Vísir - 13.08.1911, Blaðsíða 3

V I S I R
19
kista mín var flutt þangað upp, og
jeg fór úr frakkanum og vestinu og
og tók af nijer liálslínið, því jeg
ætlaði að þvo rækilega af mjer ferða-
rykið. Þegar jeg var að þessu var
barið að dyrum og jeg opnaji þær
hægt. og var þar kominn vinur
minn Kahn, sem heilsaði mjer með
hýru brosi.
»Jeg sje að þig undrar að sjá mig
hjer kæri vinur« sagði hann; »en
nú skal jeg segja þjer hvernig í öllu
liggur. Kvöldið sem við skildum
í París, varð jeg nauðugnr viljugur
að fylgja nokkrum vinum mínum
heim til þeirra og varð þess vegna
ómögulegt að hitta þig þar aftur.
En svo er jeg ekki fyr kominn hing-
að, en jeg sje þig koma inn. Við
hljótum að hafa komið báðir með
sömu járnbrautariestinni, án þess að
vita hvor af öðrum.«
Annaðlivort hlaut nú þessi bros-
hýri maður að vera alveg saklaus,
eða þá að öðrum kosti átti jeg hjer
í höggi við afar slunginn bófa. Jeg
sagði honum nú hvað fyrir mig
hafði komið í París, og veitti hon-
nákvæma eftirtekt á meðan jeg sagði
söguna. En hann ljet aðeins mjög
eðlilega í Ijósi undrun sína og gremju,
og barmaði sjer yfir, að hafa ekki
getað verið mjer til aðstoðar.
»í þínum sporum skyldi jeg vissu-
Iega hafa leitað til lögreglunnar,*
sagði hann.
»Gott og vel« sagði jeg hæft
og seint. Það sem hann eða þeir
hafa verið að leita að er nú komið
þangað, sem því verður ekki náð.«
Þessi orð mín höfðu merkileg
áhrif á vin minn. Hann stokkroðn-
aði snjeri sjer að hurðinni og læsti
henni af, og hvæsti framan í mig,
»þú lýgur, þú hefur kassan eða inni-
hald hans í töskunni þinni. Fáðu
mjer hana strax — annars verður
þú ver úli, Jeg er orðinn þreyttur
á þessum eltingaleik.*
»Ertu vitlaus maður« sagði jeg
steinhissa á breytingunni sem hann
hafði tekið.
»Nei, jeg er með öllu viti« svaraði
hann tafarlaust. »Þú ert alveg ný-
kominn hingað, og hefur ekki haft
tíma ennþá til að koma kassanum
fyrir eins og í París. Kondu nú
strax með hann. Jeg vil ekki heyra
neitt bölvað slúður úr þjer.«
Jeg leit í kringum mig og svip-
aðist eftir einhverju — jeg veit
eiginlega ekki hverju — máske eftir
bjöllu til að hringja á hjálp, máske
eftir vopni — jeg veit það ekki,
aðeins man jeg að jeg svipaðist
I eftir einhverju. Taskan mín var
I undir rúminu og var læst. Skeð
getur, að hefði hún verið nær hendi
| og opin, að Kahn þá hefði reynt
að beita brögðuin til að ná því sem
hann vildi fá. En hvað sem nú er
um það, þegar jeg nú leit undan,
rauk hann á mig þreif utan um
hálsinn á mjer Hann var talsvert
hærri maður en jeg, svo að hann
varð heldur að beygja sig ofan að
mjer. Jeg tók hann hryggspennu
og vóg hann upp og tókst að slengja
honum niður, en hann dró mig
með sjer í fallinu. Við byltumst
nú á gólfinu og reyndi hanu að
koma mjer yfir að veggnum, sem
fjærstur var rúminu. Hann var
ófaná, en jeg lamdi hann í síðuna
með hnjenu og reyndi að ná taki
um háls hans með hægri hendinni.
