Alþýðublaðið - 26.03.1957, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 2,fL marz 1957
AlþýSuKlaSlg
5
r
Aki Jakobsson:
SÍÐAN ég skrifaði grein
mína um varnarmálin í Al-
Jiyðublaðinu sunnudaginn 17.
marz hefur Þjóðviljinn af veik
um mætti verið að reyna að
halda uppi andófi gegn þeirri
einföldu staðreynd, sem ég
benti á í grein minni, að þings-
ályktunin frá 28. marz 1956
væri afgreidd og því niður fa.ll-
ín sem fyrirmæli þingsins til
ríkisstjórnarinnar. Án þess að
leitast við að hrekja hin ein-
földu rök málsins hefur Þjóð-
' viljinn hrópað að mér ókvæðis
orðum og borið Alþýðuflokkn-
um á brýn að hann hafi svikið
yfirlýsta stefnu sína í varnar-
málunum. Ókvæðisorðin og
hrópyrðin verða Þjóðviljanum
■ekki til neins, þau sýna , ein-
ungis þjóðinni það, að Sósíal-
Istaflokknum er það fullljóst
að ályktunin frá 28. marz 1956
er úr sögunni með samningun-
nm, sem utanríkisráðherra birti
'pinginu í desemibér sl. Allt
skraf Þjóðviljans um stuttan
írest, nokkurra mánaða frest-
un á því að láta varnarliðið
. fara eru vísvitandi blekkingar,
sem enga sto ðhafa í samning-
nm utanríkisráðherra við
Bandaríkjamenn frá þvi í des-
ember né heldur ályktuninni
frá 28. marz 1956. Eins og ég
benti á í fyrri grein minni féll-
ust þeir báðir á það, Hannibal
Valdimarsson og Einar OI-
geirsson af hálfu Alþýðubanda
lagsins, að þingsályktunin frá
28. marz 1956 yrði afgreidd
með samningum þeim, sem ut-
anríkisráðherra lagði fyrir
þihgið í desem;bermánuði og
þeir fluttu enga tillögu um það,
að þingið lýsti yfir því að það
vildi láta taka upp það mál aft-
ur, að varnarliðið yrði á brott
af landinu eftir ákveðinn tíma.
Aðeins slík ályktun þingsins
hefði getað haldið ályktuninni
frá 28. marz 1956 í gildi. Per-
sónulegar yfirlýsingar Einars
Olgeirssonar eða Hannibals
Valdimarssonar skipta að sjálf
sögðu engu máli í þessu sam-
bandi.
I þingsályktunartillögunni
frá 28. marz 1956 segir svo:
,*,Með hliðsjón af breyttum við
horfum síðan varnarsamningur
ínn frá 1951 var gerður .. .
verði þegar, hafin endurskoðun
á þeirri skipan, sém þá var tek-
ín upp með það fyrir augum,
að íslendingar annist sjálfir
gæzlu og viðhald varnarmann-
virkja — þó ekki hernaðarstörf
•— og að herinn hverfi úr
landi.“ Það er vitað enda marg
yfirlýst, að með orðunum
...breyttum viðhorfum“ er átt
við að meirihluti þingsins taldi,
að viðhorf í alþjóðamálum ■
hefðu breytzt svo í friðarátt,:
| að ekki væri lengur fyrir hendi
í það hættuástand, sem þingið
1 talcli ríkja í heiminum þegar
í varnarsamningurinn var gerð-
ur árið 1951. Þegar hins vegar
til átti að taka og setzt var að
samningaborði við fulltrúa
Bandaríkjastjórnar i nóvember
sl., var komið á daginn að hið
friðvænlega ástand, sem talið
| var ríkja þann 28. marz, var
j ekki lengur fyrir hendi, heldur
| var ástandiö orðið hættulegra
en 1951. Á þessum grundvelli
var samningur utanríkisráð-
herra gerður og þingið stað-
festi samninginn og þar með af
greiðslu utanríliisráðherrans á
ályktuninni frá 28. marz með
þögn sinni og aðgerðaleysi. Ef
þingið hefði verið á annarri
. skoðun en utanríkisráðherra og
