Alþýðublaðið - 09.03.1954, Síða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagurinn 9. marz 1954.
Vlnntítgií í hipp*
fli
DREGÍB feefur verið í happ
tlræítl Swíbands ungra jafn-
aðarmanna og komu þessi núm
er upp:
: 1. Ferð til Evifópulanda 2613
2. Ferð tii Englands 9996
' 3. ORerö uni ísland. 10 d. 23808
4. ísskápur 6834
'' ð. Eldavél 13915
.6. Brauörist 8216
■fl. Hraösuðupottur 23464
8. Hra.Ssuðuketill 9807
9. Straujárn 5840
ÍiO. Bsskur Isl.sagnaútg. 29985
$Í. Skrifborð 5489
Í2. íslenzkir bændahöfð. 21962
13. 12 m. maíarstell 27167
($4. Ferðabok Sveins. Pálss. 889
fþ. 12 m. kaífisteil 19436
'16. -Vinna, 1 dagsv. trésm., 1
/; d. málari, 1 d. múrari 851
1(7. Farseðill td Akurey. 16817
18. í?afm.agnslampi 7686
19. Vinna, 3 d. trésm. 15014
20. 'Reiðhjól 5298
21. Sækur MFA 23143
23. ‘Ljóðm. Sig. Eínarss. 1440
24. Bækur eftir Hagalín 2103
25. Ryksuga 14982
H 'Handhafar vinninga gefi sig
Arthur Omrei
Sakamáíasaga frá No r e g i
íi
bam í skrifstofu Alþýðuflokks
ns í Alþýðuhúsinu
i4
Brldge og faflldúbbur
ftoikjMmr gengur
1 .0
x
ADALFUNDUR var haldinn
í IJridífé- og taflkíúbb Reykja
víkur fimmtu iagiwn 25/2 ‘54.
Aðalviðfangsefpi fundarins
var kosni.ng félagsstjórnar. For
maður félagsins var endurkos-
iun, Jón Mai-'jiússon, og með
Jjonönj í stjórn félagsins voru
,’j|fco*.njr þelr horvaldur Matthí-
jissoii, Guðui Þorfinnsson, Ingv
pér Helgason, líjörtur Elíasson
og Óiafur Ásmimds.son. JEndur
i skoðenfíur voru kosnir þeir
: Sigurður Helaason og Guttorm
: ur Erlendsscn.
Á fundinum y.ar meðal ami-
pxs garnþykkt að félaglð sagktij
ruBi upptöku í Brldgesamband
líslands.
Starfsemi félagsins hefur
j verið með miklum blóma sið-
| astliðið starfsár. Kefur félagið
íkeppt oft við önnur bridgefé-
ilög. i.nnan bæjar og utan,. auk
i fteppni innan félagsins. Æfing-
ar félagsin? eru cli fimmtuda.gs
íyvöld eftir kl. 8 og sunnudaga
ki. 2. Er tjtanfélagsmönnum.
.jafnt sem íélagsmönnum heim
.41 þáttíaka í æfingtöaum.
^ í Efstasundi 27 hjá, Skúla S
% K. Eiríkssyni úrsmið ^
> fáið þið vasaþótt armhands /
^ úr, herra og dömu, verð frá^
ykr. 465,00. — Vasaúr, vekj- ^
S -ara, stóra' og smáa, ferða- s
4 úr í leðurkassa, húsklukk- S
^ ixr, eldéú.sklukkur, sem segja S
■ r til er eggið er soðið og kakan ^
Á er búin. — ArmbÖnd, stál ^
) og leður, von á fleiru. Tek {
^einnig aðgerðir. Er við frá S
__ í Mulikan 1—5. S
> - 1 . '
, m/€**^0**s***œ*faaaísefegwKu.*'
þó.t-ti honum dálítið vsent um
p.eninga, en ....
Okkur finnst stunáum að við
þekkjum hvert anna.ð syo val,
og .gerum við það ekki, þegar
all.t kemur til alls,sagði Webst_
er. Það eru vígt á okkur svo
margar hliðar. Já; lengi skal
manninn revna. Það má nú
regja. Eða þá að við erum ein-
hvern veginn hlekkjaðir, þótt
þess sjáist ekki merki. hvers-
dagslega.
