Alþýðublaðið - 23.11.1954, Page 6

ALJsVBUBtABICI
Þriðjuclagur 23 nóvember 1954
Ú t v e r p i 3
20.30 Erindi: J-'rá alþjóðaþingi
j arðeðlisfræt-inga í Róxn (Sig
urður Þórarinsson jarðfræð-
ingur).
21 Hljómsveitin og hlustand-
. inn, H (Róbert Abraham Ott
ósson hljómsveitarstjóri).
21.35 Lestur ícrnrita: Sverris
saga, IV (Lárus H. Biöndal
Ibókavörður).
22.10 Ba&kui- og menn (Vil-
íhjálmur Þ. Gíslason útvarps
stjóri).
22.23 Daglegt mól (Árrii Böðv-
arsson canci mag.).
22.35 Léttir tónar. — Jónas
Jónasson sór um þáttinn.
KROSSGAT"
Nr. 762.
1’ 3
sr . u 7
% 4
10 ii r
n /9- IS
ií "1 n L i
it
Lárétt: 1 listamanni, 5 mag-
urt, 8 skák, 9 hrísa hugur við,
10 sáir, 13 tvei'r eins, 15 íslands
heiti, 16 stöng, þf. 13 vel klædd
ar.
Lóðrétt: 1 skolli, 2 unga út,
3 púki, 4 togaði, 6 jarðyrkju-
ivélar, 7 þarna, 11 skyldmenni,
12 reikningur, 14 dvel, 17 tveir
eins.
Lausn á krossgátu nr. 761.
Lárétt: 1 rakinn, 5 örin, 8
Nasi, 9 ta, 10 rask, 13 as, 15
usli, 16 lúða, 18 rýrði.
Lóðrétt: 1 rangali, 2 afar, 3
Lös, 4 nit, 6 riss, 7 nakin, 11
auð, 12 klið, 14 súr, 17 ar.
Fóðiaðar
VerS frá kr. 125,00.
| TOLEDO
tt Fischersu'ndi.
GRAHAM GREBNB:
N JOSNARINN
42
SKIPARTGCRB
RIKISINS
i Esja n
vestur um land í hringferð
hinn 26. þ. m. Tekið á anó’ti
flutningi til áætlunarhafnar
vestan Akureyrar í dag og á
morgun, Farseðlar se'idir á
f íimmtudaginn.
Eer til Vestmaijnaeyja í kvöld.
yörumóttaka í dag.
hann mér :bara að segja eitthvað um iheimilis-
fangið. Að mér virtist, þá skipti bað ekki svo
miklu máli.
Leynilögreglumaðurinn gat ekki að sér gert
að geispa; hann virtist ekki hafa fleiri spurn-
ingar á féiðúm höndum óg í þann ve'ginn að
loka minnisbókinni. Þér getið sem sagt ekki
varpað neinu ljósi á betta . . . þetta sjálfs-
morð?
Það var ekki sjálfsmorð. Hún var myrt —
af eiganda gistihússins og manni nokkrum,
sem heitir K.
Og hvers vegna?
Það veit ég ekki með vissu, •— ennþá.
Eg geri ráð fyrir, að yður sé kunnugt um
að hún lét eftir sig bréf.
Því trúi ég ekki.
Leynilögreglumaðuri'nn reyndi að gera sig
myndugan. Eg held að við hefðum allir bezt
af því, ef þér væruð eins einlægur í skýrslu-
gerð yðar og þessi unga stúlka, sagði hann.
Svo bætti hann við með fyrirlitni'ngu: Það er
enginn tilbúmngur úr mér, að þið hafið gert
með ykkur samning eða samkomulag um að
fremja sjálfsmorð, því miður.
Get ég fengið að sjá þetta bréf?
Eg sé enga ástæðu til þess að þér að minnsta
kosti heyrið úr því smákafla; það gæti rifjað
upp fyrir yður atvikin, auðveldað yður að
játa. Hann hallaði sér aftur á bak í stólinn,
ræskti sig, og setti sig í stellingar, eins og
væri hann á leiksviði og ætlaði að fara að lesa
eftir sig Ijóð eða flytja erindi, og mikið lægi
við að vel tækist. D. lét hendurnar hanga nið-
ur með hliðunum, máttlausar. Hann festi aug-
un á sendiráðsritaranum. Svilk og morð og of-
beldi myrkvuðu tilveruna. Hann hugsaði: —
Þetta er endirinn. Þeir geta ekki leyft sér að
drepa unga stúlku, prátt fyrir allt. Honum
varð hugsað til þess, hve failið ofan af efstu
hæð væri hát-t, ofan á kalda, steinlagða götuna.