viijað halda fast við fyrri á-
| kvörðun sína um brottför hers-
ins, þá var óhjákvæmilegt að
i það gerði nýja ályktun um það
efni. Þingið gerði enga slíka á-
lyktun og það sem meira er
engin tillaga var borin fram
um það, að þingið héldi fast við
fýrri samþykkt sína um brott-
för hersins. Þar með var alþingi
búið að staðfesta það, að heims
ástandið hefði breytzt svo til
hins verra frá því að það gerði
ályktun sína 28. marz, að for-
sendur hennar væru ekki leng
ur fyrir hendi og rétt væri að
varnarliðið væri hér áfram. Yf-
irlýsingar einstakra þing-
manna, þó fulltrúar séu fyrir 8
manna þingflokk, um það að
þeir eða flokkur þeirra vilji
láta taka upp aftur eftir stutt-
an tíma eða nokkra mánuði
framkvæmd á ákvörðuninni
um brottför hersins skiptir að
sjálfsögðu engu máli stjórn-
skipulega. Hannibal Valdimars
son og Einar Olgeirsson geta
ekki verið svo barnalegir, að
þeir vilji halda því fram að
skoðanayfirlýsing þeirra jafn-
g'ildi alþingisályktun.
Þegar þetta er athugað er
augljóst að hafi það verið svik
gagnvart þjóðinni, að alþingi
lýsti sig með þögn sinni sam-
þykkt afgreiðslu utanríkisráð-
herra á ályktuninni frá 28.
marz 1956, þá eru þeir Hanni-
bal Valdimarsson og Einar Ol-
geirsson og raunar allt Alþýðu-
bandalagið aðilar að þeim svik-
um, því það tók þátt í því að-
I gerðaleysi þingsins gagnvart
j samningi utanríkisráðherrans,
I sem fól í sér samþykki þess á
Leiðréffing
Herra ritstjóri!
í GREIN í blaði vðar 16.
'þ. m. er skýrt frá því, að „fyrstu
•gúmmíbj örgunarbátarnir, sem
'ikoma til Fjarðarins" þ. e.
Hafnarfjarðar, hafi nú verið
settir um borð í togarana Sur-
prise og Bjarna riddara.
Þetta er ekki. rétt.
í september á fyrra ári sendi
firma mitt, Sturlaugur Jónsson
& Co., út umboðsbréf til fjöl-
margra útgerðarfélaga um
ÐSL þýzku gúmimbjörgunar-
bátana og kom jafnframt á
framfæri til blaðanna nafn-
lausum greinum um gúrrimí-
og
birtu öll
björgunarbáta
j blöðin þær.
Við móttöku umburðabréfs-
j ins spurðist Vilhjálmur Árna-
son skipstjóri nánar fvrir um
þessa báta, og nokkru seinna,
eða 4. september s. 1. pantaði
j iélagi hans Loftur Bjarnason,
j gúmmíbjörg'unarbáta fyrir skip
þeirra félag'a, Röðul. Bátarnir
voru svo sendir um borð í Röð-
ul á Þýzkalandssiglingum síðast
liðið haust.
j Með fyrir fram þökk fyrir
j birtingu þessarar leiðréttingar.
Reykjavík, 16.3. 1957,
Sturlaugur Jónsson.
samningnum og þar með að.
fella niður fyrri ákvarðanir
um brottför hersins. Hins veg-
ar vil ég benda á að frá hendi
Alþýðuflokksins og Framsókn-
arflokksins er hér ekki um
nein svik að ræða. Eins og ég
hef bent á var forsenda álykt-
unarinnar 28. marz 1956 að
friðarástand væri á komið í
heiminum og horfur um sam-
komudag þjóða í milli batnandi.
Reynslan sýndi hins vegar að
er leið á Sumarið fóru viðsjár
vaxandi út af deilunni um Sú-
ezskurðinn, sem enduðu í hern
aðarátökum, en þó tók út yfir
þegar Sovétríkin hófu herriað-
arinnrásina í Ungverjaland í
byrjun nóvember. Þá var öllum j
það ljóst að þær björtu vonir, j
sem ályktunin frá 28. marz var :
byggð á, voru að engu orðnar.
