Alþýðublaðið - 05.03.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBBAÐIÐ
fSIifltl nm Smára*
ssmjörlikii, pvi aö
paö er efaisðbetra en
alt anað asmfilrlíkf.
iiópr stráka ok gerðu óp at Oddi:
Varð hano þá at leita styrks
Magnúss sýslumanns, sem rak ill-
þýði pat á flótta. Engi vildi veita
Oddi skotsilfur til heimferðar, en
penmgar voru þá nógir til íhalds-
manna. Er slíkt hin mesta hneysa,
er slíkr maðr gistir Hafnarfjörð.'
Gamall Hafnfirðingur.
Samskotin.
Frá M. kr. 10,00, Gunnu kr.
5,00, ónefndum kr. 3,00, G. Þ.
kr. 5,00, N. N. kr. 15,00, L. H. kr.
10,00, H. E. kr. 10,00, Ingu kr.
2,00, G. Þ. kr. 10,00, Siggu kr.
5,00, kr. 20,00 frá fjórum unguim
Reykvíkingum, sem ætluðu á
danzleik á laugardaigskvöldið, en
neituðu sér um það. Gerið slíkt
hið sama!
Einkennilegt „fylgiskjal".
Við 2. umræðu fjárlaganna var
m. a. rætt um að vaita Árnes-
ingum uppgjöf á Flóavegarláni,
sem sýslan skuldar Viðlagasjóði,
og var syórninni heimilað að
veita pá eftirgjöf. Magnús Torfa-
son færði m. a. fram þá ástæðu,
að Árnesingar hafi verið notaðir
sem .tilraunadýr, til að prófa á
þeim framfarirnar. Hefði það orð-
ið þeim allútdráttarsamt, því að
verkin hefðu verið eftir því. Til
merkis um það lagði hann fram í
deildinni mjaðmarháa spýtu,
og með gati á. Kvað hann þar
vera til sýnis hornstyttuna undan
M'iklavatnsmýrarstíflunni. Hafði
hún flotið upp og rekið á land og
•héldi h:ann nú á henni í hendi sér.
Lét hann þinginu hana eftir til
minja.
Úr Barðastrandarsýslu.
Eftir nýfengnum fregnum af
Patreksfirði, þá er nú orði'ð víst,
að sjóðþurðin hjá fyrr v. sýslu-
manni þar er yfir. 150 púsundir,
og er óvíst hvoxt nokkuð fæst
upp* í þetta. Efast nokkur um
að Einar Jónasson sæti enn þá
í embætti á Patreksfirði:, ef í-
haldsstjórnin hefði verið áfram
við völd? Efast nokkur um að
Einar Jónasson hefði haft nógar
skuldir að selja ödrum sendi'-
mivnni Jóns Þorlákssonar, eins og
þeirn fyrsta?
AI p ý ö «"p r e n t s m i ð| anTj
Hveríisgötu 8, j
tekur að sér alls konar tækifærisprent-
. un, svo sem erfiljóð, aðgöngumiða, bréf,
| reikninga, kvittanir o. s. frv., og af-
l^grei^ir vinnuna fljótt og við réttu verði.
Koln-sími
Valentínusar Eyjólfssonar et
íir. 2340.
SÍStansestia koliía
fflvalt Syrlrligiglíiisidi I
kolfflveralssm
S®©.
\
Tvö lik fundin.
I fyrra kvöld fundust lík
tvegigja háseta af „Jóni forseta".
Eru þau talm . vera af Eyþóri
Ragnari Ásgrímssyni og Jóhanni
Jóhannssyni.
Tyggigúmmi Valtýs.
Furðu Lengi tekst Valtý að japla
á „lögbrotum“ dómsmálaráðherra,
,að lækka kaupið úr 12 þús. kr.
niður í 8 þús. kr. hjá þeim skáip-
stjórunum á „Þór“ og „Óðni‘“, og
„lögbrotið“ láta skrásetja skip-
verjana á þessum skipum. Væri
ekki.rétt að „Morgunblaðið“ flytti
fréttir af því hvað margir hásetar
eru óskrúsettir á togurunum, og
segði frá hvort það er rétt, að
undanþágurnar, ssm Magnús Guð-
mundsson gaf alveg ólöglega frá
siglingalögum, hafi kostað 500
krónur hjá málafærslumianninum,
sem útvegaði þær.
VÍHÍUlM-
nr, ð
7,50 og 9,00
Kjlóföt á meðahnann til sölu
með tækifærisverði A. v. á.
Tapast hefir munnstykki af ten-
or (blásturshljóðfæni). Skiliist í Al-
þýðuprentsmiðjuna.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrratíl
li, prentar smekklegast og ódýr-
ast kmnzaborða, erSljóð og atla
amáprentan, simi 2170.
So&kas*—SokfcaF— Sokkas»
frá prjónastofunni Malin eru is-
ienzkir, endingarbeztir, hlýjastii
Brauð frá Alþýðubrauðgerðinni
ástá Baldursgötu 14.