Ó, já, svoleiðis er það víst
stundum. En gagnvart mér
uneri aðeins ein hlið á Holm-
gren, síðustu árin, sem ég
þekkti hann. Og hana þekkti ég
xel. Áour fyrri var það að vísu
öðruvísi; það fékk ég að reyna.
Webster náði sér í smáköku;
bollinn hans var tómur. Hún
stóð. upp. og náði í könhuna.
fiann hélt á bolSamun meðan
hún skénkti. Hann þakkaði
fyrir. Hann hjálpaði henni af
stað, án þess að hún veitti því
athygli. Lagði fyrir hana snún-
ar spurningar. varkár, rólega.
Vann ekki pabbi hennar við
sögunarmylpuna. fyrir eina tíð.
Einhver hafði sagt honum það.
Jú, fgðir minn vann þar einu
si'nni. Það var ekki mikið fyrir-
t.æki í þá daga. Holrogren vann
sig upp úr sárri fátækt. Hann
var af fátæku fólki kominn og
sendisveinn hjá sögunarmylnu
byrjaði allslaus. Byrjaði . sem
í Halden, siðar sem venjuleg
ur verkamaður: og hann gæ.tti
þess vel og ávaxtaði, .sem hann
aflaði. Þegar hann var tuttugu
ára, byrjaði hann upp á eigin
spýí.ur. Þá átti han.n ekkert
nema el.dgamlaui bíl, einn hjól
sagargarm og svolítinn timbur_
stafla af óunnu tirnbri. Hami
fékk leigoan skúr fyrir bæki-
stöð. Það var um þessar mund-
ir, sem frú Stefánsson sveik
hann.
Webster tautaði. Já, það er al-
veg rétt. Ernhver hefur sagt
mér, að þau hafi verið trúlofuð
einu sirmi. Svo litaðist hann
um í vis.tlegrri stofunni henn-
ar. Út um. gluggann sá hann út
í lítínn, snotran garð með ribs
berjatrjám og' blómabeðum. Svo
sötraði hann kaffisona. Tautaði;
En það hélt áfram að vera kunn
ingsskapur milli þeirra, var það
ekki? Einhver sagði mér það.
Það brá fyrir skugga á stéru
andliti ungfrú Engen. Webster
lét sem hann spi þa-ð ekki: sagði
bara jafnrólega: O, jæja. Manni
getur hæglega skjátlazt á þeim
aldri, Öll erum við breysk.
Víst, er það. En útreikning-
arnir eru barna ekki alltaf reist
ir- á jafn meinlausum grunni.
Stefánsson var álitlegri í þá
daga., Af efnuðu fólki, í góð '
stöðu, virtist eiga glæsilega
framtíð fyrir höndum. Ég vil
ógjernan tela illa nm hana, en
þetta voru allt þekktar stærð_
ir í hennar útreikningum, end^
þótt þeir brygðust eigi að sí.ð-
ur. Já, hún vax; ung þá, bara
24. DAGUR:
: átján ára. En mér er nær að
! halda, að það hafi runnið upp ‘
! í
seinna,
yrir henni
[ skyssu hún gerði þá.
hverja :
I
l Hún ræddi um þetta fram og ;
• aftur. Myndin, sem Webster áð :
ur hafði aflað sér um hagi þessa
fólks á yngri árum, varð stöð- ,
ugt skýrari, alveg nógu skýr s
fannst'honum, En hann var ‘
enn ekki orðinn .þess áskynja, s
, sem hugu.r hans þó stóð mest j
| til um þetta leyti: Afstöðu ung- j
, frú Engen sjálfrar til Holm- j
grens heitins og írú Stefáns- •
í son. Hann gerði margar tilraun 'j
1 ir til þess að leiða hana inn á '
þær brautir; skaut inn setn- i
ingum eins og: Þér megið ekki!
halda að ég sé venjulegur slúð.,
urbergi, sem blaðri í hvern sem j
er því, sem ég heyri, hvað þá,
heldur þ.að, sem mér er sagt í.j
t.rún.aði, Þér vitið líka, að ég er |
bundinn þagnarskyldu varð-1
andi allt, sem ekki -er viðkom-.
a.ndi ,,málinu“. Maður hefur
alltaf gott af því að trúa em-;
' hverjum fvrir því, sem manni,
ljggu.r þungt á hjarta. Manni 1
getur stafað hætta af því að!
bæla með sér sorgir og trúa j
engum fyrir þeim. Eg skíl yður ■
svo vel, ungfrú Engen ... j
i j
: Su gamla gæðist mn um gætt j
ina. Ungfrú Engen bað hana
góðmótlega að trufla þau ekJtí. j
Við erum að tala um ,,málið“, j
mamma mín, heyrði V/ebster j
að ungfrú Engen sagði við j
gömlu kon.una um leið og hún ■
sótíi meira af kaffi í könnuna \
fram í eldhúsið.
