Alþýðublaðið - 14.11.1956, Blaðsíða 6

6
AlþýgtiblagJS
Miðvikudagur 14. nóv. 1936
GAMLA BÍÓ
Síml 1475.
CINEMASCOPE
(,Oscar“
verðlaupakvikmyndin
SÆFARINN
(20 000 Leagr«s
. Under the Sea)
Gerð eftir hinni frægu sögu
Jules Verne. Aðalhlutverk:
Kirk Douglas
James Mason
Peter Lorre
Sýrid kl. 5, 7 og 9.15.
AUSTUH-
BÆJAR BSÓ
Skytturnar
(De tre Musketerer)
Mjpg spennaridi og skemmti-
leg ný frönsk-ítölsk stórriynd
í litum, byggð á hínni f exktu
| skáldsögu eftir Alexandre
IDumas, en hún hefur komið
út i ísl. þýðingu. Aðalhlutv.:
Georges Marchal
Yvonne Sanson
Gino Cervi
Sýnd kl. 5.
Óperan IL TKOVATRE.
Sýnd kl. 9.
STJÖRNUBið
Aðeins emu sixmi
(Les miracles n’oní lieu
qu’une fois)
Stórbrotin og áhrifamikil ný
frönsk-ítölsk mynd, um ástir
og örlög ungra e’skenda.
Alida Vaili
Jean Marais
Sýnd kl. 7 og 9.
Norskur skýringatexti.
EL ALAMEIN
Myndin er byggð á hinni
frægu orustu um E1 Alamein
og gerist í síðustu heims-
styrjöld. Scott Brady.
Sýnd kí. 5. Bönnuð börnum.
NÝJA BÍÓ
— 154J —
Ruby Gentry
Áhrifamikil og viðburðarík
ný amerísk mynd, um fagra
könu og fólkin örlagavef.
Aðalhlutverk:
Jeimifer Jones.
Charton Heston.
Karl Malden.
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
Sýnd kl. 9.
Gögr og Gokke í Oxford.
Sprellfjörug grínmynd með
hinúm frægu grinleikurunum
Stan Laurel og Pliver Hardy.
Sýnd kl. 5 og 7.
TRIPOLIBfð
Hvar sem mig ber
að garði
CNot As A Stranger)
F'rábær ný amerísk stórmynd,
gerð eftir samnefndri met-
sölubók eftir Morton Thomp-
son, er kom út á íslenzku á
síðastliðnu ári. Bókin var um
tveggja ára skeið efst á lista
metsölubóka í Bandaríkjun-
um. Leikstj.: Stanley Kramcr.
Olivia de HaviIIand
Robert Mitchum
Frank Sinatra
Broderick Crawford
i.
Sýnd kl. 5 og 9.
IAUBÁBASSBIO
Sími 8-20-75.
„Sofðu ástin mín“
Afbragðs vel leikin amer-
ísk stórmynd gerð eftir skáld-
sögu Leo Rosten. Aðalhlutv.:
Claudette Colbert
Robert Cummings
Don Ameche
Hazel Brooks
Danskur skýringátexti.
Sýiid kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð inrián 16 ára.
Sala hefst kl. 4.
HAFNAR.
FJARÐARBIð
Hæð 24 svarar ekki
(Hill 24 dosn't answer)
Ný stórmynd tekin í Jerú-
salem. Fyrsta ísraelska mynd
in, sem sýnd er hér á land\
Edward Mulhaire
Maya Hararit.
sem. verðlaunuð var sem bezta
leikkonan á kvikmynöahá-
tíðinni í Cannes.
Danskur texti.
Bönnuð fyrir börn.
Sýn.l kl. 5, 7 og 9.
Rödd hjartans
Jane Wyman
Roefc Hudson
Sýnd kl. 7 og 9.
ÖRÆFAHERBEILDIN
(Desert Legion)
Hin afar spennandi litmynd
með Alan Ladd.
Bönhuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5.
Slmi 6485.
Erkel
Ungversk óperukvikmynd
flutt af tönlistarmönnum og
ballett ungversku ríkisóper-
unnar. Myndin fjalíar' um
frelsisbaráttu hinnar húg-
prúffu ungversku þjóðar,
byggð á ævisögu tónskáldsins
og frelsishetjnunnar Erkel.