Divana og kör£us£ó£a fá-
þér ávalt bezta i Húsgagnaverzlun
Erlings Jónssonar, Hverfisgötu 4,
sími 1166.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðm
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Wiillam le Queux: Njósnarinn mikli.
„Hún mun ekki hafa átt erfitt með að ná
hylli fína fólksinis, býst ég við.“
„Nei; auðvitað ekki. Greifainnan, kona
írakkneska seraidihérxans, tók hana umiir eins
I
að sér og kom henni á framfæri við aðalinn
ítailska. Nú ber mjög á hanni. Það er eins
og hún sé allis etaðar, — jafnivtel á Quirinal!“
„Nú, jæja,“ sagði óg; „ég óska yður til
hamingju með það að haía öðlast vinfengi
hennar. Ef til vill dáir hún yður, en það
vitið þér bezt um sjálfur, kæri signor Lo-
renzo! En er ekki annars verið að eigna hana
einhverjum? Vissulega er hún sú fegursta
stúlka, er ég hefi séð í Rómaborg., Því
spyr ég aftur; Ganga ekki dylgjur um það,
að hún sé þegar heitbundin einhverjum?
Slíkt á sér þó vanjulega stað með yndislega
fallegar, ríkar stúlkur.“
„Nei,“ sagði hann fastmæltur; „ekkert slíkt
hefiir verið nefnt á nafn.“
„En þér eruð nú sjálfur, til dæmis, ást-
hrifinn af henmi, — dálítið ,skotinn‘ skulu'úi
við segja; er ekki svo?“
„Ekki öldungis fráleitt," svaraði hann o>g
hrostá ánægjulega. En hann var nú, þegar
betur var athugað, öefao réttur og sléttur
flagari, þessi ungi, káti liðsforingi.
Viið gengum saman upp á hæðina. Þaðan
var gott útsýni yfir miikiinn hluta hinnar
fögru Römaborgar. Hún var tignarleg og
íöfrandii í vetrarsö'l'S'kiniinu.
Síðar mætturn við hinni yndislagu Cle-
'mentine ,á heimleiiið. Hún tók eftdr okkur,
brosti, veifaði henidiinni í áttina til okkar
oý hvarf. En á þessu snögga augaibragði
mættust augu okkar. í auignati’lliti hennar
var é'itthvað mjög einkennilleigt. Það var eins
og henni yrði bilt við, en hefði þó jafnframt
gaman af að sjá mig. Ég skildi ekki þýðingu
þess, en samt tók ég að íhuga það o,g
varð um leið áhyggjufullur.
Við Lorenzo og ég skildum. á Piiazza. Það-
an ók hann. í 'léttivaghi til herbúðanna, en
ég gekk í hægðum mlmum yfir Via Babuino
td gistihúsisins, er ég bjó í. Þar beið mín
bréf. Á því var enskt frimerki. Það var auð-
sæilega frá Lundúnum. Lipur kvenhönd
hafði ritað utan á bréfið. Ég reif það opið
í einhvers konar ofboði. Ég skalf og nötraði
af eftirvæntingu. Því næst gapti ég af undr-
un, því að bréfið var undirskrifað af engri
anmari en Clare Stanway.
Ég hélt niðri í mér andanum af æsingu
eða ef til vili lika af skelfingu. Hvernig
gat hún vitað um það, hvar iég var nú
niður kominn, og hvernig hafði hún fengið
njósnir af gerfinafni mínu?
Bréfið var svona:
„Kæri Jardine foriingi!
Eðlilega hlýtur yður að virðast það undar-
legt, jafnvel óskiljamlegt, að þér fáið nú
bréf frá mér með áritun þeirri, er þétr hafið
nú, og því gervinafni, er þér notið í Rómar
borg. Þér þuriið a!lls ekki að vita um það,
með hvaða ráöum mér tókst að fá vitneskju
um erin-di yðar tíl Rómaborgar nú. Þessar
'línur rita ég í því skymi, að Táta yðulr
í té þakklæti mátt fyrir drenglyndi yðar. Þér
'hafið ,efnt trúnaðareið yðar. Hell yður fyrir »
það! Hvað mig snertir, þá hefi ég þegar í
hjarta mínu unnio ydur pagnareid. vyarir
mínar eru lokaðar, á medan yóör eru pad.
O-g vegna þess, að ég er vinur yðar, þá
langar m-ig til að vara yður við yfirvoifandi
hættu. Þér eigið nú sem- stendur skæða ó-
Vini í Róimaborg. Þeir eru að gera samsær-i
gegn yður. Áreiðanlega einn — ef til viil
fleiri — í Rómaborg veit um erindi yðar
þangað. Þess vegna: Varið yður! Viðvíkj-
andi þeim, óhappaatburði, er við tvö vitum
svo gerla um, þá hafið þér sjálfsagt lesið
/