng-
iandi, sem hefur einkarétt á
jþessu efni til íblöndunar í ben
benzín heíur samt sem áður góð
íúslega samþyickt að heimiiá
H.f. „Shell“ á íslandi afnot af
einkaleyfi þessu og látið því í
té birgðir af þessu efni til
Möndunar hér innanlands.
3>etta hefur gert Shell-félaginu
ihér kleift að gefa bifreiðaeig
endum hérlendis kost á hinu
endurbaetta benzíni, sem frá
og með deginum í dag fsest af
öllum benzíndælum félagsins
£ Reykjavík og nágrenni. Út-
sending á þessu nýja benzíni
er nú í fullum gangi, og inn-
an skamms mun það komið á
flesta benzínsölustaði félagsins.
Bessastaðakirkja
fil eignar.
SUNNUDAGINN 28. febrú-
iar afhenti forseíi fslands,
herra Ásgeir Ásgeirsson,
Bessastaðakirkju til eignar
Steinsbiblíu ípreníuð á Hólum
1728). Sieinsbiblía er þriðja
■útgáfa biblíunnar á íslenzku,
fyrst er Guðbrandarbiblía, en
Þorláksbiblía önnur. Biblían
er góður gripui’, í hinu forna
bandi með koparspemium.
Gefandinn er séra'Niels Gott
schalck-Hanse.n þjóðþingsmað-
ur. Ledöje Præstegaard í nánd
við Kaupmannahöfp. Hafði
íhann sent forseta biblíuna til
oráðstöfunar. Séra Gottschalck-
Hansen dvaldi á Akureyri 1924
sumarlangt. hjá Schiöth-fólk-
ínu, sem harm er í ætt við.
Hann segir svo í gjafabréfinu:
„Mér er Ijúft að senda „bókina
mína“ til íslands. Ég er tengd-
tir fslandi sterkum böndmn,
mér. er Ijúft að vinna fyrir vax
andi vinátt.u Ðana og íslend-
inga og norræna snmvinnu og
ég. miimist. með einlægu þakk-
læti yndislegrai’ sumardvalar
og viðkynningar við söguþjóð-
iua.“
Forsetinn gat þess í stuttu
ávarpi, að Bessastaðakirkja
væri fatæk ao góðum gripum
og nefndi hina miklu kopar-
stjaka, sem Hcémsmæðgurnar
gáfu kirkjunni í fögnuði sínum
vfir sýkmrn í Swartzkopf-mál-
5nu og hinar ágætu oblátudós-
ir, sem Ólafur Stephensen og
kona hans gáfu. ,.Nú bætist
kirkjurmi hessi biblía," sagði
forsetínn, „og er þo langt á
milli gjafanna. Mætti nú gjarn
an Icomast skriður á skreyt-
ingu þessa veglega guðshúss."
Arthur Omre:
22. DAGUR
þessa daga, og haft orð á því langt fram eftir kvöldi, aleinn. ljósmyndastofu Niks í húsi frú
svo hann heyrði. | Hvaða skref ætti hann að stíga Eriksen; búin að borða. Nik
Webster áræddi að leggja ; næst? Iíann ætlaði ekki að mis liafoi athvglisverða sögu að
fyrir hann enn eina spurningu. ; stíga sig. Maður á aldrei að.segja:
Hann sötraði sopa af glasrönd- flýta sér, þegar maður er að j
Frú Stefánsson kom hingað
inni, og leit undan meðan að greiða flækju. Þá er maður viss í ljósmyndastofuna til mín á
stúdentinn talaði. Leit svo á með að fá hnúta og snurður og dögunum. Hún bað mig að gera
hann aftur og kvaðst ekki hafa enn meiri flækju. Hvernig
heyrt það sem hann sagði. —- ’ væri að hitta ungfrú Harm að
Hvað segirðu, fór mamma þín . máli? Þessa háu og grönnu og
t.il Antwerpen í maí?_ jviðfeldnu konu.