Enginn þarf að vera hissa á i
því þó Þjóðviljinn og Alþýðu-
bandalagið tali um svik, því að
það hefur þá einföldu afstöðu
í þessu máli, að það vill hafa
ísland algjörlega varnarlaust
og alveg sérstaklega á hættu-
tímum. Þetta er vilji Sovétríkj
anna, sem Alþjrðubandalagið og j
þingflokkur þess telur sér skylt j
að fylgja. Þetta er sjónarmið út
af fyrir sig, en ég fullyrði að
allir aðrir þingmenn eru á ann
arri skoðun. Óneitanlega hefði
það verið eðlilegra, að Alþýðu-
bandalagið hefði haldið sér við
þessa afstöðu, er samningur ut
anríkisráðherra var lagður fyr-
ir þingið í desember, en ég skal
játa að það er alltaf erfitt
að gera hvorttveggja í senn að
sleppa og halda.
í Frjálsri þjóð, sem út kom
fyrir helgina, var tekið undir
þann áróður Þjóðviljans. að í j
fyrri grein minni væri lýst yfir ;
svikum í herstöðvamálinu á j
hinn óskammfeilnasta hátt. Af j
grein Frjálsrar þjóðar er ekki;
alveg ljóst hver er stefna henn !
ar í varnarmálunurn. Því vil ég j
spyrja: Er Þjóðvarnarflokkur- j
inn algerlega sammála Alþýðu- i
bandalaginu í afstöðunni til j
varnarmáianna? Ef svo er ekki,
í hverju greinir' Þjóðvarnar-
flokkinn á við Alþýðubanda-
lagið? Stefna Alþýðubandalagf 1
ins í varnarmálum og utanrík-
ismálum hefur á sama hátt og 1
stefna Sósíalistaflokksins í
þeim efnum verið algerlega
mótuð af kommúnistum, af
þeim Einari Olgeirssyni og
Brynjólfi Bjarnasyni og mið-
ast eingöngu við það, sem þeir
telja að Sovétríkin hafi hag af
á hverjum tíma. Finnbogi Rút-
ur Valdimarsson heíur eftir því
sem ég' veit bezt fylgt þeirri
stefnu í varnarmálum, sem þeir
hafa markað. Ég varð aldrei
var við það aðFinnbogi gerði
nokkurn ágreining við þá Brynj
ólf og Einar í þeim efnum,
hvorki í smáu né stóru. Sama
verð ég að segja um Þjóðvarn-
arflokkinn. Ég hef aldri getað
greirit nokkurn skoðanamun í
varnarmálum milli hans og
Sósíalistaflokksins.
Þjóðviljinn hefur átt erfitt
með að sætta sig við það, að
ályktun alþingis frá 28. marz
1956 sé úr sögunni. Þetta hefur
komið fram í áköfum áskorun-
um til Alþýðublaðsins um að
veita sér stuðnirig í þessu máli
(Frh. á 1. síðu.)
TVÆR LEIKKONUR bítast
nú um ameiísku Oscar-verð-
launiri fyrir árið 1957, en þaut
eru veitt beztu leikurum árs-
ins 1956. Þær eru Ingrid Berg-
man, fyrir leik sinn í kvik-
myndinni ,,Anastasia“, og hin;
22ja ára gamla Caroll Baker,
fyrir hlutverk sitt í myndinni
,,Baby Doll“, sem gerð var eftir ,
handriti Tennessee Williams.
Hér á landi hefur nafn Caroll j
Baker varla heyrst hingað til i
enda varð hún ekki fræg fyrr j
en með myndinni ..Baby Doll“. j
Síðan hefur hún gert sarnning
við Sir Laurence Olivier, sem
hefur valið hana til að leika á
móti sér í næstu mynd sinni,
er gerð verður eftir leikriti
Bernard Shaw „Tha Davil’s
Disciple“. j
Atburðarásin í „Baby Doll“
er, eins og í ölium leikritum
og skáldsögum Tennassse Willi .
ams ofsafengin og ástríðuþrung ;
in. Maðaldra maður kvænist 15 1
ára gamalli stúlku, en lofar for- j
eldrum hennar að gera ekki j
fullar hjúskaparkröfur til henn j
ar fyr en hún er orðin tvítug.