• Já, þau. töluðu um ,,májið
og' Holmgren forstjóra og S.tef í
ánsson gjaldkera og ?rú Stef- .
ánsson, og svo um ungfrú Eng!
. en sjálfa.. Henni fannst það ó- j
i skiljanlegast, að Holmgren j
í heitinn skyldi fara að svip.ta j
| sig lífinu, jafn lífs'glaður og >
• hann var, og þegar þess var •
í líka gætt, að hann hlaut að'
i. gera sér Ijóst að peningatapið,
! af hverju nú sem það stafaði,
j hefði. hann getað unnið upp á j
i stuttum tíma. Webster sagði: |
j Kannske hefur eitthvað það j
j amað að honum, sem þér ekki j
! vitið hvað var. Eit-thvdö, sem t
j hann hefur ekki haft á'orSi við |
j neinn.
! Hún svaraði ekki beint; þess
1 í stað byrjaði hún á byrjuninni.
. We.bs’ter lagði við hlustirnar.
Hann lét ekkert orð, enga hugs
un, fram hjá sér fara.
Holmgren var einn þeirra
manna, sem kvenfólk ósjálf-
rátt hiýtur að hafa dálæti á,
án þess að það geri sér ljóst,
hvers vegna, Enda var hann
mesta kvennagull. Ekki reglu-
lega fríður, ebki sérlega stór
glæsilegur utan uin sig, ekki
heinlínis hár, dálítið átórskor-
I iun í andliti, dálítið dökkur;
| hann var kröftugur 03 líkams-
t fjörið mikið. Já, það er satt; á
} seinni árurn sló harm sér dálít-
j ið út, en hann var samt alltaf
t sami, góði rnaðurinn.
Það leið ekki á löngu, að fyr
irtækið blómgaðist í höndunum
á honum. Víst átti heimsstyrj
öldin nokkurn þátt- í því, en
fyrst og fremst var það dugnaö
ur h.ans og útsjónarsemi, sem
úrslitum réði. Hann keypti
gamla íbúðarhúsið; hann not_
aði frítíma sína vel, Las og las,
góðar bækur, fræðibækur,
meira að segja hreinar náms-
bæk.ur, til þess að glera sig
hæfari til þess' að stjórn stóru
fyrirtæki. Hami fékk aldrei
neina menntun, og þurfti að
bæta sér það upp með sjálfs-
námi. En hann. vildi aldrei
kvænast. Hann hafði nú einu
sinni bitið sig í það að vilja
það ekki. Og það var með það
eins og annað, sem hann var
búinn að ákve.ða: Það stóð eins
og stafur á bók,
Þegar hér var komið nam
ungfrú Engen stað.ar í frásögn
sinni og ' andvarpaði. Webster
átii vís.t. ekki. að heyra það, en
hún: gat ekki leynt því fullkom
lega. . -
ƱIið þér að skrifa þetta nið
ur, hérra Web.stef? spurði hún.
Nei, nei'. Ég skrifa ek-ki niður
annað en það, sem mér finnst
hafa beina þýðjiigu fyrir rann-
sókn málsins. Þér getið reitt
yðurá mig. Aldrei mun nokkur
mað.ur fá vitneskju um það,
sem þér segið mér, ef það elcki
beinlínis kemur málinu vi.ð.
Á. mér hvílir sams konar
þag.n,a-rskylda eíns og á. lækni.
Ég er eiðsvarinn maður að
Ijóstra engu upp af því, sem
ég heyri eða kemst að í st.arfi
mýnu; þar að auki má raunar
segja. að þetta mál sé úr"'sög’-
unni, að minnsta kosti hvað mig
snertir. Já, ég veit ekki, hvað
.Boger karlinum finnst, en ég
vildi gjarnan vera laus við það,
svo þreytandi og erilsamt sem
það-er, og ólíkiegt að nokkur
viður.andi niðurstaða fáist.
. . . Stefánsson starfaði um.