Hvérsu ægilega lángar tvær sekúndur væru
þeim, sem félli hjálparvana og vonlaus gegn
um rakt þokuloftið. Það sauð í honum gremja
og reiði. Nógu lengi var hann búinn að vera
verkfæri í hendi annarra: Nú var komrnn tími
til þess íyrir han'n sjálfan að láta til sín taka.
Ef þeir óskúðu eftir ofbeWi, því þá ékki að-
iáta þá fá ofbeWi? Sendiráðsritaranum varð
órótt undir hvössu x'an'nsakandi augnaráði
hans. Hann stakk hendinni í vasann og full-
vissaði sig um að skammbyssan væri þar á
sínum stað. Sennilega hafði hann náð sér í
hana, þegar hann í upphafi viðtalsins gerði
sér erindi til þess að bera málið undir sendi-
herrann sjálfán. <
Leynilögreglumaðurí'nn las: Ég þoli þetta
ekki 'lengur. í nótt sagði hann, að við mynd-
um bæði hverfa burt héðan fyrir fulit og allt.
Leyniiögreglumaðurinn leit upp og útskýrði:
Hún hélt dagbók, þessi stúlka, ágætlega skrif-
aða dagbók. Það var ekki satt; pað gat ekki
verið vel skrifuð dagbók, hún notaði svo voða-
legt mál, barnið; alveg eins og gerðist í tíma-
ritunum, sem hún las. En þetta var nú samt
röddin hennar, sem taflaði til hans í gegnuim
munn þessa leynilögreglumanns. Hann sór í
örvæntingu við sjálf-an sig: Einhver varð að
deyja. En þetta var alveg það sahrxa og hann
hafði svarið með sjálfum sér, þegar konan
hans dó, og ekkert hafði haim svo aðhafzt.
Leynilögregl umaðurinn las áfram; Eg hélt að
Dra-vtögerSlr.
1
N
S
s
( Fljót og góð afgreiðsla.c
SGUÐLAUGUB GÍSLASON,5
Laugavegi 65
Síxni 81218.
hann elskaði aðra, en hann mótmælti því, Eg
held ekki að harm sé einn þeirra, sem flögra
frá einu blómi til annars. Eg er búinn að skrifa
Klöru og segja henni ráðagerð okkar. Eg geri
ráð fyrir þyí að hún verði hrygg. Leynilög-
regiumáðuri n!n ko'nist við af lestri-num. Hvar
hefur krakkinn- lært að skrifa svona? Þetta er
eins og í skáldsögu.
Klara er ung vændiskona, útskýrði D. Þér
ættuð að geta haft upp á henni. Eg geri ráð
fyrir að bréfið, sem stúlkan segist hafa skrifað
henni, leiði í Ijós sannleikann í þessu máli.
Það, sem hérna stendur, virðist engra skýr-
inga þurfa. Það talar sínu ótvíræða máli.
Ráðagerðin, sem stúlkan talar um, var þessi:
Eg ætlaði einmitt í dag að taka hana burt
frá þessum stað, þar sem hún átti heima.
Kemur heim, afvegaleiða barnið!
Eg er engin skeþha, skuluð pér vita, herra
minn. Eg bað un-gfrú Cullen, stúlkuna, sem
var hérna þegar þér komuð, að hjálpa mér
við að útvega henni afvinnu.
Væri sem sagt réft að orða það svo, að þér
hefðuð getað talið hana á að hlaupast á burt
með yður, með því að lofa henni betri at-
vinnu.
Það er algerlega rangt örðað.
Það er þvert á móti nákvæmlega það, sem
sögðuð sjálfir. Og hvað með þessa stúlku, sem
þér nefnduð Klöru? Hvernig komst hún í spilið?
Hún var áður búin að bjóða stúlkunni að
koma til sín sem þjónustustúlka.
Leynilögreglumaðurinn skrifaði í minnisbók
og las um leið upphátt: Það var ung stúlka
búin að bjóða henni að koma til sín sem þjón-
ustustúlka, en mér fannst það ekki henni
sæmandi, svo ég taldi hana á að koma með
mér.
D. sagði: Þér skrifið ekki eins fallegt mál
og unga stúlkan, eða firnist yður pað?