Baby Doll verður meykona
hans og á nóttunni horfir hann
á hana gegnum gat, sem hann
hefur borað á vegginn milli j
herbergja þeirra. Hún liggur í
barnarúmi sínu og sýgur fing-
urna — en það atriði hefur orð-
ið til þess, að kvikmyndaeftir-
litsmenn víða um heim hafa j
bannað myndina, og kaþólski
kardinálinn í Bandaríkjunum
hefur borið fram mótmæli og
fordæmt myndina. Daginn, sem j
Baby Doll verður tvítug, játar
hún fyrir manni sínum, að hún
sé ástfangin af jafnaldra sín-
um, ítölskum, og síðan þróast j
atburðarásin og endar á drama-
tískum hápunkti.
Carroll Baker er fædd í
JohnstoAvn í Pennsylvaniu, þar
sem faðir hennar var bóndi.
Síðan fluttist fjölskyldan til:
Florida og gekk hún um tírna i
í menntaskóla, en hætti því
íljótlega og gerðist dansmey í
næturklúbbum, jafnframt því,
sem hún hafði önnur störf, m.
a. var hún þulur í sjónvarpi.
j En hún vildi verða leikkona. j
j Hún fór því til New York og i
stóðst inníökupróf í Actor’s
Studio, leikskóla, sem James
Dean, Marlon Brando og Julie
Harris hafa gengið á. Og þar
kornu rnenn auga á leikhæfi-
leika Carroll Baker. Skömmu
síðar giftist hún einum af kenn
urum skólans, Jack Garfein, og
saman lögðu þau á ráðin um
leikferil hennar, sem — að sögn'
hennar — þýddi þrældóm, strit
og léleg húsakynni. Ekki áttu
þau peninga, en þau höfðu
kraft og trúðu á lífið.
Svo var hún valin í auka-
hlutverk í myndinni ,,Giant“,
þar. sem hún lék með Rock
Hudson og Elizabeth Taylor, en
hún sneri heim vonsvikin frá
Hollywood. Hún gat ekki sam-
(Frh. á 7. síðu.)
Kvikmyndir
LAUGARÁSSBÍÓ
symr
þessar mundir ítölsku ,
^ verðlaunamyndina E’rakkinn ^
ýöftir skáldsögu Gogþls. •
íslenzkir útvarpshlustend-;
munu miririást leikrits,,
S
Sur — ».s
^sem gert hefur verio éftir sög •
^unni og leikið í úfvarp hér •
^við miklar vinsældir. •
^ Alberto- Lattuda, sem •
^stjórnaði töku myndarinnar •
^ Anna, hefur einnig stjórnað ■
^töku þessarar myndar af-
^sinni alkunnu snilld. >
; Aðalhlutverkin leika: Ren--
\ V
^ato Rascel, sem stundum hef- -
^ur verið nefndur hinn nýi;
• Chaplin, er leikur Carmine..
• Yvonne Sanson, sefn leikur )
• Catherine og Giulio Stiva),1)
sem leikur bórgarstjórann. ‘l*
Það væri óþaria endurtekri )
að rekja hér efni myndar jí
S
•ing . -
• innar, þvi að bsaði er sagan >
^ svo þekkt a.ð slíkt mun óþarfi)
•auk þess sem efnið hefur ver )
• ið áður kynnt hér í útvarpi. >
- Meðferð efnis i myndinni)
y er ágæt og jafnvel miin betri >
‘ m í leikritinu, en auk þess S
''fara þarna úrvalsleikarar)
^rneð hlutverkin, se mer skilaðS
V af prýð'i. )

Leikstjórn og öll tækni viðij
cöku myndarinnar er ágæt. ^
) Þarna er á ferðinni mynd,
) sem allir unnendur góðra ^
)mynd.a verða að sjá. 4
) S. 1>. i