Nei, ekki hana. Hún myndi
Stefánsson ungi hló og' leið-
rétti hann. Nei, Holmgren fór
til Parísar í maí i gegnum Ant
werpen, sagði ég. Mamma fór
ekki til Antwerpen. Hún fór
bara í stutta sumarleyfisferð
með.ungfrú Harm. Kaupmanna-
höfn, Málmey, Gautaborg,
Stokkhólmur, hugsa ég. Eitt-
hvað svoleiðis. Mamma ferð-
aðist aldrei neitt. Ungfrú Harm
átti alltaf frí á vorin, þegar
Holmgren var í þessum.Parísar
férðum. Þær slógú saman, —
mamma og hún.
láta bað verða sitt fyrsta verk
að hlaupa til frú Stefánsson
og segja henni frá því, að lög-
reglan væri komin á snoðir um
leyndarmál hennar, Parísar-
ferðina. Annars var þetta Par-
ísarævintýri hin snjallasta
framkvæmd; það mátti hann til
með að viðurkenna. Svona var
kvenfólkið snúið og viðsjált,
ser greiða: Stækka fyrir sig
mynd. Hún var af litlu börn-
unum hennar,' þegar þau voru
, smáangar. Þegar við vorum að
ræða þetta, bar póstmeistarann
að. Jafnskjótt og hann kom
auga á frú Stefánsson. varð
hann rauður eins og sovétfáni;
hann hafði þó rænu á að
, hheigjá sig, en gerði það
kunnalega eins og skólastrák.
ur. (Hún Etta mín hefði átt að
tJra-viðgerðír. |
Fljót og góð afgreiðsl*. S
S
GUÐI. GÍSLASON S
Lmgavegí 63,
sínú 81218.
Samúðarkorf
Slysavamaíé! ags
S
S
■I
s
s
íslar.cSs^
kaupa flestir. Fást hjá
slysavarnadeildum uraý
land allt. í Rvík í hana-s
yrðaverzluninni, Banba-S
stræti 6, Verzl. Gunnþór-S
unnar Halldórsd. og skrif-S
stofu félagsins, Grófim l.j
Afgreidd í síma 4897. — i
Heitið á slysavarnafélagið ^
Það bregst ekki.

DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
MinningarspjÖíd
fást hjá:
S
S
-*• s
s
s
s
s
s
s
S Veiðarfæraverzl. Verðandi,)
isími 3788; Sjómannafélagi
i Reykjavíkur, sxmi 1915; Tó-
S
sjáhann. Að hugsa sér, að 'Yb,akf:e”i ®£s*on’ La,U^V;i’ S
svona fullorðinn maður, kom- C_: 'S
... , ,, , ^Leifsg. 4, sími 2037; Verzl.f
................... lnn a fimmtu§s aldur; skyldl SLaugateigur, Laugateig 24, J
þegar það vildi slíkt við hafa! ; geta_^oðuaS eins °§ skolastrak- ■. Ssími 81666; Ólafur Jóhanns-^
T&ustferðá henduríleyfis.if'S fG Sogabletti 15, símis
ög skblastrakur). Fru Stefans- : -3096;
tima ungfru Harm, sem var all . , ., .... , , ,. S <
Nesbúðj Nesveg 39. S
langur. Og svo brá frú Stefá'ns
son leit við honum og brosti,; ?í HAFNARFIRÐl:
Nú, já, Nú, já. Webster
smáútúrkrók,tilParíS-',fÖgUr0f^fÍnf0gÚf/UnS Sverrf* V* sími
... „ j m ros. Gekk txl mots við hann, S
son ser
ar, heldur en ekkert annað.
leiddi samtalið; nú var það ung Kannske höfðu þær farið þang- ! r°íh hnnum hondinf °§ sa§ðl;
frú Harm, sem hann vildi að báðar. Og svo voru þær fU skai , f5 loksins fa að
heyra sagt frá. Geðugur kven komnar á sinn stað uppi við !heilsa Þer> Postmeistarx. Ja, það
maður, ungfrú Harm. Frænka litiu sögunarmyinuna áður en I saSðl p«stmeistarx, hvað?
