Vísir - 07.04.1911, Blaðsíða 3

15
v í s i B
Tala Fólks-
býla. tala.
Vestur-Skaftafellspróf.d. 222 1833
Rangárvallaprófastsd. 631 5355
Árnesprófastsdæm i 813 6047
Kjalarnesprófastsdæmi 2021 17596
Borgafjarðarprófastsd. 387 2563
Mýraprófastsdæmi 226 1780
Snæfellsnesprófastsd. 548 3911
Dalaprófastsdæmi 235 2130
Barðastrandarprófastsd. 395 3271
Vestur-ísafjarðarpróf.d. 308 2424
Norður-fsafjarðarpróf.d. 645 5837
Strandaprófastsdæm i 186 1898
Húnavatnsprófastsdæm i 481 3852
Skagafjarðarprófastsd. 554 4365
Eyafjarðarprófastsdæm i 855 7463
Suður-Þingeyarpróf.d. 424 3786
Norður-Þingeyarpróf.d. 148 1371
Norður-Múlaprófastsd. 329 2969
Suður-Múlaprófastsd. 685 5610
Austur-Skaftafelispróf.d. 124 1028
10217 85089
1910 1901
1. Reykjavík 11593 6681
2. Akureyri 2089 1370
3. ísafjörður 1857 1220
4. Hafnarfjörður 1551 495
5. Seyðisfjöröur 927 841
6. Bolungarvík 821
7. Akranes 809 747
8. Vestmannaeyar 794
9. hyrarbakki 730
10. Stokkseyri 681 (CV-l
11. Húsavík 605 313
12. Stykkishólmur 590 363
13. Nes í Norðfirði 532
14. Ólafsvík 525 612
15. Patreksfjörður 476 372
16. Sauðárkrókur 473 407
17. Keflavík 469 314
18. Siglufjörður 435
19. Eskifjörður 425 302
A 10
21. Búöir við Fáskrúðsfj. 393
22. Þingeyri 337
Eftir
Rudyard Rippling.
Frh.
»Jeg kom hingað í eftirmiðdag
og á ekki að líta eftir neinum.«
»Nú er því þannig varið. Þjer
eruð þá aðeins tii að sjá hverju
fram vindur ef. ske kynni —
hann hneigði. höfuðið.*
»Jú, öldungis rjett« svaraði jeg
og skildi ekki vitund hvað hann
átti við.
Hann ræskti sig aftur og tók svo
til máls. »Eru þessar afar röngu
hugmyndir hans altaf eins? Ja, jeg
spyr af því að mig langar til að
fræðast af yður.«
»Hvaða röngu hugmyndir?«
»Nú jæa þær eru þá breytilegar
þetta er mjög fróðlegt. Herra W.
Sargent skrifaði fjelaginu og bauðst
til að kaupa allar járnbrautirnar.c
»Skrifaði hann það?«
»Hann gerði tilboð í fjelagið,
skrifað á hálfa pappírsörk. Kanske að
hann haldi nú að hannsjeað verða
blásnauður. Sparsemi sú sem lýsir
sjer í því að nota hálfa pappírsörk
bendir til þess að honum hafi flog-
ið þessar öfgar í hug. Annars er
auðæfabrjálsemi vanalega mjög ein-
hliða og vön að útiloka aðrar öfg-
an«
Nú heyrði jeg að Wilton sagði
á bestu ensku sem hann átti til:
»Hcrra minn! jeg er nú búinn
að segja yður yfir tuttugu sinnum
að jeg ætlaði að sækja þennan stein
fyrir rrtiödegisverð. Setjum sv'o aö
þjer hefðuð gleymt einhverju áríð-
andi lögfræðislegu skjali.«
»Þessi kænska er mjög þýðing-
armikið atriði« hvíclaði starfsbróðir
minn hann vildi nú endilega að
jeg væri læknir eins og hann.
»Mjer er auðvitað söun ánægja
að kynnast yður. En ef þjer hefð-
uð sent formanninn hingað til mín
til að borða miðdegisverð með
nrjer þá hefðurn við getað komið
okkur saman um þetta á hálfri mín-
útu. Jeg hefði vel getað keypt
Búkonskafjelagið af honum á tím-
anum sem hann hefir Iátið skrif-
stofuþjónana eyða til að skrifa þetta
hjerna« sagði Wilton og barði ofan
á brjefahlaðann.
»Ef jeg á að segja eins og er«
sagði málaflutningsmaðurinn »þá er
nrjer öldungis óskiljanlegt hvernig
nokkurri lífandi veru dettur í hug
að stöðva Indúnalestina — hrað-
lestina — jafnvel þó það væri til
áð sækja mjög mikilsvarðandi lög-
fræðislegt skjal.«
»AIgjörlega óskiljanlegt« sagði
sta^bróðir minn, ■ og hann hjelt
áfrant j lægri.róm og sneri sjer að
mjer »Þarna heyrjð þjet; aö hann
kemu rattur með þessar auðæfaöfg-
ar. Jeg vaf sóttur þegar hánn skrifaði
fjelaginu þetta. Eins og þjer skiljið
getur fjelagið ekki látið lestir sínar
ganga yfir jarðeignir manns sem á
LORCH
hvaða augnabliki sem yera skal álítur
sig hafa fengið vitrun um að stöðva
lestirnar. Ef hann aðeins hefðivís-
að okkur til málaflutningsmansins
síns en það hefur honum ekki kom-
ið ti! hugar fyrst svona stendur á
fyrir honum. Það er leiðinlegt —
mjög leiðinlegt. Það er annars
einkennilegt að taka eftir hvað rödd
fólks sem þjáist af þessari veiki,
lýsir óbifanlegri sannfæringu um að
hafa rjett fyrir sjer. Það er blátt
áfram átakanlegt. Og svo er þessi
algeröa vöntun á að geta hugsað
nokkuð í samhengi.
»Jeg skil ekki hvers þjer óskið«
sagði nú Wilton við málaflutnings-
manninn.
»Hann þarf ekki að vera nema
svo sem 7 álnir á hæö, einstaklega
snotur bygging, og svo getið þjer
gróðursett perutrje við þá hliðina
sem veit móti sólu« sagði mála-
flutningsmaðurinn næstum því blíö-
lega. »Það er fátt hjer í heimi
sem maður hefir meiri ánægju af
en að sjá sín eigin aldintrje vaxa
og dafna vel. Hugsið þjer nú um
hvað þjer getið haft mikla ánægju
af þessu. Ef þjer aðeins gangið
að því munum vjer koma okkur
saman við málaflutningsmann yðar,
um öll smá atriði og það er ekki
ómögulegt að fjelagið fáist til að
bera nokkuð af kostnaöinum. Nú
vona jeg að jeg hafi skýrt þetta
fyrir yður í stuttu máli.y
: -En hversvegna á jeg að eyði-
Ieggja blettinn minn með því að
byggja tígúlsteinsmúr?«
»Qrár tinnusteinn er mjög fal-
legur.«
»Ó jæja, grár tinnusteinn úr því
þjer viljið það heldur. En því í
fjjáranum þarf jeg að fara að byggja
Babelsturn þó jeg stöðvi eina af
llsstunum ykkar í eitt einasta skifti.«
»Þetta orðatiltæki sem hann
notaði í þriðja brjefi sínu — að
fara ,um borð‘ í lestina -— það var
mjög merkilegt, hann álíturaðhann
sje á sjó og samt á þurru landi.
það má vera undarjeg ;veröld, sem
hapn lifir í — og mun halda áfram
að lifa í til æfiloka og hann er
svo ungur vesalingurinn — korn
ungur.« Frh.
/