Sýnd kl. 7 og- 9.15.
ÚTLAGARNIR I ÁSTRALÍU
(Bofcany Bay)
Hin viðburðaríka ameríska
mynd um flutninga á brezk-
um sakamönnum til Ástralíu.
Alan Ladd
Jaœes Mason
Bönnuð börnum. Sýnd kl. 5.

II
Tondeleyo
eftir Leon Gordon.
^Þýðandi Sverrir Thoroðtísen,
^ Leikstjóri Indriði Waage.
^Frumsýning fimmtudag 15. S
• nóv. kl. 20. Sýningin er í til-S
• efni 25 ára leikafmælis JónsS
? Aðils.
Frumsýningarverð.
Tehús ágústmánans
s
s
s
s
) Sýning föstudag klukkan 20. S
S S
S Aðgöngui.’ðasalan opin frá^
Skl. 13.15 til 20. Tekið á móti^
S pöntunum. Sími 8-2345, tvær^
S línur. (
í S
^ Pai tanir sækist daginn Tyrlr ^
^iýningardag, annars seldir ^
^ 'iðrum. ^
REYKJAVÍKOTC
SFrumsýning
Það er alrírei
að vita
Gamanleikur
eftir Bernard Shaw.
Þýðing: Einar Bragi.
• Leikstj.: Gunnar R. Iíansen.
SFrumsýning í kvöld kl. 8.i
s *
; Aðgöngumiðasala eftir kl. 2^
Sími 3191. S
■ önnumst allskonar votn*- ■
og hitalagnir. ;
■ ■
■ ■
■ ■
\ Hitalagnir s,f. [
■ Akurgerði 41.
■ Camp Knox B-S, ’
Samúiarkort
Slysavamaíélags ísliœdf)
kanpa fiestir. Fást hjí j
slysavamadeíldtan om<
land allt. 1 Reykjavik i|
HannyrOáverzluninnl f (
Bankastr. 0, VerzL Gunn- <
þórunnsr Halldórsd. rj ti
íkrifstofu félagsins, Qréf- i
ln 1. Áfgreidd t sfma 4897, j
Heitið á Slysavornafélag-;
10. Pi0 btegsf ekki. -
Synnöve Christensen:
MÓDLEIKHOSID
SYSTURNAR
Þú mátt ekki gráta, pabbi, fullorðinn maðurinn.
— Svo djúpt er ég sokkinn. að ekki einu sinni börnin niín
bera lengur traust til mín.
Hann sló hnúunum á hné sér. Anna Pernilla sleppti hon-
um og sagði með titrandi og veikri rödd:
■— Ég er svo hrædd, faðir minn. E'lsku pabbi minn, ég er
svo hrædd. Ég skil ekki hvað veldur. Guð minn almáttugur
— hvað verður um okkur?
— Faðirinn leit á hana. Hann skildi það nú, að henni var
fyllsta alvara. Og hann skildi það líka, að hún var sú einá í
fjölskyldunni, sem þorði og vildi horfast í augu við veruleik-
ann.
— Ég mála tugi mynda af konunginum og erfðaprinsin-
um, Nilla. Slíkt gefur mikið fé í aðra hönd. Þær fjölskyldur
fyrirfinnast ekki á gervallri Vestfold, sem ekki vilja hengja
myndir af þeim á vegg hiá sér. Þótt fátækasti sjóari eigi hlut
að máli, vill hann umfram allt að konan geti horft á kóngir.n
á veggnum. Helzt skútumynd lika.
Síðustu setninguna rnælti hann rólega. Með nökkruná
seimi. Hendur hans voru hættar að 'titra. Hann hafði langa og
granna fingur, en ekki sterka.
— Bull, bull og þvaður. Það, sem ég vil vita, er hvort
nokkuð sé eftir af eignum mömmu. Nú getum við ekki lengúr
leitað heim að Grogstad. Geturðu ekki gert þér það Ijóst, pabbi,
að allt er nú breytt frá því sem var.