Þetta er ekkert gamanmál. herra minn.
Ofsaheiðin ,sauð í honum, mjagnaðist og
max-gfaldaðist eins og gufa í katli, sem kynnt
er undir. Setningar og orð skutust fram í hug-
ann: Flestir gestirnir vilja reykta síld, og
egg“ hafði hún ,ságt. Hann mmntist þess,
hversu hana hryliti' við því að vera éin, þegar
hann var faririn, hvérsu holl hún hafði verið
honum og trygg, bafrislega einlæg. Eg er ekki
að gera að gamni x^ínu, sagði hann. Eg ér að
segja yður, að þetta. á ek'kert skylt við sjálfs
morð. Eg ákæri vcjtingakonuha og herra K
um að hafa stytt hejini aldur, að yfirlögðu ráði,
Hehni hiýtur að hafa vérið ýtt út um ....
Leynilögreglumaðurinn greip fraxn í: Það
er okkar að ‘ákæi'a, ekki yðar, herra minn. Við
höfum yfirheyrt veitihgakonuna, vitanlega. —
Hún var æst og hrygg. Hún viðúnkenndi að
þeim hefði orðið sandurorða nýlega, út af smá,-
munum einum. Hvað viðvíkur þessum hei'ra K.
þá höfum við aWrei heyrt hans getið. Hann býr
að mi'nnsta kósti e'kki á þessu umrædda gisti-
húsi.
D. sagði: Eg aðvara yður. Ef þér ekki hefjist
handa við að hafa»--uppi á honurn, þá mun ég
gei-a það.
Þér hafið þegar látið nóg að' -gert, sagðí
Íeyniiögreglumaðurinn. í þessu landi verðurðu
ekki látinn gera meira. Við komum: mátulega
t-H pess að koma í veg fyrir það.
Þór hafið ekki nægar sannanir tH þess að
handtaka mig,
Sarnúðarkort
glystv*TmiaíEéi»gi I*I**Ás$
kaupa Eestlr. Fárt kí'á)
flysavamadeildum vmi
land «114. 1 ílvfk I haia A
yrðavenduninnl, Banka-)
rtrætl «, Verzl. Gmmþé?-í
nnnar Hálldórsd. og
sitofu félagsins, Grófio Lí
Afgreidd i aíma 4897, - J.
HeitiO á elysavamaMlaglf
Þtð bregat ekkL
?V

í»!

Sjomanna
s
s
s
^ Minningarspjöld fást hjá:
(Happdrætti D.A.S. Austur
S stræti 1, sími 7757
• Veiðarfæravérzlunin Verð _
( andi, sími 3786 |
Sjómannafélag Reykja\ íkur,)
S
^ Jónas
sími 1915 )
Bcrgmann, Háteigs
S veg 52, sími 4784
^Tóbaksbúðin Bostcm, Lauga!
^ veg 8, sírai 3383 |
\ Bókaverzlunin Fróði, Leifs)
S
s
^ Laugateig 24, sími 81666
SOIafur Jóhannsson, Soga
) bletti 15, sími 3096
^Nesbuðin, Nesveg 39
SGuðm. Andi'ésson gullsm.,
gata 4
Verzlunin Laugateigur,

Laugav. 50 sími 3769.
;I HAFNARFIRÐI:
I Bókaveezlun V. Long, 9288
j Mfniilngarsplðld \
V Bamtspítalaaj óða Hringtine^
(eru afgreidd í Hannyrðe-)
^ verzl. Hefill, Aðalttrsetl ItS
( (áður verzk Aug. Sven«-|
< ten), í Yerzlunínni Vlctor^'
v Laugavegl 33, Holt»-Apð-r
tekl, Langholttvegl B«,
Verzl. Áliabrekku vi® Su*-
uil«nd«braut, og Þox*t
búð, Snorrabraul 61»
Smurt krauð
ög sfiittur,
Nestfspakkðr.
Ödfrast r«g beirt. Vi**í
- Btmlegaít p»nti8 »«i(
SyTiTvaxM. .
HÁTBftKmiV ‘
Lækjargöt* «,
Shak 3áS4». """
af ýmsum stærðum 'i,
bæiium, úthverfum bæj í
arins og fyrir utaú bæinnS
til sölu. — Höfum einnig I
$ 1.0. sölu jarðir, vélbáta, J
) foifreiðir og verðbréf,
| Nýja fasteignasalau, S
? Bankastræti 7.
$ Síœi 1513. 1 '