þín, er það ekki?
Það er víst, skrafskjóða,
annars bezta kerling. Ætlar að
fara að gifta sig, ungfrú Hann.
Iiefurðu ekki frétt það? Veiztu
annars, að við erum tatarar í
ættir fram?
Nei? — Þú meinar það ekki?
Ha?
Hann vissi ekki hvaðan a sig
stóð. veðrið. Átti ekki von
varði, með sápuþvegna sam- •
vizku. Webster hafði mikinn! . „ . , ....
. , „ , , , „ „ : svona virðulegu avarpi, kxana-
hug a aö kynna ser þessa ferð ; w „ , ,
prxkxð. Hann varð ekkert
nanar.
j Ungfrú Harm? Humm-umm.
j Webster mundi vel orðrétt, það
' sem hún sagði við hann, þegar
í hann heimsótti hana í fyrsta
nema
lengdin ög mjóddin, sláninn að
tarna.
Hún tók aftur til máls. Þér
i fáisf við býflugnarækt, póst-
meistari. Er það ekki? Hann
' • , , „ , „ ! skiptið: „Stefánsson og frúin' ,,
Ekkx alveg laust vxð það; ' og ungfrú Engen heimsóttu hr. j ætlaðx að segja
Webster bað um kaffi 0g
kveikti sér í vindli. Eiginlega
var konan búin að taka af hon
um það loforð að koma heim á
réttum tíma í mat þ.etta kvöld,
en hvað gerði það til þótt fjöl
Holmgren oftast einu sinni í;
eitthvað, en
i j honum svelgdist á. Kom því
hálfum mánuði, og komu aUtaí !■fk^mr sér’ °é £V0 hékk
að kvöidinu til.“ Meira vissi! hann--arna þogu 1 ems og stor
ekki ungfrú Harm. Nei, ónei. Þmgsmaður ur °ladal- En hann
Kannske. Og kannske ekki.
. ., Víst var það, að þær voru nokk-
skyldan borðaði i þetta skiptið uð mikið sarnan. frú Steiánss0n
an hans eras og svo oft• aður.; og Mn Það mátti mikið yera
Konan hans var von að hafa j ef ungfrá Harm var jafn fá_
matinn til a nakvæmlega rett-; kunnandi og fávis um þetta
um tima hvort sem hann var;, . __, , ....
,,. : mai, ems og hun vildi vera lata.
kommn heim eða ekki, og svo •AT.1,
tá u íNlk Dal sat Pess oft 1 skyrsl-
var aldrei beðið eftir honum. , „ * , „ ,
„ „ . > um smum, að þær mttust og
Hannvarmikilsmetmn aheim æru miMð saman. Q hvern.
rlinu, en það var aldrex beðið . ^ t stódentinn;
eftir honum. Og nonum likaði frændi hennar lýgt hennj?
þao vel. '
mfúMrn
'bmíu á ffeurn áncuog
BixiiiS tsés 'ýðbylíí
(uu i«nd allL
Þeir héldu áfram að masa og
masa um allt og ekkert og
skemmtu sér vel. Unga mann.
inum fannst ekkert undarlegt,
þótt Webster hefði áhuga á
einu og öðru varðandi menn og
málefni í litla þorpinu við sög-
unarmylnuna, fyrst hann hafði
verið þettá mikið riðinn við
„málið.“ Webster sagði: Þykir
vænt um að vera nú loksins
laus við það. Vona annars að
mér hafi tekizt að verða föður
þínum að liði. Dálítið erfitt að
fásf við liann annars, karlinn.
Munaði minnstu að hann sæti
inni það sem eftir var ævinnar.
Annars er þessi málarekstur úr
sögunni. Bára eftir að fá botn
í reikingana og bókhaldið. —
Nokkuð, sem ekki varðar lög-
reglun'a hér í Osló hið áftra
minnsta úr því sem komið er.