Hann reyndi sífelt að koma mjer
yfir að veggnu.j og gjöra mig með-
vitundarlausan. Báðir gerðum við
okkar ýtrasta, svo glíman var upp
á Iff og danða. Hið rauðglóandi
hatursþrungna andlit hans var þjett
við mitt, og jeggjörði alt sem í mínu
valdi stóð til að yfirbuga þennan
slæga mótstöðumann. Við slengd-
umst í veggina fram og aftur, og
alt sem á þeim hjekk — myndir
og skrautgripir hentist til og frá um
herbergið.
Alt í eir,u gat Kahn losað annan
handlegg sinni, og sló mig tafar-
Iaust rokna högg á höfuðið með
einhverju vopni —- jeg veit ekki
hvað það var — og misti jeg þá
meðvitundina. Frh.
Tollur af „sætri saft“.
Stjórnarráðið hefur gefið svo
hljóðandi úrskurð um toll af sætri
saft, sem menn voru lengi í vafa
um hvort tollskyld væri eftir hin-
um nýu lögum:
Útaf fyrirspurnum, er komið
hafa frá ýmsum lögreglustjórum
um það, hvort greiða beri toll af
»sætri saft« samkv. 1. gr. 3. lið
í lögum um breytingu á tolllög-
um fyrir Island nr. 37, 8. nóv.
1901, staðfestum 11. júlí 1911 og
gengnum í gildi 17. s. m. skal
yður gefið til kynna, að þar sem
það er skýrt tekið fram. í tilvitn-
aðri lagagrein, að greiða beri til
landssjóðs gjald af »óáfengum
ávaxtavínum, ávaxtasafa og öðrum
óáfengum drykkjarföngum« þá
virðist enginn vafi á því vera
satnkv. orðalagi liðsins að hjer til
eigi að teljast »sæt saft sem
tollskyld vara. Auðvitað er það,
að »sæt saft« er ekki að eins
notuð til drykkjarfanga, heldur
einnig til matar; en þótt hún sje
notuð ti! hvorutveggja, þá er eigi
hægt að gera greinarmun á toll-
skyldu »sætrar saftar* eftir því
hvort hún er ætluð til drykkjar-
fanga eða matar, því slíkt er eigi
hægt að fá vissu um við innflutn-
ing hennar, til hvors af þessu
tvennu hún verði notuð.
Ennfremur skal það tekið fram,
að tneð lögunum hefur verið œtl-
ast til þess, að »sæt saft« skyldi
vera tollskyld vara. Sjest það á
því, að alþingisnefnd sú, er gerði
breytingar ástjórnarfrumvarpi laga
þessara og orðaði 1. gr. 3. lið
laganna eins og hann nú er í
þeim, kemst svo að orði í nefnd-
aráliti sínu (þirrgskjal 4Ó3) um
þetta mál:
.... Ætlumst vjer til, að hin-
ir ýmsu óáfengu drykkir, sern nú
eru talsvert notaðir, og að líkind-
um verða meir og meir riotaðir
framvegis, þá er áfengisdrykkir
hverfa úr sögunni, verða allir
tollskyldir, og ætlumst vjer til að
viðaukatillögur vorar við 1. og 3.
tölulið 1. greinar taki yfir aila
þesskonar drykki undantekning-
arlaust og hverju nafni sem þeir
nefnast« ....
Það verður því að álita að alls-
konar »sæt saft« sje nú tollskyld
vara.
Ghr. dunchers Klædefabrik
Randers.
Sparsommelighed er Vejen til Vel-
stand og Lykke, derfor bör alle som
vil have godt og billigt Stof (ogsaa
Færöisk Hueklæde) og som vill have
noget ud af sin Uld eller gamle uldne
strikkede Klude, skrivetil Chr. Junc-
hers Klædefabrik í Randers efter den
righoldige Prövekollektion dertilsen
des gratis.
Auglýsingar
er sjálfsagt að setja í Vísi
þær eiga að útbreiðast vel
þær eiga að útbreiðast fljótt
þær eiga að lesast almennt