Faðirinn leit á har-a. en augnaráð háns var flöktkennt.
Hann roðnaði, leit síðan undán, tók að horfa út um gluggann
aftur. '
— Það liggja enn 20 dálir í saumaskríni móður þínnar
sálugu,
Rödd háns var lág og róleg. Eins og hann sætti sig við allt.
Allt senl kalla mátti skap og tilfinningu var horfið úr svip
hans. Anna PerniIIa hafði ekki hörku til að segja það sem
henni bjó í brjósti. Tuttugu dalir hrukku ekki langt sem
heimanmundur og arfur handa þrem borgaradætrum. Enn sat
hún nokkra hríð þögul og starði á hendur sér. Að síðústu mælti
hún með döpru brösi, sem hún þó meinti sem eins konar hug-
hreystingu:
— Það vérður víst bezt að ég taki að mér hússtjórnina.
— Já, mælti hann þreytulega. Þú ræður því. Ég. er vanur
að greiða með myndurn það, sem ekki verður kornizt hjá að
kaupa. Einnig mín eigin föt.
Hann þagnaði við. Roðnaði og laut höfði.
Hún fann eitthvað bresta hið innra með sér. Þetta var þá
faðir hénnar, sem hún hafði verið svo síolt af. Nú var andlit
hans svipvana og aum kunarvert. Hann reyndi ekki einu sinni
að leika glæsimennið. Enri fann hún til ríkrar meða-umkunar
með honum.
:— Ó, pabbi, elsku pabbi, mér þykir svo vænt um þig. Þú
mátt ekki tala þannig um sjálfan þig. Og ég skal siá svo um,
að þú þUrfir ekki að líta þannig á siálfan þig framar. Þú mátt
ekki vera svo sorgmæddur, pabbi. Ég skal sjá um þetta allt.
Ég er ekki algerlega skvni skroppin, það veiztu.
Hún lagði kinn sína að vanga hans. Fann hina viðkunn-
anlegu angan af púðrinu, sem hann notaði.
Hann laut að henni og kvssti á hönd hennar. Eins og
hann hafði svo oft kysst á hönd móður hennar.
Ég hefði ekki átt að vekja áhyggjur hans með þessu,
hugsaði hún. Ég hefði átt að láta hann í friði. Nú er honum
Ijóst, að ég þekki hann eins og hann er. Hún mælti, gráti nær:
— Pabbi, ég skal alltaf vera hjá þér og hjálpá þér. Hún.
lagði arm sinn um háls honum og stákk kollinum undir höku
hans. Góður guð, ef hún aðeins gæti veitt honum aftur það
öryggi, sem hann hafði misst, Méð einhverju móti — hún varð
að finna einhver ráð til þess. Önnu Pernillu gleymdist að það
var föðursins að skapa henni öryggi. Hann brosti skyndilegá:
—. Þú er.t, orðin hálfgerður villiköttur, Nilla. Þú verð
þitt. Þú ert eins og kynblendingúr af hvítum arigóraketti og
svörtu villiköttunum hérna uppi í skóginum, sagði hann og
lék við hönd hennar.
Hún dró að sér höridina. Gráturinn sat í kvérkum henn-
ar. Skyldi faðir hennar þá ekki neitt í neinu.
Anna Pernilla stóð nokkra stund og laut höfði. Hún sneri
sér frá föður sínum og þrýsti nöglunum inn í handarbakið. Loks
íór svo, að hún gat ekki byrgt inni gremju sína og kvíða-. Hún
hnykkti höfðinu þótta- og þrákeíknislega:
— Við erum fátæklingar. Er það einmitt það,.sem þú hefur
alltaf viljað að við yrðum?
Hún gat vart komið upp orðunum. Engu að síður brutust
þau fram í allri sínni beiskju.
Faðir heniiar hréyfði hvorki legg né lið. Þannig sat hann
drykklanga stund. Loks stóð hann á fætur, en hreyfði sig ekki
úr sporunum, það var sem hann hefði enga hugmynd um hvar
hann var staddur. H’ann sá hana ekki. Hann sá hvorki hana
11111111

X X X =
NfiNKfM =