Webster gekk eftir götunum
lýst
annars
bezta
„Skrafskjóða,
kerling.“
Já, skrafskjóður gátu líka
þagað, þegar það átti við. Gátu
skrafað um þetta fram og aftur
jafnframt hugleitt hitt. Og
sumar voru nú bara skrafskjóð
úr og ekkert annað; Ungí'rú
Harm var ekki ein af þeim.
Hún hafði sitt hjá sér.
Það varð úr að hann ákvað
að heimsækja ungfrn Engen;
drekka hjá henni kaffi og
borða með kökur, bakaðar að
fyrirrnynd Holmgrens sjálfs.
Hann ætlavi sér að komast til
botns í því, hversu náið sam-
band hefði verið milli hennar
og Holmgrens.
Iiann komst ekki af stað
fyrr en undir kvöld daginn eft-
ir. Lenti í að upplýsa innbrots
þjófnaðarmál nokkuð, og tókst
það skjótlega. Hann sat nú í
át hana og svelgdi í sig lifandi
— og lifandi var hún.
Iiann rankaði reyndar furðu-
lega fljótt við sér. Gnæfði
.þarna yfir hana stór og breið-
ur og horfði niður á hana og
át hana með svörtum augunum.
Hann langaði auðsjáanlega
allra me^t af öllu til þess að
laka utan um hana. Og ég er
hárviss um, að í hjarta sínu
hefúr hann óskað þess heitt 'ug
innilega, að þetta ljósmyndara-
gerpi væri komið út í hafsauga.
Eg hef verið að velta því fyrir
rnér síðan, hvort þetta hefur
verið ást við fyrstu sýn. eða að
niðurbæld ást hafi blossað
þarna upp af endurnýjuðum
kra'fti. Ilún hefði átt að sjá til
íians þarna, föla og veiklulega
konan póstmeistarans.
Og hún hafði svo sannarlega
ekkert á móti póstmeistaran-
um. Mældi skrokkinn hvað
eftir annað upp og niður og
gleðisvip brá f'yrir á Madonnu
íésinu. Lögulegasta par, skal
ég segja þér. Hann gekk vel tii
fara, póstmeistarinn. Það gerir
hann. sannarlega. Það var eng-
in tilviljun að hann leit vel út
í klæðaburði. Það hlýtur að
vera unun fyrir hvaða klæð-
skera sem er, að sauma föt á
þerman kropp, svo vaxinn sem
liann er úr grasi.
Bóka-S
9288. S
S
S
s
s
s
Nýja sendi»
bílastöðln h.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar-
bílastöðinni í Aðalstræti^
16. Opið 7.50—22. Ás
sunnudcgum 10—18. —
Sími Í395.
>
r'\
S
s
s
s
s
í
\
s
Minningarspjöld s
Barnaspítalasjóðs Hringslns^
eru afgreidd í Hannyrða- ^
verzl; Refili, Aðalstræti 12 S
(áður verzl. Aug. Svendy\
S sen), í Verzluninnl Victor ’
S Laugavegi 33, Holts-Apó- ^
J tekl, Langholtsvégi 84, ^
) Verzl. ÁJiábrekku við Su5-ð
urlandsbraut, og Þoríteinr- ^
^búð,
SnoiTabraut 61.
, S
S
"S
s
s
n
Hús og íbúðir
«f ýmsum stœrBum
bænum, útverfom :• ej
arins og fyrir ntan fcæ-?
fnn til sölu. —- Eðfumj'
einnig til aölu Jarðir, ^
vélbáta, blfraiStr ag \
verðbréf.
Nýjfa fasfefgnasalaa.
Bankastrætí 7-
Síml 1518. ' '
Srmirt b'rauð
og snittur.
Nestispakkar«
Ödýrasr og bezt. 'Víxt-S
samlegasr paatið með)
fyrirvara.
matkabinw
LaíkjargSfú
Símí 8034«,