þær mundir í S-arpsborg og
fraínabrautin virtist ætla að
verða honum þyngri undir fæti
en írú Stefánsson hefur grrniað
að yerða myndi. Þau áttu þá
orðið tvö börn. Það þurfti tals_
verðar tekjur í þá daga til þess
að geta sþð sómasamlega fyrir
þdft ekltí væri nema konu og
tveim. börnum, eftir því sem
kröfurnar ukust,. Holmgren
hélt alltaf tryggð. við þau.
Hann.þekkti Stefánsson frá
íýTritíð. Hann heímsótti þa.u
alltaf, frá .því þaú giftu sig. Og
svo þegar Holmgren komst
ekki lengur yíir að gera allt
sjáyiur, bæði að stjónja mönn-
um og vinna öll slmfstofustörf,
hvao var þá eðliiegra en að
hann byði Stefánsáon vinnu?
Og það varð úiy að Síefánsson
réðist til hans s;em gjalcjkeri og
bókhaldari. Þáu fluttu hingað
hyggðu sér hér hús. Holm-
gren þótti vænt um börnin
þeiri-a tvö og heimsótti fjöl-
skylduna oft og mörgum sinn-
um. •!
Ora«viðgerðiír. j
Fljot og gnð afgreiðsft, S
S
GUÐI. GISLASON.
Laugavegi 63»
ílaú 81218,
) Samúðarhurf
Sipsavamafé > ags íslar.ds ^
kaupa flestii'. Fást hjás,
siysavarnadeildum urn ^
l land allt. t Rvík f bann-s
( yrðaverzluninni, Banks-S
stræti 6, Verzl. Gimnþór- S
tnmar HáUdórsd. eg skrif-S
í stofu félagsins, Grófin j.S
\ Afgreidd í síme 4897. ~)
S Heitið á slysavamaíélagið S
> Það bregst ekM.
V
DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
$ MinningarspIÖhi
fást hjá:'
S
\ Veiðarfæraverzl. Verðandl,)
fsírni 3788; Sjómannafélagi
\ Reykjavíkur, sími 1915; Tó- >
S baksverzl Boston, Laugav. 8, S
Ssími 3383; Bókaverzl. Fróðl, ?
ýLeifsgi 4, sími 2037; Verzl. ^
i T.anratpifnip. T.nno-n+aiÐr Ú ,*
Ison, Sogableíti 15, sími^
?3096; Nesbúð, Nesveg 39. S
; í HAFNARFHtÐI: 33óka_s
^ verzl. V. Long, sími 9288. S
S'
s
s
V
s
s
s
s
s
V,
Á
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s *
s Minniogarsplöíd j
^ BarnaspStalasjóðs Hrlngsínj;
{ eru aígreldd í Haimyrðá- i
^ verzl. Refill, Aðalstræti 12 i
S (áður verzl. Aug. Svenöi-'
S siin), í Verzlunlnni Victor,’
S Láugavegt ‘ 33, Holts-Apó-{
) teki, Langholtárzegi 84, j
) VerzI. Álfabrekku yið Suð-i
> úrlazidsbraut, og Þor*tein*-i
búð, Snorr&braut 61. <
Ný]a sendl-
bííastöðinh.f.
hefur nfgreiðslu í Bæjar-.*
bílastöoinni í Aðalstræti^
16. Opið 7.50—22. A\
aunnudogum 10—18. — S
Sími Í385. S
S
s
s
s
s
s
s
s
5
*
s
■Hús 0% íhúðir
®f ýmsgm etserStxm i
.bærmm,. ,átseie*am I
arins og- fyrir atau bæ-
ímx til söl»i» ;-~e Höftim
einnig tfl ÆdJ%. jaxðir,
yélbáta, hiir,sÍSir ég
verðhrét , .
s
s
s
\
s
s
s
s
s
S Hýja fasfeigeaístb^.
S Basfkástræíti.T.
S Síatl 1518.
Smurt- firaiÆ
og sn.ittýir.
Nestisptíkfear^ -
ódý-.tst og. hszt ¥ía-
'S .saml6gpr pantið saeð
v fyriryára
? EÍATBARINN
\ Lækjargttn (L
•: Shtti:?||4Í.
.tííisne- iúa -s§s .Bgo'iið-æ'iHraeííií láaovdÍtdigie h& ezés
•saeBl ílis} ~nx-vi